Prefab Sprout - Crimson / Red (2013)

Inmiddels deze dus in mijn bezit en beluisterd. En ik vind het wel een redelijk grootse prestatie moet ik zeggen, zeker als je bedenkt dat dit allemaal letterlijk en figuurlijk het werk is van één man.

Het pakt gelijk goed uit met de knallende opener en weet dat niveau vervolgens goed vast te houden met ijzersterke melodieën, treffende teksten en een uiterst smaakvolle instrumentatie, allemaal aan elkaar verweven door het jeugdige stemgeluid van enigmatische grijsaard Paddy McAloon.

Prachtig album man.

Zeker een prachtig album, ik verwacht de plaat vrijdag in huis te krijgen.
En daarna met terugwerkende kracht Andromeda Heights & The Gunman beluisteren.

Het album kent een fantastische opener en een prachtig subtiele afsluiter. Het mooiste nummer vind ik echter nog steeds het door mij eerder genoemde Billy. Al is het als geheel wel behoorlijk hoogwaardig kwalitatief, stuk voor stuk sterke nummers. De albums die jij noemt ken ik nog niet maar vind dit tot nu toe in ieder geval ongeveer het beste wat ik van deze groep/man gehoord heb.

Dit album verdient meer stemmen trouwens. Hier zitten toch allemaal sophisticated muziekliefhebbers. Zie niet in waarom men dit album zomaar links zou moeten/mogen laten liggen. Dit is top of the bill.

Het is de max qua passioneel vakmanschap en verdient dus meer aandacht.

Ik heb het album binnen, zojuist in zijn geheel beluisterd onder het genot van een rood wijntje, kreeg er een warm en gelukzalig gevoel bij en dat was dus niet van de wijn.
Wat een kanjer van een album! ik moet List of Impossible Things & Grief Built The Taj Mahal nog laten bezinken, de rest is van een grandioos niveau.
Dit album gaat een hoge score bij mij opleveren.
Was alleen geschokt door Paddy zijn voorkomen, hij ziet eruit als een oude grijsaard en heeft een broze gezondheid maar ik kan me geen voorstelling maken van zijn uiterlijk in combinatie met zijn fraaie nog steeds jeugdige warme stem.
Crimson/Red doet mij terugdenken aan 1985, aan het album Steve Mc Queen dus, want deze plaat benaderd het niveau van nummers als Faron Young, Bonny, When Loved Breaks Down, Appetite & Goodbye Lucille.
Als Wendy Smith hem geholpen had met dit album dan was dat de kers op de taart geweest, ik mis haar stemgeluid op sommige nummers.

Inderdaad, pure nostalgie! Eindelijk een waardige opvolger voor Steve McQueen. De andere platen hebben hun momenten, maar Crimson/Red is terug the real thing.
En de 20 stemmengrens is eindelijk gehaald

Voor mij de plaat van 2013.
Ik heb het album de afgelopen dagen grijsgedraaid en het wordt alsmaar beter.
Vooral de opener, Devil Came Calling, Billy, The Dreamer en de grandioze afsluiter Mysterious zijn fantastische nummers, de rest doet daar overigens nauwelijks voor onder.

Prefab Sprout = King? King Crimson - Red (1974)

Geheime boodschap in de titel?
[/flauw]

Ik zit vandaag met The Best Jewel Thief in the World
en zijn volledig herkenbare jaren 90 Sprout sound in het hoofd.

En telkens denk ik bij die politiesirene aan een schermutseling in de stad,
tot blijkt dat niet buiten, maar in het lied de achtervolging op de dief werd ingezet.

De rest van het album zal nog wel volgen.
Maar met die ene parel heeft Paddy alweer mijn hart gestolen.

Ik zou toch Jordan: The Comeback eens een kans durven gunnen. Doen!

Werkelijk een briljant album. Wat is Paddy nog goed bij stem zeg. Vocaal gezien hebben de jaren geen vat op hem gekregen. Prima album met songs die ingetogen overkomen maar zoveel bieden dat ze blijven boeien. Het hele album lang. Dat vind ik altijd zo knap. Muziek met een hoofdletter.

Ik vond ook dat Paddy goed bij stem was.

Maar ik las ooit in een interview uit het midden van de jaren 90
dat hij stapels onuitgegeven conceptalbums had klaarliggen in de kluis.

Misschien zijn het dus niet allemaal nagelnieuwe opnames,
maar schaafde hij bijna twintig jaar aan de liedjes in kwestie?

Heerlijke plaat weer.Paddy The Comeback ,had ook de titel kunnen zijn.10 prachtliedjes met zijn fijne stem omlijst met hemelse melodieën.Ik was hem een beetje verloren in voorgaande jaren,maar ik heb hem weer helemaal in mijn hart gesloten met dit album.4 en halve pingel met dikke kans op de volle mep.

Heb ik laatst gedaan, maar viel me behoorlijk tegen. Zal het volgend jaar nog eens proberen. Dit album vind ik veel beter voorlopig.

Geniale songs, smaakvolle omlijsting, sprankelend gezongen en o
veral een aanvullend instrumentaal accent.
Muziek te mooi voor woorden.

En wat een knaller blijft die opener. Lijkt mij zelfs vrij evident een van z'n beste nummers ooit.

Dit album is voor mij overigens de nummer één van 2013, daar hoef ik niet heel lang over na te denken.

Nummer 1 gaat hij niet worden bij mij, maar ik heb vandaag wel besloten dat hij mijn top 10 van dit jaar gaat halen. Ik had vooraf nooit kunnen denken dat Paddy McAloon anno 2013 nog tot zulke parels in staat was. Dit album kan zich gewoon meten met Steve McQueen, zijn stem is gewoon exact hetzelfde als een kleine 30 jaar geleden. Inderdaad die opener, grandioos. Ik vind zelf Billy en The Dreamer gruwelijk goed, maar er staat gewoon geen slecht nummer op. Ik verhoog naar 4.5.

Enkel The Devil Came A Calling weerhoudt me ervan 5* te geven.
Dit album komt ook zeker in mijn top 10 van 2013. Ik zag het al voorbijkomen in de eindejaarslijstjes van Mojo en Uncut en op MuMe ... 32 stemmen

Het stemgedrag hier op MusicMeter is ook voor mij niet zo goed te volgen.

Dit album heeft hetzelfde sfeertje als het laatste album van The Waterboys...
The Waterboys - An Appointment with Mr. Yeats (2011)

Vandaag gekocht.



10 songs en 40 minuten: het goeie ouwe luisterformaat dus.

Vier songs ver en de tranen staan al in mijn ogen.
Er zijn weinig artiesten die honingzoet geproduceerde songs
zonder gevaar op blijvende kiespijn door mijn speakers kunnen jagen.

Wat een muzikaliteit, wat een schoonheid, wat een liedjespracht alweer.
Altijd goed als deze muzikale pelgrim na zoveel jaren in uitstekende vorm weerkeert.

Welkom Paddy.

Jammer dat er geen tekstvel bij zit.

ps. McAloon geeft aan dat hij alles zelf heeft ingespeeld.
Maar ik krijg hier en daar de indruk vrouwenstemmen te horen.
Doet Wendy mee op vocalen of beeld ik mij maar wat in misschien?

Edit: na een eerste beluistering al meteen goed voor 4 sterren.
Het is niet al goud wat blinkt, maar zonder meer een erg goed album.

Mijn waarde oordeel Crimson/Red:

Ere divisie:
1. The Best Jewel Thief in the World
6. Billy (dit is hét voorbeeld van een perfecte popsong)

Hemels:
2. The List of Impossible Things (lijkt geinspireerd op een kerst evergreen)
5. Devil Came a Calling (gelaagde song als een mini opera)
7. The Dreamer (het walsje zit al dagenlang in mn hoofd. zeer geslaagde fade-break op 3:00).
8. The Songs of Danny Galway (suikerzoet met een fijne gitaar als tegenwicht)
10. Mysterious (mondharmonica kleurt zeer geslaagde song, zoals alleen paddy kan)

Aardig, maar onder de top:
4. Grief Built the Taj Mahal (mooi, maakt echter weinig indruk)
9. The Old Magician (goede song, weet niet precies wat ik mis)
3. Adolescence (matig klinkende drumcomputer kleurt slecht bij het klassieke spinet)

Conclusie: zeer verrassend, waar niemand op gerekend had. Kan zich probleemloos meten met de hoogtepunten van 25 jaar geleden. Dank, dank dank.

Dit zijn net drie nummers waarbij de lyrics alles goedmaken. The Old Magician vind ik in dat opzicht een hoogtepunt: de vergane glorie van de goochelaar wiens truuks geen enkele indruk meer maken, is zo mooi. Op een bepaald moment zullen we allemaal wel meemaken dat we passé zijn, en Paddy zal dat gevoel ook al meer dan eens gehad hebben. Het is met zoveel mededogen beschreven dat het ontroerend wordt.

Adolescense is qua instrumentatie misschien iets minder geslaagd, alhoewel ik de puberale onrust knap in de muziek verwerkt vind.

Zoveel te genieten hier

Goed advies Nico. Zal beter naar de teksten gaan luisteren.
Weet jij of ze al ergens gepubliceerd zijn, want de CD heeft een omissie: de songteksten ontbreken.

Wat mij betreft ook wel een gemis ja. Want het is niet altijd even goed te verstaan, hoe fijn de stem ook mag zijn.

Denk dat we nu dan toch afhankelijk zullen zijn van lieden die er uiteindelijk voor kiezen het zelf uit te typen, wat niet altijd even accuraat is.

Van mij mag zoiets er altijd wel bij zitten eigenlijk, als je een ceedeetje koopt.

Oftewel, het is eigenlijk een beetje skraal als het niet gebeurt.

Ik heb de lyrics ook gemist in het boekje, het is toch een van de redenen om nog een cd te kopen (niet om de foto's van Paddy's overjaarse kluizenaarslook). Maar wel een van de zeldzame albums waar ik tijdens het autorijden de teksten kan volgen. Ik vind McAloon's uitspraak voortreffelijk

Dat is vaak een probleem, de verstaanbaarheid van teksten.

Stiekem pas mijn eerste échte kennismaking met Prefab Sprout. Uiteraard wel bekend met het bestaan van de muziek, maar pas bij deze release aan luisteren toegekomen. Totaal geen spijt van . Een hele mooi plaat met échte liedjes zoals ik ze graag hoor. Ontroerende teksten soms en de meeste melodieën pakken je vanaf het begin. Ik sluit me aan bij het veel genoemde hoogtepunt 'Billy'. Maar vanaf de allereerste luisterbeurt kreeg ik ook een voorkeur voor het nummer 'Devil Came a Calling'. Blijft maar in mijn hoofd rondsuizen die track.

Ja, dat herken ik wel (af en toe)
Ook een mooi album, met mooie teksten en goede arrangementen.
Wel hier en daar een beetje zoet