menu

Joy Division - Substance (1988)

Alternatieve titel: 1977 - 1980

mijn stem
4,03 (402)
402 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Factory

  1. Warsaw (2:26)
  2. Leaders of Men (2:35)
  3. Digital (2:50)
  4. Autosuggestion (6:08)
  5. Transmission (3:36)
  6. She's Lost Control (4:45)
  7. Incubation (2:52)
  8. Dead Souls (4:55)
  9. Atmosphere (4:11)
  10. Love Will Tear Us Apart (3:27)
  11. No Love Lost * (3:43)
  12. Failures * (3:44)
  13. Glass * (3:53)
  14. From Safety to Where * (2:26)
  15. Novelty * (3:59)
  16. Komakino * (3:52)
  17. These Days * (3:26)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 37:45 (1:02:48)
zoeken in:
avatar van dazzler
5,0
Robertus schreef:
De vraag kort samengevat: Ben ik mooi compleet met de twee reguliere albums + Substance en evt. Still?

Ja.

UP en C zijn de twee reguliere albums.
Substance vult aan met alle officieel, maar niet op album verschenen materiaal.
Enkel het instrumentale As You Said ontbreekt (van de Komakino/incubation single)
en de alternatieve versie van Love Will Tear Us Apart (die staat wel op Permanent).

En Still bevat meer dan enkel Something Must Break.
Exercise One, Ice Age, The Only Mistake, Walked in Line, The Kill en Sister Ray.

De oude Factory CD's klinken goed, maar zijn niet meer te vinden.
In 1992 werden ze opnieuw uitgebracht door London (geen remasters).

Een aantal jaren gelden door Rhino wel heruitgebracht als remaster met live bonus.

Ik zou je aanraden om er ook nog de Peel Sessions bij aan te schaffen.
Die werpen een interessant, meer basic licht op enkele bekende nummers.

Robertus
dazzler schreef:


De oude Factory CD's klinken goed, maar zijn niet meer te vinden.
In 1992 werden ze opnieuw uitgebracht door London (geen remasters).


Merci, dazzler. Ik heb net nog eens goed gekeken naar mijn versies van UP en C, en die komen beiden inderdaad uit 1992 en klinken voor mij in elk geval prima. Even opletten dus dat ik géén Rhino versie neem..

Wat ik verder ook begrijp uit je verhaal is dat Still ook focust op de Warsaw periode, wat mij betreft ook essentieel.

In elk geval de moeite waard dus. In het geval van New Order vind ik de gelijknamige verzamelaar (Substance) ook een goede aanvulling op de reguliere albums.

avatar van deric raven
4,5
Substance vind ik stukken beter dan Still.
Het concert klinkt behoorlijk rommelig, en soms zitten ze er behoorlijk langs.
Warsaw - Warsaw is ook een prima aanvulling. Jaren geleden voor 2 Euro gescoord bij FRS.
Label MPG, made in Portugal, mij zegt dat zelf verder niks.

Robertus
Dank heren! Ik denk dat ik er wel een beetje uit ben.

Op dit moment zit ik in een prettige JD/NO herontdekkingsfase. Gisteren Substance van NO aangeschaft, ter aanvulling van Power, Corruption & Lies. Wel vind ik alles t/m 1985 het beste materiaal, daarna zakt het voor mij een beetje in. Dus mijn aanschafplan wordt als volgt (in volgorde van urgentie):

1. Substance (JD)
2. Movement (NO)
3. Low Life (NO)
4. Still (JD) (optioneel...)

Dan heb ik van beide incarnaties voor mij het meest relevante werk, denk ik zo. Gezien mijn financiële situatie wordt het wel een vijf maandenplan, maar goed, beetje geduld oefenen.

bennerd
Ik kan sowieso Still van harte aanraden. Natuurlijk evenaart het Unknown Pleasures niet, maar Still klinkt stukken rauwer en meer punky. Ik verkies het in ieder geval boven Closer.

avatar van dazzler
5,0
deric raven schreef:
Substance vind ik stukken beter dan Still.
Het concert klinkt behoorlijk rommelig, en soms zitten ze er behoorlijk langs.
Warsaw - Warsaw is ook een prima aanvulling. Jaren geleden voor 2 Euro gescoord bij FRS.


Still verengen tot het bijhorende live concert (hun allerlaatste en daarom van historische waarde)
en voorbijgaan aan de 10 andere nummers die op geen andere album te vinden zijn, vind ik jammer.

Substance en Still hebben maar 2 overlappingen: Dead Souls en Glass.
Dus aanschaf van de ene sluit de andere zeker niet uit.

Op Still werden een paar nummers (zoals Ice Age) overzien van overdubs door New Order.
Dat omdat sommige van de originele studioversies onafgewerkt gebleven waren.

Het door de groep afgekeurde en daarom nooit officieel uitgebrachte Warsaw album
bevat op één song na nummers die de groep alsnog in eigen beheer of op Factory zou uitbrengen.

Voor een betrouwbaar totaaloverzicht: Joy Division | Shadowplay Web Site.
Kan je zelf uitvogelen welke versies waar te vinden zijn. klik hier voor hun opnamesessies.

Robertus
Maakt voor mij verder niet uit. Ik ga voor beide (Substance & Still), maar Substance heeft even voorrang vanwege Transmission en (de correcte versie van) Love Will Tear Us Apart & Atmosphere. Die heb ik nu op een CD-r van Permanent, maar de mastering van die verzamelaar is haast niet om aan te horen. En CD-R rot op een gegeven moment sowieso.

avatar van Mjuman
Een ieder heeft zijn voorkeuren, so be it.
Substance is geen reguliere compilatie, maar niets meer of minder dan - kort door de bocht - een vergaarbak van singles. Ik geef het je te doen om de singles (en dan ook liefst origineel) te verzamelen; da's een echte aanslag op je beurs - zeker Sordide Sentimental dat ik één keer origineel heb gezien, maar de gelukkige eigenaar ervan weigerde om te vertellen wat ie ervoor had betaald

Still is te beschouwen als een "work in progress" dat alleen al vanwege de aanwezigheid van het laatste concert een document is. De cd-versie ervan bevat een extra live concert.

De dual disk van Up en Closer bevatten ook een extra cd met live concert; in totaal kan je bij aanschaf van de dual disk versies dus 4 live concerten verwerven. Maar, geloof me geen van die concerten geeft de intensiteit van een live concert - dat was het, geloof me - en de geluidskwaliteit is niet écht bijzonder. Desondanks: de moeite waard,

Ipv voor de Peel Sessions (12"/lp/cd) zou ik gaan voor Joy Division &#-48202733; The Complete BBC Recordings, cd met twee extra songs (live) en interview met Ian en Steve.

Overigens kon je tot voor kort voor ca 5,- een dubbel-cd Best of Joy Division vinden Joy Division - The Best Of Joy Division at Discogs met als tweede cd, juist ja The Complete BBC Recordings

Ook Heart and Soul is als overzicht - voor zijn prijs, tweedehands - een goed overzicht, met een tekstboekje van alle songs. Het is alleen even wennen in welke vorm en volgorde alles op 4 cd's is gezet.

Robertus
Mjuman schreef:
Een ieder heeft zijn voorkeuren, so be it.
Substance is geen reguliere compilatie, maar niets meer of minder dan - kort door de bocht - een vergaarbak van singles.


Dat is precies de reden dat ik die wil, gewoon de singles bij elkaar, verder niets. De volgorde waarin ik ze dan wil horen kan ik dan ook lekker programmeren.

Net als bij Depeche Mode en The Cure zijn de singles verzamelaars doorgaans een goede aanvulling op de regulier albums. Alleen hadden JD/NO (zeker NO) meer non-album singles, dus dat maakt de relevantie van een singlesvergaarbak voor mij alleen maar groter.

Eigenlijk zijn singlesverzamelaars het enige type compilatie dat ik nog wel eens aanschaf. Van best of's moet ik helemaal niets hebben. Ik bepaal zelf wel wat ik goed vind of wat niet. (Permanent kwam mij toevallig ooit aanwaaien, niet zelf gekocht)

Aangezien mijn recente aanschaf van New Order's Substance een goede keuze is gebleken denk ik dat ik ook met deze Substance een waardevolle aanschaf doe.

avatar van Mjuman
Het artwork van de lp is erg fraai, net als het artwork van de 12"s na Transmission (ook de '88 re-release van Atmosphere).

Robertus
Mjuman schreef:


Overigens kon je tot voor kort voor ca 5,- een dubbel-cd Best of Joy Division vinden Joy Division - The Best Of Joy Division at Discogs met als tweede cd, juist ja The Complete BBC Recordings

Ook Heart and Soul is als overzicht - voor zijn prijs, tweedehands - een goed overzicht, met een tekstboekje van alle songs. Het is alleen even wennen in welke vorm en volgorde alles op 4 cd's is gezet.


N.a.v. de eerste opmerking: Als ik zoiets voor 5 euro tegenkom, dan snor ik die uiteraard gewoon wel op.

En dan de tweede: Heart And Soul had ik zeker gekocht als ik nog helemaal niets van JD in huis had gehad. Zoals het ernaar uitziet (maar misschien heb ik iet goed gekeken) staan de albumtracks er gewoon in de juiste volgorde op, alleen met ander materiaal ervoor en erna. Als je dan een album in zijn geheel wil beluisteren moetje gewoon programmeren 3 t/m 11, ik noem maar even wat. Zo'n soortgelijke compilatie heb ik van The Stranglers: The Stranglers - The Old Testament (1992)

Ware het niet dat ik UP en Closer al lang in huis heb met voor mij het goede geluid en artwork (en daarbij juist het ontbreken van songtitels en lyrics, draagt voor mij wel bij aan een bepaald soort mystiek).

Maar het ziet er inderdaad wel heel mooi uit en lijkt nagenoeg compleet.

avatar van cornstars
4,0
dazzler schreef:
(quote)

Ja.

UP en C zijn de twee reguliere albums.
Substance vult aan met alle officieel, maar niet op album verschenen materiaal.
Enkel het instrumentale As You Said ontbreekt (van de Komakino/incubation single)
en de alternatieve versie van Love Will Tear Us Apart (die staat wel op Permanent).

En Still bevat meer dan enkel Something Must Break.
Exercise One, Ice Age, The Only Mistake, Walked in Line, The Kill en Sister Ray.

De oude Factory CD's klinken goed, maar zijn niet meer te vinden.
In 1992 werden ze opnieuw uitgebracht door London (geen remasters).

Een aantal jaren gelden door Rhino wel heruitgebracht als remaster met live bonus.

Ik zou je aanraden om er ook nog de Peel Sessions bij aan te schaffen.
Die werpen een interessant, meer basic licht op enkele bekende nummers.


Hebben ze ceremony niet opgenomen dan?

avatar van dazzler
5,0
cornstars schreef:
Hebben ze ceremony niet opgenomen dan?

Er bestaat enkel een demoversie van dat nummer (naast een paar live opnames).

Live terug te vinden op Still, de demo op de Heart & Soul box.

avatar van Chameleon Day
4,5
Volgens mij is uitvoering van Ceremony op Still de enige live performance door de band gedaan. Maar ik kan het fout hebben.

avatar van Premonition
3,5
Mjuman schreef:
Het artwork van de lp is erg fraai, net als het artwork van de 12"s na Transmission (ook de '88 re-release van Atmosphere).


Het blijkt een Nederlands ontwerp te zijn

Jean-Maurice
Eigenlijk is dit de beste verzamelaar wat mij betreft omdat het een overzicht biedt van hun hele genre.

Het lettertype van Substance is de “New Alphabet” van Wim Crouwel. Het futuristisch aandoende lettertype was nogal moeilijk te lezen en werd daardoor nooit veel gebruikt. In dat alfabet is de n goed leesbaar, het ontwerp van de m is een n met een streepje er onder. Dat teken is gebruikt voor Substance. Eigenlijk staat er dus Substamce.

avatar van matthijs
Noordmuziek schreef:
Het lettertype van Substance is de “New Alphabet” van Wim Crouwel. Het futuristisch aandoende lettertype was nogal moeilijk te lezen en werd daardoor nooit veel gebruikt. In dat alfabet is de n goed leesbaar, het ontwerp van de m is een n met een streepje er onder. Dat teken is gebruikt voor Substance. Eigenlijk staat er dus Substamce.


Of "Subst1mce"? Want op wiki lees ik 'The cover features the title of the album in green spelled with characters from Wim Crouwel's New Alphabet typeface below Joy Division's name and the years of recording in a smaller white font. The letters used in the title actually spell "Subst1mce", rather than "Substance". Brett Wickens, who worked on this cover whilst a partner at Saville Associates, claims this was for aesthetic reasons.[5] The 1991 cover was different, featuring a large green "S" in the New Alphabet typeface with its lower half encircling Joy Division's name and the years of recording in the same white font used in the original cover.'

avatar van Juul1998B
4,5
Wat is Atmosphere toch een prachtig nummer zeg, misschien wel JD mooiste/beste.
Diepe lagen met de stem die we gewend zijn van Ian Curtis. Classic

5,0
dj@
geweldige verzamelaar! heb ‘m op tweedehands vinyl; zojuist de cd (ook uit 1988) besteld! alles uiteraard op factory records!

5,0
dj@
en nu ook binnen op de engelse facd250. de appendix van 7 nummers brengt nog meer briljants binnen!

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Prachtige completering van het studio-verhaal, en alleen al vanwege Love will tear us apart en vooral Atmosphere onmisbaar. De eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat niet alles hierop onontbeerlijk is: Leaders of men klinkt een beetje primitief, op het lange Autosuggestion gebeurt niet zo veel, de remix van She's lost control is overbodig, en Incubation is wel lekker stevig maar ook nogal routineus. De zeven bonustracks zijn eveneens een mixed bag, maar These days is dan wel weer een perfecte afsluiter. (Bij de cirkelende synthesizer in dat nummer moet ik steeds aan een ander nummer uit die tijd denken, zou dat het intro van Rio van Duran Duran kunnen zijn?) Hoe dan ook, hoewel dit Joy Division is geef ik dus niet het maximale aantal sterren, maar omdat dit Joy Division is is dit toch essentieel.
        Door mij in 1988 gekocht in de eerste CD-versie met 17 nummers, maar nu dus ook verkrijgbaar in de 2015-remaster met twee extra nummers, As you said (ingevoegd tussen Komakino en These days) en Love will tear us apart (Pennine version) (helemaal op het einde toegevoegd).

5,0
dj@
werkelijk prachtige verzamelaar! ‘autosuggestion’ en ‘transmission’ zijn op dit moment mijn favorieten.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:28 uur

geplaatst: vandaag om 08:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.