Alcest - Shelter (2014)

Ik ben alleen bekend met de moderne U2, wat ik drie keer niks vind, dus deze vergelijking verbaast me. Toch maar is achter hun oude werk aan gaan!

Prima album, weet een prachtige, zeldzame sfeer op te roepen.
Ik lees ergens dat het album snel zal worden vergeten, maar dat gevoel heb ik helemaal niet.

Dat einde met Delivrance is natuurlijk van een weinig voorkomende schoonheid in de opbouw en een geweldige finale.

Ik heb verder absoluut geen flauw wie er achter de band schuil gaat. Dat zijn zaken die ik nog allemaal moet bekijken. Het is mijn eerste album van Alcest, enig vergelijkingsmateriaal heb ik niet. Dus ook geen mening over beter of slechter dan andere albums. Maar dit is gewoon heel mooi gemaakt.

The Unforgettable Fire is echt een mooie plaat.

Via MuMe leerde ik deze groep kennen. Heb het album eerst op Spotify geluisterd en was er onmiddellijk helemaal weg van. Gelijk ook maar besteld en vandaag binnengekregen. Wat een sfeer roept dit album op. Het raakte me echt van de eerste keer. Nummers als Opale, Voix Sereines en Délivrance zijn van een ongekende schoonheid. Ik weet dat het vorige werk van Alcest anders klinkt maar ik ga het zeker ook een kans geven! Om af te sluiten: dit was het eerste album dat ik heb gekocht in 2014 maar het maakt volgens mij heel veel kans om op 31-12-2014 in mijn top 10 te eindigen! PRACHTPLAAT!!

Kijk, dat is nu eens een goede reden om je in te schrijven op deze site!
En dan gelijk met zo'n album!

Shelter draait nog steeds extreem veel rondjes in de cd-speler en daarom heb ik ook een drum cover van Opale opgenomen. Veel kijkplezier!

Leuk!

Bij mij verveelt het album ook nog voor geen meter wat een goed teken is. Het betekent dat de waardering gewoon gaat blijven van mijn kant.

Ik vind Shelter ook een prachtig album. Ik vond de vorige van Alcest al goed, maar met deze koerswijziging is het echt helemaal mijn muziek. Ik ben gek op sfeervolle en dromerige rockmuziek waarmee Shelter volstaat. Voix Sereines vind ik echt prachtig, maar ook Opale, La Nuit Marche Avec Moi en L'Eveil des Muses behoren tot het beste wat ik de laatste tijd heb gehoord.

Dit is echt een geweldige plaat om bij weg te dromen en het maakt mij ook totaal niet uit dat de metal 'fundering' helemaal is weggevaagd. Deze plaat klopt van het begin tot het einde helemaal.

Toen ik de eerste noten van' ophale' hoorde was ik zo enthousiast dat ik meteen het ganse album wou beluisteren. Maar na 5 luisterbeurten ben ik wat ontgoocheld. 'Ophale' steekt zelfs tegen en volgens mij duurt het nummer ook veel té lang. Ik heb van alles geprobeerd, met koptelefoon, in de auto, op de fiets, tijdens het afwassen, maar de muziek van Acest grijpt mij niet bij de keel. Jammer want er is zeker potentieel. Acest creëert teveel sfeer maar mist goeie verslavende songs. 'Shelter' en 'Away' zijn dan wel prima dromerige nummers.

Ben ik het wel een beetje mee eens. Edoch de sfeer maakt voor mij zoveel goed dat ik toch een ster hoger uitkom. Maar inderdaad weinig verslavends aan, zeker in vergelijking met voorgaande albums

Shelter is mijn eerste kennismaking met Alcest waardoor ik weinig vergelijkingsmateriaal heb met voorgaande platen van deze band. En als ik zo de berichten lees is dat helemaal niet zo erg. Wat voor mij deze plaat zo goed maakt is de vakkundigheid van de sfeervolle momenten die in combinatie met de stem voor magische taferelen en soms ook voor kippenvel momenten zorgt. Het is trouwens ook een klein mirakel dat ik alsnog de stem weet te waarderen, want mijn oorspronkelijke mening was dat de vocalen de sfeer soms wat onderuit haalde. Na vijf keer aandachtig luisteren weet ik wel beter.

Een referentiekader hebben is nooit verkeerd hoor.

Toch wel een fikse tegenvaller, deze plaat. Maar goed, gelukkig hebben we de eerste twee platen nog. Veruit het mooiste nummer vind ik Away, door toevoeging van mijn held Neil Halstead.

Alcest gaat steeds lichter klinken, maar de natuurkrachten blijven wel bruisen doorheen de muziek. Neige gebruikt alleen nog dromerige, cleane vocalen, en het instrumentarium wordt daar mooi omheen gedrapeerd. Lieflijk.

En toch, en toch.. Ik hoor liever de Alcest die ook al eens wat steviger uit de hoek durft te komen. Daarom vind ik dit tot nu toe hun minste, al wil dat niet zeggen dat het slecht is. Zeker niet. Ik kan er zo nu en dan van genieten, en dat is genoeg om er toch niet rouwig om te zijn dat ik 'm op CD in huis heb gehaald.

3,5 sterren, vooralsnog.

Wow, de nieuwe plaat van Alcest is al uit. Had geen idee.

Morgen op het gemak eens luisteren, uiteraard met koptelefoon op.
Vorige drie platen van deze band waren erg mooi en eigenzinnig, vooral de laatste twee vond ik echt super.
Ik weet dat ze de metal helemaal verlaten hebben maar dat vind ik geen probleem, als het maar een mooie plaat is geworden.

Ben zeer benieuwd.

Zit al een aantal dagen dit album te luisteren. Logische stap van Alcest denk ik, verder ook niet verrassend, want ze hadden het zelf al aangekondigd (dat de metalinvloeden zouden verdwijnen). Daar hoeven we dus niet verbaasd of verontwaardigd over te zijn mijns inziens.

Opener Wings begint lekker sfeervol, brengt je goed in het album en beloofd wat voor de rest van het album. Opale is een perfect, makkelijk in het gehoor liggend, nummer dat duidelijk naar meer smaakt. Wat een heerlijke song, die ik maar blijf draaien op mijn koptelefoon (onderweg op de fiets, onder het hardlopen). Gitaarwerk is subliem, drumwerk, en uiteraard de zang.
Opale klinkt vooral erg hoopvol, dat valt mij op. In het verleden klonk Alcest wat duisterder, nu vooral erg positief, hoopvol, of iets in die trant. Kan het moeilijk uitleggen, maar zo voelt het voor mij. Dit is de nieuwe Alcest, denk ik dan. Een beetje zoals het verschil tussen ( ) en latere albums van Sigur Rós of zoiets.

La Nuit Marche Avec Moi is ook al een lekker nummer, iets minder als zijn voorganger, maar alsnog prettig aan te horen. Ook hier valt weer het heerlijke, nu vooral relaxte, gitaarwerk op, alsmede de prettige zang(lijnen). Alcest kan duidelijk ook prima makkelijk in het gehoor liggende songs schrijven, dat blijkt wel.

Vierde song Voix Sereines vind ik misschien wel de mooiste song van dit nieuwe album, of samen met Opale, tot nu toe (meestal blijft dat dan ook zo, trouwens).
Waar Opale vooral hoopvol klinkt, laat deze song iets meer een ingetogener geluid horen. Niet per sé somber, maar toch net iets anders. Althans, dat is het gevoel dat ik hier bij heb. De tempoversnelling(en) en het hardere gitaar- en drumwerk richting einde zijn erg mooi en maken dit mijn favoriete track nu ik er toch eens goed over nadenk.

Na deze songs wordt het album mijns inziens iets rustiger van toon, en tevens iets minder, trouwens. L'Eveil des Muses heeft nog wel iets steviger tonen, maar weet mij nog niet zo te grijpen als voorgaande songs (wat niet betekent dat ik dit een matige song vind, want dat is niet zo). Shelter en vooral Away vind ik iets minder interessant, waarbij ik op Away ook de zang van de gastzanger niet echt prettig in het gehoor vind klinken.
Overigens had ik nog nooit iets van Slowdive of van die zanger geluisterd, maar dat geheel terzijde.

Afsluiter Délivrance is wel weer heel mooi en behoort toch tot mijn persoonlijke favorieten van dit album. Zoals het Alcest betaamt, een wonderschone afsluiter (net als op voorgaande albums).

Al met al een prima plaat, waarvan ik de echte waarde nog moet inzien, maar die prima plaats kan nemen in het oeuvre van de band, naast stevigere albums als Écailles de Lune en Les Voyages de L'Âme.
Op zich mis ik de hardere (scream)zang van Neige wel eens, maar aan de andere kant: dan kun je de oudere platen ook opzetten. Persoonlijk snap ik wel dat bands zich blijvend willen ontwikkelen, en dan is dit toch wel een logische stap.

Misschien klinkt het voor sommige(n) fans als een stap richting muziek die al eerder en beter is gemaakt (shoegaze); ik heb dan echter als relatief voordeel dat ik amper shoegazemuziek ken en geluisterd heb in mijn toch aardig rijke muziekverleden. Uiteraard hoor ik ook wel wat van bijvoorbeeld Sigur Rós terugkomen in (de nieuwe) Alcest, maar ik kan dat niet echt jammer vinden eigenlijk.
Zolang het goede muziek betreft die ze blijven maken, zie ik daar geen probleem in.

Al met al blijft Alcest toch een van de beste bands die ik de laatste paar jaar heb leren kennen. Heerlijke band.

Dit valt me eigenlijk een beetje tegen na een paar keer luisteren. Ik mis toch de metalstukken van eerdere albums, die daardoor zo mooi afwisselend waren. Délivrance is wel heel erg mooi. Nu de nieuwe Lantlôs eens luisteren.

Erg mooi en fijn album geworden, met een dromerige sfeer. Het album heeft hier en daar nog wat raakvlakken met de vorige albums, maar ik mis het gekrijs van Neige, zoals hij deed op de eerste albums, totaal niet. Hij heeft juist een hele mooie stem, die perfect past met de stijl die hij nu heeft, zoals nu ook Lantlos dat doet op hun laatste album.

Live is trouwens deze band ook geweldig.

Komende vrijdag (7-11-2014) als voorprogramma van Opeth
Ik ben benieuwd...

Eerlijk is eerlijk, na een paar intense luisterbeurten in de auto tijdens wat langere ritten is het kwartje (of is het 25 centime?) en ben ik na maanden tóch gevallen voor Shelter!

Ondanks dat ik de vorige albums net iets hoger inschat, verhoog ik mijn stem en kan dit best nog eens een kandidaat worden voor mijn jaarlijstje...

Dé plaat van 2014 voor mij. Hoewel ik artistiek niet overdonderd ben, is dit een heerlijke verslavende plaat. Shoegaze op hoog niveau. Ik kan mij helemaal verliezen in de melodieën en heb dit minimaal 40 keer gedraaid dit jaar. Voor een recensent die 60 recensies in het jaar inlevert vrij uniek. Dat geeft aan hoe ik (nog steeds) geniet van dit album. Ook de voorganger is een prachtige plaat en kijk dan ook echt uit naar de volgende!

Wat een waanzinnig mooi album. Deze kan zich wat mij betreft meten aan 'Lost in a dream' van The War on Drugs, misschien nog wel beter.
Afgelopen zaterdag hoorde ik een vriendin van mij over dit album praten, ze vond het erg mooi en vroeg of ik het eens wilde luisteren. Zij noemde de artiest en het album op en ik schreef het op een papiertje, en ben het laat in de avond deels gaan luisteren (de eerste 5 nummers). Daarna volgde de zondag en toen beluisterde ik het album helemaal, en vandaag weer. Het hele album is van het begin tot het einde mooi, waarvan 'Opale' en 'l'Eveil de muses' de mooiere nummers zijn. En 'Deliverance' is nu al een van de mooiste nummers die ik ooit heb gehoord.

Heeft wat mij betreft toch veel weg van het moderne Anathema. De samenzang, de stijl en opbouw van de nummers, de flonkerende gitaartjes. Nu treft het dat ik Anathema behoorlijk hoog heb zitten en meer van hetzelfde is niks mis mee. Nu is de stem van Danny Cavanagh iets sprekender, heeft iets meer ziel, de vocalen hier zijn wat meer atmosferisch.

Ook deze zomer weer de ideale plaat om buiten te genieten van een boekje en een glaasje.

Ik laat nieuwe Alcests altijd even liggen. Eigenlijk niet expres, maar meer omdat ik wil wachten op een goed moment (eigenlijk onzin, als het goed is is het goed en anders niet), en omdat ik bang ben dat hij niet zo goed is als de vorigen (zeker als het gemiddelde op sites als MM lager uitvalt). Eigenlijk is dat nooit ergens goed voor. Zo blijkt met Shelter. Al met de eerste luisterbeurt ben ik onder de indruk. Nog steeds heb ik het meeste met het debuut van deze band, maar als dat niet het gevolg is van persoonlijke voorkeur (nostalgie) dan is er toch in ieder geval sprake van een zeer consistente lijn van kwaliteit op de albums daarna. Ook al is er hier wat minder en daar wat meer metal te vinden. Dat stoort me eigenlijk niet zo, de sfeer blijft min of meer hetzelfde en de kwaliteit van songwriting eveneens. Een cijfer volgt nog, maar goed is Shelter hoe dan ook. En Alcest in het algemeen.

Inderdaad, vele bands die beginnen zoals deze ontwikkelen zich vaak verder. Enige risico is dat sommigen ietwat te mainstream worden. Dit album vind ik goed, weliswaar kan deze beste man niet tippen aan Anathema, maar het klinkt lekker. 3,0

Ik heb er vandaag weer naar geluisterd, omdat ik in het voorjaar na een paar keer luisteren, een zeer hoge score hieraan uitdeelde. Maar als ik dit hoor, blijft een prachtig en meeslepend, van het begin tot het einde, met 'Delivrance' als allermooiste nummer van dit album. Mijn stem blijft 4,5* (met lichte overweging naar 5,0*).

Live in Amstelveen
Alcest - Délivrance @ P60 Amstelveen

Wat een bloedmooie plaat is dit eigenlijk, heerlijk wegdromen tot het ultieme hoogtepunt: Délivrance. Gooi er maar een halfje bij, maar ik denk dat-ie niet op vier sterren gaat blijven steken, zeker nu ik het gevoel heb dat het mij emotioneel ook meer gaat doen.

Délivrance is van het mooiste dat er ooit is gemaakt op deze wereldbol.

Morgen maar eens aan dit album beginnen
Waarom heb ik alcest nu pas ontdekt?

Door alle positieve reacties was ik benieuwd naar dit album. In het verleden heb ik deze ook wel eens geprobeerd, maar ik blijf dit een dodelijk saai album vinden. Bij de intro denk je dat het nog wel de goede kant op gaat, maar daarna bestaat dit album voor 45 minuten uit dodelijk saaie muziek. Ik mis hier echt spanning.