menu

Burial - Rival Dealer (2013)

mijn stem
3,94 (208)
208 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Hyperdub

  1. Rival Dealer (10:47)
  2. Hiders (4:44)
  3. Come Down to Us (13:08)
totale tijdsduur: 28:39
zoeken in:
avatar van kobe bryant fan
5,0
Burial - Rival Dealer

Alweer de vierde EP na zijn alombekende Untrue' nu ook al de tweede EP die uitkomt rond de kerstperiode.
Waar Truant zich al onderscheidde van de typische Burial kenmerken door het titelnummer met de overstuurse synthesizers en soms wel - voor Burials doen - snelle ritmes en natuurlijk Rough Sleeper met die beklijvende sax.
Onderscheidt Rival Dealer zich nog meer; een erg gelaagde en snelle opener, nog meer spoken-word, zoetere vocalen, de typische Burial drumstijl die meer en meer verdwijnt en plaats maakt voor de 4/4 (ongetwijfeld gekomen door de samenwerking met Four Tet), ...

Rival Dealer is de ruim 10 minuten durende opener. Na twee luisterbeurten moet ik zeggen dat ik denk dat dit één van mijn favoriete Burial nummers gaat worden. Het heeft alles wat een sterke Burial zo goed maakt. Maar Rival Dealer doet er vaak nog een dikke schep bovenop.
Die kenmerkende distortion synth uit het eerste deel is ronduit prachtig, hoe hij samen met de energieke en volle drums en de schitterende vocals zich een weg baant tussen de kenmerkende achtergrondgeluiden en spoken is geweldig! De overgang van het energieke naar het melancholische en rustige deel is veel natuurlijk gedaan dan op de voorgaande EP's - waar het soms nog wel eens stroef verliep - .

Hiders is de kortste van de 3, het begin doet me wat denken aan zijn korte ambient tracks op Untrue en Burial. Tot die vocaal inkomt met daarna die piano en strings ; dit is het eerste moment dat ik me afvraag of ik me naar Burial zit te luisteren. Tuurlijk klinkt het nog allemaal melancholisch, tuurlijk is die desolate sfeer er nog, tuurlijk is de sfeer typisch Burial. Maar toch klinkt het niet als Burial. Het is een beetje zoals Random Access Memories van Daft Punk: het is allemaal wat bombastischer. Is dit een nadeel? Nee, al moet ik de houdbaarheidsdatum natuurlijk nog afwachten.
Die druminval is nog zo'n geweldig en onverwacht moment, heerlijk gedaan! Die lage vocalen klinken erg netjes ook, een beetje jammer van die hoge uithalen, die klinken me toch - al zal het ongetwijfeld niet zo bedoeld zijn - als een greep naar de radio.
Hiders eindigt ook prachtig met die vocaal "Take me away."

En als je nou werkelijk dacht dat je met Hiders een nieuwe Burial hoorde, wacht dan maar tot het 13 minuten tellende Come Down To Us.
Opent erg sterk met die combinatie van die synthesizer en die Oosterse gitaarsynth.
De drums vind ik ook opvallend, alsof Burial eens de commerciele (qua ritme en niet qua klank) dubstep wou proberen met die snare die altijd wat te laat lijkt te komen, later lijkt hij ook zijn eigen versie aan trap drums te geven.
Prachtig hoe beide technieken met één nummer helemaal platgooit. Die hoge vocalen zijn erg gewaagd een soort van R&B Top-40 track (ik kreeg een Justin Bieber associatie maar hier natuurlijk minder erg) associatie is bij mij ook niet ver weg. Althans de eerste luisterbeurt, bij de tweede luisterbeurt blijft het aanpassen maar ik kan het al beter plaatsen. Het geeft me toch een dubbel gevoel bv. die uithaal van 'In my eyes, inside' langs de ene kant zo typisch Burial, maar dan wat gladder.
Hoe meer ik het hoor in het nummer, hoe beter ik het vind.

Wat misschien nog gewaagder is, is het stuk vanaf de tweede fase rond de 7 minuten. Je hoort een scratch, gevolgd door snel hi-hat werk; en wat volgt.
Ja hoor, een enorm melige melodie, gladde vocalen maar opnieuw allemaal weer zo typisch Burial. Het vreemdste is misschien nog dat ik het geweldig vind, zo ook nog mooi werken in een film; zeker wanneer dat drummen op de toms erbijkomt.
Er wordt ook mooi afgesloten door het betoog van een transgender.

Rival Dealer zal bij iedereen die Burials discografie wat kent wel als een vreemde eend in de bijt bevonden worden. Buiten de opener die nog eens typisch Burial is van de latste jaren, maar dan nog een trapje hoger, is dit allemaal wat toegankelijker, gladder, en de emotie ligt er allemaal wat dikker op. '90s invloeden zijn dan ook nooit ver weg, toch denk ik dat dit met de tijd wel één van de meest interessante en wie weet zelfs beste Burial releases kan worden.
Voor nu allesinds al een plaats in mijn jaarlijst.

Burial goes Christmas

avatar van Mjuman
Voor een OLW'er die zich in deze pomoneoromanotijd (postmodern, neormantisch) wil handhaven valt the speed of life alhier niet mee: om 12:37 post ik de aankondiging van het album + een stream ervan op het generieke Burial-topic.

Een half uur later wordt aldaar de legitimiteit daarvan in twijfel getrokken - terwijl ik inmiddels zelf aan het betaald downloaden ben. Vervolgens wordt het opgepakt, om18:00 toegevoegd en inmiddels is het al gerecenseerd ("bemeningd" in MuMe-speak). Benieuwd wanneer we op de 100 berichten zitten.

Soms verlang ik nog wel eens terug naar de tijd van de postkoets

avatar van Don Cappuccino
4,0
Ik verwacht dat het gemiddelde een stuk lager gaat liggen dan bij de vorige releases van Burial. Later zal ik na meerdere luisterbeurten over de EP schrijven, maar tijdens de eerste luisterbeurt heb ik veelvoudig gezichten van totale desillusie getrokken.

avatar van kobe bryant fan
5,0
En dat terwijl ik nu na een derde luisterbeurt beter en beter begin te vinden en het me niet eens zou verbazen als ik deze nog boven zijn andere EP's zou verkiezen.
Ik denk vooral dat deze EP 2 kampen zal hebben, de liefhebbers en de mensen die er dan (buiten misschien de opener ) totaal niks mee kunnen aanvangen.

avatar van Supernormal
3,5
Naar mijn mening niet overal abstract en coherent genoeg. De vocals zijn te herkenbaar, waardoor die wat van hun mystiek / magie verliezen. Productioneel is het natuurlijk wel sterk in zijn karakteristieke lo-fi stijltje maar met zijn wisselingen in thematiek binnen de nummers zelf, speelt hij me dikwijls kwijt en dat kan niet de bedoeling zijn. Toch, best een avontuurlijke release met knappe combinaties van uiteenlopende stijlen. Misschien toch wat te overdadig?

avatar van Mjuman
Don Cappuccino schreef:
tijdens de eerste luisterbeurt heb ik veelvoudig gezichten van totale desillusie getrokken.


Dat bevestigt mijn woorden dat het erg snel gaat in deze tijd, zo jong en dan al totale desillusie beleefd/meegemaakt hebben. Schuif dat drumstel maar aan de kant en stort je op de Romantische poëzie - één ontstaansvoorwaarde is inmiddels aanwezeig: de totale desillusie.

Mij bevalt deze beter dan Truant, dat welhaast met een Pritt-plakstift gemaakt leek - die komt dan ook nog maar weinig zijn hoes uit

avatar van T.O.
2,0
Draak van een release. Bij de titeltrack moest ik lachen, maar het blijkt achteraf wel de beste van de drie te zijn. Emulatie van UK hardcore platen uit begin jaren '90, compleet met een versneld afgespeelde breakbeat (denk aan Paid In Full) en een bassynth in de stijl van Joey Beltram en/of oude drum&bass-platen.

Hiders en Come Down To Us zijn eigenlijk gewoon kitscherige, mislukte popplaten. De typische Burial-instrumentatie waarmee hij die tracks een eigen draai geeft, werkt alleen maar averechts: geef me dan maar 'gewone' popmuziek, dacht ik steeds. Random Access Memories is in ieder geval 10x beter.

En dan ook nog hier en daar vermoeiend knip- en plakwerk in Truant-stijl en wat spoken word flarden.

Nee.

avatar van IllumSphere
3,0
Ik hoop dat het exemplaar dat vrijdag op de mat gaat liggen totaal anders gaat klinken dan dit hier.

avatar van Rain King
3,0
T.O. schreef:

Hiders en Come Down To Us zijn eigenlijk gewoon kitscherige, mislukte popplaten. De typische Burial-instrumentatie waarmee hij die tracks een eigen draai geeft, werkt alleen maar averechts: geef me dan maar 'gewone' popmuziek, dacht ik steeds. Random Access Memories is in ieder geval 10x beter.


...Random Access Memories? Rare vergelijking

avatar van kobe bryant fan
5,0
Hij verwees volgens mij naar mij en wat ik ermee bedoelde is dat Come Down To Us opvallend bombastischer is (positief bedoeld want voor mij is dit een Top 5 plaat van het jaar) dan de rest van zijn werk, net zoals RAM dat is voor Daft Punk.
Rival Dealer is trouwens een groeiertje, na 4 luisterbeurten hoor ik steeds nieuwe dingen en begin ik hem nog beter te vinden.

avatar van trebremmit
3,0
Dat tweede gedeelte van Come Down to Us, wat een kitsch. of was het de bedoeling om een kerstsingle te maken?

avatar van Rain King
3,0
kobe bryant fan schreef:
Hij verwees volgens mij naar mij en wat ik ermee bedoelde is dat Come Down To Us opvallend bombastischer is (positief bedoeld want voor mij is dit een Top 5 plaat van het jaar) dan de rest van zijn werk, net zoals RAM dat is voor Daft Punk.
Rival Dealer is trouwens een groeiertje, na 4 luisterbeurten hoor ik steeds nieuwe dingen en begin ik hem nog beter te vinden.


Point taken. Had beter moeten lezen Vind 't ook een schitterende EP overigens, laatste sample waarmee de EP wordt afgesloten gaat door merg en been

avatar van Tyn
Tyn
De laatste tijd draai ik Kindred en Street Halo weer regelmatig, erg goede tracks allemaal..

Ik heb nog nooit een slechte track van Burial gehoord. Maar bij het ietwat vluchtig luisteren van deze EP bekruipt mij regelmatig een gevoel van oh jeetje..
Hmm hopelijk klinkt dit later beter.

avatar van principe
5,0
Mmm, gemengde gevoelens. Rival Dealers vind ik persoonlijk een van Burial's beste tracks tot nu toe, wat een beest. Hiders is onderhoudend, maar niet spectaculair. Was bij de eerst luisterbeurt wel positief verrast dat Burial een dusdanige verandering van stijl prima aan kan. Come Down To Us ben ik nog niet over uit. Ik vind de eerste 10 minuten redelijk, maar de laatste 3 minuten krijg ik toch twijfels. Ik vind vooral de lange sample aan het einde ongepast.

Voor nu, 4 sterren, voornamelijk vanwege Rival Dealers.

avatar van Bardt1980
3,5
Zozo, alweer een EP van Burial in een maand tijd? Hoewel ik Truant wel aardig vond, bestond die EP voor mijn gevoel meer uit losse tracks verdeeld over twee nummers. Dan vraag ik me toch af waarom hij niet in een keer met een volwaardig album op de proppen komt...
Maar goed, dit kleinood heb ik nog niet beluisterd. En misschien valt het wel buiten zijn beoogde concept. We zullen het zien/horen.

avatar van mauricez
4,5
Bardt1980 schreef:
Zozo, alweer een EP van Burial in een maand tijd? Hoewel ik Truant wel aardig vond, bestond die EP voor mijn gevoel meer uit losse tracks verdeeld over twee nummers. Dan vraag ik me toch af waarom hij niet in een keer met een volwaardig album op de proppen komt...
Maar goed, dit kleinood heb ik nog niet beluisterd. En misschien valt het wel buiten zijn beoogde concept. We zullen het zien/horen.


Hoe bedoel je nog een EP?

En wat een EP dit! Ben er nog niet helemaal uit wat ik er van vind…Het eerste nummer is gewoon een sterk typisch Burial nummer. Maar daarna…word alles anders.

En dat bevalt me zeker. Vooral de eerste helft van “Come down to us” is prachtig en bezwerend zoals Burial dat zo goed kan. Ik heb alleen twijfels over de tweede helft. Naar mijn smaak iets te kitch (ookal sta ik daar over een maand misschien heel anders in) ik moest ook gelijk denken aan het nummer Beth/Rest van Bon iver. Wat bij mij uiteindelijk ook uitgroeide tot favoriet. Dus ik trek nog geen conclusies. Ben vooral heel blij dat Burial zoiets gewaagds uitbrengt!

En als dit idd een “Coming out” plaat is zou ik dat fucking awesome vinden

avatar van Bardt1980
3,5
mauricez schreef:
(quote)


Hoe bedoel je nog een EP?

E
Inderdaad, ik had me op de verschijningsdatum verkeken. Waarschijnlijk door de gelijkenissen van de twee hoesjes.

Dikkop
Dit had ik niet verwacht van Burial.
Hij brengt nu al ongeveer 8 jaar muziek uit die niemand anders maakt. Zeer sterk altijd, maar met weinig variatie. Misschien is het net tijd om het eens anders aan te pakken.
De verwijzingen naar Random Acces Memories en Beth/Rest snap ik wel.
Burial lijkt zijn eigen interpretatie te geven aan de vocoders waar Daft Punk voor bekend staan.
En Beth/Rest is Justins grootst (en meest cheesy) klinkende nummer dat hij tot nu toe onder de naam Bon Iver heeft uitgebracht. De sfeer van dat nummer komt ook overeen met deze van Hider en Come Down to Us.

Soms moet ik zelfs wat denken aan M83.

avatar van kobe bryant fan
5,0
Je bedoelt auto-tune. Daft Punk gebruikt idd vocoders maar hier is het auto-tune.
Wat mij betreft mag Burial zich bij het nu 2 artiesten tellend groepje van artiesten die auto tune wel mooi kunnen gebruiken voegen: Burial & Kanye West.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Een behoorlijke teleurstelling, deze Rival Dealer. De titeltrack is het beste en die vond ik eigenlijk al vrij middelmatig. Duidelijke jaren '90 invloeden maar nergens gaat het echt richting het Burial-niveau op het mooie einde na met saxofoon.

Daarna stort de EP een diep dal in en krijgen we iets nieuws van Burial te horen in de negatieve zin. Dat Bevan nieuwe dingen wil proberen is natuurlijk normaal, maar dit valt helemaal niet in goede aarde bij mij. Cheesy synths en de vervormde vocalen zijn een stuk zoeter geworden en die afgrijselijke echodrums aan het eind, niet om aan te horen!

En toen dacht ik dat de ergste track was gepasseerd want er kwam een 13 minuten durende track aan en Burial is een meester in het maken van lange tracks. Come Down To Us heeft een best mooie en melancholische vibe maar dit hoeft echt niet zo lang uitgerekt te worden en compleet verziekt te worden door auto-tunevocalen. Deze EP is de eerste keer dat de vocal samples mij enorm in de weg zitten bij Burial. Een 80's power ballad, maar dan 13 minuten lang met een vleug Burial. Nee, dank U feestelijk.

Rival Dealer is de warme kerstgedachte van William Bevan, maar ik had stevig de neiging om het in het haardvuur te gooien. Niet voor warmte, maar zodat ik het niet meer hoef te horen. Simpelweg helemaal niks voor mij.

Dikkop
kobe bryant fan schreef:
Je bedoelt auto-tune. Daft Punk gebruikt idd vocoders maar hier is het auto-tune.
Wat mij betreft mag Burial zich bij het nu 2 artiesten tellend groepje van artiesten die auto tune wel mooi kunnen gebruiken voegen: Burial & Kanye West.


Ik zie autotune eigenlijk als een bepaalde soort vocoder (zoals er ook verschillende effecten bestaan voor gitaar zoals reverb en distortion), maar misschien zie ik dat verkeerd.

2 artiesten is weinig hoor!
Chromatics (These Streets Will Never Look The Same , Poliça (Lay Your Cards Out) en Bon Iver (op Woods) kunnen er ook goed mee overweg.
En er zjin er natuurlijk nog.

Rival Dealer wordt in elk geval een controversiële release.

avatar van KampF
5,0
Prachtige EP! Ik vind het juist heel tof dat Burial eens wat anders doet. Je kunt die nummers cheesy / auto tune vinden, maar Burial maakt er voor mij iets diep, emotioneels van. Denk aan Beth/Rest van Bon Iver. Dat was ook een vreemde eend in de bijt. Een maand later vond ik dat het beste nummer wat hij ooit gemaakt heeft.
--------------

Toevoeging:

Ik geef 'm 5 sterren.

Dat laatste nummer, wow.

De teksten, is dit Burial's coming out EP? Is dit de laatste openbaring? Is dit het grote slotstuk? Ik weet het allemaal niet. Maar deze EP is toch een fantastische samenstelling van fragmenten. En de argumenten waarop mensen deze EP afkeuren zijn voor mij eigenlijk alleen maar argumenten om 'm heel mooi te vinden. Geen samenhang? Heeft Oneohtrix Point Never voor je gehoor ook niet. Cheesy? Vaporwave was mijn favoriete genre van 2013. Een voorbeeld is mijn appreciatie voor een plaat als Eccojams ( 1 2 3 ) (Oneohtrix Point Never), waar ik ook vol LOF over gesproken heb op MuMe. Dat maakt muziek voor mij. En Burial dacht vast; 'fuck it, ik doe het gewoon, dit WIL ik gewoon kwijt.' Net als Bon Iver in ieder interview dus over Beth/Rest te vertellen heeft. Ook in cheesyness kun je veel emotie kwijt, juist omdat je het met je eigen strakke, serieuze, meer-van-hetzelfde muziek vaak niet onder woorden kunt brengen.

avatar van herman
Dikkop schreef:
2 artiesten is weinig hoor!
Chromatics (These Streets Will Never Lo... , Poliça (Lay Your Cards Out) en Bon Iver (op Woods) kunnen er ook goed mee overweg.

Bon Iver trekt mij niet zo, maar die track van Chromatics is fantastisch.

avatar van KampF
5,0
Geniale track van Chromatics idd. Vooral die opbouw na 5:00.

avatar van T.O.
2,0
Dat vind ik ook, vandaar mijn opmerking: geef me dan gewoon echte popmuziek

tuktak
Vooral onnodig zijn de 3 minuten 'weet-ik-veel' aan het eind van beide tracks. De track Hiders, ok, ook onnodig, maar die vrijheid mag op een EP. Vooral Rival Dealer is wel echt een dikke track.

Calmdown!
Hét WTF-momentje van de EP vind ik nog wel die de drums die er halverwege Hiders inklappen.

Vind het wel een puike release verder. Ondanks de voor Burial onorthodoxe ritmes weet hij wel weer die typische sfeer neer te zetten, met name in Rival Dealer. Vind de samples ook bijzonder goed gekozen.

avatar van jurado
T.O. schreef:
Draak van een release.

De typische Burial-instrumentatie waarmee hij die tracks een eigen draai geeft, werkt alleen maar averechts:

.


Denk dat ik hier maar in mee ga.

Jammer, aangezien Truant subtiel andere kant op gaat en ik dat een zeer sterke release vind.

Nihilisme
Fantastische EP. Alles wat Burial voor mij Burial maakt, zit er in maar het er lijkt ook licht aan de andere kant van de tunnel. Hoop als emotie. Zo'n nummer als Come Down To Us schurkt heel erg tegen kitsch aan maar het gaat er bij mij in als zoete koek. Bezwerend maar toch liefelijk. Onmiskenbaar Burial is het in ieder geval wel (maar misschien ook wel weer helemaal niet).

Ondanks dat ik de vorige drie EP's erg sterk vond, is dit voor mij absoluut Burial's beste release sinds Untrue.

avatar van daftpunk
5,0
Adembenemde EP met zelf-acceptatie als rode draad. Burial wringt zich wederom in allerlei muzikale bochten. Hij opent met chaos, neemt gas terug en gaat vervolgens verder met een fantastisch uitgesponnen trip.

Hét moment is inderdaad de versnelling in Hiders. Wat een briljant nummer.

Plaat van het jaar.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:13 uur

geplaatst: vandaag om 01:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.