menu

The Knife - Silent Shout (2006)

mijn stem
3,86 (579)
579 stemmen

Zweden
Electronic / Dance
Label: Rabid

  1. Silent Shout (4:53)
  2. Neverland (3:38)
  3. The Captain (6:08)
  4. We Share Our Mothers' Health (4:11)
  5. Na Na Na (2:27)
  6. Marble House (5:18)

    met Jay-Jay Johanson

  7. Like a Pen (6:13)
  8. From Off to On (3:58)
  9. Forest Families (4:08)
  10. One Hit (4:27)
  11. Still Light (3:15)
totale tijdsduur: 48:36
zoeken in:
Electro_
En daar is hij eindelijk! De nieuwe CD van The Knife! Ik luister hem nu en hij klinkt erg goed. Misschien zelfs beter dan het debuut. Maar het is nog te vroeg voor een cijfer.

Dit album klinkt een stuk duisterder dan Deep Cuts, al zitten hier ook erg vrolijke melodietjes bij. (Oke, dat klinkt niet logisch maar het is wel zo. ) Zo op de eerste luisterbeurt zijn er echt een paar nummers die eruit knallen, namelijk We Share Our Mother's Health, Like a Pen en The Captain . Dit zou weleens een heel hoog cijfer plus een plaatsje in mijn Top 10 kunnen worden.

Edit: En daar voeg ik heel graag Neverland ook aan toe. Geweldige beat zit daarin.

Electro_
We zijn een uur verder, ik heb het album heel goed beluisterd. En het valt me op dat The Knife heel trouw is gebleven aan zijn eigen geluid en concept van zanglijnen. Dit had zo achter Deep Cuts gepast, alleen klinkt dit iets mysterieuzer. Elk nummer heeft wel iets, al is het dan geen aanstekend melodietje. De zang is mooi als het mooi moet zijn, en klinkt leuk als het leuk moet klinken. Over het algemeen gezien is dit album al een hele stap omhoog voor de band, aangezien ze nu niet van die flauwe interludes hebben als 'Hanging Out' op het vorige album.

Prachtige CD-hoes ook. Hetzelfde figuur zit in de nieuwe video van Silent Shout, te zien op
http://www.video-c.co.uk/alternative/videovaultwatch.asp?vidref=thek015

Een voorproefje althans. Om te beginnen geef ik dit album 4,5* maar dat word denk ik wel 5 over een week ofzo.

Electro_
Er zijn eigenlijk maar twee nummers op dit album die iets minder zijn. (Iets minder, maar wel leuk) namelijk de single Silent Shout en Forest Families. Dus ik maak er maar gewoon 5* van.

avatar van mathias
slechts 11 tracks, waarvan 2 mindere en toch nog 5* geven

Electro_
Electro_ schreef:
..die iets minder zijn. (Iets minder, maar wel leuk)


Lees dat laatste gedeelte. Ik had ook kunnen zeggen dat ze allemaal leuk waren, want dat zijn ze ook. Maar van deze 11 vind ik die twee het minst. Kan toch?

avatar van Zwammer
4,5
Zo ik heb net even de eerste 6 nummers geluisterd, omdat de cd een erg hoog cijfer kreeg op Pitchfork.

De deuntjes klinken op het eerste gezicht heel erg lekker, maar ik vind ze toch net ff te simpel. Net als bij de Mylo cd vind ik het net ff te eenvoudig en zal het waarschijnlijk wel snel gaan vervelen. Zeker als je daarna dan ff The Girl With The Sun In Her Head van Orbital luistert, waar je met gemak 5 verschillende melodieën tegelijk om je oren krijgt, dan is dit toch wel even wat minder. En dan ook die stem van het meisje... ik weet niet wat ik daarmee aan moet hoor. Heb je net een leuk deuntje, hoor je dat wijfie er weer doorheen krijsen. Het lijkt net een vrouwelijke versie van die Clap Your Hands Say Yeah-zanger, die zingt ook alsof ie in z'n ballen geknepen wordt, afgrijselijk gewoon. Nee dan zingt ze in What Else Is There? van Röyksopp toch wel even beter. Ik heb natuurlijk ook wel aardige stukjes gehoord, zoals de Star Wars-battle aan het begin van het 4de nummer dat gevolgd wordt door een stukje dat wel wat weg heeft van Orbital, maarja dan begint dat wijfie weer te zingen hè. Overigens zingt ze in Marble House al wel weer wat beter, dus wie weet wordt het album beter naarmate het einde nadert. Ik zal het binnenkort nog wel horen

Electro_
Benieuwd wat je van One Hit vind..

avatar van titan
2,5
titan (crew)
Tsja, ik snap de hype rond The knife eigenlijk niet zo. Er zitten leuke (aanzetten tot) liedjes bij, maar echt goed wordt het nergens en het is me allemaal een beetje te simpel. Daarnaast wordt het ook nog eens gebracht/gezongen alsof ze er allemaal eigenlijk niet zoveel zin in hadden. Als ik goede electropop wil horen luister ik wel naar Drillem of Ladytron. 2,5*.

avatar van Pauluzz de BK
5,0
Spannende CD. Beetje uhm. lekker experimenteel allemaal. Erg prikkelend, ik hou wel van dit soort ongewone dingen. Ze doen me een beetje denken aan mijn avantgardistische superhelden van weleer Greater Than One. Soms gewoon weird, soms vaag en diep, soms alleen maar idioot. Een blijvertje voor mij!

Ik leerde The Knife overigens pas kennen toen ze de remix deden voor Stina Nordenstam's "Parliament Square" (ook een favoriet van me). Dat nummer hebben ze zo ontzettend door de plee getrokken dat het pijn doet (au!) (in de positieve zin overigens)

Favourieten tot nu toe:
Silent Shout (enge clip!)
We share our mother's health
Like A Pen.

Maar ik ben nog lang niet klaar met dit album dus t kan nog veranderen!

Electro_
Pauluzz de BK schreef:
..Silent Shout (enge clip!)

Heb jij de hele clip al gezien?

avatar van Pauluzz de BK
5,0
Yep.

Op http://www.theknife.net(hun homepage) staat een link.
en on 2nd thought, creepy is het betere woord ipv eng.
en low-budget ook. but i love it.

Electro_
Ze doen het allebei niet bij mij.

Electro_
Windows Media Player opnieuw gedownload en kijk daar; De clip doet het. Is inderdaad erg creepy.

Electro_
Dit album is trouwens in z'n totaal te beluisteren op deze shop.

avatar van Pauluzz de BK
5,0
Ook nog een aardige site met fragmenten, de video, (freaky) foto's en een bio.

4,0
De promotiecampagne voor dit album draait in ieder geval op volle toeren zie ik al

avatar van Yak
2,5
Yak
Nee... dit album gaat toch nog meer dan 'Deep Cuts' voornamelijk langs me heen, een paar momenten van opleving daargelaten. De grootste daarvan is 'Like A Pen', dat is toch wel een verrekte sjiek nummer. Zeker niet slecht allemaal, 'Neverland', 'We Share Our Mother's Health', aardige nummers. Maar over het geheel kom ik niet verder dan 2,5*.

4,5
Erg lekkere muziek. Sterke melodieën , leuke zang ....

5,0
Ik had meerdere luisterbeurten nodig om aan het geluid te wennen. Maar nu ik het album ken, gaan de nummers snel vervelen. Enkele hoogtepunten zijn silent shout en like a pen. Maar ik denk niet dat ik dit album nog veel ga beluisteren.

2.5/5

avatar van herman
5,0
Heb hem eindelijk 's gehoord en vind hem zeker minder dan Deep Cuts. Waar dat album met sterke liedjes uitblonk in vernuft, tongue-in-cheek en dubbele bodems, hoor ik dat in Silent Shout nog niet terug. Het klinkt zeker goed genoeg om vaker terug te luisteren, maar voorlopig kom ik nog niet hoger dan 3*.

SelmaDuim
Op aanraden van onze Electro_ geluisterd en het bevalt me erg goed moet ik zeggen! Met Like A Pen als hoogtepunt.

Voor nu 4*.

avatar van herman
5,0
Leuk om te lezen! Dan moet je zeker ook Deep Cuts gaan luisteren.

Electro_
Ook al op mijn aanraden gedaan.

avatar van herman
5,0
Nu ik de plaat wat vaker gehoord heb, begint ie toch wel een stuk aanlokkelijker te klinken. We Share Our Mothers' Health heeft sowieso een lekker opvallende beat en Marble House is echt een gruwelijk mooi nummer. Al met al houdt deze plaat wel het midden van een liedjesplaat en een auditieve trip langs gelaagde muzieklandschapjes.

Ik verhoogde al naar 3,5*, maar de 4* komt ook in zicht.

edit:
Thomas van Aalten, die het mooi omschrijft schreef:
Deze week de Disque Pop, fraai album van begenadigde elektronische sprookjesvertellers. Iemand omschreef het muziekgenre van The Knife als "Haunted House". Voorganger Deep Cuts kon mij niet voor de volle honderd procent overtuigen, Silent Shouts maakt het dubbel en dwars goed. De uitgebalanceerde productie van Olof Dreijer is als dikke honing met een teersmaak. Maatwerk voor de onderhuidse angst.


en ook leuk, een mooie, enthousiasmerende recensie op 3voor12 (alles om zieltjes te winnen voor The Knife )

"Compromise is the enemy, repetition a cop-out", zo luidt de stelregel van broer Olof Dreijer en zus Karin Dreijer Andersson. Het lijkt of die stelling alleen maar meer is toegepast op dit derde album van de Zweedse The Knife, Silent Shout.

The Knife werkt iets anders dan een gemiddelde band. Je kan het beschouwen als een ondefinieerbaar bastion waartoe niet iedereen altijd even makkelijk wordt toegelaten. The Knife speelt als band met surrealisme en sfeer, wat zich onder andere uit in verfijnde video's, goed verzorgd artwork en doordachte teksten, gezongen door Karin Dreijer. Optreden doet het duo nauwelijks, omdat de Dreijers van mening zijn dat optreden met een band als deze meer zou moeten zijn dan een podium met een laptopje, wat apparatuur en een zangeres. Toch doet The Knife nu een poging met The Silent Shout Tour, een audiovisuele 'experience' met werk van vormgever Andreas Nilsson.

De succesvolle single Heartbeats van de vorige plaat Deep Cuts had de eigenschappen van een solide popsong met een vette elektronische ondergrond. Heartbeats werd opgemerkt door José Gonzales, die de song hergebruikte voor ´Die Sony reclame met die stuiterballen', waarna hij een voorzichtige naamsbekendheid opbouwde. Met dank aan The Knife dus. Maar wie denkt dat The Knife dan nu met nog meer kant-en-klare tunes komt die het goed zullen doen bij reclames, moet huiswaarts keren. Op de site van The Knife zegt Karin: "Het is de eerste keer dat we hebben toegezegd voor zoiets. De enige reden dat we dachten dat het oké was, was dat het niet onze versie is. Het is geen pretje om muziek te verkopen voor commercials maar het gaf ons geld - om ons label te helpen."

Want de familie Dreijer brengt muziek van The Knife uit op het zelf opgerichte Rabid Records. En na het titelloze debuutalbum en Deep Cuts verschijnt op Rabid Records nu dus Silent Shouts. Rabid, een verwijzing naar het engelse rabbit? The Knife schijnt immers iets met konijnen te hebben. Op de DVD "When I Found The Knife", die vorig jaar verscheen, is een huiveringwekkende animatiefilm te zien over een konijn dat 's nachts in een auto over een verlaten weg raast. Een absurde droom, en dat dromerige keert terug op Silent Shout.

De promotiefoto's voor het album werden geschoten ergens in zweden bij een besneeuwd veld dichtbij een bos. Karin en Olof dragen lange zwarte jassen, pruiken en maskers. "We gebruiken de foto's om te tonen hoe het album er uit zou zien in beelden," licht Karin toe. "Koud, donker en suggestief." Voegt broer Olof toe. En wie kunnen het nieuwe geluid van de plaat beter omschrijven dan broer en zus zelf?

Silent Shout is een donkere, surrealistische plaat die meer de diepte ingaat dan haar voorgangers. Ook op Royksopps laatste album hoorden we al de grillige uithalen in de gastbijdrage van Karin, op Silent Shouts wordt haar stem regelmatig onder handen genomen door een diabolische vervormer. Bij sommige artiesten werkt dat op de lachspieren, bij The Knife werkt het op de onderbuik. Zoals in Na Na Na, de vijfde track. Het lijkt wel een emotionele variant van Yellow Magic Orchestra, met een heliumzang die zo angstig mooi is dat je haar niet in een donker woud wil horen.

Of dan de track From Off To On, intelligente toekomstmuziek, die bijna nergens anders op gebaseerd lijkt. Gestript tot alleen een warm pulserend orgaan overblijft waarbij de dubbele zang de luisteraar bij de keel grijpt.

De absurdistische teksten zijn alom vertegenwoordigd: "They say we had a communist in the family, I had to wear a mask..." The Knife creëert haar eigen fictie, dat ver af staat van onze beleving van wat popmuziek heet te zijn. De liedjes zijn stuk voor stuk grotestadsritten in een nabije toekomst, of als een scène in een Japanse animatiefilm waar geen spatje zonlicht te zien is.

Olof Dreijer is verantwoordelijk voor alle programmeerwerk en bediening van de geluidscockpit van The Knife. Hij doet dat met zoveel aandacht en verve, dat luisteren naar Silent Shout een traktatie is. Werkelijk over elk geluidje is nagedacht. Elk bliepje en plopje is warm en organisch en staat op zichzelf, je vergeet bijna dat ze uit een apparaat komen.

Silent Shout is dierlijk, beangstigend, breekbaar, donker en ingetogen. Deze week Disque Pop De La Semaine, nu ook tijdelijk te beluisteren in De Luisterpaal.

avatar van Martin Visser
4,5
Origineel, authentiek en moedig

José González scoorde ermee, maar de oorsprong van het akoestische gitaarliedje Heartbeats ligt bij electronica-duo The Knife. Het blijft een vervreemdende ervaring om het origineel te horen dat op The Knife’s tweede plaat Deep cuts staat. Plots hoor je geen warme gitaarsnaren meer, maar veel hardere electronische begeleiding. Maar toch klinkt dan de bekende melodie en de bekende teksten.

Het Zweedse tweemanschap The Knife, bestaand uit broer en zus Olof en Karin Dreijer, heeft een derde plaat gemaakt, Silent shout, en die is ronduit fantastisch. Zo hoort het dus: vernieuwend, verrassend, vervreemdend, dan weer op het verkeerde been zettend, dan weer de luisteraar bij de lurven grijpend. En vooral: uitdagend.

Silent shout is niet te bevatten in een paar keer draaien. Deze plaat moet je langzaam ontdekken. Opener Silent shout doet vermoeden dat dit een Tiësto-achtige tranceplaat is, maar dat is slecht schijn. The Knife laat je alle kanten van je eigen gemoed zien. Op het ene moment wordt je meegesleept door goed klinkende ritmes en lekkere melodiën, het andere moment ben je volstrekt de draad kwijt vanwege de eigenzinnige wendingen in de muziek.

The Knife maakt donkere, bijna morbide muziek. Pitchfork omschrijft de plaat treffend als ‘haunted house’. De recensent gaat zelfs zo ver de plaat te vergelijken met Kid A van Radiohead. Silent shout is beurtelings duivels en liefelijk. Knap is dat The Knife maximaal effect bereikt zonder zich te verliezen in complexiteit en moeilijkdoenerij. De muziek is rechtdoorzee, helder, soms zelfs verrassend simpel.

In de muziek van The Knife hoor je allerlei andere muzikanten terug. Synthi-loopjes van Kraftwerk, de zang van Björk en Kate Bush, de ritmes van Röyksopp, de spookachtigheid van de IJslanders van Múm. Voor de duidelijkheid: The Knife is geen kopieerfabriek, deze referenties geven alleen aan waar de verschillende liedjes aan doen denken. Björk blijft als vergelijking het sterkst achter. Je zou kunnen zeggen dat The Knife verdergaat waar Björk is opgehouden. Ook zij combineerde melodieuse zang met electronica. The Knife gaat daar nog wat verder in. Dance en electonica is hier de basis, maar dat wordt wonderwel met gezongen coupletten en refreintjes gecombineerd.

Bijzonder is ook dat de plaat niet onpersoonlijk en afstandelijk is. The Knife raakt je in je ziel, grijpt je bij de strot. Olof Dreijer zegt daarover tegen online muziekblad KindaMuzik: ‘We hebben in het verleden veel moeite gehad om mensen ervan te overtuigen dat je niet met een gitaar aan het kampvuur over verloren liefdes hoeft te zingen om toch heel persoonlijke, ontroerende muziek te maken. Juist met uitgesproken personages en complexe synthesizers heb je de vrijheid om je volledig uit te drukken zoals je dat zelf wilt, zonder je in de vertelling te hoeven beperken tot een instrument of je eigen persoon.’

Silent shout is een onwaarschijnlijk creatieve, authentieke en moedige plaat. Natuurlijk zijn niet alle nummers meteen even mooi, daarvoor is de plaat te experimenteel. Maar na verloop van tijd overtuigt de plaat volkomen.

Electro_
Ik had zelf niet de moed om een recensie te schrijven, maar jij wel zie ik. Heel goed gedaan!

avatar van Hermy
4,5
Inderdaad mooi beschreven. Bescheiden als Martin is zet hij bovenaan een link zonder verdere 'reclame', maar er mag best even op deze link geklikt worden. Er zit namelijk een bijzonder fraai weblog achter (met nog veel meer recensies).

avatar van Martin Visser
4,5
dank Hermy voor de complimenten

avatar van herman
5,0
Ja, zeker een goede recensie!

Natuurlijk zijn niet alle nummers meteen even mooi, daarvoor is de plaat te experimenteel. Maar na verloop van tijd overtuigt de plaat volkomen.


Kan me hier volledig in vinden. In eerste instantie was ik een beetje teleurgesteld in Silent Shout; vond ik er maar een paar aardige nummers opstaan, maar ik bleef hem draaien en inmiddels ben ik van 3* naar 4,5* gegaan...

De vergelijking met Kid A vind ik wel een goede. Beide ook erg sterke platen, al is deze wat ontoegankelijker en duisterder.

Electro_
Leuk dat The Knife word vergeleken met zo'n grote band.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:19 uur

geplaatst: vandaag om 01:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.