Ah, ik ben mijn Joni Mitchell kennis aan het bijspijkeren, een artieste die ik veel te lang ongeroerd heb gelaten, dus deze kennis was me ontgaan. Blue was voor lange tijd het enige wat ik kende van Mitchell en ik heb nooit echt een daverende emotionele impact gevoeld bij dat album. In alle essentiële folk-albums is het voor mijn gevoel Blue die ik het vaakst zag verschijnen, dus ik dacht dit haar meest bekroonde was en dat de artieste niet helemaal aan mij besteed was. Totdat ik de rest van haar werk ging ontdekken en dit album direct binnenkwam bij mij.
Maar misschien moet ik met de kennis van nu en op het juiste moment Blue nog eens een goede draaibeurt geven.