menu

Fink - Hard Believer (2014)

mijn stem
3,86 (294)
294 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Rock
Label: Ninja Tune

  1. Hard Believer (5:25)
  2. Green and the Blue (6:05)
  3. White Flag (5:03)
  4. Pilgrim (7:02)
  5. Two Days Later (5:40)
  6. Shakespeare (6:18)
  7. Truth Begins (5:04)
  8. Looking Too Closely (5:10)
  9. Too Late (4:15)
  10. Keep Falling (4:29)
  11. Hard Believer [Denmark Street Session] * (5:46)
  12. Green and the Blue [Denmark Street Session] * (4:33)
  13. Pilgrim [Denmark Street Session] * (5:42)
  14. Truth Begins [Denmark Street Session] * (5:08)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 54:31 (1:15:40)
zoeken in:
avatar van Manuel
3,5
Titeltrack is al gratis te downloaden via de officiële kanalen. Lijkt qua gitaar een iets andere kant op te gaan dan eerdere albums, wat ik niet erg zou vinden. Ken alle albums van Fink, en een beetje vernieuwing is dan wel welkom.

avatar van De-noir
4,0
Fink op de Americana tour? Het titel nummer lijkt in die richting te wijzen.

Ik moet er erg aan wennen. Op basis van het artwork en zijn verleden als DJ had ik meer dance invloeden verwacht.

Volgens Spotify zit hij trouwens nog altijd bij Ninja Tune - niet Rough Trade.

avatar van Manuel
3,5
Het toevoegen van een videoclip gaat niet goed, maar ''Looking Too Closely'' is hier al te luisteren: YouTube - Fink - Looking Too Closely

Piano!

Héél anders dan voorgaand werk, en dat is eigenlijk wel eens leuk.

avatar van zaaf
4,0
thanks! mooi nummer, maakt de voorpret nog wat groter.

avatar van De-noir
4,0
Nice, ook weer compleet anders dan de al eerder gereleaste titelsong. Wel jammer dat er door de dikkere productie meer auto-tune op de stem van Fink moet. Tikkeltje zonde toch wel.

Looking Too Closely is overduidelijk een single, al neem ik aan dat Fink voor de rest zich vast houdt aan zijn eigen stijl. (Al vind ik LTC voor een radio-single wel fijn).

avatar van coldwarkids
Looking Too Closely geeft me tijdens de eerste luisterbeurt kippenvel!

Tof, afgelopen vrijdag live gezien bij That's Live, met Ruben Hein als toetsenist. Erg verfrissend . En zeker nog net zo strak gespeeld als voorheen. Komende zaterdag op 3FM te beluisteren tussen 18 en 20 ...

avatar van Rudi S
Zo, Looking Too Closely is echt prachtig.

avatar van Mctijn
3,5
Fink is altijd genieten. De repeterende ritmes, een warme stem, kleingehouden arrangementen. Geweldig.

Looking Too Closely is Fink met een hele flinke dosis onnodige instrumentale poespas. Leuk om het grote publiek kennis te laten maken met Fink, maar laat hij het aub klein houden, dan is hij op zijn best.

Zo bedoel ik het:
Fink - Looking Too Closely en Mouv'Session - YouTube

Zijn album Perfect Darkness was voor mij zijn hoogtepunt, hopelijk gaat hij geen rare fratsen uithalen op dit album.

avatar van Lura
4,0
Zojuist het album voor het eerst beluisterd, maakt direct grote indruk.

avatar van coldwarkids
Idd mooi album

rico24
idd heel mooi album

avatar van Broem
4,0
Eerste luisterbeurt erop zitten. Nog niet op m'n home studio maar via de IPod. Mooi en ingetogen album. Het lijkt of hij de wendingen in sommige songs op voorgaande albums wat achterwege heeft gelaten. Ik vond dat altijd getuigen van lef en was er zeker van gecharmeerd. Ook live was dat een beleving. Iets minder electronic spierballen vertoon en een wat meer folky stijl. Lekker album.

avatar van zaaf
4,0
Ik herken zeker wat Broem schrijft. Ik ervaar het meer als flowen.

Manmanman wat een prachtalbum. We worden (Ik word iig) verwend dit jaar!

Beluister nu Pilgrim...

avatar van willemjasper
5,0
Fantastisch album zijn prachtige stem past perfect in de schitterende muziek een pareltje !

avatar van chevy93
3,5
Na het sterke Perfect Darkness eindelijk weer eens een nieuw album. En vooralsnog een mooi gemiddelde boven de 4!

DeKoning.
Prachtig, prachtig, prachtig!

Vooral 'Pilgrim', wat een nummer!

Corton over de nieuwe Fink!

DeKoning.
De eerste plaat die ik van Fink beluister.

Het was een woensdagavond. Gewoon een dagje dat ik nieuwe muziek wilde ontdekken. Gewoon willekeurig. In dagen dat ik het druk heb, kan ik daar immers minder ruimte voor vrijmaken. Te veel goede muziek tegenwoordig. Voor muzikale 'hypes' blijf ik bestand, hetzij ik weet wat ik kan verwachten. Toch zonde. Deze plaat heeft aangetoond dat net dat beetje extra aandacht, kansen bieden en open staan voor mooie muziek een enorme openbaring kan zijn voor mij. En wat voor één. Wat was ik blind, en is het hard te geloven dat ik het nu pas beluister. Gelukkig heb ik dat nu wel gedaan. Vergeef mij.

Wat ik kan zeggen is dat ik vanaf het eerste nummer ''Hard Believer'' meteen gegrepen was door de stem van zanger Fin Greenall. Hij weet je namelijk net als artiesten als William Fitzsimmons naar een bepaalde oase van rust te trekken. De verfijnde manier van gitaarspelen ligt mij erg prettig. Heel loom, waardoor ik gelijk te maken denk te hebben met een typische zomeravond plaat. Drankje erbij, dit op de achtergrond en genieten van het moment. Ondertussen volgen ''Green and the Blue'' en 'White Flag'' elkaar op. 'Zal ik ze nog eens draaien?' Straks, eerst maar door naar het langste nummer ''Pilgrim''. Tevens nu al mijn persoonlijke favoriet op deze plaat.

Deze track bouwt zich weer mooi en langzaam dreigend op. De vele muzikale arrangementen doen mij wegdromen naar het ene plekje in mijn hoofd waar nog plek is tussen de enorme puinhoop en stress daarbinnen. Fin weet mij wederom te ontroeren met zijn prachtige stem, evenals de rest van de plaat dat doet. zelfs de eerste single ''Looking Too Closely'' komt nu nog beter tot zijn recht. Het nodigt dit mij zeker uit om zijn oudere werk ook te beluisteren. Zijn vorige langspeler ''Perfect Darkness'' schijnt immers bijna net zo goed te zijn.

Het geluid, die stem, die unieke sfeer. Nog niet beluisterd? Je mist zéker iets!

4* met kans op verhoging.

avatar van strebge
4,5
Ik blijf hem maar draaien de laatste tijd. Echt een absurd goeie plaat..
Waarbij ik Perfect Darkness bijna een top 10 notatie had gegeven gaat dat bij deze waarschijnlijk wel gebeuren.

avatar van Mctijn
3,5
DeKoning. schreef:
De eerste plaat die ik van Fink beluister.

Het was een woensdagavond. Gewoon een dagje dat ik nieuwe muziek wilde ontdekken. Gewoon willekeurig. In dagen dat ik het druk heb, kan ik daar immers minder ruimte voor vrijmaken. Te veel goede muziek tegenwoordig. Voor muzikale 'hypes' blijf ik bestand, hetzij ik weet wat ik kan verwachten. Toch zonde. Deze plaat heeft aangetoond dat net dat beetje extra aandacht, kansen bieden en open staan voor mooie muziek een enorme openbaring kan zijn voor mij. En wat voor één. Wat was ik blind, en is het hard te geloven dat ik het nu pas beluister. Gelukkig heb ik dat nu wel gedaan. Vergeef mij.

Wat ik kan zeggen is dat ik vanaf het eerste nummer ''Hard Believer'' meteen gegrepen was door de stem van zanger Fin Greenall. Hij weet je namelijk net als artiesten als William Fitzsimmons naar een bepaalde oase van rust te trekken. De verfijnde manier van gitaarspelen ligt mij erg prettig. Heel loom, waardoor ik gelijk te maken denk te hebben met een typische zomeravond plaat. Drankje erbij, dit op de achtergrond en genieten van het moment. Ondertussen volgen ''Green and the Blue'' en 'White Flag'' elkaar op. 'Zal ik ze nog eens draaien?' Straks, eerst maar door naar het langste nummer ''Pilgrim''. Tevens nu al mijn persoonlijke favoriet op deze plaat.

Deze track bouwt zich weer mooi en langzaam dreigend op. De vele muzikale arrangementen doen mij wegdromen naar het ene plekje in mijn hoofd waar nog plek is tussen de enorme puinhoop en stress daarbinnen. Fin weet mij wederom te ontroeren met zijn prachtige stem, evenals de rest van de plaat dat doet. zelfs de eerste single ''Looking Too Closely'' komt nu nog beter tot zijn recht. Het nodigt dit mij zeker uit om zijn oudere werk ook te beluisteren. Zijn vorige langspeler ''Perfect Darkness'' schijnt immers bijna net zo goed te zijn.

Het geluid, die stem, die unieke sfeer. Nog niet beluisterd? Je mist zéker iets!

4* met kans op verhoging.

Goed verwoord.
Jij gaat veel plezier beleven met Perfect Darkness. Die plaat is niet bijna net zo goed, maar zelfs een stuk beter dan deze plaat. Leunt iets minder op dikke productie, meer op goede nummers....

Het hoge gemiddelde dankt deze plaat door de vele nieuwe luisteraars dankzij de airplay op de radio. Meestal zie je daarna pas dat een band al tig jaar bestaat en ontdekt je de echte pareltjes

avatar van Tha)Sven
4,0
Ik vind de productie juist erg lekker. Voegt in mijn ogen meer diepgang toe, maar ik ben over het algemeen ook niet helemaal weg van de typische gitaar singer songwriter sound. Zo vind ik Looking too closely als albumversie een stuk mooier dan de akoestische versie. Nee ik denk dat dit de eerste plaat van Fink gaat worden die me echt bevalt.

avatar van sinusfiction
5,0
Ook ik ben fan van de sterke productie, een topalbum! Maar het ook prachtige Perfect Darkness had dat eigenlijk ook: geen echte singer songwritersound. Dat is juist de kracht van Fink: door zijn elektronische verleden weet hij een geheel eigen sound neer te zetten wat hem onderscheid binnen het genre.

avatar van midnight boom
4,0
Maar liefst 18 maanden duurde de succesvolle Perfect Darkness-tour die Fink de hele wereld rondbracht. Dat mag geen wonder heten, want op het podium kwamen de liedjes van Fin Greenhall tot leven in lange, sferische uitvoeringen. Logisch dus dat zijn vijfde studioplaat als singer-songwriter meer dan ooit het gevoel van een Fink optreden weerspiegelt. "We wilden deze keer dieper gaan en ambitieuzer met de muziek zijn, om het geheel naar een hoger niveau te tillen, zonder te ver van onze oorsprong af te raken" laat Greenhall weten en verdraaid. In bijna een uur horen we op Hard Believer tien langer uitgesponnen liedjes met meer ruimte voor melodie. Een constante factor is de hypnotiserende en langzaam opbouwende sfeer in het songmateriaal die ook ouder Fink-materiaal kenmerkte. Zo kunnen het meeslepende 'Truth Begins' en de subliem in elkaar gezette single 'Looking Too Closely' eenvoudig door als de beste liedjes die Greenhall ooit schreef. Ze klinken warmer en worden wat minder monotoon gezongen worden dan voorheen. Het contrast is groot met het kale en verrassend bluesy titelnummer 'Hard Believer'. Qua gitaarspel en dof klinkende voetstampen roept het blues-grootheid John Lee Hooker in herinnering. Al even indrukwekkend is het ruim zeven minuten durende 'Pilgrim', waarin de onderhuidse spanningen direct voelbaar zijn. Voorzichtig wordt er naar de onontkoombare climax toegewerkt. Toch zijn het allemaal meer dan ooit echte liedjes, met een kop en een staart. Het maakt de muziek soms wat minder mysterieus en ongrijpbaar. En toch is het allemaal onmiskenbaar Fink. Hard Believer is de meest gevarieerde Fink-plaat tot dusver en met een beetje geluk kunnen er wel eens grote dingen gaan gebeuren voor Greenhall.

Van: Daans Muziek Blog

ohmusica
Ik volg deze muziekmaker(s) al sinds 2009. De songs grijpen je vast en je wordt langzaam maar trefzeker meegevoerd zonder dat het je een seconde loslaat. Dit is een bijzondere gave die alleen voor grote talenten is weggelegd. De melodielijnen akkoorden zijn nog niet eens erg bijzonder en eerder herkenbaar makkelijk in het gehoor liggend.. Het is de m.n. spanning, het intense en bezwerende en de stem die perfect in de muziek past met een licht variërende precies getroffen toon werkend naar een climax en dan weer loslaat om dan weer terug te komen en toe te slaan. Voortreffelijk de nieuwe Fink, overtuigender dan het al was.

avatar van R-Know
4,0
Als tip gekregen. Geluisterd en meteen gehaald. Wat een prachtige plaat. Voor mij de kennismaking met Fink maar het smaakt naar meer. Doet me sterk denken aan.......ja, ik kan het niet plaatsen. Toch.....

avatar van meneer
R-Know schreef:
Als tip gekregen. Geluisterd en meteen gehaald. Wat een prachtige plaat. Voor mij de kennismaking met Fink maar het smaakt naar meer. Doet me sterk denken aan.......ja, ik kan het niet plaatsen. Toch.....


Justin Vernon ?

Edit: ik hoor zeer lichtelijke flarden van Justin Vernon, muzikale invloeden (vooral temposoorten) van Radiohead, soms wat stemgelijkenis met een John Legend, maar ook zeker een geheel eigen stijl die boeit.

Ik vind, trouwens, de combinatie van MuMe en Spotify een fantastische. Ik snuffel door de rotatielijst, lees wat reviews en dan ga ik luisteren op Spotify. Ik leer zo veel kennen en wat boeit beluister ik dieper.

Zo kwam ik ook op Fink. Is het zeker waard !

avatar van Norrage
3,5
Weer meer van hetzelfde, maar wel weer lekker

avatar van zaaf
4,0
dat is wel een hele makkelijke.
meer van hetzelfde is het dus zeker niet.

avatar van Norrage
3,5
zaaf schreef:
dat is wel een hele makkelijke.
meer van hetzelfde is het dus zeker niet.

Uiteraard zijn er verschillen in details, net als tussen alle vorige albums, maar de algemene sound is hetzelfde: donker, traag, opbouwend en met een lekkere beat. Het Fink-geluid is te specifiek om niet dezelfde stijlen steeds terug te horen.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:00 uur

geplaatst: vandaag om 12:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.