DeKoning. schreef:
De eerste plaat die ik van Fink beluister.
Het was een woensdagavond. Gewoon een dagje dat ik nieuwe muziek wilde ontdekken. Gewoon willekeurig. In dagen dat ik het druk heb, kan ik daar immers minder ruimte voor vrijmaken. Te veel goede muziek tegenwoordig. Voor muzikale 'hypes' blijf ik bestand, hetzij ik weet wat ik kan verwachten. Toch zonde. Deze plaat heeft aangetoond dat net dat beetje extra aandacht, kansen bieden en open staan voor mooie muziek een enorme openbaring kan zijn voor mij. En wat voor één. Wat was ik blind, en is het hard te geloven dat ik het nu pas beluister. Gelukkig heb ik dat nu wel gedaan. Vergeef mij.
Wat ik kan zeggen is dat ik vanaf het eerste nummer ''Hard Believer'' meteen gegrepen was door de stem van zanger Fin Greenall. Hij weet je namelijk net als artiesten als
William Fitzsimmons naar een bepaalde oase van rust te trekken. De verfijnde manier van gitaarspelen ligt mij erg prettig. Heel loom, waardoor ik gelijk te maken denk te hebben met een typische zomeravond plaat. Drankje erbij, dit op de achtergrond en genieten van het moment. Ondertussen volgen ''Green and the Blue'' en 'White Flag'' elkaar op. 'Zal ik ze nog eens draaien?' Straks, eerst maar door naar het langste nummer ''
Pilgrim''. Tevens nu al mijn persoonlijke favoriet op deze plaat.
Deze track bouwt zich weer mooi en langzaam dreigend op. De vele muzikale arrangementen doen mij wegdromen naar het ene plekje in mijn hoofd waar nog plek is tussen de enorme puinhoop en stress daarbinnen. Fin weet mij wederom te ontroeren met zijn prachtige stem, evenals de rest van de plaat dat doet. zelfs de eerste single ''Looking Too Closely'' komt nu nog beter tot zijn recht. Het nodigt dit mij zeker uit om zijn oudere werk ook te beluisteren. Zijn vorige langspeler
''Perfect Darkness'' schijnt immers bijna net zo goed te zijn.
Het geluid, die stem, die unieke sfeer. Nog niet beluisterd? Je mist zéker iets!
4* met kans op verhoging.
Goed verwoord.
Jij gaat veel plezier beleven met Perfect Darkness. Die plaat is niet bijna net zo goed, maar zelfs een stuk beter dan deze plaat. Leunt iets minder op dikke productie, meer op goede nummers....
Het hoge gemiddelde dankt deze plaat door de vele nieuwe luisteraars dankzij de airplay op de radio. Meestal zie je daarna pas dat een band al tig jaar bestaat en ontdekt je de echte pareltjes