menu

Michael Jackson - Xscape (2014)

mijn stem
3,39 (176)
176 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Epic

  1. Love Never Felt So Good (3:54)
  2. Chicago (4:05)
  3. Lovin' You (3:15)
  4. A Place with No Name (5:35)
  5. Slave to the Rhythm (4:15)
  6. Do You Know Where Your Children Are (4:36)
  7. Blue Gangsta (4:14)
  8. Xscape (4:04)
  9. Love Never Felt So Good [Original Version] * (3:19)
  10. Chicago [Original Version] * (4:43)
  11. Loving You [Original Version] * (3:02)
  12. A Place with No Name [Original Version] * (4:55)
  13. Slave to the Rhythm [Original Version] * (4:35)
  14. Do You Know Where Your Children Are [Original Version] * (4:39)
  15. Blue Gangsta [Original Version] * (4:16)
  16. Xscape [Original Version] * (5:44)
  17. Love Never Felt So Good * (4:05)

    met Justin Timberlake

toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 33:58 (1:13:16)
zoeken in:
avatar van west
3,5
En zo zit je op 8 mei 2014 op een regenachtige avond naar de nieuwe Michael Jackson te luisteren. Naar wie? Inderdaad ja. En het begint gelijk goed met het heerlijke Love Never Felt So Good, wat zo op mijn favoriete MJ album Off the Wall had kunnen staan. In vergelijking met de demo zijn er wat toeters en bellen toegevoegd, maar wel precies wat bij de productie uit die tijd paste.
Daarna volgt een wat mindere track: het te zoete popliedje Chicago. Vervolgens nog een 'zoet' nummer, maar Lovin' You klinkt een stuk beter. Weer in de Off the Wall stijl. A Place With No Name loopt erg lekker, prima nummer is dat, en nu gaat het wat richting de Dangerous stijl.

Slave to the Rhythm begint met mooie strijkers, maar vervolgens blijkt de productie toch net wat te modern, teveel house. Toch klinkt het nummer nog steeds goed, maar de original version is beter. Do you know where your children are is inderdaad wat in de Black & White stijl. De toegevoegde synthesizer had voor mij niet gehoeven, maar heeft ook wel weer wat. Toch is ook hiervan de original version beter.

Blue Gangsta is een mooi sfeervol nummer. Hier vind ik de productie juist wel erg goed gedaan. Tot slot volgt een ander hoogtepunt: de titelsong Xcape. Wat een geweldig dansnummer! En weer zitten we in de Off the Wall tijd. Beide versies zijn de moeite waard. Overigens geldt dat eigenlijk voor alle nummers, wat de DeLuxe Editie van dit prima album degene is die de aanschaf meer dan waard is. Een aangename verrassing.

avatar van Mark17
4,0
Onafgebroken rinkelt de kassa de komende weken door de release van één van de meest besproken entertainmentproducten van het jaar. De artiest in kwestie is dan wel vijf jaar lang niet meer onder ons, zijn muziek wordt nog altijd veelvuldig gedraaid en besproken. Het kan over niemand anders gaan dan The King of Pop: Michael Jackson.

Een jaar na de dood van de poplegende verscheen het eerste postume album ‘Michael’. Dit bij elkaar geschraapte werk leek in niets op zijn grootste successen uit drie generaties van de vorige eeuw. Het was dan ook afwachten of deel II nog veel ging toevoegen. ‘Xscape’ is in ieder geval in alle opzichten beter, zowel vocaal als productioneel. De zanger doet wederom waar hij goed in is en geeft zich volledig over op het merendeel van de nummers. Op de acht tracks doen de grootste producers van het laatste decennium hun uiterste best ook deze generatie te overtuigen van het talent dat hij bezat.

L.A. Reid is de Quincy Jones van Xscape. Hij werkte de afgelopen maanden als uitvoerend producer met namen als Timbaland, Rodney Jerkins, StarGate, Giorgio Tuinfort en J-Roc. Een team verantwoordelijk voor vele hits uit de jaren ’00. Tel daarbij op een tekst van Paul Anka en wat vocalen van Justin Timberlake en je hebt een vet klinkend album in handen. Alle producties klinken vol en zijn voor het grootste gedeelte vertaalt naar deze tijd. Maar is het ook goed?

Ieder nummer zou je kunnen koppelen aan een bepaalde periode. Zo had '‘Chicago'’ makkelijk op Dangerous kunnen staan, 'Love Never Felt So Good' op Off The Wall en 'Slave to the Rhythm' op Invincible. De cover van America’ 's '‘A Horse with No Name’' is een zeer radiovriendelijk nummer en kan zich vergelijken met de hedendaagse muziek. Tegelijkertijd weet je dat de echte meester er niet meer is en hij dus ook zijn goedkeuring niet kan geven. Misschien zag hij dit wel als simpele experimenten. Wie is L.A. Reid dan om daar zeggenschap over te krijgen?

De laatste twee nummers 'Blue Gangsta' en titeltrack 'Xscape' laten ook de innovatieve kant van Michael horen. Een productie van deze tijd, moderne beats en verrassende wendingen gedurende de nummers. Met Xscape kan de verzamelaar weer vooruit en zal de huidige generatie zijn muziek opnieuw meekrijgen. Jackson leeft muzikaal voort.

****

avatar van Edamboy
3,5
Ja, wat moet je vinden van een postuum album van één van de grootste popartiesten ooit? Michael schreef vaak vele nummers voor een album, maar hij vond de meeste nummers niet goed genoeg.
Het is aardig om te horen hoe de originele opnamen klinken en vervolgens te horen wat er in 2014 van gemaakt is. De ene 2014-versie is meer geslaagd dan de ander.

Het sterkste nummer vind ik persoonlijk "Do you know where your children are?".

Voor wie is dit album leuk? Voor de MJ-fan uit de jaren 80 of voor de huidige muziekluisteraar die MJ niet of nauwelijks gekend heeft? Ik denk zelf het eerste.

avatar van Reijersen
3,5
Het is altijd even schrikken als er een “nieuw” album van een overleden artiest uitkomt. In eerste instantie omdat me het gevoel bekruipt dat dit soort releases vooral met geld te maken hebben. Ten tweede en als voornaamste reden is dat de nummers niet voor niks op de plank zijn blijven liggen. Blijkbaar vond, in dit geval, Michael Jackson ze niet goed genoeg voor zijn reguliere platen. Waarom dan nu toch uitbrengen, hij heeft het zelf immers nooit gewild. De vraag die ook altijd naar boven komt is of ze dicht bij Michael Jackson blijven, dat het een MJ plaat wordt en geen plaat waar alle topproducers van nu mogen shinen. Benieuwd als ik ben heb ik de plaat opgezet en zal ik het song voor song behoordelen.

Opener Love Never Felt so Good is een echt Jackson track. De disco-invloeden zijn niet ver en je ziet als het ware de meester zelf de danspasjes doen in de clip. Feelgood nummer, goed meezingbaar.
Het Michael Jackson-gehalte van Chicago zit ‘m vooral in het refrein. Dit nummer over een affaire in deze stad is productioneel erg R&B/pop van nu. Dat refrein is wel erg gedreven en cool gezongen.
Loving You is de romantische Micheal Jackson die vooruit gesneld wordt door een aanwezige bass en clap in de productie. Mooie zanglijntjes, fijne vibe, al is de productie misschien wat té aanwezig.
A Place With No Name is de semi-cover van die 80′s hit. Hier missen we gelukkig die overdreven synths en horen we MJ lekker kreunen en steunen. Coole futuristische productie ook.
We stuiteren door Slave to the Rhythm heen. Erg moderne song met een energiek zingende Michael Jackson. Stil is over het algemeen lastig op de muziek van MJ, dat wordt hier weer bewezen.
Naast dans staat Jackson ook bekend om de vele wereldverbeterende nummers. Vaak in de vorm van een ballad, maar hier een uptempo track. Do You Know Where Your Children Are was voor mij een stuk beter geweest als ze al die moderne bliepjes weg hadden gelaten en simpelweg de claps hadden genomen met de vocalen van Michael. Nu voelt het te vol en te druk aan.
Dat te overvolle, drukke productionele plaatje zit me ook wat in de weg bij Blue Gangsta. Die break is wel heel cool gedaan en de sfeer is wel stoer met de ronkende gitaren, maar het is mij wat té. Velen zullen dit aan de andere kant weleens als een favoriete betitelen.
Waarom moet Darkchild zichzelf op elke productie noemen? De titeltrack is daar geen verandering in. Die synhts/blazers zijn we cool gedaan. MJ laat zich hier ook van de stoere kant horen. Opgeblazen afsluiter van dit album…

…of moet de plaat dan nu pas echt beginnen? Want hierna komen dezelfde acht nummers nog een keer voorbij, alleen dan zoals ze op de demo stonden. Dit zal voor de verstokte Michael Jackson fans pas echt dé reden zijn deze plaat aan te schaffen, want dat is Jackson op zijn puurst. Kale demo’s met de loepzuivere stem van Michael er op.

Een conclusie dan maar? Wat ik het belangrijkste vind is dat ze dicht bij de Michael Jackson sound zijn gebleven. Je hebt echt het gevoel dat je naar Michael luistert. Een groot pluspunt.

avatar van AstroStart
4,0
Ik keek erg er uit naar dit album, de demo 'Xscape' is één van mijn favoriete nummers, maar tot nu toe moest ik het doen met een slechte YouTube-rip.
Nu is daar dan eindelijk de originele versie van Xscape in hoge kwaliteit, super natuurlijk! De nieuwe versie van het titelnummer vind ik iets minder, geef mij de 'kale' Xscape maar.
Ik ben erg gecharmeerd van de overige nummers in hun nieuwe jasje. Do You Know Where The Childeren Are, Blue Gansta en Chicago zijn hoogtepunten, vooral de nieuwe uitvoeringen. Prachtig!
De muziekbibliotheek kan weer aangevuld worden!

avatar van frankholst182
4,0
-SprayIt- schreef:
Lekker opgepoetst, met meer respect gemaakt, maar dit album kan zich toch nooit meten met Thriller, Bad of HIStory?


Nou, dat vind ik dus wel!
Van tevoren verwacht je een nieuwe Michael (2010), en toch nog een beetje hopen op niveau van Invincible, en begrijpen (het blijft toch een afvalbak) dat dit album het niveau van eerder werk dan Invincible niet gaat halen.

Maar dat doet het wel!!! Nummers als 'A place with no name' en 'Do you know where your children are' passen wat mij betreft qua niveau in het rijtje van 'Another part of me', 'They don't care about us', 'Give in to me' etc. Ok, net niet het beste ooit van Michael Jackson, maar heb als MJ-fan toch veel kippenvel gehad. Zeker bij nummer 6. De enerlaatste 'HEE HEE WHOOOO!' valt zo lekker (4:03)!

Aan de reacties kun je merken dat iedereen verschillende favoriete nummers heeft. Ik begrijp dat wel. Alle nummers hebben een hoog niveau, dankzij een uitstekende productie. Wat mij betreft zijn 'Slave to the rythm, blue gangsta en Xscape' de mindere nummers. Toch zijn ook deze nummers beter dan de meeste nummers op Invincible. En in tegenstelling tot velen vind ik de originele versie van 'Chicago' beter. De sfeer die in deze demo wordt geven vind ik goed passen, spannend. Had meer ingezeten.
Na HIStory ben ik niet meer zo blij geweest met een MJ-album. Hoewel, het nummer Blood on the dancefloor, ook goed... Tja.

Nu heb ik al rekening gehouden met de 'nieuwigheid', want ik zet Xscape nu liever op dan HIStory en Dangerous, maar laten we wel een beetje reeel blijven.

PS Erg lelijke hoes, dat wel.

2,0
Op 9 mei dit album binnen gekregen.
ik had al via een andere weg de cd kunnen beluisteren.

uiteindelijk heb ik mijn bestelling retour gestuurd.
Ik was best teleurgesteld in deze cd.

de meeste vd bewerkte versies vind ik erg matig.
a place with no name bijvoorbeeld, wat een vreselijke remix.
ook blue gangster en xscape vind ik erg rommelig en bombastisch.
Het mist gewoon de touch van jackson zelf.
Erg jammer.

Dan de demo's.
Meeste vd demo's kon ik al.
ik vond het best jammer dat de nummers do you know where your children are, slave to the rhythm en blue gangster niet de versies zijn die waren uitgelekt een aantal jaren geleden.

nu mijn grootste kritiek punt.
de opname kwaliteit, de mastering vh album.
in 1 woord, verschrikkelijk.
Veels te hard en totaal geen dynamiek.
Na het album van Beyoncé dacht ik dat het niet erger kon, maar xscape overtreft het met gemak.
Loudness en clipping dus.

jammer. Ik zet zijn eigen oude werk wel weer op

3,5
invincible schreef:
Niet mee eens.
Loudness komt ook veel voor bij populaire hedendaagse cd's.
Dit is ook een reden waardoor vinyl weer wat aan populariteit heeft gewonnen.
Ik heb bijvoorbeeld "invincible" onlangs op lp aangeschaft.
Klinkt naar mijn mening een stuk prettiger.
Minder vermoeiend.


Vinyl is natuurlijk nog weer een heel ander verhaal. Maar als jij de mastering niks vindt is dat jouw mening en smaak. Ik vind het wel prettig zo. Maar meningen verschillen

avatar van tnf
tnf
Track 1 vind ik in ieder geval een behoorlijke hoogvlieger qua hedendaagse mainstream (die sommige van z'n oude tracks zowaar voorbij gaat). Dat hebben de mensen achter de knoppen zeer netjes en respectvol gedaan.

Hier heb ik het dan wel over de versie zónder Justin. Ik kan Justin Timberlake doorgaans goed hebben, maar toch wordt het nummer naar mijn mening niet echt beter van zijn bijdrage.

Wat ik verder van het album gehoord heb spreekt me vooralsnog minder aan dan die eerste track, maar slécht kan ik het zeker niet noemen.

Mooie hoes trouwens. Heeft iets wat me aanspreekt.

avatar van Silky & Smooth
4,0
Ik had gemengde gevoelens bij dit albums. Postuumalbums zijn altijd gevaarlijk. Negen van de tien draaien uit op een flop waarbij de betreffende artiest zich waarschijnlijk meerdere malen omdraait in zijn/haar graf van schaamte. De belangrijkste reden voor dit falen is dat de artiest niet in levende lijve deel kan nemen aan het tot stand komen van het album. Daarbij ontbreekt het bij de mensen die wel zeggenschap hebben vaak aan expertise of zijn ze puur op geld uit.

De samenwerking Timbaland maakte dit project echter interessant. Deze man heeft bewezen een degelijk popalbum te kunnen produceren en heeft een neusje voor hits. Dit laatste vind ik zeker niet onbelangrijk bij een album van Michael Jackson.

Het eerste nummer dat uitgebracht wordt van Xscape blijkt gelukkig meteen een hit te zijn en tevens MJ-waardig. Ik was positief verrast. Zowel zonder als met Justin Timberlake is Love Never Felt So Good een heerlijk nummer dat mij nog meer aanspoorde dit album op te zoeken. En ik moet zeggen dat ik onder indruk ben. Hier en daar ontbreekt het aan de flair die een levende artiest met zich meebrengt, maar dit kan ook een gevoelskwestie zijn. Toch vind ik nummers als Slave to the Rhythm en Blue Gangsta, ondanks de potentie, net niet helemaal lekker uit de verf komen. Loving You en Do You Know Where Your Children Are (meest dubieuze titel van het jaar) geven mij daarentegen echt weer het Michael Jackson-gevoel. En A Place with No Name vind ik ook een lekkere 'cover'.

Xscape is één van de betere albums die na de dood van een artiest zijn samengesteld en gemixt. L.A. Reid, Timbaland, J-Roc e.a. hebben echt netjes werk geleverd. Ik vind originele, wat kalere versies trouwens mooier dan de nieuwe. Jammer dat die niet op LP is verschenen...

Gast
geplaatst: vandaag om 09:17 uur

geplaatst: vandaag om 09:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.