Simple Minds - Empires and Dance (1980)

Ja, maar dat was tijdens hun Real to Real tour toen ze in maart 1980 veel in NL en Duitsland optraden.

Welkom Empires & Dance bij MM, altijd leuk een SM-fan van het eerste uur erbij!

Wat is This Fear Of Gods toch een weergaloos nummer!

Het hele album...

Nu bezien misschien wel een van de meest invloedrijke albums in het subgenre new wave. Eerste echte 'darkwave' album maar ook latere dance-acts hebben hier o.a. hun inspiratie vandaan gehaald. Moeilijk kiezen welk album ik nu het beste vind. Qua toegankelijkheid en perfecte sound is dat zonder meer 'New Gold Dream' maar qua originaliteit en vernieuwing staat dit album bij mij toch wel bovenaan.

En gelijk binnengekomen in jouw top 3, Jean-Maurice!

NGD is prachtig, dit album, denk, ik hun beste...

Jazeker! Ik heb dit album de laatste tijd weer eens wat vaker geluisterd en wat me opvalt is hoe vernieuwend dit voor die tijd was. Toen -we zijn generatiegenoten- hadden we dat niet echt door althans ik zeker niet, we vonden Simple Minds gewoon heel erg goed. Ik heb hier nogal wat 'darkwave' bands in de kast staan, nou ja hun albums dan en die zijn allemaal te herleiden tot dit album. Wat mij betreft verdient Simple Minds net als The Cure een plaats in de Rock & Roll Hall Of Fame en dan voornamelijk vanwege dit album.

Mee eens!

Vandaag ook maar weer eens gedraaid na alle aandacht op MM.
Het is inderdaad een geweldige plaat en wat luistert het lekker weg.
Thanx

Een album dat in 1980 totaal genegeerd werd in Nederland. Lag wss ook aan de zeer beperkte oplage, Arista zag het album namelijk totaal niet zitten. In Engeland dweepte alleen NME journalist Paul Morley met dit album. Simple Minds waren aan het eind van 1980 daardoor bijna gestopt, gelukkig stapte net op tijd Virgin te hulp, hun opnameschulden bij Arista werden overgenomen en ze gingen de studio in voor de opvolgers, S&F en SFC.
Dit album was zijn tijd ver vooruit en werd daardoor niet begrepen (op Paul Morley na dan), maar was zeer invloedrijk op beginnende bands in die tijd.

Ik wist niet dat ze er na dit album mee wilden stoppen. Dank voor de info.

Dit album was zijn tijd zeker ver vooruit en daarom werd het toen ook niet begrepen zoals je zegt. Postpunk bands deden het best wel goed maar dit soort muziek...wat was dat? Totaal nieuw toen net als The Cure met Seventeen Seconds.

Dit blijft inderdaad een heel bijzonder album, vooral voor mij "I Travel" maar ook zeker "This fear of Gods", maar als geheel vind ik dit toch niet hun beste. Mijn top 3 favoriete Simple Minds albums. Nr 1, New Gold Dream. Nr 2, Sons and Fascination/Sister feelings Call. Nr 3, Black and White 050505.

Een goede benaming voor dit album zou kunnen zijn "Industrial and Dance".

Een reeks (slowchat) berichten verwijderd die offtopic gingen. Terug over het album aub.

Dit is een bijzonder invloedrijk en vernieuwend album. Het is heel donker en swingend tegelijk.

Mwah.....nog zoekende/experimenterende band met nog te weinig echt goed (song)materiaal. Op zich interessant , maar onevenwichtig.

Deze maand is het 40 (!) jaar geleden dat dit baanbrekend album uit kwam. In 1980 is de release helaas aan de aandacht van veel muziekliefhebbers ontsnapt, omdat Arista te weinig LP's perste. Ze geloofden namelijk niet in deze commerciële zelfmoord van de eigenwijze Schotten. In de UK was eigenlijk alleen Paul Morley van NME zeer positief over dit album, zelfs John Peel draaide het album weinig in zijn radio uitzendingen. In NL en België werd het album al helemaal niet opgemerkt.
Ik ben nog steeds onderste boven van de kwaliteit van dit album. Dit album is een voor die tijd baanbrekende mix van donkere post punk, krautrock en dance/electronica en dat voor 20-jarige snotneuzen.
Pas bij de compilatie van Arista, Celebration (heel slim op de markt gezet na het succes van Promised You a Miracle en voordat Virgin de rechten kocht), kwam de belangstelling en waardering voor EaD op gang.
Ik zet 'm op 1 in mijn Rotatielijst om het te vieren!

Premonition: elders had je dit al verkondigd, bij New Order - en daarom wil ik graag even een kanttekening plaatsen.

Ik zou beide albums niet met elkaar willen (of kunnen) vergelijken. Je hoort duidelijk de 3 jaren - geluidsontwikkeling - die er tussen liggen. PCL is hedonistisch, de soundtrack om los te gaan - in boerentaal: pre-corona - zeg maar het voorspel (dit draai je, voordat je gaat stappen); dit album is 'unheimischer'- I know, da's een niet-bestaand woord, maar het geeft duidelijk de sfeer weer: de mensch is zondig en als we al dansen is het 'Der Mussolini', 'Op de vulkaan' of totdat 'The Bomb is Dropped' ofwel de laatste dans.

Dit is ook meer keyboards - denk XTC (Mechanic Dancing, Battery Brides, Beattown) met mad hatter/funker Barry Andrews - dan synths, Jim Kerr lijkt een Duracell-shot te hebben gehad en ook de vergelijking met de eerste twee Talking Heads - neuroten-wave - is een begrijpelijke.

Ritmesectie verdient een medaille. Nogmaals: vergelijking is niet helemaal terecht - New Order heeft meer hulp/inspiratie gehad en je kunt PCL nou eenmaal niet los zien van de hele fijne 12"s uit hetzelfde tijdvak. Misschien verdient dit ietwat kille album net een 0,5* meer; de bonus bij New Order - echt de bonus disk bij de zgn Collector's Edition - maakt voor mij dat die combi met een neuslengte wint; geen foto-finish nodig.

Maar die eerste opmerking blijft staan!

Dit album heb ik in enkele platenwinkels destijds wel eens zien liggen naast de bekende Virgin albums waardoor ik altijd van mening was dat alles wat ze in de pre tijd van voor 1982 hadden gemaakt op het Zoom/Arista label nooit echt wat zou zijn. Maar deze mening heb ik ruim 35 jaar toch maar eens naar boven bijgesteld. Had ze al op Pinkpop 1983 live aan het werk mogen zien en kocht daarop het top album New Gold Dream en later het steverige Sparkle in the Rain en het op Amerikaanse leest geschoeide Once Upon a Time . Met deze missing link heb ik alles compleet van Simple Minds wat ze tussen 1980 t/m 1989 gemaakt hebben. In de periode van 1982/1989 waren ze op de top van hun kunnen. Vanaf de jaren '90 ging het echt berg afwaarts waardoor ik de groep terecht links liet liggen.

Samen met U2 en The Cure zijn ze voor mij een van de betere Britse new wave pop bands.

Score 4

Was fan van het eerste uur en vond dit destijds hun beste album. Dit album blijft nog steeds boeien en klinkt nog niet gedateerd. Op New Gold Dream staan ook pareltjes maar ook zwakke nummers.