The Clash - Sandinista! (1980)

Als The Clash van dit album alleen de beste, pakweg 16, nummers van had uitgebracht was dit absoluut dé Clash-klassieker geworden i.p.v. London Calling.

Mwah, ik heb het album nog niet vaak genoeg om er een stem voor te geven(ben bang dat dit ook nooit zal gebeuren), maar ik zie niet genoeg klassiekers om hiervan een album ala London Calling te maken. Welke nummers zou je houden en welke weggooien André?

Nou ik ben er even voor gaan zitten met een blocnote op schoot en heb de platen (3 LP's!) op mijn platenspeler afgedraaid. Er staan toch veel mindere nummers op, dat geef ik toe. Maar 16 sterke nummers waren toch wel simpel te vinden:
- Magnificent Seven
- Hitsville UK
- Junco Partner
- Ivan Meets GI Joe
- The Leader
- Somebody Got Murdered
- One More Time
- Lightning Strikes
- Let's Go Crazy
- The Sound Of The Sinners
- Police On My Back
- The Call Up
- Lose This Skin
- Charlie Don't Surf
- The Street Parade
- Career Opportunities

Als je 'm op cd hebt, programmeer deze nummers et voila...... weer een Clash-klassieker!

Natuurlijk zou het weer een klassieker zijn, maar maakt juist de enorme hoeveelheid aan nummers dit album al niet legendarisch? Je noemt natuurlijk 16 goede nummers(hoewel ik die kindversie van Career Opportunities alleraardigst vind, is het natuurlijk niets meer dan filler), maar zou die compilatie ook beter zijn dan London Calling? Ik denk het niet hoor.

Mee eens, minder nummers (en dan uiteraard wel de mooiere) had een beter album opgelverd.

HET magnum opus van the clash. Tuurlijk die laatste lp (oorspronkelijk een 3 dubbel lp) is een beetje overkill, maar wat staan er een prachtige nummmers op, met een veelvoud aan muziekstijlen.
4,5; net geen 5 en in mijn top 10.

Maar wat goed is is ook echt top; had altijd een tapeje met mijn favorieten; kon de hele plaat nooit doorkomen.
Daarom "slechts" een 3,5.

dat heb ik dus met london calling / na 4 nummers was ik het zat ....

Pfff. Geeft me zoveel mooie herrineringen uit me kindertijd dit album.

4,5

pff ik ben nog steeds een beetje kind; dus zal ik aan dit album ook wel leuke herinneringen over houden

Had the Clash indertijd geen ruzie met de platenmaatschappij? Ze moesten toen een vast aantal elpee's uitbrengen, wilden van hun contract af en besloten om zoveel mogelijk uit te brengen in korte tijd met deze drie-dubbelaar als resultaat?

Ben het met veel anderen eens: een dubbelalbum was meer dan genoeg geweest. De 1ste elpee was geweldig, de 2de werd al minder en de 3de zit bijna ongebruikt in de hoes. Hitsville UK en Ivan meets G.I. Joe vond ik altijd geweldig. Op Hitsville UK zingt Ellen Foley mee. Die had toen wat met Mick Jones. Een jaar later bracht Ellen Foley Spirit of St. Louis uit waar de hele Clash (en een paar Blockheads) op meespeelden. Jones schreef daar zes nummers voor. 3,5

Klopt. Desondanks ben ik niet zo teleurgesteld over het resultaat, integendeel zelfs. Evenals op 'London Calling' tracteert The Clash hier ons op een supergevarieerd menu aan muziekstijlen, van logge rock ('Somebody Got Murdered') en punk ('Police On My Back') via avant-hiphop ('The Magnificent Seven') en gospel ('The Sound Of Sinners') naar reggae ('Junco Partner') en funk ('Lightning Strikes'). Een fascinerende en zeer afwisselende mix dus, zelden evenaard sindsdien.

The magnficent seven / Ligtning Strikes / Washington bullets / Let's go crazy en niet te vergeten: Charly don't surf en The Call Up kan je gerust World Music noemen, prachtige nummers met diepgang (nooit gedacht van een oorspronkelijk punk bandje ...)
Verder zijn er de ouderwetse r'n'r knallers: Somebody got murdered en Police on my back.
De heerlijke nummers met dub invloeden: One more time en One more Dub.
En zelfs een folk nummer: Loose this skin en jawel een poppy nummer: Hitsville UK

Uiteraard voor de 'die hards' van het eerste uur is zo'n diversiteit van allerlei muziekstijlen niet meer te behappen.

De reden voor uitbrengen van een driedubbelaar mag dan misschien waar zijn: LP 1 + 2 van deze driedubbelaar zijn briljant en ach de clash braken pas echt door in de USA, nadat de band al zowat was opgeheven, dus ook dat klopt met de contrasten van sandinesta.

Gisteren kreeg ik hem, na 25 jaar, weer te horen (dank aan een vriendin!!!).
Ben het wel met een aantal mensen eens, dat niet alle nummers goed zijn. Maar er zitten een paar klassiekers bij...!

Bedankt voor de info over Ellen Foley... wist ik niet eens!

Ik geef een 4 1/2. Omdat hij me na 25 jaar absoluut niks tegenvalt, integendeel...!

Het is me dan uiteindelijk 2 keer gelukt om de plaat in zijn totaliteit te beluisteren. Er staan een paar supernummers op, maar die worden omringt door zoveel reggae meuk dat ik het album helaas maar 3,5* kan geven.

Mijn absolute favoriet is 'Ivan Meets GI Joe'. Een bizar nummer dat eigenlijk helemaal niet kan kloppen, maar het toch doet.

Ach Gemaster duurde bij mij ook jaren voordat ik het album meer en meer ging waarderen .
Valt me op dat in diverse dance clubs the magnificent seven steeds meer te horen is (zal wel door die reclame komen). Ook dat is een pareltje met meerdere lagen ...

hiermee gaan ze we erg de reggae/ska toer op
4.5

Ligt het aan mij of valt hier niemand op hoe geniaal het nummer 'If Music Could Talk' is ??
De rest van het album is ook zeker de moeite waard (hij krijgt van mij een 4 1/2) maar IMCT is voor mij toch zeker een nummer die er uit springt !
nog meer mensen die deze mening delen ??

grappig de statistieken geven een stijgende waardering aan, naarmate de tijd vordert (op deze site)
In 2010 een 'must have' volgens de bekende bladen ? Ik denk het wel .
Net zo eigenzinnig als the 'White Album'.

Deze plaat is nu al een must have,

in verschillende americanse bladen wordt deze al benoemd in lijsten van beste album allertijden.
op één van die americanse muziek site's komt deze ook naar voren in hun top 250

nartuurlijk samen met de legendarische albums: londen calling en "the clash".

alleen doet de clash het in nederland volgens mij niet echt goed. .

Sandinista en London Calling horen in iedere serieuse verzameling ook dan als je niet echt van Punk houd

Ik heb dit album nog niet, maar ik ken het goed, we hadden het destijds in het jeugdhuis op elpee.

Ik mis HITSVILLE U.K. op iedere compilatie, en dàt vind ik nu juist zo'n nummer waar ik ontzettend vrolijk van word. Gelukkig staan er meerdere prima songs op, Police on my Back bijvoorbeeld of Somebody Got Murdered, Washington Bullets... en The Magnificent Seven natuurlijk.

Absoluut geen slechte schijf, dit.
3.5 sterren ***1/2

Dit album is, als je gewoon dood- en doodeerlijk bent, een zooitje.
En daarom hou ik er oh zoveel van!!!
Elke keer, bij elke beluistering, valt er weer wat nieuws te ontdekken, springt er weer een bepaald nummer uit dat eerst aan je voorbij ging. Als de 'liedjes' zich je systeem binnengewerkt hebben, dan spreken de 'experimenten' ineens veel meer tot de verbeelding en vallen de puzzelstukjes als vanzelf op de juiste plaatsen. Luister bv. eens aandachtig naar een nummer als Mensforth Hill. Dat orgeltje suist heerlijk hemels je oren binnen met wat dub- en weet ik veel wat aan geluidsflarden op de achtergrond.
En toch klopt het. Gestructureerde chaos.

4,5.

Niet in het land van Geer en Jannes, nee.

De gemiddelde fervente musicmeter-bezoeker weet gelukkig wel beter.

Van dit album word ik JUIST blij, men kan zeggen wat hij/zij wil, maar doordat op dit album naar voren komt hoe ontzettend divers The Clash eigenlijk wel niet was qua muziek maken... Maakt het echt een geweldig album!

Hoorde laatst in een nieuwe film (Knocked Up) weer Police On My Back... En toen heb ik de film stopgezet en ben 't hele album gaan luisteren . The Clash is echt een van de weinige bands waar ik úúúúrenlang naar kan luisteren!

Het beste zooitje ongeregeld ooit op cd uitgebracht.na 25 jaar nog steeds niet geevenaard. 5sterren plus

en niet te vergeten Frans, Paul, Acda c.s. en de rest van die meuk... in elk café word je tegenwoordig lastiggevallen met die hollandse meezing/dein ellende.... maar da's weer een andere discussie

Ik deze dubbel cd net binnen. Nu is mijn The Clash collectie compleet. Maar ik moet eerlijk zeggen, ik vind het nogal een overkill aan nummers. Zal nog een hele toer worden om hier aan te beginnen.

Wat betekent Sandinista eigenlijk?

Sandinista was de naam van de rebellen in Nicaragua.

Ik vind het nummer "lose this skin" zo ongelofelijk als de band Arcade Fire klinken.... Het is dat AF twintig jaar later rondloopt maar het is werkelijk uncanny. Die stem..... dat kan toch nooit Strummer of Mick Jones zijn geweest?