Tegen de naam Balthazar ben ik in de afgelopen jaren wel eens aan gelezen, maar muziek van de band had ik, zo ver ik weet, nog niet gehoord. Daar is met Thin Walls verandering ingekomen. Inmiddels heb ik gelezen dat voorganger 'Rats' als een van de beste albums uit België ever geldt, maar dat moet ik nog eens gaan uitvinden.
Thin Walls klinkt mij in ieder geval erg prettig in de oren. Er is telkens weer iets nieuws te ontdekken in de geluidslagen die in de productie en mix zijn aangebracht. Dat is maar goed ook, want qua spelen lijkt Balthazar toch voornamelijk te excelleren in het spelen met de handrem er op. Dat gebrek levert een half puntje verlies op. Daar staat tegenover dat de band niet bang is voor stiltes en geregeld een less is more mentaliteit toont, dat met die muzikale verrassingen versierd wordt.
Ik moest geregeld aan The LVE, zie elders op deze site, denken, maar voor kenners is dat waarschijnlijk omgekeerd. Beide bands delen subtiele schoonheid en melancholie. Lekkere plaat, Thin Walls, zonder echt uit te blinken.
Het hele verhaal staat
hier op WoNo Magazine