king_pin schreef:
Met menig andere band zou ik het met je eens zijn geweest, Mumford & Sons daarentegen is een product die hun hele imago rondom "folk" hebben gebouwd en succesvol. Door dat imago nu volledig te veranderen verraad dat hun intentie niet 'eerlijke muziek' maken was maar om relevant te blijven in de schijnwerpers. Was hun eerdere imago dan ook wel oprecht? Ik denk het niet, Folky pop was een tijdje weer hip en daar maakte de buisnessman Marcus Mumford gebruik van. Prima natuurlijk, zo werkt de pop muziek nou eenmaal, het album Sigh no more was ook nog is een leuk album. Maar eenmaal een imago te hebben gemaakt plakt dat als een stigma aan je product.
Ik vind het niet meer dan logisch dat mensen hier niet in meegaan, muziek als product heeft nou eenmaal een persoonlijke lading en als je bekend bent om een stijl dan kan je niet zomaar een ander product je oude publiek voorschotelen en verwachten dat ze het slikken. Dan had je niet zo dik het folk imago op je naam moeten smeren, dan had je er minder last van gehad en meer bewegingsruimte om te experimenteren. Nu is Mumford & Sons een product van een overgewaaide trend en niemand is meer geïnteresseerd.
Ik begrijp je standpunt en ga ergens wel akkoord met wat je zegt. Toch vind ik, los van of het commerciële aspect waar vele bands helaas voor vallen, dat deze plaat dan al bij al nog goed meevalt. Als we dan, zoals velen, vergelijken met Coldplay vond ik X&Y slecht, Viva la vida verrassend goed en Mylo Xyloto horror. Ghost stories gaf dan weer een lichtpunt in de duisternis.
Persoonlijk heb ik nooit echt achter Mumford and Sons gestaan. Zoals je zegt vond ik ze moeilijk te geloven. Ze hadden direct goud in hun handen en daar kwamen de live dvd's, documentaires,... Terechte opmerking dus.
En toch zit er toch redelijk wat kracht in de nummers van de nieuwe worp. Ze klinken nu misschien inderdaad als de grote 'meute', maar er staan toch een paar serieus goede nummers op.
Maar ja, ik vind dan de banjo ook wel een heel vervelend instrument
.