menu

Mumford & Sons - Wilder Mind (2015)

mijn stem
3,06 (216)
216 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Island

  1. Tompkins Square Park (5:11)
  2. Believe (3:41)
  3. The Wolf (3:41)
  4. Wilder Mind (4:38)
  5. Just Smoke (3:10)
  6. Monster (3:56)
  7. Snake Eyes (4:08)
  8. Broad-Shouldered Beasts (4:20)
  9. Cold Arms (2:49)
  10. Ditmas (3:38)
  11. Only Love (4:36)
  12. Hot Gates (4:47)
  13. Tompkins Square Park [Live] * (5:13)
  14. Believe [Live] * (3:49)
  15. The Wolf [Live] * (3:52)
  16. Snake Eyes [Live] * (4:13)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 48:35 (1:05:42)
zoeken in:
avatar van Lars Muziek.
3,5
Jammer dat sommige mensen muziek albums maar 1 ster geven....

avatar van deric raven
2,5
Mumford & Sons klinken inderdaad wel anders Tompkins Square Park opent al met een New Order achtige drumpartij, en de zang sluit meer aan bij Echo & the Bunnymen.
Stoor ik mij hier aan?
Nee, eigenlijk helemaal niet.
Klinkt dit nog wel als Mumford & Sons?
Nee, eigenlijk helemaal niet.
Ik denk dat deze band het bij hun eerste twee albums al lastig heeft gemaakt.
De formule was zo onderhand wel bekend, en het kunstje dus ook wel.
Een derde album in deze stijl zou hoe dan ook inwisselbaar zijn geweest.
Eigenlijk was het na Babel wel klaar.
De enige keuze was dus een totaal andere aanpak.
Ik vind dat ze hier prima in geslaagd zijn.
Het album ademt, en straalt meer rust uit dan de vorige twee albums.
Alles loopt lekker in elkaar over, en de sfeer is ontspannen.
Het geluid is meer jaren 80, misschien nog het beste te vergelijken met White Lies.
Wat commerciëler allemaal.
Nu blijkt helaas wel dat Marcus Mumford niet de beste zanger is, dat is natuurlijk wel een minpunt.
Soms lijkt zijn stem wel op die van Greg Dulli van Afghan Whigs, dan weer op Adam Duritz van Counting Crows, maar dan met een stuk minder emotie dan deze grootheden.
Het gitaarspel en de al eerder aangegeven drums zijn echter prima in orde.
Invloeden van The War On Drugs hoor je vooral ook in de sfeer terug.
Alleen hebben de nummers op Wilder Mind meer kop en staart.
Maar ze zullen vanaf heden wel in het afgeschreven hoekje geplaatst worden langs Coldplay en U2.

3,0
king_pin schreef:


Met menig andere band zou ik het met je eens zijn geweest, Mumford & Sons daarentegen is een product die hun hele imago rondom "folk" hebben gebouwd en succesvol. Door dat imago nu volledig te veranderen verraad dat hun intentie niet 'eerlijke muziek' maken was maar om relevant te blijven in de schijnwerpers. Was hun eerdere imago dan ook wel oprecht? Ik denk het niet, Folky pop was een tijdje weer hip en daar maakte de buisnessman Marcus Mumford gebruik van. Prima natuurlijk, zo werkt de pop muziek nou eenmaal, het album Sigh no more was ook nog is een leuk album. Maar eenmaal een imago te hebben gemaakt plakt dat als een stigma aan je product.
Ik vind het niet meer dan logisch dat mensen hier niet in meegaan, muziek als product heeft nou eenmaal een persoonlijke lading en als je bekend bent om een stijl dan kan je niet zomaar een ander product je oude publiek voorschotelen en verwachten dat ze het slikken. Dan had je niet zo dik het folk imago op je naam moeten smeren, dan had je er minder last van gehad en meer bewegingsruimte om te experimenteren. Nu is Mumford & Sons een product van een overgewaaide trend en niemand is meer geïnteresseerd.


Ik begrijp je standpunt en ga ergens wel akkoord met wat je zegt. Toch vind ik, los van of het commerciële aspect waar vele bands helaas voor vallen, dat deze plaat dan al bij al nog goed meevalt. Als we dan, zoals velen, vergelijken met Coldplay vond ik X&Y slecht, Viva la vida verrassend goed en Mylo Xyloto horror. Ghost stories gaf dan weer een lichtpunt in de duisternis.
Persoonlijk heb ik nooit echt achter Mumford and Sons gestaan. Zoals je zegt vond ik ze moeilijk te geloven. Ze hadden direct goud in hun handen en daar kwamen de live dvd's, documentaires,... Terechte opmerking dus.
En toch zit er toch redelijk wat kracht in de nummers van de nieuwe worp. Ze klinken nu misschien inderdaad als de grote 'meute', maar er staan toch een paar serieus goede nummers op.

Maar ja, ik vind dan de banjo ook wel een heel vervelend instrument .

avatar van Screenager
3,5
Was te verwachten dat deze plaat hier een slecht gemiddelde ging scoren. Voor mij haalt hij echter op dit moment nog zeker een ruime voldoende. Het stemgeluid van Marcus doet me automatisch iets. Sigh No More uit 2009 was een van de eerste albums dat ik meteen na aankoop werkelijk tientallen keren beluisterd heb. Het was voor mij een relatief nieuw geluid. Ook nu nog grijp ik zeer graag terug naar dat album.

Genoeg over Sigh No More, ze zijn ondertussen een pak geëvolueerd en verschijnen met een pop-rock album gedreven door de elektrische gitaar. Klinken ze nog steeds als Mumford & Sons anno 2009? Neen, niet echt. Hoewel, de karakteristieke stem en de opbouw van de nummers blijft behouden (inderdaad, het stereotiepe zacht-hard(-zacht)). Een voor mij gegarandeerde succesformule op Sigh No More, een af en toe werkende formule op Babel en dit Wilder Mind.

De vooruitgeschoven singles werkten voor mij allen meer dan behoorlijk. Zowel Believe, The Wolf als Snake Eyes vond ik (commerciële) pop-rock van een (zeer) goed niveau met leuke uitbarstingen (al blijft het meestal wel binnen de lijntjes). De verwijzingen naar Coldplay en consoorten is imo volkomen terecht, maar dat betekent niet automatisch iets negatief. Aanstekelijke rock die in mijn geval toch meeslepend werkt.

Dit hoge niveau aanhouden lukt hen jammer genoeg niet het hele album lang. Bij Ditmas begint het me allemaal wat té stereotiep te klinken en te ergeren. Heb ik dit al eens niet eerder gehoord? Dan blijkt het overduidelijk dat ze de hele cd lang uit hetzelfde vaatje tappen. De ene song is jammer genoeg al wat beter getapt dan het andere. De uitbarstingen blijken toch allemaal wat te veel op mekaar te lijken. Dit kan je hen bij de banjo-uitbarstingen misschien ook verwijten, maar daar stoort het (mij alleszins) een pak minder.

Mumford and Sons levert dus niet bepaald een hoogvlieger af, dat zeker niet. Ze leveren echter wel een album af dat enkele zeer goede nummers bevat die naar ik vermoed ook live zeer goed zullen werken. Een heel album in deze stijl blijkt echter toch wat veel van het goede. De houdbaarheidsdatum lijkt me héél wat korter te zijn dan hun geprezen debuut. Voorlopig kan ik echter nog meer dan voldoende genieten van de meer dan een handvol sterke songs op dit album om de 6,5/10 die ik in gedachten heb op te waarderen tot een 3,5*.

avatar van bommel
4,0
Ja, dit was wel te verwachten.
Een storm van kritiek op dit album.
En waarom ? Omdat zij hun koers gewijzigd hebben ?
Ja inderdaad ik hoor de banjos niet meer.
Maar ja na Sign no More en Babel was dat toch wel even genoeg.
Ik vind het heel moedig van Mumford dat hij het roer heeft omgegooid.
En het resultaat is helemaal niet slecht.
Afwisseling, mooi geproduceerd en de stem van Marcus - wat wil je nog meer ?
Een goede band durft van koers te veranderen.
Mumford gaat een hele grote worden

avatar van BoyOnHeavenHill
2,5
Dapper dat ze het roer zo hebben omgegooid, jammer dat ze door die Editors-achtige gitaarerupties en die drumpatroontjes à la de vroege Cure nu zo dertien-in-een-dozijn zijn geworden. De zanger blijft gezegend met een geweldige karaktervolle stem, en sommige nummers (met name de eerste twee en Just smoke met dat leuke intro) zijn zeker niet slecht, maar het is nu zo'n gewoon bandje geworden, en daar wáren er al zo veel van...

avatar van Film Pegasus
3,0
Mumford & Sons vielen mij op 2009 met hun dynamische folkrock en banjo's. Op papier klinkt dat vrij duf, maar in praktijk had de band wel de nodige dynamiek en zelfs enkel hits! Babel ging op dat elan verder. Wilder Mind is op zich wel een degelijk album, maar ik heb toch het gevoel dat het wat mee surft op het succes van de vorige albums. Wat Mumford & Sons wat eigen maakte is wat verdwenen. De groep is nu één van die vele indiebands. De band klinkt strak en heeft ervaring. Maar het album is toch wat afstandelijk. En na een paar luisterbeurten blijft er ook niet echt een nummer hangen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:13 uur

geplaatst: vandaag om 06:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.