menu

Smashing Pumpkins - Gish (1991)

mijn stem
3,93 (459)
459 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Hut

  1. I Am One (4:07)
  2. Siva (4:20)
  3. Rhinoceros (6:32)
  4. Bury Me (4:48)
  5. Crush (3:35)
  6. Suffer (5:11)
  7. Snail (5:11)
  8. Tristessa (3:33)
  9. Window Paine (5:51)
  10. Daydream (3:08)
  11. Starla [2011 Mix] * (11:01)
  12. Siva [Peel Session] * (4:49)
  13. Honeyspider [Reel Time Demos / 2011 Mix] * (2:54)
  14. Hippy Trippy [Crush Music Box Demo] * (3:33)
  15. Snail [Live Radio Performance] * (5:48)
  16. Plume [2011 Mix] * (3:34)
  17. Bury Me [Reel Time Demos / 2011 Mix] * (4:48)
  18. Day Dream [Old House Demo] * (2:05)
  19. Tristessa [Sub Pop Single / 2011 Mix] * (3:48)
  20. Girl Named Sandoz [Peel Session] * (3:35)
  21. Jesus Is the Sun [Apartment Demo] * (2:55)
  22. Blue [Gish Sessions Demo] * (4:07)
  23. Smiley [Gish Sessions Demo] * (3:36)
  24. I am One [Reel Time Demo / 2011 Mix] * (4:21)
  25. Seam [Suffer / Apartment Demo] * (4:09)
  26. La Dolly Vita [Sub Pop Single / 2011 Mix] * (4:18)
  27. Pulseczar [Gish Sessions Demo] * (3:32)
  28. Drown (Alternate Guitar Solo) * (8:17)
toon 18 bonustracks
totale tijdsduur: 46:16 (2:07:26)
zoeken in:
5,0
Mijn eerste kennismaking met de Pumpkins, dit album. Dat was een jaar of 4 geleden. Dit album komt samen met Mellon Collie op de 2e plek na Siamese Dream wat mij betreft.

avatar van edgarphoto
4,5
Lang niet beluisterd, echter, vaak genoeg
om bij het lezen van de titels de muziek
door mn hoofd te horen gaan.
God, wat heb ik genoten van deze plaat,
(gekocht in 92)
een echte klassieker, zoals de 3 eerste platen van de Stooges,
de lp's/cd's van Kyuss, Nevermind van Nirvana, en Split van de Groundhogs,
om er maar een paar te noemen.

Sm P's hebben nog andere goeie lp gemaakt, Siamese Dream,
maar voor mij is de teloorgang begonnen toen Billy zn kop kaal schoor.
Met al die irritante rustige nummertjes, pfff...

Ooit bij de VPRO radio een studio-optreden van ze gehoord,
waarin ze een nummer speelden dat ik nooit ergens heb teruggevonden,
volgens mij heet het "Kill your parents".
Kent iemand dit nummer,
of beter nog,
heeft een opname van het optreden?

avatar van zinulzki
3,5
Ik blijf Siva en Rhinoceros de 2 beste Pumpkinsnummers vinden

avatar van rkdev
4,5
Fantastische debuutplaat !!
Overschaduwd door het succes van de opvolger.

avatar van Sundance
4,0
Hun eerste van drie albums die zeer de moeite waard zijn

avatar van Hendrix4live
4,0
I Am One

avatar van Hendrix4live
4,0
Vet album met een schitterende opener.

haveman
Heb een beetje een haat/liefde verhouding met de Pumpkins. Kan het niet te vaak draaien en waardeer van ieder album meestal slechts de helft van de nummers. Daarom komen ze bij mij nooit hoger dan 3,5 ster. In dit geval 3,0.

avatar van James Douglas
Open deur; bijzonder knap debuut van de Pumpkins. Vooral de sound, afgezien van de composities, weet mij erg te bekoren. Gish heeft zo'n heerlijke schwung. Het geraffineerde gitaarwerk van Corgan & Iha met daarbij het bijna swingende drumwerk van Chamberlin leveren een aantal furieuze songs op zoals I Am One en Bury Me.

avatar van De-noir
4,0
James Douglas schreef:
[...] Het geraffineerde gitaarwerk van Corgan & Iha met daarbij het bijna swingende drumwerk van Chamberlin leveren... [...]

En het heerlijke bass werk niet te vergeten! Toch wel redelijk essentieel voor dit album imho.

avatar van James Douglas
Geen onvertogen woord over Darcy uiteraard

Fundamenteel voor deze ritmesectie met schwung!

avatar van Ducoz
4,5
Ik heb hem dan eindelijk bemachtigd, nu heb ik de Pumpkin-collectie compleet. Deze Cd is het "coolst" vind ik. Heerlijke ritme-sectie zoals hierboven al werd vermeld. Corgan is zeer goed bij stem, het gekrijs, zoals sommige mensen zijn zang afdoen, is op deze plaat nog gewoon echte zang.

Ik heb alleen maar favoriete nummers op deze plaat, maar de gene die er bovenuit springt is "Rhinoceros".

Uiteraard geef ik deze plaat 5 sterren.

avatar van Ducoz
4,5
edgarphoto schreef:
Lang niet beluisterd, echter, vaak genoeg
om bij het lezen van de titels de muziek
door mn hoofd te horen gaan.
God, wat heb ik genoten van deze plaat,
(gekocht in 92)
een echte klassieker, zoals de 3 eerste platen van de Stooges,
de lp's/cd's van Kyuss, Nevermind van Nirvana, en Split van de Groundhogs,
om er maar een paar te noemen.

Sm P's hebben nog andere goeie lp gemaakt, Siamese Dream,
maar voor mij is de teloorgang begonnen toen Billy zn kop kaal schoor.
Met al die irritante rustige nummertjes, pfff...

Ooit bij de VPRO radio een studio-optreden van ze gehoord,
waarin ze een nummer speelden dat ik nooit ergens heb teruggevonden,
volgens mij heet het "Kill your parents".
Kent iemand dit nummer,
of beter nog,
heeft een opname van het optreden?


Hier Edgarphoto, hier is de opnamen(ik weet niet zeker of het van de VPRO show is, maar het is in ieder geval Kill You Parents.
YouTube - Smashing Pumpkins KIll your parents

En nu ik hem heb geplaatst blijkt het alleen maar een silly joke te zijn..

avatar van deric raven
4,0
Pixies waren de Sex Pistols van de gitaar rock.
Vanuit Amerika werden bij veel beginnende muzikanten de ogen geopend.
Succes bij Red Hot Chili Peppers, Nirvana, REM en Pearl Jam.
Ook Smashing Pumpkins verwerkte het tot iets moois.
Combinatie tussen hard en zacht.
Emotie in geschreeuw en gefluister.
Gevoel was het nieuwe toverwoord.
Psychedelica mixte het tot een hypnotiserend geheel.

De baspartijen van Kim Deal waren ook een grote invloed bij Smashing Pumpkins.
Schijnbaar raken breekbare vrouwenhandjes de snaren subtieler.
Kim Gordon van Sonic Youth gaf het ook een extra dimensie.
Leermeesters voor D'arcy Wretzky.
Samen met de drums van Jimmy Chamberlin het muzikale plaatjesboek.
Billy Corgan met het mengbare palet.
Tot onbekende resultaten komen.
Gitaar en zang die het netjes binnen de lijnen verfde.
James Iha als trouwe misdienaar.

Duidelijk hoorbaar blijft het leiderschap.
Corgan was toen al een opzienbare verschijning.
Zijn lange gestalte en krullend bos haar.
Boegbeeld van de overige iets wat schuchtere bandleden.
Stemgeluid dat moeiteloos van ontroerend en troostend veranderd in scherp en agressief.
Net zo veranderlijk als de persoonlijkheid zelf.
Nergens over de schreef gaand.
Passend in zijn grote bereik.

Waarom is Gish verder zo sterk?
Voornamelijk vanwege de originaliteit.
Natuurlijk leerde ze vervolgens de kunst tot het schrijven van de commerciële hitjes.
De basis ligt gewoon bij hun debuut.
Puurheid overheerst.
Dit album moest gewoon verschijnen.
Demonen en onrust die hun weg vonden.
Om vervolgens een carrière op te bouwen.
Het bereiken van een groot publiek was bijzaak.
Ondanks de kwaliteiten van de volgende twee albums.
Overtreffen deden ze het niet meer.
Corgan voegde alleen meer roze en paars toe.
Geel, rood en blauw blijven de primaire kleuren.

avatar van herman
4,5
Apart bericht, mooie associaties.

Ik vind dit album trouwens ook behoorlijk paars klinken op de een of andere manier. Maar dat zal ook wel door de hoes komen.

avatar van orbit
1,0
Sterker: SM leende vriendelijk bij een band als The Cure.. ook een redelijk paarse band qua gevoel. De vele instant violen en andere instrumenten bij hun meer bombastische periodes (Siamese Dream, Meloncolly) zijn daarvan het bewijs. No problem, RS will never hold it against them

Wat een heerlijk debuut van een band die sinds de ontdekking een jaar of twee geleden alleen maar meer in waardering is gestegen. Na Siamese Dream en Mellon Collie, waar ik het heel lang mee heb kunnen uithouden, vond ik het weer eens tijd voor een nieuwe. Adore geprobeerd, maar dat werkte toch niet echt voor mij. Dus werd het Gish. En wat een voltreffer zeg! Het overtreft m'n verwachtingen totaal. Het heeft zeker elementen van Siamese Dream, maar het is toch anders. Het is wat minder gestructureerd, er is meer ruimte voor solo's, tempowisselingen. En toch hebben de nummers eenzelfde catchy gehalte als de latere toppers. Rhinoceros bijvoorbeeld. Heerlijk feelgood nummer ala Today, maar heeft toch een eigen smoel. Minutenlang blijft het vrij ingetogen, maar barst rond het midden los tot een van de betere nummers van de plaat. Bury Me is ook al zo'n geweldenaar. Tegen het einde (na enkele zeer fraaie rustigere nummers) zit nog een dijk van een track. Ik ben de naam vergeten, maar het is die ene met die tempowisselingen op het einde Echt genieten geblazen. En dan weer voel ik die teleurstelling, waarom oh waarom zijn de Pumpkins niet doorgegaan met lekker rocken? Af en toe een rustig nummer is prima, sterker nog, ze hebben een paar hele mooie luisterliedjes (Galapagos bijv.), maar de kracht ligt toch echt in die vieze gruizige gitaar, en die krakende stem van Billy.

avatar van itchy
5,0
Met afstand de beste Pumpkins-plaat. Hierna hebben ze nooit meer zo'n coherente selectie sterke songs bij elkaar weten te pennen en de speelduur binnen perken te houden.

5,0
I Am One. En Snail. Godverdomme zeg.

avatar van Ducoz
4,5
Grootste gedeelte van de nummers van de plaat zweven wel heel erg op de net opgekomen grunge scene, dat is geen slecht iets. Pumpkins gaat het prima af, heerlijke zompige, broeierige gitaarpartijen. Het stof en gruis waait je om de oren en lijkt vanuit een andere dimensie te komen, diep van uit de aarde. Misschien buiten aards? Alleen Soundgarden heeft dergelijke partijen kunnen neer zetten.
De drums klinken ingetogen, maar enorm strak en past precies bij het karakter van de plaat.
Een nummer als Suffer klinkt buitenaards, Chamberlin weet daar een lekkere draai aan te geven en speelt her en der wat met zijn toms, zorgt toch voor een origineel drum geluid.
D'Arcy, ook lekker op dreef, ontworteld bomen in de eerste paar nummers, maar laat ons ook swingen op Rhinoceros. Iha, ook goed voor gore, snijdende en hypnotiserende solo's. Schieten door de nummers heen, op de komende 2 albums ontwikkeld zich dat verder met enorme hoogte punten, uitschieters en grillen.
Corgan, zoals ik eerder zei, prima bij stem en 'krijst' hier nog niet zoals hij dat op de albums na Mellon Collie doet. Prima nummers, kwamen er uit de pen van meneer. Enorm sterk debuut van de Pumpkins die het onmogelijke nog zouden gaan doen, 28 songs in een keer, zonder echte inzakkingen. Prima band dit.

Wat ook nog eventjes vermeld mag worden, Gish en Siamese Dream zijn beide geproduceerd door Butch Vig, dé man die ook Nevermind van Nirvana produceerde.
Deze zijn een stuk beter geproduceerd en laten de Pumpkins klinken zoals dat hoort, gruizig, stoffig en keihard. 4,5 * voor het debuut van deze enorme favoriet van mij

avatar van richiedoom
4,5
Weer een fantastische ontdekking. Wat een heerlijke sound heeft deze plaat en ook nog eens erg goeie nummers. Ik wil meer Smashing Pumpkins!

4,5
dit album ademt zo'n unieke melancholie...

avatar van west
4,5
De melancholie van een relatie binnen de band (bassis D'Arcy & gitarist James Iha) die op de klippen gaat lopen, dat hoor je terug op het album Gish. Verdriet, boosheid en al die emoties die daarbij horen en vooral de pijn. Bovendien had zanger Billy Corgan een inzinking tijdens de opnames van de plaat.
Het resulteert zoals zo vaak in dit soort omstandigheden in één van de beste debuutalbums ooit gemaakt. De muziek is intens en gevarieerd - ook binnen de nummers - en de nummers zijn veelal steengoed en uitstekend neergezet door de band en producer Butch Vig. Die deed in hetzelfde jaar trouwens nog een aardig album: Nevermind van Nirvana....

Alleen al het fraaie begin van openingstrack I Am One: heerlijk drums, dan de bas, dan de gitaar. De heerlijk zeurderige stem van Billy Corgan daarbij. Wat een opening! De intense uptempo rock gaat door op Siva, Rhinocerus en Bury Me. Alle drie zijn het geweldige nummers, nee: het gaat juist zelfs richting briljant.
Vervolgens twee downtempo nummers met Crush en het echt prachtige Suffer. Snail is gewoon goed, maar Tristessa & Windowpain zijn weer steengoede pure rocknummers. Daydream is het rustige slot van een naar mijn idee klassieker in de rockmuziek. Vol fantastische gitaarriffs, afwisseling van rustig naar hard tussen en binnen de nummers, dwingende drums en een opvallende intense en uitermate sterke bas. Wat een plaat!

avatar van richiedoom
4,5
amen!

avatar van ArthurDZ
4,5
Oei, en ik die dacht dat ik hier al lang geleden op gestemd had. Dan nu maar

Deze vind ik toch net iets minder dan zijn twee opvolgers, misschien omdat ik die ook al langer ken. Ik kocht deze namelijk tijdens een schoolreis naar Londen, zo'n 3 jaar nadat ik kennis maakte met Siamese Dream en Mellon Collie. De 'teenage angst' fase van toen was dan al zo goed als over, vandaar dat de impact van Gish waarschijnlijk kleiner was.

Maar hoe dan ook is dit een sterk en opvallend zelfverzekerd debuut. Hoogtepunt is Rhinoceros, echt om van te smullen zo goed!

avatar van Toel
4,5
Wat een sterk debuut! En ja, ik heb ook nu pas gestemd... raaarrr.
Bury me is op dit moment mijn favoriet.

avatar van aERodynamIC
5,0
Re-issues en deluxe versies? Ik laat ze meestal aan me voorbij gaan. Maar Gish en Siamese Dream zijn zulke grote favorieten in mijn collectie dat ik het deze keer niet kon laten.
Ik heb nooit veel met extra fotootjes, vernieuwde hoes of uitgebreid boekje met commentaar maar een tweede cd met extra tracks plus dvd maakt de boel toch interessant en als de originele cd dan ook nog eens mooi opgepoetst is ga ik overstag met als gevolg twee mooie deluxe albums rijker in mijn cd kast

avatar van west
4,5
Inmiddels zijn ook de geremasterde vinyl versies op 180 gram van de eerste twee albums zeer aan te bevelen. Wat een fantastisch geluid! Ook het artwork is zeer fraai.

avatar van aERodynamIC
5,0
Ik heb van beide albums de originele versies op vinyl. De geremasterde versies heb ik wel op cd aangeschaft en die zijn prima inderdaad.

Pumpkins en Gish blijft nog steeds mijn beste ontdekking in een zeer vroeg stadium ooit denk ik. Wat een band, wat een plaat!

avatar van west
4,5
Gish is mijn favoriet van de Pumpkins: staat maar weer eens in mijn top 10.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:02 uur

geplaatst: vandaag om 12:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.