Tame Impala - Currents (2015)

Ik vind het een heerlijke plaat. Ligt in de lijn van de al eerder vrijgegeven nummers, maar die vond ik allemaal al goed tot geweldig. Let It Happen gaat bij mijn beste nummers van 2015 horen. Van de nog niet vrijgegeven nummers vind ik The Moment en New Person, Same Old Mistakes de beste. Alleen Past Life vind ik wat minder.

Lekker hoor. 5 sterren.

Mij staat de nieuwe sound juist meer aan dan hun eerder werk.

ik was bang dat dit zou tegenvallen, maar het is stiekem heel lekker. ook de al uitgebrachte nummers komen veel beter tot haar recht.

Ik prefereer de eerste twee albums boven deze. Hoop dat zijn vierde album terug naar de basis is, dus 1 en 2.

Zeer regelmatig zet ik 'Lonerism' en met name 'Innerspeaker' op. De nieuwe nummers hebben mijn verwachtingen echter behoorlijk doen temperen. Hopelijk is 'Currents' de wel derde top plaat op rij en ben ik straks uitermate happy met de nieuwe ingeslagen weg.

De teasers zijn de beste nummers: Cause I'm A Man, Eventually, Let It Happen. De rest is matig, helaas. Ik twijfel tussen 3 en 3,5, maar dan toch 3,5 op basis van het sterke trio.

Dit jaar was de spannendste release voor mij toch wel bij het album van Tame Impala – Currents.

Na het geweldige en meesterlijke album Lonerism (uit 2012) was het lang wachten tot het nieuwe werk er aan zou komen.
Gelukkig was er tussendoor in dit jaar nog een samen werking met producer Mark Ronson en Tame Impala’s frontman Kevin Parker.
Deze samenwerking zorgde voor drie nieuwe nummers waar Kevin Parker centraal in staat, deze nieuwe sound is terug te horen op het nieuwe album van Mark Ronson ‘Uptown Funk’ .
Dit zorgde tevens voor een spannend voor proefje op het nieuwe album van Tame Impala.
Wat vooral opvalt bij deze drie nieuwe nummers is toch wel de groovy gitaar sound, dit komt toch wel over als een nieuw geluid wat we hiervoor nog niet gehoord hebben bij Tame Impala.
Toen was het nog de vraag of Parker deze sound zou vast houden voor op het nieuwe album….

Vorig jaar maakte Jay Watson in een interview al bekend dat het geluid de andere kant op zou gaan en er meer elektronische synths aan toegevoegd zouden worden!
Dit maakte het allemaal nog spannender! Want op welke manier zou dat toegepast worden…

De eerste single kwam op de wereld via de e-mail die fans binnen kregen (ik ook!) en dit was dan de eerste en het nieuwste nummer van Tame Impala wat te horen was!
De titel van dit nummer is ‘Let It Happen’ dit is gelijk ook het langste nummer van het nieuwe album.
Daarna volgde nog twee andere singels tot aan de release van het album!
Het was zondag ochtend en heel mijn Instagram stond vol met korte fragmenten uit de toen nieuwe single ‘Eventually’ . Waarop het nieuws later volgde dat het nieuwe album een release datum had gekregen en de titel ook bekend werd gemaakt.

Currents zou op 18 juli geboren worden op cd en vinyl!
Helaas is het album eerder geboren dan verwacht en was er een lek te vinden op het internet.
Een echte fan wacht natuurlijk tot het uitkomt op cd of op vinyl, maar per ongeluk ben ik (net als vele andere) ook betrokken geraakt met deze lek, waardoor ik het album eerder kon horen!

Ik moet geen vergelijkingen meer maken met het vorige album ‘Lonerism’ puur omdat Kevin Paker er voor gekozen heeft een nieuw geluid te laten horen en de trippende psychedelische 60’s achter zich te laten. Zelf hoor ik nog wel sommige stukjes die ik er mee kan vergelijken, maar wat dan vooral opvalt is de drums, die zijn voor mij erg herkenbaar.
Het nieuwe geluid bevat een hoop nieuwe ontdekkingen, het bestaat vooral uit groovy gitaar loopjes en lange ingedrukte synthesizer toetsen. De groovy gitaar sound wordt gevormd door de nieuwe pedalen van Parker en de synthesizer wordt op een dromerige manier toegepast aan de nummers.
De stem van Parker is niet enorm veranderd, maar misschien wel wat verbeterd en dat maakt het allemaal weer net een stukje beter op de vocalen!

De Tame Impala fans zijn opgegroeid met het geluid van ‘InnerSpeaker’ (uit 2010) en ‘Lonerism’ (uit 2012) en worden met het nieuwe album ‘Currents’ (2015) op een nieuw spoor gezet.
Sommige zullen afhakken en terug pakken naar het vorige werk en andere zullen dit album oppakken als een verwelkoming in de discografie van de band.
Zelf ben ik een fan die dit album accepteert en tegelijk ook enorm geniet van het nieuwe geluid!
Stiekem hoop ik de volgende keer wel weer op wat meer solo’s in de nummers en minder vocalen, zodat het psychedelische meer naar voren komt en weer terug pakt naar het vorige geluid.

4,0*

Als fan van het eerste uur, begrijp ik niet zo goed waarom Currents gezien wordt als een stijlbreuk.
Dat de instrumentatie wat ander is, oké, maar het dromerige van de vorige Tame Impala's is er nog steeds. De gekwelde teksten vol zelfreflectie en misgelopen relaties blijven fantastisch.
En vooral die stem van Kevin Parker: ik blijf daar maar in zwelgen, heerlijk!

Inmiddels een officiële album stream via 3voor12: Currents (Album Stream)

Het verschil tussen gitaren en synths is toch wel aanzienlijk wat mij betreft. Misschien is stijlbreuk en groot woord, maar ze klinken wel degelijk flink anders ten opzichte van de vorige twee platen.

Het klinkt zeker dromerig maar meer 80's dan 60's en dat is toch een behoorlijke afwijking ten opzichte van hun eerdere werk. Ik hoop niet dat ze zo verder gaan want dat is een no go voor mij.

Ik kan ook dit album zeker weer waarderen. Het is weer een andere kant op maar toch onmiskenbaar Tame Impala. Toch is het wel net een tandje minder dan de twee voorgangers. Het rauwe randje is eraf waardoor het soms wel heel erg smooth wordt. Te gepolijst en overgeproduceerd bedoel ik dan.

*3,5

Eerste keer dat ik naar Tame Impala luister, doet me erg denken aan Neon Neon alleen die lijken mij meer humor te verwerken in hun nummers. Dit bevalt me gedeeltelijk, zal er nog een paar keer naar luisteren maar vermoed dat het bij 3,5* blijft.

Mooie plaat is dit geworden. Voor de vinylliefhebbers: er is een echt mooie gekleurde vinyl editie. Kan limited zijn.

Wat een sterk begin kent dit album van Tame Impala. Ze spelen wel gelijk hun sterkste troef uit met Let It Happen, maar dan gebeurt er gelijk ook wat. Een echt heerlijk up-tempo psychedelische song, met ook opvallende synthesizers. En die horen we het hele album terug, waardoor er op Currents regelmatig een jaren '80 vibe ontstaat. Toch blijft het steeds gecombineerd met die meer retro sound van de band, het klinkt onmiskenbaar als Tame Impala.

Het is slim gedaan. Veranderen en tegelijk ook niet. Het klinkt wat anders, maar zeker niet minder. Er staan dan ook flink wat sterke songs op dit album. The Moment (it's getting closer) is een mooi harmonieus nummer. Ook mooi is Yes I'm Changing, maar wel anders. Dit klinkt echt jaren '80.
Iets meer bas en drum zit er in Eventually, goed voor de afwisseling. Helaas is het refrein wat te zoet. De gitaar zet The Less I Know the Better in, snel volgen bas en synth en loopt het nummer als een trein. De zang van Kevin Parker is op dit nummer misschien wel het beste.

Dan volgt er weer wat anders, wat ik wel kan waarderen. De diepe stem lijkt wat op die van Prince op the Black Album (Bob George). Samen met vette jaren '80 synths en het hoog gezongen refrein heb je een origineel en goed nummer. Discipeles valt onder de noemer kort, maar krachtig: prima lied.
Dan gaan we weer back to the 80s met 'Cause I'm a Man. En hoe zijig ook, weer weten ze er een lekker nummer van te maken. Reality In Motion is een lekker lopend nummertje, terwijl Love / Paranoia een ballad is. Maar wel één met een opvallende en duidelijke titel.
Slotnummer New Person, Same Old Mistakes is niet de sublieme langere afsluiter van het album, maar een goed en afwisselend nummer is het wel. Net als het hele album trouwens: Tame Impala heeft mooie stappen gezet en een prima plaat afgeleverd.

ge wel dig album; wachten meer dan waard
niet zeuren over nieuwe sound/ouwe sound...evolutie van een zeer getalenteerde band
en ik ben het met Nico1616 eens: die stem...zwelg zwelg
- puntje: wellicht net iets te smooth op de hoekjes (?)

Op spotify zijn enkel de singles nog te beluisteren. Let it Happen springt daar wel enorm boven uit. De andere singles grijpen me wat minder.

Maar wat een geweldig nummer is Let it Happen zeg! Tot nu toe het beste nummer dat ik dit jaar heb horen uitkomen. De ruim 7 minuten vliegen voorbij en hij gaat dan ook gewoon op repeat bij mij!

Het moment bij Let it Happen op 5:08 dat na de break het synthesizer melodietje weer opgepakt wordt btw

Waarom staat dit onder het genre Rock?

..eh..laat mij raden....omdat Tame Impale een rockband is? Gokje.

En dit is dan ook een rockalbum? Of maakt dat niet uit en gaat het om prestaties uit het verleden? Dit album heeft nul % met rock te maken.

Maar goed, als jij de stoere cynische vent wil uithangen moet je dat vooral doen hoor.

Zo hallo! Te weinig slaap gehad? Het was maar een klein grapje.

Enfin, ik vind dit wel degelijk een rockalbum, vooral productioneel.
Hoe zou jij dit willen omschrijven vigil? Rock is een nogal overkoepelende term, Simple Minds anno 1984 is in mijn beleving ook een rockband en Rush anno 1985 met hun dikke synthlagen blijft toch ook gewoon een rockband?

Niet als rock eigenlijk

Beetje dreampopachtig, nu weet ik wel dat dit verder geen genre aanduiding is hier maar toch.

Ik vind het album wel wat eenzijdig, zeg maar veel van het zelfde en dat komt de (of laten we zeggen mijn) spanningsboog niet ten goede. Het klinkt verder niet slecht hoor, lekker transparant en oog voor detail maar ik mis toch hier en daar wel een scherp randje / verrassende hook.

mijn favorieten zijn Let It Happen, The Moment en Eventually.

Ik zet hem op 3,25 en rond hem voor dit moment even naar beneden af.

Dan moet je denk ik eerder bij de genre-aanduiding van Musicmeter zijn. Die is namelijk zeer beperkt als je het vergelijkt met een Rateyourmusic.

Sinds vandaag op Spotify.

Met Let It Happen een ijzersterke opener. Alles wat ik daarna heb gehoord, heeft duidelijk meerdere luisterbeurten nodig. Bij Let It Happen viel het kwartje namelijk ook niet meteen.

Tame Impala goes eighties en daar is niks mis mee. Album is toegankelijker dan vorige werk. Toch vraagt ook deze plaat meerdere luisterbeurten.
Het sterke nummer Cause I'm a man doet blij vlagen denken aan Scritti Politti ten tijde van Cupid & Psyche.

Album gaat hoge ogen gooien in mijn eindlijst 2015, maar er is nog tijd voor concurrentie...

Na een aantal luisterbeurten zet ik in op 4*. Het zwaartepunt van het album ligt voor mij nog duidelijk in het begin. Let it Happen steekt er voor mij kop en schouders boven uit. Daarna zijn the moments en eventually momenteel mijn favorieten, maar The Less i know the better en Past Life volgen kort.

Ik weet zeker dat ook de rest nog gaat groeien. Duidelijk is in ieder geval dat dit een ontzettend getalenteerde band is. De zang van frontman Parker is daarbij prachtig.

Djeez, wat is dat Let it Happen een lekker nummer, zeg! Ik kom telkens maar niet tot nummer twee van dit album, hij gaat steeds weer op repeat Zomerhit 2015 voor mij, 4 sure

Sorry, saaie synthetische shit.