Tame Impala - Currents (2015)

Na dit album voor de derde of vierde keer in zijn geheel te hebben beluisterd, de score van 4,0* toegekend (Het zou eventueel hoger kunnen worden, omdat ik ook een beetje naar de 4,5* neig).

Naast mijn favoriete tracks op dit album: 'Let it happen', 'Eventually' en 'The Less I know the better' zijn er nog meer juwelen als 'Past life' en 'Cause i'm a man(, woman)' op het album te vinden. Niet verwonderlijk dat dit album in zowel Nederland als Australië (de thuisbasis van Tame Impala) op nummer 1 heeft gestaan in de albumlijsten.

Die 3 singles vind ik redelijk geniaal. De rest een stuk minder helaas. Jammer.

Wel oké zoals ik van ze gewend ben, maar ben ik de enige die dit een buitensporig over geproduceerd album vindt? Het klinkt erg kil op deze manier; iets wat ik op hun vorige platen niet ervoer.

Halfje omhoog naar 4,5*! Na dit album in het afgelopen weekend voor 9 Euro te hebben gekocht bij de Mediamarkt, heb ik het alweer twee keer opgezet en helemaal afgedraaid.
De cd bevalt mij erg goed. Er staan enkel goeie en mooie nummers op, en een aantal ervan geven zelfs een zweverig gevoel. Daarbij mag zich naast 'Let it happen', 'Eventually' en 'Past life' ook 'New person, same old mistakes' toe rekenen.

na primavera ben ik eindelijk overstag gegaan voor deze nieuwe sound! het heeft lang geduurd. de overstap van de psychedelische rock naar deze plaat was nu eenmaal niet makkelijk.
maar muziek draait vaak om raken en dat doet deze heel warme plaat zeer zeker...kevin parker is een genie.

Poppy psychedelica voor generaties Y & Z.

Eerst het slechte nieuws: ik heb de band 2x live mogen aanschouwen en vrolijk werd ik er niet van. 'Rampzalig', dat is het sleutelwoord. Niet dat de mensen rondom mij daar zich een barst van aantrokken. FM en zijn dwars karakterke ook.

Gelukkig worden de albums een stuk makkelijker opgesnoven. Mocht ieder album zo afgevijld klinken als 'Currents', we gleden spontaan uit bij het beluisteren van muziek. Wat een suikerspinklanken jongens en meisjes, alleen voor zoetebekjes. Geen dagelijkse kost, maar zo heel af en toe best een fijne ervaring. Die tamme impala mag er best zijn.

Pluimpje voor The Less I Know the Better, een oorwurm die ik na 100 luisterbeurten nog steeds niet beu ben. Wel integendeel. Schitterende clip trouwens die het nummer enkel naar een hoger niveau stuwt, wie ze nog niet gezien heeft: kijken!

Ja, die clip... daar zou ik gerust enkele A4'tjes over kunnen schrijven. I shit you not.

Je beseft het misschien niet maar we kennen hem allemaal.

Fucking Trevor.

Zweverige elektronische pop/rock die me nog steeds niet al te veel doet (dit was mijn tweede poging na Innerspeaker).Ik denk dat ik het hier maar bij laat.
Wat minder zoete zang had hier nog een hoop kunnen redden.

Eens kijken of het album met daarop recente groeier Let it Happen mijn waardering voor Tame Impala kan doen toenemen

Hoewel ik de singles Let it happen en The less I know the better onzettend goed vind, kan het album als geheel me helaas niet echt bekoren. Voorganger Lonerism vond ik eigenlijk leuker, hoewel daar dan niet zulke kneiters op staan als Lih en TlIktb.

Voor mij één van de beste - zo niet de beste - platen van 2015. Hoe episch kun je beginnen met Let it Happen? Wat een opbouw heeft die track! Het hoge niveau houden ze op het hele album vast, met als andere absolute hoogpunten: The Moment, Cause I'm a Man en Eventually. Ik snap dat mensen zouden kunnen struikelen over overproductie, maar ik stoor me er absoluut geen moment aan. Genieton.

Let It Happen is één van de beste nummers van dit decennium. Verder staan er nog wel wat aardige nummers op en op zichzelf zijn ze niet slecht, maar zo halverwege ben ik toch wel klaar met die lijzige stem en die ijlende sound.

Een voor mij duidelijk minder album dan lonerism. Kan zelfs zeggen dat itt de meerderheid de single Let it Happen me bitter weinig doet. Veel te langdradig en ben ook niet kapot van de song zelf. Genoeg andere songs die wat mij betreft wel beter zijn dan Let it Happen maar genoeg beluisteringen gehad om te besluiten dat ik hen liever hoorde ten tijde van Lonerism.

Een vreemde aanschaf voor mijn doen. Als je gemiddeld niet zo gaat voor Dance-achtige en/ of doorgeproduceerde werken, monomane soloprojecten en hoge mannenstemmen dan heb je hier eigenlijk niets te zoeken. Ik verwachtte ook meer een soort 'Stone Roses-achtige' gitaarplaat (m'n platenboer noemde deze referentie bij Tame Impala). De opener en single vond ik in ieder geval wel een echte 5-sterrentrack. Dat niveau wordt echter niet aangehouden, terwijl het ook nergens echt matig of slecht wordt. Wel vind ik het net als b.v. Steve Winwoods (monomane soloproject) 'Arc of a diver' een plaat die wat dynamiek mist. Het is dus een plaat voor mij die niet onaangenaam is voor iets tussen zeer bewust luisteren en volledige achtergrondmuziek in. Niet verkeerd als je er voor in de stemming bent maar ik kom dus niet helemaal over mijn pre-occupaties heen. Al veer ik bij "The Less I Know the Better" (eveneens een 5-sterrentrack) wel weer op. Wat Mindshifterstelt:
las ik ook wel terug in de zeer wisselende reviews. Er wordt daarin ook een tegenstelling vermoed tussen dit 'vrijwel-solo-project' en de vorige meer 'gitaar-georienteerde-bandplaten'. Maar dat is niet helemaal terecht. Tame Impala is feitelijk altijd al een soloproject geweest. Hij is hier alleen een stukje dichter aangekropen tegen het gilde van danceproducers waar hij qua werkwijze al tegen aan leunde; je nummers in alle afzondering gedurig laagje voor laagje opbouwen.

Naar mijn mening het beste album van de 2010's. Fenomenale plaat.

De twee hits blijven overeind. De rest wat minder.

Het wordt tijd voor een nieuw album. Ik wil een nieuwe let it happen!

Ja, een nieuw album, heel graag. Let it happen, Kevin.

Er staan hier een aantal klasse songs op. Maar helaas haalt lang niet het hele album dat niveau en is het heel van hetzelfde. Daarnaast klinkt het ook wel erg overgeproduceerd en mist het rauwe kantjes.

3*

Deze zomer zou ie in de winkels moeten liggen

Berichten over nieuw werk verplaatst naar Tame Impala

Gematigd enthousiast over dit album, i.v.m werk afgelopen dagen veel autokilometers gemaakt en deze plaat pakweg 5 maal in zijn geheel beluisterd. Begrijp de hype niet zo, er is ooit wel betere muziek uit Australië gemaakt ( Inxs, Church, Icehouse, Triffids, Midnight Oil). Nummers zoals Let It Happen, The Moment, The Less I Know The Better & New Person bevallen prima, de rest vind ik wel aardig maar niet opzienbarend. Komt wat eenzijdig op mij over en ik kan niet mijn aandacht de volledige tijdsduur erbij houden. Mijn dochters zijn wel blij met de plaat want die vinden dit hele goede muziek.

Ik zei: maar moet daar wel een beetje van terugkomen. Wat een oorwurmen zijn (al) die liedjes zeg. Knappe componist toch, ik verhoog hem een halfje.

Het nieuwe album wordt sowieso te gek.

Waarom? Het nieuwe nummer “Borderline”! Ook “Patience” mag er ook zéker zijn. Kabbelende nummers die klinken als een kakelverse gin-tonic cocktail op ‘n warme zomeravond!

Zojuist is het nieuwe album “The Slow Crush” aangekondigd via de sociale kanalen.
Als dit de lijn van de singles “Borderline” en “Patience” zal doortrekken word dit weer een geniale schijf!

Ik vind dit derde album van Tame Impala stukken minder interessant dan de eerste twee, die ik tegen het geniale aan vind. Ik ben erg benieuwd naar album vier binnenkort. Hun populariteit steeg volgens mij juist enorm ten tijde van dit derde album. Hopelijk blijven ze lekker zichzelf en gaan ze niet in zee met hippe producers uit de hip hop en dance wereld.

Na nadere beluistering toch een erg mooi album.

Dit legendarisch album doet het nog steeds..in afwachting van de nieuwe plaat maar nog eens opgezet.

Is dus iets later geworden

Ze tappen hier wat teveel uit hetzelfde vaatje om het voor mij boeiend te houden.

Blijft een vette plaat.