Thom Yorke - The Eraser (2006)

Miljaar die twist in Black Swan echt beklijvend!

Black Swan is ook mijn favorietje. Voornamelijk ontdekt dankzij A Scanner Darkly. Geniaal nummertje!

Oke, ik ben vandaag na 3 luisterbeurten achter elkaar wakker geworden en heb hem in 1 keer met 1,5* verhoogt. Mijn favoriet is toch echt 'And It Rained All Night'.

Van wat ik gehoord heb klinkt het erg goed, bijna beter dan wat Yorke bij Radiohead doet! Zal hem nog paar keer helemaal goed luisteren!

The Eraser en Harrowdown Hill zijn best lekker, ondanks ik absoluut niet zo van elektronische muziek hou.

leg mij ff uit waardie zit want die schijn ik gemist te hebben

Het is overduidelijk dat de deze stijl de nieuwe Radiohead aankondigde. Niet al te makkelijk te doorgronden. Maar altijd nog beter te behappen dan The King of Limbs...

Net op de kop getikt voor 8 euro hier op de platen beurs Irritante hoes trouwens...

Even goed beluisteren, vat wat ik al ken klinkt het erg goed!!

Prachtige hoes...

Mooie hoes inderdaad. Maar de manier om m op te vouwen is irritant ja
Toen ik m voor t eerst hoorde vond ik m best goed maar laatst weer een paar luisterbeurten gegeven en eigenlijk was ik niet zo onder de indruk meer... jammer want Thom Yorke is een boeiende muzikant.

Heerlijke plaat is dit. Echt heel chill. Black Swan is mijn favoriet.

Waar ik deze plaat na de eerste luisterbeurten nogal moeilijk vond vanwege de nervositeit, begin ik er de laatste tijd steeds beter in te komen. Ben geneigd hem na net gedraaid te hebben weer op te zetten, goed teken. (Ik doe het niet, want er is genoeg andere muziek en je kan een plaat ook kapot luisteren.)

Overigens; bij cdwow te krijgen voor maar 5,99, als je een recensie schrijft 4,99.

Misschien werd hier door Thom Yorke al de vingerwijzing gegeven voor de kant die Radiohead na In Rainbows op zou gaan. In Rainbows was grotendeels gebaseerd op wat live gedaan werd door de band, The King of Limbs was weer een album dat echt uit de studio kwam, zonder dat van tevoren bekend was wat het moest gaan worden. Dan mag het geen verrassing heten dat Thom Yorke zijn eigen muzikale lijn door zou trekken naar het geluid van de hele band.

Alle elementen die op The King of Limbs zo prominent aanwezig zijn, zijn ook hier in meer of mindere mate te vinden. Drumloops, samples (ook van bandleden, op Black Swan en The Eraser) en de huilende stem van Yorke zelf. Opvallend is dat het geluid van The Eraser opener is, The King of Limbs komt qua productie toch meer dichtgesmeerd over. Toch zijn beide albums geproduceerd door Nigel Godrich, huisproducent van Radiohead.

Door de vele tikjes, de beats en hier doorheen spelende gitaren geeft het album een zeker claustrofobisch gevoel. De lijn van de nummers wordt ook rustig vier minuten op dezelfde manier doorgetrokken, hiermee nog sterker het idee gevend dat je in een labyrint zit, met oneindige gangen. Zoals zoveel albums werkt dit album nog het best wanneer het ’s nachts beluisterd wordt, dan zijn er nog minder mogelijkheden om uit deze cirkel te ontsnappen.

Tot zover werkt alles op dit album naar behoren: het album duurt niet te lang, de songs horen bij elkaar, het beklijft tot op zekere hoogte. Minpunten zijn er echter zeker ook te vinden. De teksten van Yorke zijn niet helemaal to the point (Black Swan bijvoorbeeld is erg makkelijk en laat gevoelsmatig ook aardig wat overeenkomst zien met een zeker nummer van Kid A) en sommige songs zijn eigenlijk gewoon matig. Die nummers zijn dan wel precies op de juiste plek op het album gebracht, ze zitten allemaal achter elkaar in het midden (3-5), wanneer je nog niet zo geneigd bent om het album zomaar af te zetten. De nummers zijn niet zozeer slecht, maar doordat de nummers wat vlak zijn werkt de voortslepende manier waarop ze zich behoren te ontwikkelen gewoon niet.

De beste nummers zitten aan het begin en eind. Wederom goed gekozen plekken voor deze nummers, je blijft toch met een goed gevoel zitten. The Eraser is gebouwd rondom een pianosample van Jonny Greenwood en wat elektronische beats, en weet met de hoge stem van Yorke een hele mooie introductie in het album te geven. Cymbal Rush doet precies wat de titel belooft en rammelt zeker de tweede helft het tikkende ritme en doorstuwende piano erg lekker door. Uitschieters op een verder gemiddeld album, maar het laat toch zien waartoe Yorke nog steeds in staat is.

Voor het gemak plaats ik deze maar even tussen de Radiohead-albums. Daartussen mag dit zeker geen hoogtepunt genoemd worden. In vergelijking met het kortst hierop volgende album is dit te mat en had er meer drive in mogen zitten. De vergelijking met zijn echte opvolger, The King of Limbs, kan deze echter weer wel doorstaan. Het meest interessante aan dit album is eigenlijk dat het de lijn aangaf voor Radiohead en eigenlijk zegt dat genoeg. Niet goed, niet slecht, gewoon gemiddeld. En dat valt tegen.

Mooie plaat van Thom Yorke. De beats zijn erg sterk maar af en toe wordt het iets te "bliepjesachtig." Thom Yorke zingt ook erg goed, mijn twee favorieten zijn: Black Swan, een sterke beat ook de verandering op het eind is erg leuk. En Harrowdown Hill een leuke bas(sample?) en een erg sterk refrein.

Prima toegankelijke electro pop, die ik als electro-liefhebber zeker kan waarderen. De zang is inderdaad dik in orde. Een prima opstapje in de electro voor mensen die dat nog niet vaak beluisteren.

Mooi solo album van Thom Yorke. Nummers als The Eraser, Analyse en Harrowdown Hill vind ik heel sterk. Analyse is een van mijn favoriete nummers op tekstueel gebied, prachtig!

Harrowdown Hill is nog steeds 1 van de meest gedraaide nummers in mijn iTunes, elke keer brengt dat weer zo'n heerlijke trance gevoel op. Puur genieten!

Heb ik ook aangeduid als favoriet. Schitterende track inderdaad.

And It Rained All Night is mijn favoriet, gevolgd door Harrowdown Hill. Verder staan er ook geen mindere nummers op, snel maar eens aanschaffen

Black Swan vind ik zeker ook niet vervelend, samen met Harrowdown Hill de pareltjes van deze parel.

Ik heb gemengde gevoelens bij dit album. Sommige nummers schuren tegen Radiohead kwaliteit aan, maar ik mis bij te veel nummers toch iets. Het kabbelt soms wat te gemoedelijk voort zonder echt te boeien of de nummers worden pas tegen het eind interessant. Het ongrijpbare wat veel Radiohead nummers zo geniaal maakt mis ik op dit album. Desalniettemin staat er toch nog wel wat moois op dit album maar geniaal vind ik het nergens worden. 3,5*

Nieuw nummer van Yorke en co! Klinkt weer erg goed.

Atoms for Peace - Default

Hé, deze had ik niet van een stem voorzien, dus even goed gemaakt. Fijne plaat van onze Radiohead-baas, maar net iets te vlak om op dat altijd hoge niveau van Radiohead te komen. Maar geen misser, deze plaat. De lekkere groove zit vooral in 'Analyse' en 'Black Swan'

Het titelnummer is een erg sterke binnenkomer, het nummer 'Atoms For Peace' is een persoonlijke favoriet en wat onderschat hier, maar het duidelijke hoogtepunt is uiteraard het zeer intense 'Harrowdown Hill'.

3,5*

De stem van Thom Yorke zit me nogal in de weg bij het beluisteren van dit album, waarop de elektronica mij slechts bij vlagen kan boeien. Aan het eind gekomen vind ik het evenwel een beetje eenvormig worden. Maar ik ben ook al niet zo'n liefhebber van Radiohead, dus dat is niet zo vreemd. Mag ik verder opmerken dat het artwork echt vreselijk lelijk is?

Onlangs dit album een nieuwe kans gegeven en dat resulteerde na enig luisteren toch redelijk snel in een wat positievere indruk. Voor mij dus een zeer langzame groeiplaat. Het komt waarschijnlijk doordat ik a) de stem van Thom Yorke niet altijd even mooi vind, al verschilt dat een beetje per nummer en b) doordat ik in een passende stemming moet zijn om dit te kunnen beluisteren. Met 1* verhoogd.

Harrowdown Hill is prachtig, het hele album blijft groeien. Ik had er eerst niet zoveel mee, maar de stem van Yorke sleept je uiteindelijk mee.

Deze was ik wat uit het oog verloren , maar na de aanschaf van A Moon Shaped Pool Van Radiohead , heb ik deze nog eens uit de kast gehaald. En moet zeggen het bevalt me wel. Stond een tijd geleden op punt deze cd weg te doen, maar gelukkig heb ik dit niet gedaan.
Een 3.5 * maar kan nog groeien ( ja schandalig hé > al zoveel jaar deze cd in mijn bezit en ik ken de nummers nog niet genoeg )