erwinz, ben toch wel verbaasd dat je deze herinterpretaties veel en veel beter vindt dan het origineel. Een tijd terug was je nog behoorlijk enthousiast over
Fearless,
Speak Now en
Red.
1989 ligt mijns inziens in het verlengde van deze 3 platen. Als je Fearless, Speak Now en zeker Red alleraardigst vindt kun je nauwelijks een buil vallen aan 1989. Oké, het vleugje country wat op Taylor's vorige albums wel aanwezig was moeten we nu missen, maar je kunt absoluut niet beweren dat haar songs hierdoor meer aan de oppervlakte blijven en minder emotie bevatten. Met zinnen als '(echt) moeten klinken' geef je Ryan Adams voor dit zolderkamerproject echt veel te veel eer.
Dat wat je Taylor Swift nu verwijt dat was ten tijde van Red nog hetgeen wat je zo sterk aan haar muziek vond. (Lees je
eigen recensie nog maar eens terug.) Red is ook al voornamelijk pop/rock met een groots, krachtig geluid. En ook toen had Max Martin al een groot aandeel in de productie. Taylor Swift heeft een ontwikkeling doorgemaakt van countrysterretje naar de grootste popzangeres van dit moment en daar is ze bijzonder goed in geslaagd.
Volgens mij heeft Ryan Adams met dit project een soort van gebaar willen afgeven: iedere muzikant kan de nummers van een collega coveren in zijn eigen stijl (zie ook de
reactie van Father John Misty), maar dat maakt de covers nog niet per definitie relevant. Zoals
Slowgaze en
Rudi1984 al aangeven probeert Adams er iets van te maken dat het niet is.
Productioneel zijn de versies van Swift superieur aan die van Adams. Je kunt namelijk van popsongs met een zeer karakteristieke ritmiek en een snel tempo niet opeens in een vloek en een zucht slome roots-/rocksongs maken. Want laten we wel zijn, Ryan Adams heeft dit even tussendoor in een paar middagen opgenomen omdat hij een geste wilde doen naar Taylor Swift, zie ook het
verhaal achter het project. 1989 was voor hem een troostbrenger in de eenzame winter van 2015. Hij bleef luisteren en hoorde hoe goed de nummers in elkaar zitten. Alsof hij hiermee tegen Swift heeft willen zeggen: 'Je songs zijn stuk voor stuk fantastisch en de vooroordelen die je ten deel vallen zijn niet terecht. Ik kan elk van je nummers in mijn eigen stijl opnemen, maar ik kan ze nooit zo goed klinken als jij, het zijn immers popsongs pur sang. Maar mijn project is geslaagd als ik de 'serieuze' muziekliefhebber kan laten inzien dat 1989 een briljant album is.'