menu

Ryan Adams - 1989 (2015)

mijn stem
3,55 (147)
147 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Pop
Label: PAX-AM

  1. Welcome to New York (3:18)
  2. Blank Space (3:21)
  3. Style (2:44)
  4. Out of the Woods (6:07)
  5. All You Had to Do Was Stay (3:30)
  6. Shake It Off (4:06)
  7. I Wish You Would (3:44)
  8. Bad Blood (3:55)
  9. Wildest Dreams (5:21)
  10. How You Get the Girl (3:50)
  11. This Love (4:45)
  12. I Know Places (5:14)
  13. Clean (4:23)
totale tijdsduur: 54:18
zoeken in:
avatar van Slowgaze
2,0
erwinz schreef:
Wanneer je 1989 van Taylor Swift niet kent, lijkt het er op dat Ryan Adams een van zijn betere platen van de laatste jaren heeft gemaakt. In werkelijkheid gaat een deel van de credits naar de Amerikaanse superster Taylor Swift, al is het Ryan Adams die laat horen hoe de prima songs van 1989 echt moeten klinken.

Met alle respect: deze passage, en dan vooral 'echt moeten klinken', is echt veel te kort door de bocht. 'een deel van de credits' is echt te mager, want die emoties op Adams' uitvoering waar iedereen het altijd over heeft, zijn al aanwezig op Swifts' originele album. Dat moet ook wel, want Adams kan er niet opeens allerlei emoties in gaan leggen die er nog niet waren. Dan krijg je net zoiets als 'Alle eendjes zwemmen in het water' zingen alsof je een oude donkere blues- of soulzanger bent; klinkt even leuk, maar blijft een trucje omdat er geen emoties in dat liedje zitten. Swifts 1989 heeft veel diepgang, en als het al waar is dat Adams veel emotioneel effect bereikt met zijn covers (ik vind dat heel had meevallen, zo emotioneel diep gaat hij niet), dan kan hij dat alleen omdat Swift de basis al heeft gelegd.

Voorts, 'hoe de prima songs van 1989 moeten klinken'; volgens wie moeten ze zo klinken? Bovendien is die bewering, wederom met alle respect, ook incorrect: Swifts nummers zijn erg staccato, en dat laat zich niet zo gemakkelijk naar Adams' esthetiek vertalen. Adams moet echt kunstgrepen inzetten als regels korte tekst veel te lang uitsmeren (het refrein van 'Out Of the Woods' klinkt wel erg moeizaam, terwijl ik het verder een aardige cover vind) en dat klinkt vaak nogal moeizaam. 'Blank Space' bijvoorbeeld heeft een ontzettend staccato karakter, en dat is een van de charmes van het nummer. Adams laat die ritmiek wegvallen, en laat zo horen dat het nummer helemaal niet zo bedoeld is zoals hij het uitvoert omdat hij er nogal geforceerd iets van probeert te maken dat het absoluut niet is.

Rudi1984
Ik zie regelmatig goede reviews van Erwin voorbijkomen, maar wat mij betreft slaat hij de plank hier ook compleet mis. Alleen al die hele passage over "vergeten country-invloeden toe te voegen" slaat nergens op. a) Taylor Swift heeft zich per album heel geleidelijk aan naar deze stijl ontwikkeld, op voorgaande albums hoorde je dat beetje bij beetje gebeuren. b) Je voegt niet even wat country-invloeden toe, deze nummers zijn van de grond af opgebouwd als volbloed popsongs. c) De stijl die Ryan Adams hier laat horen lijkt in niets op de muziek die Taylor Swift voorheen maakte. Die hele vergelijking is krom.

Plus dan nog al de kritiekpunten die ik al genoemd had, wat erop neerkomt dat Ryan Adams de nummers van elk beetje persoonlijkheid heeft ontdaan.

avatar van Slowgaze
2,0
Ik sluit me bij Rudi1984 aan. We moeten nodig een Taylor Swift-maffia beginnen.

avatar van Rudi S
4,0
Slowgaze schreef:
Ik sluit me bij Rudi1984 aan. We moeten nodig een Taylor Swift-maffia beginnen.


Zijn jullie allang. dus niet al lang

avatar van Gretz
2,0
erwinz, ben toch wel verbaasd dat je deze herinterpretaties veel en veel beter vindt dan het origineel. Een tijd terug was je nog behoorlijk enthousiast over Fearless, Speak Now en Red.

1989 ligt mijns inziens in het verlengde van deze 3 platen. Als je Fearless, Speak Now en zeker Red alleraardigst vindt kun je nauwelijks een buil vallen aan 1989. Oké, het vleugje country wat op Taylor's vorige albums wel aanwezig was moeten we nu missen, maar je kunt absoluut niet beweren dat haar songs hierdoor meer aan de oppervlakte blijven en minder emotie bevatten. Met zinnen als '(echt) moeten klinken' geef je Ryan Adams voor dit zolderkamerproject echt veel te veel eer.

Dat wat je Taylor Swift nu verwijt dat was ten tijde van Red nog hetgeen wat je zo sterk aan haar muziek vond. (Lees je eigen recensie nog maar eens terug.) Red is ook al voornamelijk pop/rock met een groots, krachtig geluid. En ook toen had Max Martin al een groot aandeel in de productie. Taylor Swift heeft een ontwikkeling doorgemaakt van countrysterretje naar de grootste popzangeres van dit moment en daar is ze bijzonder goed in geslaagd.

Volgens mij heeft Ryan Adams met dit project een soort van gebaar willen afgeven: iedere muzikant kan de nummers van een collega coveren in zijn eigen stijl (zie ook de reactie van Father John Misty), maar dat maakt de covers nog niet per definitie relevant. Zoals Slowgaze en Rudi1984 al aangeven probeert Adams er iets van te maken dat het niet is.

Productioneel zijn de versies van Swift superieur aan die van Adams. Je kunt namelijk van popsongs met een zeer karakteristieke ritmiek en een snel tempo niet opeens in een vloek en een zucht slome roots-/rocksongs maken. Want laten we wel zijn, Ryan Adams heeft dit even tussendoor in een paar middagen opgenomen omdat hij een geste wilde doen naar Taylor Swift, zie ook het verhaal achter het project. 1989 was voor hem een troostbrenger in de eenzame winter van 2015. Hij bleef luisteren en hoorde hoe goed de nummers in elkaar zitten. Alsof hij hiermee tegen Swift heeft willen zeggen: 'Je songs zijn stuk voor stuk fantastisch en de vooroordelen die je ten deel vallen zijn niet terecht. Ik kan elk van je nummers in mijn eigen stijl opnemen, maar ik kan ze nooit zo goed klinken als jij, het zijn immers popsongs pur sang. Maar mijn project is geslaagd als ik de 'serieuze' muziekliefhebber kan laten inzien dat 1989 een briljant album is.'

avatar van Gretz
2,0
Zelden zo eens geweest met deze site.
Ryan Adams: 1989 | Album Reviews | Pitchfork

avatar van erwinz
4,0
Ik vind het origineel van Taylor Swift niet slecht, maar ben toch niet meer zo onder de indruk als ik een paar jaar geleden was.

In muzikaal opzicht spreekt de benadering van Ryan Adams me meer aan. Kwestie van smaak.

Rudi1984
erwinz schreef:
Ik vind het origineel van Taylor Swift niet slecht, maar ben toch niet meer zo onder de indruk als ik een paar jaar geleden was.


Je was minstens een jaar vóór de release al onder de indruk van het toekomstige resultaat?

avatar van Gretz
2,0
Rudi1984 schreef:
(quote)


Je was minstens een jaar vóór de release al onder de indruk van het toekomstige resultaat?

Nee, hij bedoelt dat hij ten tijde van Red meer onder de indruk van haar muziek was dan nu. Dat kan natuurlijk.

Het verder inderdaad vooral een kwestie van smaak. Mensen die niet van pure pop of vrouwenstemmen houden zullen waarschijnlijk nooit met plezier naar Taylor Swift luisteren. Maar het verbaasd bij mij wel dat Ryan Adams zoveel lof krijgt van pers en publiek. Lof voor het gebaar zou terecht zijn, maar al die lof voor de kwaliteit van zijn opnames is gewoon een beetje raar. Pitchfork legt het helder uit waarom Swift's song in Adams' context gewoon een ongelukkig huwelijk zijn:

Every recorded song is the end point of a long road with many possible forks in it—a series of small decisions about chord changes, melody lines, lyrics, and arrangements. Swift's 1989 songs are written for a specific kind of production—the melodies are clipped, percussive, and designed to hit with force at very specific times. They are written to be electro-pop songs, which rely more on big dynamic changes and repeating cells of melody.

avatar van Gretz
2,0
De serieuze recensenten buitelen over elkaar heen in superlatieven, met Leon de Winter in de Groene Amsterdammer voorop. Perspectiefkanteling – De Groene Amsterdammer

Het nieuwe album van Ryan Adams is niet alleen een meesterwerk, het is ook een baanbrekend album, waar over jaren nog over zal worden gesproken en naar verwezen.

avatar van harm1985
3,5
Niet gek, Ryan Adams wordt over het algemeen als een cultureel verantwoorde dan wel 'goede' artiest gezien. Mart Smeets approved zeg maar. Swift is in de ogen van velen het zoveelste popsterretje dat over en paar jaar weer vergeten is. Dus is een album van Swift opgenomen door Adams veel beter.

De waarheid zal in het midden liggen. Ben niet heel bekend met de muziek van Swift maar wel fan van Adams. Zal dit album zeker checken en als het me bevalt geef ik de versie van Swift ook wel een kans. Maar ik denk bovenal dat dit een uit de hand gelopen grap is.

avatar van Slowgaze
2,0
erwinz schreef:
In muzikaal opzicht spreekt de benadering van Ryan Adams me meer aan. Kwestie van smaak.

Oké, prima dat je dat toegeeft, maar doe dan geen beweringen in de trant van 'zo hadden de liedjes moeten klinken'.

avatar van Slowgaze
2,0
Eens in de zoveel tijd duikt er een akoestische cover op van een dance- of hiphopnummer, waarin de bedoelingen van de maker heel opzichtig doorschemeren: laten zien dat je van zo’n nummer ook een ‘echt’ liedje kunt maken, met emoties en dergelijke nota bene. Milow haalde bijvoorbeeld het trucje uit met ‘Ayo Technology’ van 50 Cent. Ook in de cirkel van amateurmusici komt dit verschijnsel veel voor: ik heb akoestische versies gehoord van ‘Wake Me Up’ van Avicii, die vooral klinken als een bewijs dat je van een dancenummer ook een akoestisch liedje kunt maken. Ergerlijk vind ik het.

Ryan Adams heeft een dergelijke truc een album lang uitgehaald, door 1989 van Taylor Swift te coveren. Hij schijnt een grote fan van het origineel te zijn, en terecht, want dat is een fantastische plaat, maar zijn uitvoering neigt ontzettend naar zo’n ‘ik cover een popliedje en laat zien dat je daar best een akoestisch liedje van kunt maken’-houding. Swifts originele nummers lenen zich niet goed voor de uitvoeringen. Op Pitchfork wordt goed uitgelegd waarom: ‘Swift's 1989 songs are written for a specific kind of production—the melodies are clipped, percussive, and designed to hit with force at very specific times. They are written to be electro-pop songs, which rely more on big dynamic changes and repeating cells of melody.’ Het staccato karakter van de liedjes wordt om zeep geholpen; de ritmiek van ‘Blank Space’ is bijvoorbeeld een van de sterkste punten van het liedje. Adams maakt er vervolgens een zeikerig akoestisch nummer van, waarin hij korte stukjes tekst veel te lang blijft zingen. Zo ga je tegen het karakter van het nummer in, op een veel dieper niveau dan instrumentatie of stijl.

Een ander probleem met Adams’ uitvoering is dat zijn stem ongelooflijk jankerig klinkt. Veel covers hebben wel enige potentie (‘Welcome to New York’ doet hij redelijk, ‘Out of the Woods’ ook, maar daar gaat hij compleet de mist in met het refrein), en de esthetiek is ook best leuk. De R.E.M.-gitaarlijnen passen prima bij ‘This Love’, maar Adams’ vocale prestatie blijft ondermaats. Zijn zang is gewoon te opzichtig: ‘kijk, er zitten emoties in de liedjes, en als ik gewoon m’n jankstem opzet dan hoor je opeens dat er emoties inzitten.’ De kracht van de originele nummers is juist dat onder hun soms koele, wat gladde oppervlak juist heel veel emotie zit. Dat geeft de plaat diepgang, en juist door op de emotionele toer te gaan blijft Adams aan de oppervlakte steken.

Adams lijkt zich echt aan de nummers te vertillen. Zijn versie van ‘Style’ is ronduit waardeloos en kost hem een halve punt. Maar ook op andere nummers voelt hij niet aan wat die liedjes zo goed maakt. Hij laat de staccato ritmiek weg, hij laat mooie nuances en details weg (hoe Swift op een andere zanglijn overgaat tijdens de laatste regels van de coupletten van ‘Style’ bijvoorbeeld), en hij doet de bridge van ‘Shake It Off’ niet eens (gemiste kans, jongeman). Er zit geen vaart in, het is larmoyant, en het werkt gewoon niet goed. De covers van de langzamere nummers zijn redelijk, maar ijzersterke liedjes als ‘Blank Space’ en ‘Style’ worden door Adams log en ongedetailleerd gespeeld. Dat maakt een in potentie goed idee (ik vind Adams’ Jacksonville City Nights een prachtige plaat, en was benieuwd naar zijn Swift-covers) in de praktijk behoorlijk zwak.

avatar van Wickerman
3,0
harm1985 schreef:
[I]k denk bovenal dat dit een uit de hand gelopen grap is.

avatar van Gretz
2,0
Wel apart dat deze vooralsnog een hoger gemiddelde heeft dan het originele album. En in 2 weken al bijna net zoveel stemmen als het origineel heeft behaald in een klein jaar.

avatar van Linius
Musicmeter is een website waar Ryan Adams simpelweg beter ligt dan Taylor Swift. Pop albums die bol staan van de Top 40 hits scoren hier zelden hoog voor zover ik weet. Wat dat betreft is het gemiddelde van Taylor al best behoorlijk. Niet heel erg verrassend allemaal denk ik zo.

avatar van Arrie
Linius schreef:
Musicmeter is een website waar Ryan Adams simpelweg beter ligt dan Taylor Swift. Pop albums die bol staan van de Top 40 hits scoren hier zelden hoog voor zover ik weet. Wat dat betreft is het gemiddelde van Taylor al best behoorlijk. Niet heel erg verrassend allemaal denk ik zo.

Jup, precies mijn gedachte.

avatar van Gretz
2,0
Ja oké, dat zal het wel zijn dan. Ik vergat dat het aantal pure popliefhebbers hier op MuMe niet zo heel hoog ligt. Taylor Swift krijgt ook relatief veel dikke onvoldoendes van mensen die blijkbaar een statement willen maken.

avatar van Arrie
Gretz schreef:
Ja oké, dat zal het wel zijn dan. Ik vergat dat het aantal pure popliefhebbers hier op MuMe niet zo heel hoog ligt. Taylor Swift krijgt ook relatief veel dikke onvoldoendes van mensen die blijkbaar een statement willen maken.

Ah, als je ergens een dikke onvoldoende aan geeft, is het een statement. Weten we dat ook weer. Jouw scores voor o.a. Amy Winehouse en U2 kunnen we dan ook meteen onder statement scharen.

Of zouden mensen het album van Taylor Swift wellicht echt niet goed kunnen vinden?

avatar van Elbow
4,0
Ryan Adams is zo'n artiest die bij mij niets verkeerd kan doen, ook niet met dit cover album van Taylor Swift. 1989 is een tussendoortje, het is mede door de verdienste van Taylor Swift dat Ryan Adams nu plots bekend wordt in België. 'Bad Blood' wordt op elke radiozender gespeeld. Slimme commerciële zet van Ryan Adams, want vooraf kende niemand deze artiest op mijn werk. Wie? Bryan Adams bedoel je zeker?

Ryan Adams heeft met 1989 een goed cover album ( met zijn eigen toets en met zijn melancholische stem, die perfect passen bij de liedjes ) afgeleverd, niet meer en niet minder. En dit is natuurlijk de verdienste van Taylor Swift. Ik blijf het overigens moeilijk hebben met artiesten die een dikke onvoldoende krijgen voor hun geleverde werk. En nu ga ik eens het origineel album opleggen se

avatar van harm1985
3,5
Gisteren Shake it Off gehoord... vond de versie van Ryan toch maar wat saai aandoen. Bij een eerste luisterbeurt pakt de versie van Swift iig beter (had beiden nog niet eerder gehoord).

Om nog even voort te borduren op mijn eerdere stukje... en dat van Slowgaze: ik heb ook een broertje dood aan artiesten die van een uptempo (top 40) nummer of een indie klassier een langzame ballad uitvoering maken zuiver voor commercieel gewin. Denk hieraan aan die verschrikkelijke Sandra van Nieuwland of Birdie. Dat is bij Ryan Adams zeker niet het geval, dat zijn eigen muziek meer onder de aandacht komt is een neveneffect, niet het hoofddoel en gezien de kwaliteit, zeker niet onverdiend.

Al moeten we niet vergeten dat Gold ook gewoon 500k exemplaren heeft verkocht hè.

avatar van rafke pafke
Slowgaze schreef:
Eens in de zoveel tijd duikt er een akoestische cover op van een dance- of hiphopnummer, waarin de bedoelingen van de maker heel opzichtig doorschemeren: laten zien dat je van zo’n nummer ook een ‘echt’ liedje kunt maken, met emoties en dergelijke nota bene.


Volgens mij til je er te zwaar aan. Het omvormen van een dance nummer naar een rock of akoestische versie is in de eerste plaats gewoon leuk om te doen. En soms levert het ook nog een goed resultaat op. In de omgekeerde richting geldt dat trouwens net hetzelfde, ik denk bv. aan Comfortably Numb in de versie van The Scissor Sisters.

Een volledig album coveren vind ik nu ook wel teveel van het goede. Maar de brave man zal er zich maar mee geamuseerd hebben.

Ik ken Swift en Adams allebei te weinig om er veel zinnigs over te zeggen. Maar Bad Blood in de versie van Adams wordt nu veel op de radio gespeeld en ik moet zeggen dat ik het een erg leuk nummer vind. Het orgineel ken ik niet. Waarmee ik dan hoegenaamd niks aan dit topic heb bijgedragen

avatar van ratfish
4,0
Helemaal eens met erwinz.

avatar van istipe
4,0
Na nog eens kippenvel gekregen te hebben na het horen van bad blood op mijn autoradio (lekker luid) vlug de eindelijk verkrijgbare cd geweest gaan halen, en nu aan het genieten
Hopelijk binnenkort opnieuw een Europese tournee.

avatar van gherdt
4,0
Hehe eindelijks, ga m ook snel halen!

avatar van Ducoz
1,0
Ik hou best van Ryan Adams, Taylor Swift ken ik eigenlijk niet. Bij vlagen doet het toch als een haastklus aan en vind ik de productie matig. Ik zeg het niet graag, maar hier stoor ik mij mateloos aan de gekwelde manier van zingen. Best een vermoeiende plaat.

avatar van Slowgaze
2,0
Arrie schreef:
Of zouden mensen het album van Taylor Swift wellicht echt niet goed kunnen vinden?

Dan nog vind ik het bizar dat iemand als RoenHetZwoen Adams' versie vijf sterren geeft en die van Swift een halve. Dus de covers zijn perfect, en de originelen zijn tegelijkertijd waardeloos? Dat is volgens elke vorm van logica toch gewoon compleet onmogelijk?

avatar van gherdt
4,0
Sommige mensen kunnen niet tegen pop. Of denken dat ze niet tegen pop kunnen. Zodra er wat gruis op zit is het authentiek en credible.

Ik vind het nog steeds prachtig poetisch dat mijn grijsgedraaide zomerplaat van 2015 aan het begin van de herfst een volledige bewerking krijgt van een door mij geliefde (maar volledig uit het oog verloren) singer-songwriter. Een op het eerste gezicht onverwachte combinatie maar deze al zeer goede liedjes zijn gelukkig tijdloos, multi-interpretable en genreoverstijgend.

avatar van Slowgaze
2,0
Maar de basis blijft hetzelfde, en je kunt onmogelijk van twee platen met dezelfde basis de een compleet waardeloos vinden en de andere perfect. Volgens mij hebben we met een ordinaire proteststem te maken.

avatar van gherdt
4,0
Swift is zo'n grote ster en d'r muziek natuurlijk best gelikt dus is het voorspelbaar dat veel mensen een hekel aan d'r hebben, zeker op zo'n 'serieus' forum als dit. Ik hoop in ieder geval dat mensen door deze plaat een keer hun schroom opzij zetten en schaamteloos meebleren met al die 1989 klassiekers van Taylor, ik bedoel die bridge in Out Of The Woods is toch wel heel ver beyond guilty pleasure niveau!

Ben verbaasd hoe fier overeind ook de Ryan versie in mijn oren blijft staan. Ik dacht dat na de eerste sensatie er wel wat relativering zou komen, nou neen. Het grillige karakter tov de eenvormige perfectie van Taylor blijft fascineren.....

Gast
geplaatst: vandaag om 13:36 uur

geplaatst: vandaag om 13:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.