Ozric Spacefolk schreef:
Ben nu de Steven Wilson-remix aan het luisteren en ik moet zeggen dat deze erg bevalt.
Ik had deze plaat op LP en die overgezet op cassette voor de walkman (dan gaat er nogal wat kwaliteit verloren). Jethro mag een beetje kraken......niks mis mee
Daarna (eeuwen later) deze plaat op cd gehad. Maar dat was zo'n typische jaren 80/90 versie waarbij de kwaliteit ook maar zo-zo is.
Uiteindelijk wel een remaster in bezit gehad. Die uit 2001 (met bonustracks), en die klonk al stukken beter. Het is met die remaster, dat ik de plaat echt ten volste ben gaan waarderen (omdat ook deze plaat haar echte geheimen prijs geeft, als je het goed beluistert).
De 2013-Steven Wilson-remix versie klinkt heel open, maar ook droog waar het moet. Elk instrument klinkt goed gebalanceerd. De akoestische en elektrische gitaar klinken heerlijk samen en vullen elkaar erg mooi aan. Zelfde geldt voor de piano en de fluit. Omdat bij dit soort muziek het gevaar dreigt dat het al snel volgepropt klinkt, is het echteen verademing te horen hoe fris de plaat eigenlijk klinkt.
Oorspronkelijk was Ian de producer van de plaat, en omdat hij niet veel sporen ter beschikking had, heeft hij de instrumenten (zoals akoestische gitaar en piano) links of rechts gepand. Daardoor is het wel een echte headphones-plaat.
Ik weet dat lieden erg opgewonden raken van vinyl, maar ik zweer dat de laatste remaster/remix (die van Wilson) echt de ultieme versie is. Bands als Tull en King Crimson mogen echt dankbaar zijn hoe mooi en fris en urgent hun platen tegenwoordig klinken.
En geef toe, een schilderij moet toch ook gerestaureerd worden, na jaren en jaren. Gebouwen trouwens ook, dus muziekalbums ook.