Van der Graaf Generator - Pawn Hearts (1971)

Edit:

Heb ik die dan gemist

In ieder geval op het allerlaatst in het slotstuk van A Plague...

Bedoelde trouwens niet alleen de muziek (lees ik nu pas ) ,maar dus vooral ook de teksten van onze mysterieuze onofficiele Sir Peter Hammil.

Wat is dit voor een groep, Schizodeclown? Ik ken het niet. Ik tast hier in het duister.

Op Still Life van VDGG had axel33 het mooi omschreven,ik zal het even reciteren:

axel33 schreef:

VdGG is een beetje in de verdrukking gekomen tussen 'prog'-giganten als Yes en Genesis en daardoor een stuk minder bekend. Het heeft er ook mee te maken dat ze eigenlijk niet goed in een hokje in te delen zijn, omdat ze i.t.t. voornoemde bands niet 'progressive' zijn op klassieke basis, maar eerder op een naar geïmproviseerde jazz neigende basis - hoewel de hoofdstructuren van de nummers wel degelijk vastliggen en uiterst doordacht zijn. Ook de stem van de zanger is voor velen toch een 'acquired taste', hij lijkt de teksten soms meer te declameren dan te zingen en dat kan een beetje op de zenuwen werken als je niet met volle 100% aandacht bij de muziek bent.

hmmm, interessant. Zeker eens een luisterbeurt waard. Maar waar vind je nu weer zo'n album...

Heb je bovenaan de albumpagina's nooit dat linkje 'Vergelijk prijzen van deze CD' zien staan?

jawel, maar nooit op geklikt.... misschien zou ik dat wel eens moeten doen...

Heb net eens op wikipedia gelezen wat de Van De Graaff generator nu eigenlijk is.

zou dit de grote oplossing voor het milieuprobleem niet kunnen zijn? Geen brandstof nodig, dus geen uitstoot en geen giftige overschotten. En je kunt er tot 5 miljoen volt mee maken. Is dit nu het wondermiddel of wat? Of heb ik niet goed gelezen of iets over het hoofd gezien???

http://nl.wikipedia.org/wiki/Van_de_Graaffgenerator

neeeee niet 1 luisterbeurt,als je het mij vraagt,ik haatte deze plaat op de 1e luisterbeurt,wat een chaotische troep zeg!
Maar omdat er werd aangeraden het vaker te luisteren kon ik het wel wat meer waarderen hoor,kijk maar naar me top 10

naar aanleiding van de hoge vermelding in je top 10 en omdat robert fripp een gast bijdrage levert ga ik me aan pawn hearts wagen

Ik heb even gekeken bij de top 10 lijstjes van dit album en in totaal was het al iets in de 70 punten
Fijne verrassing
En wat ik weet is dat geniale Fripp alleen op het einde een bijdrage meelevert,maar misschien is dat wel op meerdere secties hier.

4,5 ster momenteel.

ik vind vooral het 2de nummer man-erg schitterend... die eerste paar minuten rustig met mooie bijpassende tekst gevolgd door een stuk maniakale zang van peter hamill met daar weer bijpassende tekst. Heerlijk hoe dat in elkaar overloopt en samen hangt met de lyrics.

Het grootse derde nummer is natuurlijk ook mooi met al z'n overgangen, tempo/ sfeer wisselingen.

ik ga nu met schizo's nummer 1, future days, bezig

Ik moet zeggen dat ik me zeer vereerd en verheugd voel als iemand deze geweldige muziek via mijn nederige persoontje ten positieve ontdekt
Dat moet ik in ieder geval niet bij mijn vrienden proberen (wel gedaan natuurlijk )

Man-Erg is zekers de mooiste nummer hier met veel emotie, en de muziek erbij is aardig complex, maar toch voegt het er tegelijkertijd ook emotie aan,en sluit het aan op de teksten, wat het natuurlijk alleen maar briljanter maakt.

wie Fripp?
Robert Fripp?
King Crimson Fripp?
DE FRIPP?
(en ja het met dubbel P)

logisch

de fripp
speeld ook gitaar op H to He Who Am the Only One.

diezelfde fripp van the projekcts, eno, porcupine tree, FFWD, david sylvian en gavin harrison (die ook drummer van KC is tegenwoordig)

En David Bowie

Fripp speelt mee op nil recurring en FOABP

Geweldig! Prachtig! Van begin tot einde, absolute 5-sterren en een plek in m'n top 10 zodra ik die maak!

Deze plaats net aangeschaft, ben benieuwd afgaande op jullie commentaar moet ie goed zijn.

Postman, met alle respect: Ik hoop niet dat het 'commentaar' van anderen de belangrijkste reden is dat 'Pawn Hearts' is aangeschaft. Want om dit album te kunnen doorgronden, is tijd en doorzettingsvermogen een vereiste. Ik ben op mijn beurt weer benieuwd naar jouw mening, en hoop je recensie t.z.t. hier te lezen, maar nogmaals: gun dit album wat tijd...

Ik heb behoorlijk moeten wennen aan 'Lemmings' en uiteraard vooral 'A Plague...' 'Man-Erg' vond ik vrijwel direct erg goed. Sommige passages klonken mij bekend in de oren, omdat ze zijn 'geleend' door de punk/ska/progrockband 'Cardiacs' (tip!), een Britse band die ik n.b. vele jaren eerder had 'ontdekt' dan VDGG!
Toen het album zich eenmal in mij had 'genesteld', was er geen ontkomen meer aan. 'Pawn Hearts' drukt mij in mijn stoel, en laat mij pas weer gaan als de laatste klanken zijn weggestorven. Beklemmend, intrigerend, donker, (soms) angstaanjagend, maar vooral huiveringwekkend goed!

beste hogweed, wat is er mis mee om je te laten inspireren door de commentaren op deze side. ( ze zijn vaak van uitstekende gehalte)
Tuurlijk heb ik niet meteen een dure cd van 20 euro aangeschaft maar via marktplaats samen met een aantal andere lp;s
Wat dit album betreft snap ik de lovende woorden van de mm gangers. Muzikaal gezien is het een geniaal album. Ik ken een aantal albums van vgg , dit vind ik verweg hun beste.
Dit had een 5 sterren album voor mij kunnen zijn, Ik houdt van theatrale muziek met orgels, afwisseling van harmonieuze zang naar licht chaotische complexe muziek.
Helaas is de atmosfeer op dit album net iets te rauw , te donker.
de teksten te zwartgallig voor mij. (hoewel in de laatste zinnen , mijn engels is maar zozo, het lijkt of het toch nog goed komt met het mensdom)
Kant 1 vindt ik , ook het nummer lemmings, zeker een 4 ster waardt, is voor mij meer in evenwicht wat betreft licht/ donker
Kant 2 A Plague of Lighthouse Keepers krijgt voor mij 3 ster. het wordt mij hier te wanhopig, disharmonisch., chaotisch
Dus ik kom voorlopig op een 3,5 ster uit.
Het kan nog groeien maar het kan ook zijn dat ik hem verkoop aan iemand die misschien deze commentaren ook gelezen heeft en wel helemaal lyrisch is over dit album.

Hoe vaker je dit album draait hoe toegangelijker het wordt.
De rauwe chaotische stukken beginnen op hun plaats te vallen.
De overgangen worden steeds briljanter. Kortom een halve ster erbij

Ik had hetzelfde hoor, Postman. Met name A Plague of Lighthouse Keepers heeft bij mij 'n aardige tijd geduurd om te verteren - heb meerdere keren 't nummer voortijdig afgebroken zelfs! - maar nu zie ik 't als het beste VDGG nummer samen met de twee eerste nummers op Godbluff, die ik eigenlijk als één zie. En de positie van het album in m'n top 10 zegt ook genoeg.

Ik begon de hele plaat pas na zo'n 12 luisterbeurten een beetje te waarderen

Ik vind het enorm leuk dat Pawn Hearts zo gewaardeerd wordt. Het album staat al heel lang op de eerste plaats in mijn ranglijst. En met heel lang bedoel ik ook echt heel lang: een jaar of 35. Redelijk krankzinnig, maar het is niet anders. En voor mij geldt dat ik het album zeker 500 keer gehoord heb en ik kan er nog steeds kippenvel van krijgen. A plague zal waarschijnlijk voor altijd mijn persoonlijke nummer één blijven en dat terwijl ik vandaag de dag toch zeker zo veel naar klassiek als naar popmuziek luister. Mijn reactie geldt echter niet alleen Pawn Heart, maar is eigenlijk een tip om zo snel mogelijk naar het nieuwe VDGG-album Trisector te gaan luisteren (als je dat nog niet gedaan hebt). Ik heb het nu een paar keer gehoord en wacht nog even met een beoordeling, maar het zou me niet verbazen als ik het over een poosje als één van de beste VDGG-albums ooit beschouw. Prachtig en onwaarschijnlijk vitaal voor een stel (bijna) zestigers

Ik heb hem ook net weer geluisterd en volgens mij heb ik het nog nooit zo intens ervaren als al die luisterbeurten ervoor(50-100keer denk ik, ik ben nog rookie ).

En zowel het tijdloze aspect als het unieke van deze plaat kan ik me ook in vinden;
De orgel bijvoorbeeld, hartstikke jaren 70 instrument, maar het is op een unieke manier gespeeld,Hugh Banton wou er helse geluiden uit halen,als je het voor het eerst luistert denk je ook ''wat is dit voor hels kabaal??''
Laatste tijd ben ik wat minder prog geworden, maar deze plaat blijft fier overeind als proggplaat zijnde, alhoewel VDGG eigenlijk ook niet your average prog is, maar ik vind Pawn Hearts wel een genre opzich.
Wat me zojuist bij mijn laatste luisterbeurt opviel is dat dit veel wegheeft van een toneelstuk,ongelooflijk theatraal en symbolisch en niet te vergeten de diepgang, en juist de combinatie van die dingen zijn het dat deze plaat je raakt, in ieder geval bij mij dan.

/edit: Wil er aan toevoegen dat dat juist deze plaat zo oprecht maakt, een oprecht gevoel geeft, alhoewel je dat niet snel zou zeggen.

En tegenwoordig mid-price (net als hun overige jaren '70 platen)