Whitney - Light Upon the Lake (2016)

Toch wel benieuwd naar deze band, met twee ex-leden van Smith Westerns.
"No Woman" klinkt in ieder geval lekker laid back.
Whitney - No Woman (Official Video) - YouTube

Ook het solo album van Cullen Omori mag er wezen!

"Golden Days"
Whitney - Golden Days (Official Video) - YouTube

'Golden Days' is een tijdloos, te gek liedje. Hoogstwaarschijnlijk de soundtrack van deze lente.

No Woman en Golden Days zijn prachtige liedjes. Jammer dat het album maar net aan een half uurtje duurt

De 2 singles zijn inderdaad fantastisch. En vorige maand heb ik live mogen vaststellen dat ze nog meer uitstekend songmateriaal hebben dus dit zou wel eens een heel goed album kunnen worden.

No Woman , prachtig liedje.
Beetje authentiek, maar erg fraai.
Benieuwd geraakt naar dit werkje.

Die is al vroeg te beluisteren.

Album doet me beetje aan the thrills denken

Heerlijk relaxte plaat is het geworden .

Van een nummer als Follow kan je toch alleen maar ontzettend vrolijk worden, dat heerlijke gitaarloopje alleen al .

Geweldig zomerse indieplaat dit. Gaan er niet veel meer boven komen dit jaar. Had wel iets langer mogen duren wmb, aan de andere kant zet ik em daardoor snel weer op.

En krik dat gemiddelde eens op mensen!

Misschien ken je deze plaat al, maar Woods - City Sun Eater in the River of Light (2016) komt wel in de buurt en heeft ook dezelfde zomerse sfeer.

Heerlijk zomers plaatje.

No Woman en Golden Days kende ik al. Nu net voor het eerst het hele album geluisterd en vermoed dat ik met een paar luisterbeurten verder het gemiddelde wel wat op zal krikken.

Na het fantastische nummer No Woman viel het nummer Golden Days me flink tegen. Desondanks was ik erg benieuwd wat dit album te bieden zou hebben. Na zes luisterbeurten moet ik concluderen dat dit niet mijn ding is en dat het openingsnummer by far het hoogtepunt is. Ik vind het album saai en trek de stem van de zanger erg slecht over een heel album. Ik stop daarom met mijzelf te pijnigen en ga mijn tijd besteden aan albums die wel in mijn straatje liggen.

De link naar Woods snap ik goed. Woods weet bij mij echter op momenten wel de juiste snaar te raken.

reeds een 8 tal keer beluisterd. Voorlopig de beste plaat van het jaar. Zalig over de hele lijn! Genieten!!!

En zo is het! Het is kommer en kwel wat het weer betreft in Nederland, maar met dit plaatje is het per direct zomer!

Ben niet zo weg van de fletse zanger, maar die losse gitaarriedels en de lekkere trompet maken alles goed.
En beter kort en krachtig dan uitgerekt te lang.

Topplaatje. Dit weekend ook live gezien op end of the road in engeland. Heel heel goeie liveband dit whitney

Live ben ik geheel overtuigd. In de studio is het er wat mij betreft nog niet uitgekomen.
Zeker wel een fijne belofte.

Ultieme plaat voor de zojuist afgelopen nazomerhittegolf. En hij werkt vandaag nog steeds! Heerlijk schijnbaar lui maar uberslim en geweldig geproduceerd plaatje. Blazers! 2016 is het jaar van de blazers!

Heerlijke plaat. Veel gedraaid de laatste tijd. Een album waar je spontaan vrolijk van wordt. Goude melodieën. Eens temeer hoor waarom Max Kakacek zo'n geweldige gitarist is. Hij voornamelijk verantwoordelijk voor de heerlijke laidback sound van Whitney. Klassieke sixties pop maar toch een moderne touch. Minpunt is wellicht de zang van Julien Ehrlich, die moet je liggen. 'No Woman', 'Golden Days' en 'No Matter Where We Go' zijn hoogtepuntjes, maar eigenlijk staat er geen slecht nummer op deze plaat.

Tja, dan hebben we een prima debuut van Cullen Omori. Een nog beter debuut van Whitney.
Maar als Smith Westerns komen ze toch het beste tot hun recht.
Voor nu: 1-0 voor Max.

Whitney is te gast bij DWDD, met de eerste minuut van NoWoman. Goede promotie.

Erg ongebruikelijk voor mij om eerst een optreden te hebben bijgewoond en dan pas het album te luisteren maar so be it. Gisteren stonden ze als hoofdact in de Tolhuistuin/Paradiso Noord waar ik juist het voorprogramma kwam bekijken: Julia Jacklin. Zij was goed maar Whitney was veel beter, een bijzonder optreden, review staat hier. Zie hier nu 65 stemmen en een hoog gemiddelde van 3,78 op MuMe en nog geen review, zal een poging wagen.

Kort door de bocht: hartenpijn en eenzaamheid klinken door over het hele album, en vriendschap. En dat is niet verwonderlijk omdat ze op bandcamp zelf aangegeven dat ze de nummers geschreven hebben nadat (lead)gitarist Max Kakacek en drummer/zanger Julien Ehrlich een moeilijk periode hadden na het vastlopen van hun respectievelijke relatie's. Zij vormen het hart van de band waar ook naast een slaggitarist en bassist ook nog een keyboardspeler / achtergrondzanger en trompettist deel van uitmaken.

Een uitgebreide en bijzondere line-up waardoor er meer muzikale variëteit te vinden is. Zelf haalden ze hun inspiratie bij Townes van Zandt, Jim Ford, Bobby Charles, The Band en vroege Pavement. Die namen zeggen mij weinig maar het klinkt erg 70s en in het gitaarspel hoor ik wat Lou Reed terug en af en toe ook wel wat van The Beatles/McCartney/Wings. "Zomerse Country Soul" en "Melancholische Folk" wordt dit ook wel genoemd. De gevoelige zang van Julien met wat geknepen stem roept dat wel op. De 10 nummers zijn in minder dan 30 minuten voorbij en zelf kan ik geen zwak nummer herkennen al zijn er wel nummers die er boven uitsteken, zoals het titelnummer Light Upon the Lake die wel erg kort is. Verder zijn No Woman, Golden Days en No Matter Where We Go de favorieten. Terwijl Follow een positieve afsluiter is.

Julien Ehrlich drumde eerst kort in Unknown Mortal Orchestra en vervolgens in de IndieRock-ers van Smith Westerns samen met gitarist Max Kakacek. Toen deze band na korte tijd ontbond ontstond deze groep Whitney. Ik herhaal maar meteen wat ik ook bij het review van de optreden schreef. De drummer zanger Julien Ehrlich komt over als een erg gevoelig jongen die zich met marihuana en drank staande houdt en op mij overkomt als een toekomstig lid van de 27 club, die groep artiesten die tijdens hun 27ste levensjaar komen te overlijden. Het album is absoluut de moeite waard en de optredens ook, while it lasts.

Had wat mij betreft een iets dynamischere productie kunnen gebruiken. Maar verder wel een leuke lichtvoetige plaat. Ik kijk uit naar hun optreden op Best Kept Secret.

No Woman viel mij vorig jaar al in positieve zin op.
Deze boys zijn allerminst vernieuwend, maar de songs zijn uitstekend gesmeden.
Positief vooral de broeierige horns/ trompet, die het geheel heel veel meerwaarde geven.
De stijl van Whitney heeft iets van de softere southernpop/rock, die eind 60 en begin jaren 70 werd gemaakt, folk en soul zijn ook duidelijke aanknopingspunten.
De gitaar als leadinstrument zal je hier weinig horen.
No Woman blijft ook in het geheel het absolute prijsnummer, maar Polly en Follow zijn als afsluiters ook zeer de moeite waard.

Exact ook mijn gevoel, een band als Woods weet mij wel helemaal te pakken waar de zang van deze Whitney me flink begint tegen te steken en de nummers buiten No Woman me niet kunnen boeien.

Weer flink wat zonnestralen dit weekend, goed moment om deze weer eens op de platenspeler te leggen!