The Killers - Sam's Town (2006)

When You Were Young
Goede opvolger van Hot Fuss

Sam’s Town is een uitstekende opvolger van Hot Fuss. Ik schat dit album zelfs iets hoger in dan het debuut van The Killers. Het begint al met het titelnummer, waarmee het album knallend begint. Het titelnummer behoort met het meesterwerk (Read My Mind) tot mijn favoriete nummers op het album.

Naast deze twee nummers is er nog meer te genieten op dit album. Ook nummers als My List, When You Were Young en This River is Wild zijn zeer sterk. Met Bling en For Reasons Unknown heb ik weinig, al maken de laatste minuut van beide nummers veel goed.

De kritiek op deze plaat vind ik nogal misplaatst en kortzichtig. Met name als men een simpel nummer als Bones aanprijzen als beste nummer van het album (met uiteraard When You Were Young), wil dat in mijn ogen zeggen dat het album geen volwaardige kans heeft gehad. Bones is het zwakste nummer van het album, omdat het teveel leunt op het refrein. In vergelijking met Hot Fuss is de verdeling op dit album stukken beter (overigens iets wat met Day & Age weer volledig verleerd lijkt). Het is goed dat Brandon Flowers nu solo bezig is, aangezien ik verwacht dat The Killers knallend terug zullen komen met een album dat hopelijk de ingeslagen weg van Sam’s Town opvolgt.

gekocht voor 6.99 en alleen voor Read my mind dus de rest is meegenomen-maar niet blijvend-When you were young was de eerste single en die is catchy, die exitlude slaat nergens op

Na een geweldig debuut gaan The Killers verder met Sam's Town. Ik heb het allemaal in een heel andere volgorde gehoord (begon met Day & Age - Sam's Town - Hot Fuss - Sawdust), als fan hoorde ik dus deze als tweede. Ook hier is het een sterk album met alleen maar goede nummers in mijn ogen. When You Were Young, This River Is Wild, Sam's Town, Bones, Read My Mind, For Reasons Unknown allemaal erg goed. Ik vond misschien WYWY toch nog de beste. Jammer vind ik wel dat het eerste stukje van Bling niet zo geweldig is maar het einde wel. Op de registratie van de Royal Albert Hall was dit juist een van de hoogtepunten. Dit kleine stukje kan het album niet zodanig omlaag brengen. Dus ook hier:

5*

My brother, he was born on the fourth of the July...

Toch wel grappig dat ik deze tekst tegenkom door willekeurig één nummer van The Killers te draaien (Sam's Town, dat ik niet ken), en nog op 4 juli ook.

Unglaublich!

Killers KO in volle gang, hiero: Muziek >> Muziekgames >> Artiesten KO's #2 (The Killers)

Guitar Hero flashback: When You Were Young . Maar wat een sterke plaat is dat (nog steeds).

Het is regelmatig totaal over the top, maar de Killers komen er mee weg, want dit album heeft beslist amusementswaarde. En wat is Uncle Johny toch een geweldig rocknummer.

Het debuutalbum van The Killers, "Hot Fuss", kende een fantastische eerste helft. Daarna zakte het toch enigszins weg, maar The Killers leverden toch een veelbelovend debuut af. "Sam's Town" is de altijd moeilijke tweede plaat en voldoet toch niet geheel aan de verwachtingen. Liedjes als de titeltrack, "Read My Mind" en "Uncle Johnny" zijn goede songs, maar het absolute hoogtepunt van "Sam's Town" is "When You Were Young". Geen enkel liedje op "Sam's Town" kan hier aan tippen. De andere liedjes zijn zeker niet slecht, maar soms vind ik de synthesizers gewoon te overheersend of domweg irritant. Over de gehele linie is "Sam's Town" zelfs wat consistenter dan "Hot Fuss", maar de hoogtepunten zijn schaarser. In mijn totaalbeoordeling scoren beide albums hetzelfde, maar gevoelsmatig grijp ik toch liever terug naar het debuut. "Sam's Town" bevat goede liedjes, maar er is duidelijk een echte uitschieter en blijft "When You Were Young" me dus bij. Na "Sam's Town" is de muziek van The Killers er nu niet bepaald beter op geworden in mijn beleving, en ben ik mijn interesse verloren. "Hot Fuss" en "Sam's Town" bieden gelukkig wel voldoende sterke punten om nog eens naar The Killers te luisteren.

Op 13/14-jarige leeftijd was dit één van de eerste albums die ik van voor tot achteren kende. Op aanraden van mijn vader, die dacht dat ik dit wel zou kunnen smaken omdat ik graag naar Kaiser Chiefs luisterde. Het is misschien een ietwat rare link, maar zo'n 7 jaar later, staat het album nog steeds in m'n top 10.

Opener "Sam's Town" is meteen een slag in het gezicht. "Why do you waste my time? Is the answer to the question on your mind". Een heerlijke meebruller, waarbij je Brandon Flowers meteen vergeeft dat hij af en toe wel eens (bewust?) uit de bocht gaat bij bepaalde noten.

In "Enterlude" toont Flowers meteen dat het ook kan zonder geschreeuw en synthesizers. Maar hetgeen ik hier toch vooral uit onthou is het aanstekelijke pianomelodietje. Het deuntje smeekt gewoon: "Probeer mij seffes eens na te spelen als ge ergens een piano ziet staan!"

"When You Where Young" is meteen terug het gaspedaal indrukken na een korte pauze. Vooral hoe het nummer even zweeft op enkel de synthesizers en Flowers' stem en daarna aanloopt naar de solo, maakt het nummer af.

"Bling (Confessions of a King)" was vroeger meestal het nummer dat ik oversloeg. Daar werden Flowers' stemgeluiden mij toch iets te veel van het goede. Maar tegenwoordig vind ik het nummer dan weer top om naar te luisteren.

"For Reasons Unknown" is een meezinger die daarbovenop nog een aanstekelijke gitaarpartij biedt. Geweldig, hoe het klinkt alsof Flowers door al zijn uithalen naar het einde van het nummer toe naar zelf naar adem moet happen.

"Read My Mind" is opnieuw een prachtige meezinger. Dit nummer is voor mij een soort van overgang tussen The Killers van "Sam's Town" en "Day & Age", vanwege de doordringende aanwezigheid van de synthesizers.

"Uncle Johnny" staat dan weer in schril contrast met het vorige nummer, door de gitaarrif die door het nummer scheurt. Het nummer geeft mij een beetje hetzelfde gevoel als "Andy, You're a Star". Maar dat kan natuurlijk ook door de plaats die het nummer heeft gekregen op de plaat.

Dit album staat vol met nummers die je lekker theatraal kan meezingen. "Bones" is daar zeker geen uitzondering op. Het is wel het enige nummer van de plaat dat ik zo stilaan wel wat beu gehoord ben. Misschien komt dat omdat het iets te happy klinkt.

"My List" vind ik een spannende aanloop naar nr. 10 op de plaat. Het dreigende begin dat uitmondt in, jawel, een theatrale Brandon Flowers.

"This River Is Wild" is één van de hoogtepunten van dit album. The Killers op hun allerbest. Opnieuw worden hier uithalen gedaan die niet hoeven onder te doen voor die uit de titeltrack. Maar het is vooral de combinatie met nr. 9 die dit nummer zo geweldig maakt.

Bijna afsluiten doen Flowers en zijn kompanen met "Why Do I Keep Counting?". En eerlijk? Dit nummer hadden ze er voor mij gerust af mogen laten. Niet per sé een slecht nummer, maar het steekt toch een beetje bleek af na "This River Is Wild".

Op het einde komt er dan zoals dat hoort bij een plaat met een interlude ook een "Exitlude". En daar is dat pianomelodietje weer, deze keer bijgestaan door de rest van de band. Het is net alsof de inwoners van Sam's Town je uitzwaaien en hopen dat je hun ooit nog eens komt bezoeken. En dat zal ik zeker nog regelmatig doen. I enjoyed my stay!

Binnenkort nog eens draaien, album uit mijn jeugd. Ook de #1 van Klaas-Jan Huntelaar ❌ ❌ ❌
Privacy settings - volkskrant.nl

Vet!

Ondanks dat The Killers actief waren in een periode dat ik alleen maar alternatieve/indie rock luisterde, is deze band voor mij altijd de definitie van een nét niet band geweest, zeker op deze tweede plaat. Een aantal potentieel smaakmakende ingrediënten zijn aanwezig: Ze durven groot te dromen, hit-potentie, een dynamische sound en een flamboyante frontman in de vorm van Brandon Flowers. Het komt echter nooit samen zoals je zou hopen. De muziek is overdreven theatraal en met vlagen zelfs tactloos, maar gebruikt te veel aangezet bombast en te eenvoudige melodieën om een eigen gezicht te creëren. The Killers zijn snakkend op zoek, en je kan ze niet afvallen omdat ze het proberen, maar het ontbreekt ze toch aan de verfijnde songwriting. De bovenlaag is strak opgepoetst, maar daaronder is er weinig opvulling. Van dat gaande past het wel bij de stad van herkomst.

Als je dit album al theatraal vind dan zou ik die andere niet eens proberen. Dit is nog een van de minst theatrale
Of je moet theatraal (zoals mij) als positief zien, das n ander verhaal

Ben geen diehard theater-man, maar op zijn tijd mag het zeker wel wat theatraal. Ik heb tijdje rond gereisd door Amerika en vol verwachting Las Vegas bezocht, maar ik wist niet hoe snel ik weg moest wezen van dat poppenkast-theater. (Alhoewel ik nu ook niet wil beweren dat The Killers hier nu per se representatief voor zijn)

Het volgende album gooit er inderdaad nog een vrachtwagenlading aan theater bovenop, wat dat betreft ga ik liever een stapje terug naar het debuut.

Beste album van de band, wat mij betreft. Vrijwel iedere track is een schot in de roos en alles balanceert knap op de grens van pop en rock. De zang van Brandon Flowers is hier en daar een beetje aan de theatrale kant en kan soms een beetje op de zenuwen werken, maar de liedjes zijn dermate aanstekelijk dat dit gelukkig niet echt een probleem vormt. Geen difficult second album-syndrome voor The Killers in ieder geval!

Zo, dit album na jaren ook nog eens van onder het stof. Mijn voornaamste nieuwe impressie is dat dit album meer een kind is van zijn tijd dan ik had verwacht. Dit is voor mij even veel My Chemical Romance (zonder diens tekstuele ondergrens op te zoeken) als Springsteen.

Het is weinig subtiel -hoe groot kan het verschil met de laatste worp zijn- en de zanger treedt graag (theatraal) op de voorgrond. Daar tegenover staat dat er wel zeer goed songmateriaal op staat; met name This River Is Wild, Read My Mind en When You Were Young zijn toppers in het Killers oeuvre. De amusementswaarde van deze plaat ligt imo hoger dan het muzikaal technisch vernuft (wat geen waarde oordeel is).

In de juiste stemming zal dit wel een heerlijk album zijn, maar mijn voorkeur lijkt te liggen bij het recentere materiaal.

Underrated album van één van de beste rockbands van dit decennia
coldwarkids thanks voor het opletten
Hoe dan ook, classic shit

Eens hoor. Classic shit van de laatste twintig jaar

Vandaag na het luisteren naar het briljante album "A Weekend in the City" uit 2007 van Bloc Party, dit album maar weer eens een kans gegeven. Maar de weerstand die ik vaak heb tegen bands als bijvoorbeeld Editors, heb ik hier ook. Veel theater, (te)veel pathos en een zanger met een prima stem die helaas wel op mijn zenuwen werkt. Maar ik begrijp de fans van dit album wel natuurlijk. It's me, I'm the problem.

Ja Yield, you're the problem als je dit al op voorhand niks vindt, waarom kom je dan met een lage score dit album even downsizen….?

Ik en met mij legioenen genieten hier nog zeer van….