menu

David Bowie - Heathen (2002)

mijn stem
3,85 (373)
373 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Columbia

  1. Sunday (4:52)
  2. Cactus (3:02)
  3. Slip Away (6:12)
  4. Slow Burn (4:48)
  5. Afraid (3:35)
  6. I've Been Waiting for You (3:06)
  7. I Would Be Your Slave (5:20)
  8. I Took a Trip on a Gemini Spaceship (4:15)
  9. 5:15 the Angels Have Gone (5:07)
  10. Everyone Says 'Hi' (4:05)
  11. A Better Future (4:18)
  12. Heathen (The Rays) (4:27)
  13. Sunday [Moby Remix] * (5:11)
  14. A Better Future [Remix by Air] * (4:57)
  15. Conversation Piece * (3:53)
  16. Panic in Detroit [Outtake from a 1979 Recording] * (3:01)
  17. Wood Jackson * (4:47)
  18. When the Boys Come Marching Home * (4:46)
  19. Baby Loves That Way * (4:45)
  20. You've Got a Habit of Leaving * (4:53)
  21. Safe * (4:44)
  22. Shadow Man * (4:46)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 53:07 (1:38:50)
zoeken in:
Ozric Spacefolk
Ik vind Cactus echt een vervelend rock liedje. Flauw en te punk achtig. Voor mij totaal geen gevoel of mystiek.
De rest van de plaat is subliem met Slip Away als absolute hoogtepunt, beetje Space Oddity/Life on Mars-achtig.

Slow Burn rockt op een degelijke wijze. Lekker rauw.
Everyone Says Hi is heerlijk frivool.
En dan niet te vergeten Sunday met die prachtige drums in het eindstuk.
Dat zijn mijn favorieten van de plaat, al is het album in haar geheel gewoon erg goed. Op Cactus na dan.

avatar van Tony
4,5
Bowie en covers is zelden een goede match geweest. Waarom toch die covers? Want de rest van het album is prima inderdaad.

Ozric Spacefolk
I've Been Waiting for You skip ik ook altijd, maar I Took a Trip on a Gemini Spaceship vind ik dan wel weer een alleraardigst dingetje. Ik vind het zelfs erg Bowiesque.

avatar van Tony
4,5
I've Been Waiting for You vind ik zo anders dan de Neil versie, die kan ik dan juist wel weer goed hebben. Gemini Spaceship een cover? Joh, had geen idee....

avatar van Frenz
3,5
Sunday vanaf 3:45

Ik zeg niets, ik zweef weg

Stijn_Slayer
Hebben anderen ook dat ze het zo ontiegelijk jammer vinden dat 'Sunway' op het eind al weer zo snel afzwakt? Net als het losbarst, is het alweer voorbij.

avatar van vinylbeleving
Stijn_Slayer schreef:
Hebben anderen ook dat ze het zo ontiegelijk jammer vinden dat 'Sunway' op het eind al weer zo snel afzwakt? Net als het losbarst, is het alweer voorbij.


Inderdaad jammer, het lijkt alsof er een climax komt maar dan fade het nummer langzaam uit, zonde.
De rest van de plaat is dik in orde. Goede nummers ( Slip Away ) worden afgewisseld door minder goede nummers ( Everyone Says 'Hi' ). Overigens twijfel ik nu of ik Heaten een betere plaat vind, of dat ik toch hours de betere Bowie vind van zijn latere werk. Ik ben er nog niet uit.

avatar van bikkel2
4,0
Zonde idd en helemaal mee eens.
Live ( het werd gespeeld tijdens de Reality Tour)
knalt Earl Slick er op dat punt nog een magistrale solo uit.
Had ook best op de studioversie gemogen.

avatar van devel-hunt
4,5
vinylbeleving schreef:
Overigens twijfel ik nu of ik Heaten een betere plaat vind, of dat ik toch hours de betere Bowie vind van zijn latere werk. Ik ben er nog niet uit.

Waarom kiezen tussen verschillende platen? Je kan ze ook beide om een verschillende reden net zo veel waarderen.
De keuze, welke plaat ik het best vind, hangt bij mij vaak af van mijn stemming en kijk op het leven op dat moment.

avatar van vinylbeleving
Ben ik met je eens devel-hunt. Het was meer dat ik beide platen met elkaar vergeleek omdat Heaten vrij snel na Hours uitkwam en een stuk beter werd ontvangen. Bij Hours kreeg Bowie nogal wat kritiek over zich heen. Bowie zou Bowie doen, te soft klinken en zich niet meer vernieuwen. De afgelopen dagen ben ik de twee platen weer grondig gaan luisteren, om te kijken of ik die kritiek van toen terecht vind.
Ik vond ik eerste instantie hours ook een mindere plaat, maar na goed luisteren kwam ik erachter dat Heaten en Hours veel overeenkomsten hebben, en qua sound dicht bij elkaar liggen. Hours vind ik nu als album iets consistenter, terwijl ik de goede nummers op Heaten beter vind dan de goede nummers op hours.
Uiteindelijk maakt het natuurlijk ook geen fluit uit wat ik vind. David Bowie heeft ons zoveel moois nagelaten, voor elke sfeer of gemoedstoestand is er wel een album. Dat we er maar lang van mogen genieten!

avatar van west
4,0
Vandaag is hier begonnen:
Muziek >> Muziekgames >> Back To Back (Bowie 1985-2015)

De drie albums met de hoogste waardering uit de jaren 1985 - 2015, waaronder natuurlijk Heathen.

avatar van Alicia
5,0
Heathen klinkt ijzingwekkend diep tot zelfs in de cockpit door. Het is de meest gedraaide plaat, al is ★ zo langzamerhand een stevige concurrent aan het worden.

De Major rommelt wat op het schakelpaneel om vervolgens zijn aandacht uit te laten gaan naar het grote scherm.

"Afhankelijk van de hoeveelheid zonnestralen zou het enigszins flauwe Everyone Says ‘Hi’ nog wel eens een goed vluchtmomentje kunnen zijn!" roept de immer charmante astronaut enthousiast uit.

We schrijven het jaar 2002. Het onheilspellend grauwe Sunday, het indrukwekkende Slowburn met Pete Townshend op trillende snaren: het is de eerste Bowie sinds jaren en tevens de laatste Bowie die ik nog in een echte winkel kocht. De platenzaak bestaat al lang niet meer.
Heathen (The Rays), het wondermooie Slip Away, A Better Future: het zijn deze Bowieliedjes die mij iedere keer weer kippenvel bezorgen. Dit keer vind ik Cactus voor de verandering wél een leuke bewerking. Het zijn allemaal op z'n minst aardige liedjes en oh... wat hou ik van dit Bowie geluid!

"Kijk! Ik lees nu net dat de Gemini klaar staat. Het is bijna 5.15! We moeten ons haasten. Er is nog een lange weg te gaan!" De mededeling van Major Tom komt hard aan.

"Maar deze dag is zo ondoordringbaar grijs... misschien dat we later kunnen overstappen?" opperde ik.
"Ik wil graag Heathen nog één keer helemaal afluisteren voordat we gaan!"

Ik zie een glimlachende Major:

"Wist je dat jouw ★ door hetzelfde universum reist als die van Bowie?"

avatar van bikkel2
4,0
Mooi verhalend weer Alicia. Mooi dat je Major Tom als rode lijn gebruikt in je verhalen.
Onderscheidend zelfs.
Voor mij geen echt grote uitschieter dit Heathen, maar wel heel coherent.
De sfeer en produktie is voorbeeldig.
Bowie is relaxt en hoorbaar in zijn element, zonder zich veel aan te trekken van trends of stromingen.
Ik vind dat Earthling zijn laatste plaat is, waar hij nog enigzins anticipeert op de waan van de dag.

Heathen is daarom een heel sympatieke plaat.
Niet alles is even sterk, maar highlights genoeg.

avatar van Alicia
5,0
Dank je wel bikkel2
Major Tom is de eerste personage van Bowie die ik leerde kennen toen ik nog heel jong was. Dat maakte waarschijnlijk zo'n geweldige indruk. Zoiets vergeet je nooit meer, vooral omdat je juist op jonge leeftijd erg gevoelig bent voor dergelijke indrukken. Major Tom sprak destijds enorm tot de verbeelding en nog steeds. Verder snapte je er toen nog niet zoveel van. Het was als een sprookje op muziek.

avatar van ricardo
4,0
Dit is ook een erg fijn Bowie album vind ik, een beetje met de jaren 70 sfeer in een modern jasje met de productie van nu.

Heb deze samen met outside gekocht in zo,n dubbelalbum release die je een 5 jaar terug nog regelmatig zag.

avatar van Spoelworm
3,5
Dit is 1 van mijn meest geliefde Bowie platen. Andere albums als Low, Station,Hunky Dory , Ziggy zijn beter. Maar ik hou van de wat latere Bowie stem.
Het nummer Slip Away is het Bowie nummer wat mij toch het meest aan het hart ligt. Een melancholische kijk op de mooie momenten uit je verleden, een tijd die je niet meer terug krijgt.Prachtig. Dit nummer draai ik steevast iedere dag en heeft meer lading sinds Bowie's overlijden. De man die niet wou sterven. Dan kijk je terug op de tijd dat je nog volop in het leven stond. tja..

Slow Burn ,Gemini Spaceship, deze plaat doet mij meer als the next day of the hours.
Een kwestie van smaak vooral..

4 voor t album, 10 sterren als dat kon voor slip away.

buizen
Spoelworm schreef:
.... Slip Away.... ..Een melancholische kijk op de mooie momenten uit je verleden, een tijd die je niet meer terug krijgt. Prachtig..

.... Dit nummer draai ik steevast iedere dag ...

4 voor t album, 10 sterren als dat kon voor slip away.


Cool hoe je omgaat met een nummer dat je fantastisch vindt. Heel herkenbaar. Andere liedjes / tracks weliswaar maar draai bepaalde nummers ook iedere dag, soms wel een half jaar lang (hooguit enkele dagen/weken niet draaien).
En ik draai een mooi nummer ook 2x achter elkaar. Waarom niet.

Dit album is me onbekend maar gaat wel worden ontdekt. Ben er naar op zoek, en zal het vinden.

avatar van Spoelworm
3,5
Dit album is me onbekend maar gaat wel worden ontdekt. Ben er naar op zoek, en zal het vinden


Probeer het Toy album ook eens, daar staan de nummers in andere versies op. Uncle floyd (slip away) bijvoorbeeld.

Op dit moment gaat het met word on a wing en wild is the wind de zelfde kant op als slip away was ik er wat vannaf word ik wederom emotioneel. Ik wist niet dat ik zo'n watje was. Mijn vrouw word gek ha ha ha

avatar van brandos
4,0
Volgens veel critici was Heathen Bowies beste album sinds 'Scary monsters'. Dat is natuurlijk een flagrante miskenning van zijn '1.Outside'. 'Heathen' is een goede plaat zonder echte missers, somber maar toch minder extreem (en briljant) dan '1.Outside'. Verder signaleerde ik een bepaalde samenloop met "The next day" welke ik eerder in mijn essay over Bowie als volgt verklaarde:

"De hoes van Bowies “The next day” betreft een met een wit vlak beplakte kopie van zijn ‘Heroes’ uit 1978. Dit zou heel goed een poging van de artiest kunnen zijn om af te rekenen met zijn eigen mythe welke wordt geschraagd door zijn ‘klassieke’ werk. “Dit hebben we gehad, kunnen we nu over naar vandaag?” Het zou daarmee in lijn liggen met de titelkeuze van zijn album ‘Heathen’ uit 2002. Het cd-boekje hiervan bevat louter doorgehaalde teksten en afbeeldingen van bekladde en met mes bewerkte heiligenvoorstellingen. Bowie zou hiermee het volgende kunnen zeggen: “als mijn oude werk heilig is en mijn artistieke nalatenschap voltooid, dan komt doorgaan neer op heiligschennis. Dan ben ik dus zelf nu ‘de heiden’ die deze schennis op zijn geweten heeft.” Noodgedwongen valt Bowie zichzelf aan omdat hij wil ontkomen aan het lot van zijn bekendste alter ego Ziggy Stardust welke op het toppunt van zijn roem wordt verzwolgen door de gevolgen ervan. De enige mogelijke invulling van vernieuwing is er een dikke streep doorzetten."

hoe is de lp versie van music on vinyl weet iemand of dit een goed label is en zou er verschil te horen zijn met het origineel op vinyl

avatar van Zwaagje
4,5
Sterke plaat van Bowie die ik met terugwerkende kracht heb ontdekt. Toen de plaat uitkwam had ik niet zo veel met zijn (toendertijd) nieuwste werk. Gelukkig leeft zijn muziek voor eeuwig voort zullen we maar zeggen. Nooit te laat om een mooie plaat te onttdekken.

avatar van Funky Bookie
3,5
Ik merk dat ik het tweede deel van de plaat het allemaal niet heel bijzonder meer vind. Komt misschien ook doordat de eerste 4 nummers zo goed zijn. Leuk album, maar ik ken veel beter Bowie werk.

avatar van Spoelworm
3,5
mmm, na mijn eigen antwoord op een album van iron maiden zonet bedacht ik mij, ik moet consequent zijn. Aldus zal ik mijn stem bij deze voor Heathen maar verlagen. Ter verdediging van eerdere uitspraken = Ik noemde eerder dit 1 van mijn favorieten albums van Bowie. Dat komt omdat ik erg van deze latere stem van deze heer hou. Als ik zo'n "voor in de auto complicatie cd" maak , (ja dat doe ik ) ..standaard werk van Heathen erop. Maar nu kom ik tot de fijne gedachte dat dat dus niet voor het hele album geldt .
Het zijn eigenlijk vooral een paar nummers van deze plaat die ik draai in mijn "eigen Bowie shuffle cd complicatie". Slip away blijft voor mij staan als 1 van de mooiste van David, en slow burn ook. Maar het album als geheel. Nee,die luister ik niet .
Dus moet hij gaan naar de 3 sterren, naar mijn eigen in iron maiden gestelde grenzen van punten uitdelen.

avatar van Cor
3,5
Cor
Aardige plaat van de 'Starman'. Hier en daar dat fijne, spooky geluid, maar ook wel (te?)veel covers, die hij overigens aardig naar zijn hand zet. Geen spectaculair, wel een heel behoorlijk album.
Maar Bowie bewijst hier opnieuw dat hij wel bijna doorlopend relevant is gebleven.

avatar van MeesBowieFan1
5,0
Favoriete Bowie album! Ijzersterk album, ik heb continu kippenvel tijdens het luisteren. Slow Burn is mijn favoriet van de plaat. Ik geniet er altijd erg van, alhoewel het album soms een tikkeltje droevig uit kan pakken.
Jammer dat niet veel mensen het mooi vinden en het niet kennen.

avatar van brandos
4,0
Jammer dat niet veel mensen het mooi vinden en het niet kennen
Ja MeesBowieFan1:Ik heb Bowie na 'Let's Dance' een tijd links laten liggen en pas na de aandacht voor zijn 'comeback' met "The Next day" weer opnieuw een kans gegeven. Ik constateerde toen dat Bowie door veel kritische muziekliefhebbers (waaronder mijzelf) en popjournalisten ten onrechte was afgeschreven; je hoort hem zo in de loop van de jaren negentig in artisitiek opzicht duidelijk opkrabbelen (en m.i. pieken met zijn '1.Outside'). Dit album is voor mij ook niet minder en draai ik ook vaker van b.v. 'Heroes'. Als je Bowie ziet en hoort in interviews uit deze periode zie je dat hij zelf uitstekend (beter dan veel 'verzuurde' critici) zag hoe hij er qua artisitieke relevantie voorstond. Hij zag er goed uit en manifesteerde zich spontaner en gelukkiger dan ooit. Hij beleefde zijn tweede jeugd, tot zijn hartaanval in 2004 van hem een ander en meer terug getrokken persoon maakte. Maar Bowie's werk tussen 1995-2003 wordt idd eerder onder- dan overschat, al lijkt er de laatste jaren wel een soort herwaardering voor zijn latere werk op te treden.

avatar van Pitchman
5,0
Geweldige Bowie plaat. Zeker een van zijn beste. Hier keert Bowie weer terug naar Tony Visconti die al meer fantastische platen met Bowie bijstond en mede produceerde.Met gastmuziekanten als Townsend en Dave Grohl klinkt David Bowie gewoon als David Bowie in zijn beste tijd. Songs zoals Afraid , en I would be your slave klinken als de ouwe Bowie. De covers van the Pixies 'Cactus' en I´ve been waiting for you van Neil Young zijn ook heel aardig geslaagd. Mijn favo´s zijn Slip Away en Slow Burn en ach doe Afraid ook maar. Eigenlijk allemaal mooie luisterliedjes. Gewoon een ijzersterke Bowie plaat. Nu ik hem weer luister op dit moment en naar mijn oordeel kijk denk ik wtf een halfie erbij en het is een 5 sterren album voor mij.

avatar van aerobag
3,5
Bowie blijft altijd een held in mijn boekje. Ook op dit album, waar hij toch even moest herstellen van zijn avonturen op Earthling 5 jaar eerder, pakt hij zijn oude draad weer op en levert weer een meer dan degelijk album af. Smakelijk duister randje, die al enigszins voorspelde wat hij later met Blackstar voor ons in zijn mars had.

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
De eerste helft van de elpee is fantastisch, met Slip Away als hoogtepunt. Life On Mars the sequel.
Zo rond Gemini Spaceship kakt ie een beetje in, muzikaal blijft het ijzersterk maar de songs pakken mij iets minder.

avatar van luigifort
Kan ik wel mee eens zijn Voor een definitieve beoordeling wacht ik nog even af

Gast
geplaatst: vandaag om 20:33 uur

geplaatst: vandaag om 20:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.