Depeche Mode - Some Great Reward (1984)

Die versie ken ik ook niet.
Maar voor mij is het ook vooral Something To Do en Blasphemous Rumours die er boven uit steken.

Dank voor de link, Lennon! Ik moet het nog wel even om in laten werken, maar die diepe lage stem van Gahan hier is wel erg goed. En dit filmpje laat ook nog even zien hoe gemakkelijk DM schakelt van electronica naar gitaar. Maar tot nog toe vind ik het nummer zelf nog niet echt speciaal. Als ze nou in deze setting even Blasphemous Rumours zouden doen....

Blasphemous Rumours heeft wel percussie nodig, wel de kracht van het nummer.

Hier toch weer een half sterretje bijgegeven. (éénmalig stemmen en daarbij blijven is toch erg moeilijk voor mij). Na nog een keertje beluisterd te hebben moet ik toch concluderen dat ook People Are People met al die samples en geluidjes + de tekstuele boodschap toch wel erg goed is.

Blijven alleen It Doesn't Matter en Stories Of Old de zwakkere broeders op dit verder machtige album...

Music For The Masses is echter hard bezig richting de top te gaan met misschien wel vijf sterren wat mij betreft!

Mijn eerste kennismaking met Depeche Mode.
Samen met Music For The Masses, Violator & Songs Of Faith & Devotion mijn favoriete album van de heren.
Niet alleen muzikaal maar ook tekstueel zit dit album voor mij grandioos in elkaar, Blasphemous Rumours geldt in beide gevallen als absoluut hoogtepunt.

Deze strijdt met Violator om de nummer 1-plek van Depeche Mode bij mij. Hij had het lachend gewonnen, ware het niet voor het matige middenstuk met It Doesn't Matter, Stories of Old en vooral Somebody. Die laatste is echt het drakerigste nummer dat DM ooit heeft uitgebracht...

Van Stories of old is een hele mooie herbewerking te vinden op een bonus dvd bij (ik denk Playin the angel) dat stopt het nummer in een heel ander perspectoef, waardoor je deze versie ook anders gaan beluisteren.

It doesn't matter kwma vandaag toevallig voorbij op mijn Ipod (op shuffle) maar dat vind ik persoonlijk geen slecht nummer.

Somebody is er inderdaad één waarvan het glazuur van je tanden springt, en toch zie ik de schoonheid van het nummer er wel van in.

Maar.. blijft persoonlijk natuurlijk. Een competitie met Violator zou dit album bij mij overigens keihard verliezen.

Dit album wint het bij mij van Violator als ik Shake the Disease er stiekem aan toevoeg.

Somebody is puur jeugdsentiment, dus daar val ik niet over.
It Doesn't Matter is erg goed, eens je het kabbelend ritme beet hebt.

Stories for Old en If You Want zijn voor mij de enige niet ***** tracks van de plaat.

Lie to Me is mijn favoriete song van Some Great Reward.

+1

Daar sluit ik me bij aan, sterker nog, Lie to Me is zelfs mijn favoriete DM-nummer. Ook Blasphemous Rumours, People Are People en Master and Servant zijn vijfsterrentracks voor mij.

Something To Do niet vergeten.

SOME GREAT REWARD (1984) 2CD deluxe edition repair shop

Van Depeche Mode is zowat alles al wel eens op CD verschenen.
Maar nog nooit werden de 7" en 12" a - en b-kanten samen met het album verzameld.

Ik deed een poging die te vinden is in de link hierboven.

Het vierde album sluit voor mij hun eerste periode af, die prachtig verzameld werd op 'The Singles 1981-1985'. Het is meteen het sterkste album van de eerste vier. Alles wat een beetje ontbrak (de kenmerkende zwaarmoedigheid) of overbodig was (het huppelgedoe), komt hier voor het eerst tot zijn recht zoals het hoort. De hoes is wel minder dan de vorige drie, maar nog steeds mooi.

Met 'Black Celebration' start mijns inziens hun tweede periode, die ik beschouw als hun beste. Die periode werd dan sterk verzameld op 'The Singles 1986-1998'.

Van wat erna kwam, ken ik weinig, op een paar singles na. Die periode bevalt me voorlopig het minst, maar ken ik ook het minst. Misschien verandert mijn visie wel.

Hoewel DM me boeit, voel ik voorlopig niet de behoefte hun reguliere albums te kopen.

Voorlopige tussenstand:
1 Some Great Reward
2 A Broken Frame
3 Speak & Spell
4 Construction Time Again

3.5 sterren

Hierna wordt t alleen maar mooier en beter...

Wat een prachtige plaat! Ik denk dat dit wel mijn favoriet is tot nu. Zelfs beter dan violator. Het begin is heel erg sterk, de eerste drie nummers. Dan komen er twee die wel goed zijn, maar meer voor tussendoor vind ik. Somebody moet ik altijd op de één of andere manier voor in de stemming zijn. De ene keer is het wonderschoon, de andere keer valt het tegen. En dan de laatste drie nummers... Ijzersterk! Zat te aarzelen tussen 4,5 en 5 sterren, maar ik geef hier gewoon 5 sterren voor!

Ik weet nooit zo goed wat het is met Depeche Mode en mij. Op papier zou dit best een band kunnen zijn die in mijn straat zou passen, maar het is nooit tot een innige blik bij het altaar gekomen zoals het stel op de hoes. Some Great Reward kent een gelaagde elektronische sound, met aanstekelijke percussies en prima songwriting. Met vlagen begeeft het zich zelfs in industrieel gebied, normaliter iets waar je mij wel enthousiast mee krijgt. Maar ik blijf wat gematigd enthousiast. Het is misschien wat onsubtiel, iets te bij elkaar gegooid met wat te eenvoudige synth-melodieën af en toe? Ik kan er niet echt mijn vinger op leggen, we klikken gewoon niet zo.

Jij lijkt me zo'n colorado-koper (Haribo) die een bepaald soort snoepjes - zoals gummibeertjes - gewoon eruit filtert. Een beetje gelijk heb je wel - di's een relatieve mixed bag of goodies met uiterst fijne dingen - zoals de "schaar-sample" in Blasphemous Rumours of Masters and Servant, maar ook mindere dingen, zoals If You Want.

Grappig, voor mij is dit juist het punt waar Depeche Mode platen aflevert waar mindere momenten aangenaam absent zijn.

Ik sorteerde gummibeertjes vroeger inderdaad op kleur, om de minder lekkere (in de context van dit album zouden dat de ballad-heavy tracks zijn) snel achterover te slaan, zodat op het einde een mooie verzameling smakelijke kleurtjes over blijven... en dan maar hopen dat er niet iemand langs komt en vraagt of ze ook een snoepje mogen.

Eerlijk gezegd, vind ik in de hele discografie van Depeche Mode geen enkel 5* album, echte uitglijers komen daarentegen pas de laatste jaren. Zo heb ik Delta Machine met fikse tegenzin aangeschaft ("compleet blijven") en Spirit niet meer - hoezo compleet blijven

Fijn album! Maar het mechanische in de muziek doet vaak kil aan en er hangt nog steeds een teenage sfeer om heen, al waren ze hier wel mid 20s. Kan me voorstellen dat mensen daar moeite mee hebben. Op het volgende album worden ze echt volwassen. 2/3 van de songs zijn top. 1/3 is bij tijd en wijle matig...

Zeer prima plaat die DP eerste 'era' perfect afsluit.
De stijl is nog steeds synthpop met vele industrial elementen. En het is nog goed dansbaar ook.

Toch kunnen we hier al iets merken van de muzikale richting die Depeche Mode op dat moment voor ogen had. De teksten zijn wat serieuzer en dieper, er zitten wat meer sinistere/donkere elementen in de muziek. Die kwamen op de vorige albums ook wel sporadisch wat naar voren, maar op Some Great Reward wordt het pas echt duidelijk dat de groep naar een andere (voornamelijk donkerder) geluid streeft.
Het openingsnummer Something To Do getuigd hier al van.

Wederom een zeer goede plaat. Something To Do, People Are People, Somebody en Blasphemous Rumours zijn de toppers.

En zoals eerder genoemd, de perfecte afsluiting voor de eerste DM periode.

Mijn eerste kennismaking met Depeche Mode.
Eerst via een vriend de LP op een cassettebandje gezet en jaren later de CD aangeschaft.

Misschien speelt het jeugdsentiment mee, maar ik vind het een heerlijke CD. Uitschieters voor mij zijn "Blasphemous Rumours" en het gevoelige "Somebody".