Depeche Mode - Some Great Reward (1984)

De beste cd's van DM worden volgens mij nog niet genoemd in het lijstje van de Sergeant.

Na van de verschillende albums (naast van de eerder genoemde drie ook nog van "Violator" en "Songs Of Faith And Devotion") nummers te hebben beluisterd op YouTube, heb ik kunnen beslissen. Het wordt inderdaad "Music For The Masses".

In ieder geval bedankt!

Eindelijk beginnen met mijn DM-ontdekkingstocht!

Veel plezier, het wordt een prachtige reis !

Voor mij blijft het ook altijd een nek aan nek race tussen "Music For The Masses" en Some Great Reward". Geweldige albums.

Ik vind MFTM met afstand de beste van alle keuzes die hierboven zijn genoemd. Ik zou verder nog voor Songs Of Faith & Devotion of Ultra kiezen (als je Violator al kent).
Pas op afstand komt dan Black Celebration en deze.

Ik ben, zoals ik al zei, van plan om "Music For The Masses" als eerste aan te schaffen. Als ik dat album echt goed vind, koop ik zeker meer van Depeche Mode.

U hoort van mij!

wat een prachtig nummer gezongen door martin G.
"somebody" ...simpel en onschuldig mooi.

Zeer sterk album van Depeche Mode! Vooral de opener Something to Do en de afsluiter Blasphemous Rumours zijn wereldnummers. Verder is ook People Are People zeer sterk. Lie to Me en If You Want vind ik de mindere.

Maar dit album vind ik vooral ook tekstueel erg aangenaam. Neem nu het refrein van Blasphemous Rumours:
I don't want to start any blasphemous rumours
But I think that gods got a sick sense of humor
And when I die I expect to find him laughing


Of bij People Are People, simpel maar briljant:
I can't understand
What makes a man
Hate another man
Help me understand

En natuurlijk ook de wondermooie tekst van Somebody, over een (onmogelijke) perfecte relatie.

4,5*

Ik vind People are People eigenlijk best een heel fout nummer en stiekem ook niet leuk ofzo, De rest is wel fantastisch. Een 4.0

Behoort samen met Violator tot mijn favoriete Depeche Mode platen met als absolute hoogtepunt Blasphemous Rumours.

i don''t want to start any Blasphemous Rumours
But i think that God''s got a sick sense of humour
and when i die i expect to find him laughing......
Kippevel!!

Wàt een sound hebben en hadden die mannen toch!
People are People met die onaardse metalige klanken, formidabel!
Somebody, Master and Servant, Blasphemous Rumours... mooie plaat, voilà!

****

Over dit album gingen destijds nogal wat verhaaltjes de ronde. Zo zou Martin Gore alleen in zijn zwembroek in de studio hebben gezetten bij de opname van de song Somebody om er zo meer gevoel in te kunnen leggen. Ook zou tijdens het persen van de lp's het nodige zijn misgegaan. De "master" was erg scherp en moest om de zoveel platen worden vervangen voor een nieuwe enzovoort, enzovoort.

Tot zo ver de techniek. De muziek op Some Great Reward is behoorlijk afwisselend te noemen. Songs met de bekende stemmen van de Depeche Mode, die wat vlaks uitstralen, edoch wel het nodige te vertellen hebben. Een track als Something to Do spat van meet af aan de luidsprekers uit. Mooi gedreven ritme er onder, heerlijk gewoon. Lie to Me lijkt op het eerste gehoor een makelijk liedje, maar daarvoor zit het te goed voor in elkaar. Wat minder ingetogen is People are People, waarmee je je spanning van de dag van je af zingen. Daarbij mooie geluiden uit industrie en heerlijke vocalen. Na die drukte een mooi dromerig liedje wat mij doet weg schommelen. Na die wel verdiende pauze een mooie gedreven song in de vorm Stories of Old. Bij goed luisteren heeft het iets uit de oudheid.

Kant B (2) begint met het wonderschone Somebody, het meest pure nummer wat ik van de Depeche Mode ken. Goede piano op een bedje van omgevingsgeluiden. Een heerlijk rustpunt dus. Nog net even op adem is daar Master and Servant. Hierbij moet ik denken aan een spel waarbij als je veliest een kledingstuk moet uittrekken. Aan het einde zie ik dan ook een vent weglopen alleen in zijn onderbroek. Dan volgt er voor mij een song die iets maatschappijkritisch heeft volgens mijn idee. Uit de tekst kom ik niet helemaal maar de instrumentatie is dik in orde. Hierna volgt mijn lievelingstrack van de Depeche Mode. Dit Blasphemous Rumours haalt voor mij zo veel naar boven van een verplichte gelovige opvoeding en dat dat niet goed is. Na zo'n les volgen er tonen waarop het voorafgaande op gewogen kan worden. Dit is echt nodig.

Ik leerde Depeche Mode pas kennen met 'See you'. Begin jaren 80 hadden we de Engelse t.v.-zender Anglia op de kabel zitten en in de ochtendshow werd toen de clip van dat nummer getoond. Nog steeds een gaaf nummer. 'See you' behaalde hier alleen maar de tipparade en 'Everything counts' deed ook niets.
Met 'Some great reward' brak DM hier pas echt door.
'People are people' werd hier hun eerste hit. Vreemdgenoeg deed het even zo goede 'Master and servant' helemaal niets. Het mooie 'Somebody' gekoppeld aan het sterke 'Blasphemous rumours' was Veronica's Alarmschijf en deed het daarom redelijk in de hitlijsten.
Daarna volgden die mini-LP met de live-versie van 'Just can't get enough' erop, wederom een variatie op 'Het Smurfenlied'.
Daarna was het tijd voor 'The singles 81-85'. Heel raar dat deze compilatie nooit in de album-lijsten is gekomen. Het tweede overigens wel. 'Shake the disease' en 'It's called a heart' waren de nieuwe nummers op die verzamelaar.

SOME GREAT REWARD
is het eerste Depeche Mode album in mijn collectie.
Ik was bijzonder onder de indruk van de eerste drie singels.
People are People, Master and Servant en Somebody, dat op de Vlaamse
radio verkozen werd boven de dubbele a-kant Blasphemous Rumours.

Something to Do vond ik altijd een klasse-opener.
Meteen wordt de industro sound van dit album in de olie gezet.

Lie to Me is één van mijn DM albumtrack favorieten.
Volwassen tekst en een schitterend arrangement (met gefakete gitaar).

People are People had een draaibankgeluid dat enigszins aan
labelgenoten Fad Gadget en Einsturzende Neubauten deed denken.
Zelfde Hansa studio's en zelfde technici verklaren waarom.

It Doesn't Matter heeft wat tijd nodig, maar openbaart zich dan
als een bijzonder rijk en raak gearrangeerde ballad: intrigerend mooi.

Stories of Old is een leuke popsong, maar valt mijns inziens
iets te mainstream uit tussen de overige tracks ... geen favoriet.

Somebody ... "diepe zucht" ... wat was ik verliefd op deze ballad.
Het was alsof ik hierin de woorden vond om een liefdesbrief te schrijven.
Is er nooit zo van gekomen, maar het tienerhartje ging wel sneller slaan.
Ik vind de singlemix met de pulserende hartslag trouwens de beste.

Master and Servant trekt daarna weer zijn leather boots aan.
Bonkende dansvloerkiller met een ophitsend zweepslagje erachter aan.

If You Want is niet van Gore's hand, maar door Wilder geschreven.
Ik vind Wilder een meesterlijk arrangeur, maar een mindere schrijver.
Ook hier hoor ik heel wat lekkere geluiden, maar niet echt een song.

Blasphemous Rumours is dan wel weer een song van formaat.
In de statistieken (enigszins tot mijn verbazing) het topnummer van de plaat.

Ik heb altijd gehouden van deze industrial sound van Depeche Mode.
Lekker alternatief, net niet te noisy en bovenal over de gehele lijn hitgevoelig.
Ook de samenzang tussen Gahan en Gore bezorgt me telkens kippenvel.
Ze deden het op Everything Counts en People are People.

En op het prachtige Shake the Disease (misschien wel mijn
favoriete DM singel) dat hier als bonustrack thuishoort, vind ik.
De singel teert toch echt nog op dat moeren en bouten geluid.

Flexible, de b-kant van Shake the Disease, vind ik ook klasse.
Een nummer dat qua sound al wel de stap naar het volgende album zet.

De overige b-kanten In Your Memory en Remotivate Me vind ik minder
beklijvend, als heeft de laatste wel een behoorlijke dansbaarheidsfactor.

Net geen 5 sterren omdat ik Blasphemous Rumours en Flexible mis.
En ook omdat DM met Violator nog net iets beter zou doen.

Verbazing? Ik vind dat in elk geval ook met ruime afstand het beste wat dit album te bieden heeft. Sterke tekst en een prachtige loodzware muzikale spanning.

Bij mij dan ook dé reden dat deze plaat toch nog 3½* scoort. Verder vind ik de plaat maar een rommeltje van wat aardige singles en wat meestal niet echt beklijvende albumtracks. Vanaf Black Celebration blijkt ineens dat de heren ook goede totaalplaten kunnen maken en op Music for the Masses wordt dat nog wat verder doorgevoerd. Het zou echter tot de jaren '90 duren, voordat er nog een individueel nummer van het formaat van Blasphemous Rumours afgeleverd wordt.

Eigenlijk zou ik hier maar één nummer moeten aanvinken, in plaats van twee...

Nou dat Blasphemous Rumours het beste nummer van de plaat is daar bestaat denk ik weinig twijfel over. Enkel de tekst is al geniaal. Maar Master & Servant en Something to Do zijn ook zeer zeker de moeite waard. Ook heb ik een zwak voor het enigszins gladde Somebody welke door Martin L. Gore gebracht wordt.

Sterker, Blasphemous Rumours is één van hun sterkste nummers, period!

Op dit album perfectioneert Depeche Mode haar combi tussen synthpop en de zware metalachtige beats. Aan de ene kant klinkt het allemaal erg toegankelijk, maar de teksten zijn wat zwaarmoediger. Blasphemous Rumours blijft een van de beste nummers uit de jaren 80, en Dave Gahan is natuurlijk ook in topvorm bij Something To Do, People Are People en Master And servant. De zang van Martin Gore in Somebody is zijn meest geslaagde. Verder is duidelijk hoorbaar dat Alan Wilder zich nu ook meer mag bezig houden in het bijschaven van de composities van Gore. Voor mij hoort dit album tot de top 3 van de Depeche Mode albums.

Ik vind nou juist de Wilder composities If you want en In your memory (b kant People are people) erg goed, maar ook Blasphemous rumours, Master and servant en It doesn't matter. Ik kan Gore zeker ook als zanger waarderen, maar Somebody is voor mij de afzichtelijke draak in het dM oeuvre, maar ondanks dit nummer is dit toch één van mijn favoriete dM platen.

Goede stevige plaat van Depeche Mode ,zeker tov de voorganger.Het knalt wat meer en ook de composities zijn beter.Master and Servant en Blasphemous Rumours zijn de toppers hier en ook de hit People Are People is prima .Somebody is eigenlijk een draak van een nummer maar gezongen door Gore doet het me toch wel iets.Misschien is de schaamteloze eerlijkheid van dit liedje hetgeen wat dan doorslaggevend is.Of ik ben gewoon een sentimentele kwast ,dat kan natuurlijk ook

Noem mij dan ook maar een sentimentele kwast, want Somebody doet mij ook iets. Toepasselijk is danook de tekst: "Though things like this make me sick, In a case like this, I'll get away with it"
Overigens blijft "Lie To Me" mijn favoriet op dit album, wat een geweldig nummer met uitstekende lyrics.

Bij deze roid? Wij zijn sentimentele kwasten


en inderdaad Lie to Me is een prachtig nummer

Droid maakt een sterk punt.
Die laatste regel in Somebody says it all.

"Heb een sentimenteel, misschien melig liedje geschreven,
maar soms laat de stemming van het hart (de hartslag in de single
versie?) dergelijk "counterfeit" toe ... " dacht Martin Gore wellicht.

Ik vind Lie To Me ook bijzonder sterk.

Ik heb dus sinds deze week de 2CD deluxe versie in huis.
Op schijf 2 het hele album met bonustracks in extra geluidskwaliteit.
Maar ook een bijzonder interessante "making of" documentaire.

Klemtoon ligt op de Hansa studio's in Berlijn.
Hoe het industriële geluid van de door een muur verscheurde
grootstad binnensijpelde in de songs en de opnames ...

De verveling in Something to Do krijgt plots een politieke geladenheid.
Werkloosheid, koude oorlog en uitzichtloosheid openen het album.

Lie to Me ... wat een prachtsong blijft het na al die jaren.
Een nummer dat voor mijn part vooruitblikt op Violator.

De draaibanken terreur van People Are People.
Hoe DM het hele gebouw deed meetrillen tijdens de opnames.

Tijdens Blasphemous Rumours komt Killing Joke de studio binnen.
Zij werken aan hun succesalbum Night Time op hetzelfde moment
en wie goed luistert hoort in de bizarre intro's van die nummers
het industriële gekerm van Depeche Mode echoën ...

Dave Gahan beperkt zich in de archiefbeelden
tot de rol van etter en pukkelhoofd van de groep.
Fletcher, de kantoorklerk, bekijkt het vanop een afstand.

Je ziet Dave Gahan Somebody inoefenen en vaststellen
dat zijn stem de hoge noten niet zuiver kan halen ... Martin Gore
besluit om dit hoogst persoonlijke nummer in te zingen met Alan Wilder
aan de piano ... die Wilder ontpopt zich tijdens de sessies overigens
tot leerling-tovenaar ... schroevend aan het geluid van de band.

Want op een bepaald moment vertrekken de drie andere bandleden
op reeds geboekte reis en blijft Alan alleen achter bij de studiotechneuten.
En plots krijgt zijn tekst op If You Want een heel andere wending.
Working week comes to it's end ... party time is here again ...

Producer Daniel Miller en engineer Gareth Jones
komen uitgebreid aan het woord en zijn samen met ons getuige
van een doorsnee synthband die haar eerste stappen naar
een soort synthrock met inhoud zet ...

Ik wil meteen de andere deluxe edities van DM in mijn bezit.
Media Markt Vlaanderen biedt ze op dit moment aan voor 9,99 euro.

Waar wachten we op?

Zoals steeds, mooie bespreking, dazzler!
Ik denk dat ik die deluxe versie ook maar gelijk in huis haal, voor die prijs kun je ze nauwelijks laten liggen, bovendien is dit één van hun beste albums.

Doorgroeiplaat van wat komen zal????
Hangt af van persoon tot persoon maar in ieder geval is deze wel te pruimen

Ik denk dat Construction time again de grote overstap is van datgene wat ze gingen doen....En gelukkig maar...

Dit album heb ik zonder de bonustracks. Even duister als poppy en die metaalpercussie vind ik erg origineel. Niet alle songs weten mij volledig te boeien maar People Are People was een sterke hit en afsluiter Blasphemous Rumours vind ik een meer dan prachtige song en het beste nummer hierop. Gelukkig dat dit het slotnummer is want dat blijft tenslotte het langst in je hoofd hangen en hierdoor heb ik een goed gevoel over dit album.

Op zich is die metaalpercussie niet orgineel; dat deden er meerdere (o.a. Einsturzende Neubauten), maar Depeche Mode deed het wel op een gangbare manier, zeg maar gerust met commercieel succes.

En toch zit er ook hier iets origineels aan.
De docu bij de deluxe editie legt uit waarom.

Engineer Gareth Jones en de band hadden inderdaad
naar Einsturzende Neubauten geluisterd (ook een groep
onder contract bij Mute en producer Daniel Miller).

Dit keer werd het geluid in de Hansa studio's in Berlijn
eerst door het hele gebouw gejaagd alvorens het op band kwam.
Dat zorgde voor een extra zware sound (goed hoorbaar op People Are People)
waar het productieteam (Miller & Jones) onder de indruk van was.

Maar het was werkelijk een kruistbestuiving,
want datzelfde productieteam zou het proces later
weer bij Einsturzende Neubauten verder ontwikkelen.

Misschien ook eens kijken naar de doco als je kan,
want ik ben te weinig techneut om het helder uit te leggen.

ps. Aan het einde van de sessies vertrokken drie groepsleden op reis
en bleef Alan Wilder samen met het productieteam om de plaat af te werken.
Het is Wilder die op de volgende platen (en vooral op Music for the Masses
en Violator) zijn creatieve stempel zal drukken.

Eén en ander is beluisterbaar in de tekst van If You Want,
waarin Wilder beschrijft hoe de anderen een stapje in de wereld zetten
terwijl hij er voor kiest om toch verder te sleutelen aan dit prima album.