menu

Prefab Sprout - Steve McQueen (1985)

Alternatieve titel: Two Wheels Good

mijn stem
4,01 (322)
322 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Kitchenware

  1. Faron Young (3:50)
  2. Bonny (3:45)
  3. Appetite (3:56)
  4. When Love Breaks Down (4:08)
  5. Goodbye Lucille #1 (4:31)
  6. Hallelujah (4:20)
  7. Moving the River (3:57)
  8. Horsin' Around (4:39)
  9. Desire As (5:19)
  10. Blueberry Pies (2:24)
  11. When the Angels (4:29)
  12. The Yearning Loins * (3:38)
  13. He'll Have to Go * (3:06)
  14. Faron [Truckin' Mix] * (4:45)
  15. Appetite [Acoustic] * (3:57)
  16. Bonny [Acoustic] * (5:58)
  17. Paddy McAloon - Desire As [Acoustic] * (7:08)
  18. Paddy McAloon - When Love Breaks Down [Acoustic] * (4:24)
  19. Paddy McAloon - Goodbye Lucille #1 [Acoustic] * (3:54)
  20. Paddy McAloon - Moving the River [Acoustic] * (3:39)
  21. Paddy McAloon - Faron Young [Acoustic] * (3:47)
  22. Paddy McAloon - When the Angels [Acoustic] * (4:08)
toon 11 bonustracks
totale tijdsduur: 45:18 (1:33:42)
zoeken in:
avatar van Thuurke
Als je dit goed vindt, dan moet je ook eens naar de platen van The Blue Nile luisteren, deze groep komt ook uit dezelfde periode en de muziek is ook van ongekende klasse.

avatar van Edwin
5,0
Ook in deze vergelijking kan ik mij weer moeilijk vinden. The Blue Nile maakt inderdaad ook prachtige muziek, maar schaar ik gemakshalve toch liever in de categorie van The Christians, The Beloved en China Crisis. Als referenties voor Prefab Sprout denk ik veeleer aan Thomas Dolby en vooral Deacon Blue.

avatar van dix
4,0
dix
Thomas Dolby?

omdat ie de productie gedaan heeft?
de platen van Thomas Dolby zijn echt doordrenkt met actie en humor, twee zaken waar Prefab Sprout toch heus in tekort schiet. Ik hoor de overeenkomst niet.

Deacon Blue ... een beetje.
Ik zou zeggen the Go Betweens, en dan vooral 16 lover's lane.

avatar van Edwin
5,0
Dat Thomas Dolby de productie heeft gedaan is natuurlijk niet geheel toevallig. Hij herkende zichzelf in het compositorische talent van Paddy McAloon. Dolby heeft op zijn solo albums natuurlijk zijn eigen muzikale invalshoeken, maar zijn muziek maakt bij mij dezelfde gevoelens en emoties los. Ik zie het verschil in actie en humor ook niet zo zeer. Ook The Sprouts hebben talloze nummers, waarin van alles gebeurt en de term tongue-in-cheek lijkt welhaast te zijn uitgevonden voor een band als Prefab Sprout.

beaster1256
meesterwerk dat nog altijd staat als een huis , de prachtige stemmen , waanzinnige mooie melodieen , sterke teksten ( when love breaks down ) één van de mooiste nummers ooit , prachtige productie van dolby , geniale plaat

Pieter Paal
Voor mij nog steeds de mooiste plaat van Prefab Sprout en die ADHD-produktie van Thomas Dolby is echt toppie!!!

avatar van Reijersen
3,0
Deze plaat is me ooit aangeraden door Lukas (toch?) En nou vind ik het erg middelmatig. Het is een melodieus popalbum met aardige vocalen, maar ik mis toch een bepaalde 'touch' die me ten volle overtuigd. Gewoon een aardig popalbum dus.

EVANSHEWSON
Hey, Reijersen, When Love Breaks Down en Lucille #1 ("Johnny Johnny") zijn toch véél beter dan zomaar middelmatig, of hoor ik iets anders?

avatar van Reijersen
3,0
Tja, het geheel pakt me gewoon niet. Tenminste niet zoals de vele andere users waarvan ik hier de recensies lees.

avatar van Lukas
4,0
Reijersen schreef:
Deze plaat is me ooit aangeraden door Lukas (toch?) En nou vind ik het erg middelmatig. Het is een melodieus popalbum met aardige vocalen, maar ik mis toch een bepaalde 'touch' die me ten volle overtuigd. Gewoon een aardig popalbum dus.

Ik raadde je eerder Jordan: the Comeback aan, die meer dan deze met soul flirt.

perfume
Heerlijk album dat ik van buiten kan meezingen. Ik maakte in de jaren tachtig veel fietstochten met vrienden. Cassetterecorder onder de snelbinders en zo begeleidde Prefab Sprout ons tijdens de rit. Leuke herinneringen..

Ik moet eerlijk toegeven, dat ik nog nooit van deze band heb gehoord. Ik heb het nummer "Goodbye Lucille # 1" laatst op YouTube beluisterd, en dat vind ik een fijn popnummer. Is de rest van het album van hetzelfde niveau en past dit album/deze band een beetje in mijn straatje?

Mordor
Goede teksten, sterk muzikaal begeleid. Kortom Pop met een scherp randje. When love breaks down favo.

avatar van Snakeskin
4,0
wie deze plaat niet kent mist heel wat.

avatar van Lukas
4,0
Mijn provisorische reactie op de berichten die zo komen gaan:

Stelletje haters

avatar van Toon1
1,5
Gladde 80s pop

avatar van Koenr
Ik vond het vooral hele gladde knuffelpop, enkel Faron Young kan er nog mee door.

avatar van bawimeko
Toch verslaafd geraakt aan Appetite de afgelopen maanden, okee, het productiewerk is erg '80s, maar qua composities en instrumentarium is het bijna onovertroffen...dus ik heb de Legacy-editie besteld met een door Dolby zelf geremasterde (en een tikkie geremixte) versie en een akoestische versie. ..recensie gaat volgen als ik 'm binnen heb!

avatar van TerryA
4,0
ter info ...
de song Bonny wordt gecovered door Editors op een nieuwe compilatie album dat uit is op 4 juli 2008:

Independents Day 08 - 2 CD album

http://www.musicmeter.nl/forum/5/4500

avatar van lebowski
5,0
bawimeko schreef:
okee, het productiewerk is erg '80s


De plaat is ook uit 1985

avatar van dazzler
5,0
STEVE McQUEEN
is een van de allerbeste platen uit de jaren 80.
Producer Thomas Dolby slaagt erin om de complexe arrangementen
te sublimeren tot zeer verteerbare, maar nooit banale popmuziek.


Faron Young is een popparodie op country muziek.
Boordevol slimme cowboy gimmicks en zo catchy als een rodeo.

Bonny is liefdesverdriet van achter een beregend vensterraam.
Reflecterende tekst en magische muzikale inkleuring.

Appetite is een zeer geraffineerd popjuweel over lust.
Onwaarschijnlijk hoe Paddy McAloon telkens alle clichees vermijdt.

When Love Breaks Down is een iets te vaak geciteerde radioklassieker.
Op een Sprout song wordt altijd zorg besteed aan de vocale arrangementen.

Goodbye Lucille # 1 kennen we op singel ook als Johnny Johnny.
Met een kriebelende gitaar die de vinger op de wonde legt.

Hallelujah is een ode aan George Gershwin, die andere songsmid.
De vocale bijdrages van Wendy Smith zorgen voor de hemelse sfeer.

Moving the River is een generatieconflict in vier minuten.
Op de teksten van Paddy inzoemen is duizelen van de vindingrijkheid.

Horsin' Around trappelt van verlangen zoals een ongeduldig paard.
Briljant hoe McAloon jazz weet te integreren in de hedendaagse popmuziek.

Desire As focust door zijn minimale aanpak op de rake teksten.
Een bijzonder beschaafde manier om je lief te dumpen.

Blueberry Pies is het minst beklijvende nummer van de plaat.
Hier maakt de groep het zichzelf weer iets te moeilijk zoals op het debuut.

When the Angels is ook wat minder, begint met een sacraal kerkorgel
om daarna ritmisch aan te sluiten bij de jazzy softpop van China Crisis.


Steve McQueen is een diamanten ring met negen 18 karaatse juweeltjes
en twee fraaie sierstenen ... made by popsmid Paddy McAlloon.

De drie bonustracks van de Amerikaanse release
(met als titel Two Wheels Good, want de echte McQueens
konden er niet zo mee lachen) ken ik jammer genoeg niet.

3,5
Ben niet echt een hele grote fan van de jaren 80 maar dit album mag er wel zijn vind ik.
Mooie songs en goede produktie, luistert lekker weg.

van Steve McQueen vind ik de eerste kant van de lp ijzersterk, de tweede kant wat minder. Favorieten : natuurlijk Bonny, appetite en When love breaks down.

4,5
MMK
Een van de beste platen van de jaren 80. De gedateerde productie is enerzijds nostalgisch, anderzijds vervelend. Die van "Bonny" is de uitzondering op de regel, daar klinkt het allemaal wat authentieker.

Er zit geen slecht nr tussen, al is kant 1 inderdaad de betere kant. "When The Angels" klinkt mij wat te veel als een herhalingsoefening van eerdere Sprout nrs en "Movin' The River' begint briljant, maar weet de naar een hoogtepunt toewerkende opbouw in het beginnen helaas niet helemaal in te lossen in het tweede deel van het nr.

"Desire As" is net wat te lang, maar verder een prachtig nr.

Al met al een goede 4,5.

5,0
AC1
MMK schreef:
Een van de beste platen van de jaren 80. De gedateerde productie is enerzijds nostalgisch, anderzijds vervelend.


Vergeleken met Simple Minds en zo, vind ik de productie eigenlijk best meevallen qua gedateerdheid. Dit is vooral te danken aan de sobere, ingetogen productie van Dolby. Omdat het een van de beste albums uit de jaren 80 is geef ik 5 sterren. De Amerikaanse release is minder goed.

avatar van dix
4,0
dix
AC1 schreef:
De Amerikaanse release is minder goed.

Wat is het verschil ?

5,0
AC1
'When Love Breaks Down' heeft een andere zang, andere mix en een andere producer. Het klinkt verschrikkelijk! Pure verkrachting. De extra tracks, ook met andere producer, horen er echt niet op. Het lijkt wel of ze heel onzeker waren voor het Amerikaanse publiek. Raar.

avatar van spruitje
5,0
De volle mep voor dit absolute meesterwerk, al vind ik al die andere van deze jongens (en meisje) stuk voor stuk fantastisch! Raar eigenlijk dat ik niks van ze in mijn top 10 heb staan??? Snel eens wat aan doen.

avatar van Dwejkk_
4,5
Huh? Dat ik deze nog geen cijfer heb gegeven, heb 'm toch alweer 3/4 jaar.

En al erg vaak beluisterd, heerlijke groeiplaat, met als favorieten Appetite en Moving the River.

Nu op 4* maar de kans op een extra halve ster zit er dik in.

avatar van lebowski
5,0
Dwejkk_ schreef:
Nu op 4* maar de kans op een extra halve ster zit er dik in.


Sterker nog...

Gast
geplaatst: vandaag om 15:03 uur

geplaatst: vandaag om 15:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.