menu

David Bowie - Black Tie White Noise (1993)

mijn stem
3,06 (241)
241 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Label: Arista

  1. The Wedding (5:04)
  2. You've Been Around (4:45)
  3. I Feel Free (4:52)
  4. Black Tie White Noise (4:52)
  5. Jump They Say (4:22)
  6. Nite Flights (4:30)
  7. Pallas Athena (4:40)
  8. Miracle Goodnight (4:14)
  9. Don't Let Me Down & Down (4:14)
  10. Looking for Lester (5:36)
  11. I Know It's Gonna Happen Someday (4:14)
  12. The Wedding Song (4:29)
  13. Real Cool World * (5:27)
  14. Lucy Can't Dance * (5:45)
  15. Jump They Say [Rock Mix] * (4:30)
  16. Black Tie White Noise [3rd Floor US Radio Mix] * (3:44)
  17. Miracle Goodnight [Make Believe Mix] * (4:30)
  18. Don't Let Me Down & Down [Indonesian Vocal Version] * (4:56)
  19. You've Been Around [Dangers 12" Remix] * (7:40)
  20. Jump They Say [Brothers in Rhythm 12" Remix] * (8:26)
  21. Black Tie White Noise [Here Come da Jazz] * (5:33)
  22. Pallas Athena [Don't Stop Praying Remix No. 2] * (7:24)
  23. Nite Flights [Moodswings Back to Basics Remix] * (10:01)
  24. Jump They Say [Dub Oddity] * (6:18)
  25. Jump They Say [Alternate Mix] * (3:58)
  26. Pallas Athena [Don't Stop Praying Mix] * (5:37)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 55:52 (2:19:41)
zoeken in:
avatar van Reint
Madjack71 schreef:
(quote)

...inmiddels gedaan. Heb de live versie gezien van Morrissey..die vind ik ook mooi.
Blijkbaar had Bowie dit nummer gekozen van Morrissey als een cadootje en heeft Bowie het in de stijl van Ziggy gezongen, omdat hij die periode zo goed vond en was hij onder de indruk van dat gebaar..maar of dat idd. zo is.

Ja, zo ongeveer. Allereerst is Morrissey opgegroeid met de Ziggy-periode van Bowie, en het is een van zijn favoriete artiesten. Op Your Arsenal, geproduceerd door 'Ziggy'-gitarist Mick Ronson staat I Know It's Gonna Happen Someday, wat velen aan Rock 'n' Roll Suicide doet denken (wat, Morrissey kennende, geen toeval is). Dit is ook de reden dat Bowie het vervolgens weer van Morrissey heeft gecoverd.

Moz heeft een tijdje geleden ook Drive-In Saturday van Bowie gecoverd.

avatar van devel-hunt
4,0
Scary monsters en Station to station zijn overgangsplaten naar een andere sound en imago, black tie white noise is dat, hoewel minder overtuigend, ook. In de verte klinkt al iets van outside 1. door in de composities, terwijl de plaat qua productie nog dicht tegen zijn jaren 80 periode aanzit.
Ik vind dit toch een lekkere plaat, ondanks de bergen kritiek. De plaat is snel en soms free jazz achtig. Bowie kan blazen.
Zeker zijn beste plaat sinds scary monsters, hoewel nog niet overtuigend op alle punten, is dit achteraf gezien toch de wederopstanding van een artiest die in de jaren 80 de weg kwijt is geraakt.

ThereThere
erg genietbaar plaatje, vaak gedraaid en doet het nog steeds goed.
Fijne opening met "The Wedding", prima titelnummer, mooi "dont let me down & down", morrissey cover is goed, single "jump they say" bowiaans sterk, en overall een door sax en toetsen gedomineerde pakkende sound.

avatar van kaztor
4,0
devel-hunt schreef:

Ik vind dit toch een lekkere plaat, ondanks de bergen kritiek.


Alles wat Bowie toen nog uitbracht werd met argusogen bekeken, vooral in de Engelse pers. Maar hij trok al een tijdje zijn eigen plan. Het valt de man te prijzen dat ie niet bang was om op z'n bek te gaan. Outside snoerde uiteindelijk de monden (Buddah Of Suburbia was een filmsoundtrack die zowat aan iedereen voorbij ging). Zijn come-back was zeer zorgvuldig opgebouwd.

Nicci
We maken er een 3 sterren van. Vooruit.

avatar van zerohitscommoner
3,5
Jump they say heb ik helemaal grijs gedraaid destijds. Een van zijn beste nummers i.m.o.

avatar van TEQUILA SUNRISE
2,0
Samen met Tonight toch wel het allerbelabberste album wat ooit uit Bowie zijn koker is gekomen.
Dit album komt zelden tot nooit meer uit mijn platenkast en heb eigenlijk oprecht spijt dat ik het album uberhaupt ooit heb aangeschaft.
Het is dat ik momenteel Bowie zijn oeuvre op chronologische volgorde aan het beluisteren ben
en deze plaat ditmaal aan de beurt was.
Wat een treurnis.
Enkel bij het titelnummer en Miracle Tonight veer ik even op, dieptepunt is voor mij Looking For Lester & You"ve Been Around.
De saxofoon gaat mij al vrij vlot op dit album behoorlijk tegenstaan.
Hoe diep kan een artiest zakken , gelukkig rehabiliteerde Bowie zich met Outside.

Hier staat mij nog iets van bij dat Bowie toen een rechtszaak had aangespannen tegen de platenmaatschappij, dat dit album niet het verwachte, gewenste succes bereikt had, omdat het label er niet genoeg reclame voor gemaakt had.
In de platenzaken stond het album toch opvallend in de CD-bakken voorin de winkel en er stonden ook displays opgesteld met levensgroot de albumcover erop.
Ik kan mij herinneren dat de clip van Jump They Say op de clips-kanalen regelmatig voorbij kwam en dat de presentatoren (zoals Adam Curry) ook uitlegden waar de song over ging.
Ik zie dit niet echt als een slecht Bowie-album, maar meer als een nieuwe fase in zijn carriere.
Het kan zich natuurlijk niet meten met albums zoals Hunky Dory, Ziggy Stardust of Station to Station.

avatar van Erwin.c
3,5
Qua zang enorm goed geluisterd naar Scott Walker, vooral diens Climate of Hunter cd!
Voor de rest weinig hoogtepunten te vinden.......

avatar van kaztor
4,0
TEQUILA SUNRISE schreef:
Samen met Tonight toch wel het allerbelabberste album wat ooit uit Bowie zijn koker is gekomen.


Noem het belabberd, ik noem het fascinerend.
Fascinerend in de zin dat van alle Bowie-albums dit wellicht het dichtst tegen jazz aanschurkt.
Ik blijf het een grote sprong voorwaarts vinden in vergelijking met Tin machine II.

avatar van Sanderzzz
3,0
Ik had echt heel veel schrik voor dit hier, maar het is al bij al een lekker album dat gewoon heel leuk wegluisterd. Komt waarschijnlijk door die leuke 90's flow doorheen de nummers en de aantal keren dat er saxofoon wordt gespeeld. Niet zijn beste uiteraard, maar het heeft me wel verrast aangezien ik minder had verwacht.

3,5*

woordenaar
Ik kende deze Bowie niet, bewust genegeerd toen. Nu vandaag met het zonnetje een verrassende lekkere soundtrack voor deze dag.

avatar van luigifort
4,0
Zo slecht als het gemiddelde hier vind ik dit album niet. Toegegeven..naast enkele klasse songs staan er even zoveel draken op. Inderdaad soms een jazzy feel..ik kon dit album vroeger nog iets beter hebben..de sax wordt me nu soms even teveel..en van t zelfde..maar al met al toch 3.5 *

avatar van rkdev
2,0
Nee, ik zeg dit niet graag ... maar wat een vreselijke plaat is dit zeg. Absoluut een stijl die Bowie niet past vind ik. Het titelnummer vind ik misschien wel het slechtste uit zijn carrière. Alleen 'Jump They Say', in mindere mate de Morissey cover 'I Know It's Gonna Happen Someday' en bonustrack 'Lucy Can't Dance' steken boven het maaiveld uit. De rest is uiterst zwak. Doe er nog een half puntje af zelfs.

Robertus
Bowie zijn "sax"-album. Want hij toetert hier als nooit tevoren zich een weg door het album. En dat doet hij zeer smaakvol moet ik zeggen. Ook de productie is een sterk punt hier; dit album is tot nu toe een van de best klinkende Bowie-albums op mijn installatie. Diepe bassen en een lekkere nineties feel.

Wel jammer dat het songmateriaal behoorlijk wisselvallig is. Opener The Wedding belooft veel en You've Been Around lijkt die belofte ook in te lossen. Een fijne stekelige track die nog het meest doet denken aan wat hij op 1.Outside zou gaan doen. Maar met I Feel Free en de titelsong wordt de spanningsboog middels wat gemakkelijke, goedkope disco-funk respectievelijk muzikaal gemompel en gemeander abrupt afgebroken. Ook Jump They Say, volgens velen de redder van het album, maakt voor mij nog niet veel goed. Smaken verschillen, maar het is nooit mijn favoriete track geweest; op den duur krijgt hij een wat vervelende vibe.

Nite Flight, alhoewel een cover, klinkt dan weer alleraardigst, maar de grootste troef van dit album zijn wat mij betreft de instrumentals. Die klinken opgewekt, energiek en die sax, daar kan ik geen genoeg van krijgen! Pallas Athena is een hoogtepunt en Miracle Goodnight mag er ook wezen. De poging tot soul in Don't Let Me Down & Down kan mij weer niet zo bekoren, maar gelukkig komt daar de heerlijke instrumental Looking For Lester achteraan.

I Know It's Gonna Happen Someday is echt een misser en kan lang niet tippen aan het zoveel krachtigere origineel van Morrissey (een artiest waar ik ook zeker niet onbekend mee ben). Ook een beetje gevalletje leraar covert de leerling (nou, ja, beetje kort door de bocht). Sympathiek, maar volstrekt overbodig. The Wedding Song luidt het album dan wat bloedeloos uit..

Toch geef ik Black Tie/White Noise nog een voldoende, simpelweg vanwege de productie, de stem en het enthousiaste musiceren. Als je niet te veel verwacht van dit album, dan heb je gewoon een lekker stukje muziek waar je over het algemeen wel een goed gevoel van krijgt.

avatar van lennon
3,0
Robertus schreef:

I Know It's Gonna Happen Someday is echt een misser en kan lang niet tippen aan het zoveel krachtigere origineel van Morrissey (een artiest waar ik ook zeker niet onbekend mee ben). Ook een beetje gevalletje leraar covert de leerling (nou, ja, beetje kort door de bocht). Sympathiek, maar volstrekt overbodig.


Morrissey schreef het nummer destijds als een Bowie nummer. Een soort eerbetoon (die relatie is inmiddels ook zwaar onder nul geraakt) het grappige is dat de originele versie van Morrissey dus erg Bowie klinkt, en deze geforceerd. Ben het met je eens.

Robertus
Volgens mij was het een eerbetoon aan Rock 'n Roll Suicide als ik me niet vergis. Maar bij Morrissey komt het uit zijn tenen en bij Bowie krijg ik het gevoel dat hij het doet uit respect voor Morrissey, maar ik mis heel die zware aanzet. Aan de andere kant zou het ook niet des Bowies zijn om met en exacte kopie te komen. Dat dan weer wel....

avatar van Sanderzzz
3,0
Black Tie White Noise is zijn eerste album in de jaren 90, zes jaar na Never Let Me Down. De hemel zij geprezen dat de man is verder gegaan want het voorgaande album was toch wel een tegenvaller. Hij heeft nog twee albums uitgebracht met de groep Tin Machine, maar ik ga meteen verder met de reguliere werken.

Black Tie is toch wel een van de langere van de beste man maar het is gelukkig allemaal makkelijker te verteren als het voorgaande werk. Leuk album om eens op te zetten maar het is eerder een opstapje naar al het moois dat hij hierna nog zal maken.

Het album begint met een instrumentaal nummer gecombineerd met prachtige opbouw en een mooi geluid die wordt voortgebracht door de saxofoon. Dit is trouwens het instrument dat een rode draad speelt doorheen dit album samen met de poppy 90s sound. You've Been Around is ook een alleraardig nummertje en heeft een leuke referentie naar Changes, het intronummer op de plaat Hunky Dory. I Feel Free is ook geslaagd maar in mindere mate dan de twee voorgaande liedjes. Dit nummer voelt te poppy aan voor mij.

Daarna komen er twee pareltjes. Het titelnummer vloeit lekker weg, heeft wat weg van een dance/hip hop nummer maar ik hou van de samenspel tussen Bowie en AI. B Sure. Jump They Say is magistraal en zet ik ook in de auto vaker op, vind de opbouw en de uithaal naar het einde toe zeer mooi en de de intermezzo van de sax klinkt gewoon lekker. De clip is ook een mooie referentie naar de kortfilm La Jetee.

Night Flights/Nite Flights speelt ook vloeiend en lekker weg maar duurt voor mij net iets te lang. Pallas Athena is dik in orde, alweer een instrumentaal nummer, maar klinkt zo niet-Bowie. Ik weet dat dit een vreemde redenering is aangezien Bowie zich altijd opnieuw uitvindt en vaak een ander genre op zich neemt, maar ik kan het niet anders verwoorden dan dit.

Miracle Goodnight is heerlijk. Echt een van mijn favoriete nummers. Simpel maar vrolijk. Hou van de kleine dingetjes zoals Bowie die opeens iets zegt in plaats van zingt, keyboardspel naar het einde toe en dan dat gitaartje dat me doet denken aan Spongebob op het einde.
Hierna volgt een traag nummer en Bowie heeft er toch al betere gemaakt in deze categorie.

Verder volgt nog een laatst lichtpuntje met Looking For Lester. Ongelooflijk instrumentaal nummer. Klinkt ongelooflijk goed en die melodie klinkt snel bekend in de oren. Samen met Jump They Say en Miracle Goodnight mijn favoriete nummer op de plaat. Hierna komt de cover van Morissey en inderdaad zoals al gezegd, het origineel klinkt veel beter. Eindigen doet het album met een reprise van het eerste nummer, ditmaal met stem. Dik in orde maar niets speciaals.

En dat is het probleem met dit album. Er is geen enkel nummer dat tegenvalt maar buiten mijn drie favorieten is er geen nummer dat er ook echt uitspringt. Wat dit wel is , is een zeer leuk tussendoortje en het begin van een nieuw tijdperk voor de zanger. Een 3* is dan ook meer dan goed voor dit album.

avatar van Lontanovicolo
4,0
Sanderzzz
geplaatst op 9 januari 2016, 15:39 uur, permalink

quote
Verder volgt nog een laatst lichtpuntje met Looking For Lester. Ongelooflijk instrumentaal nummer. Klinkt ongelooflijk goed en die melodie klinkt snel bekend in de oren
un-quote

Sluit me hier helemaal bij aan, fantastisch nummer draai dit nummer graag na Blackstar

avatar van Bartjeking
3,0
ik sluit me aan bij de meerderheid; erg wisselvallig van kwaliteit, maar voor de liefhebber is er genoeg moois te vinden. Als dit, zoals soms gezegd wordt, het slechtste album van Bowie is; dan kan ik geen betere reden bedenken om heel zijn discografie aan te schaffen.

Ik vind de Morrisey-cover overigens wél tot de lichtpuntjes van het album behoren...smaken verschillen

avatar van Alicia
4,0
Bartjeking schreef:
Als dit, zoals soms gezegd wordt, het slechtste album van Bowie is; dan kan ik geen betere reden bedenken om heel zijn discografie aan te schaffen.

Dat kan ik alleen maar onderschrijven!

Al word ook ik niet direct van mijn sokken geblazen, dit is best een aardig Bowie album. Het ontwikkelen van de z.g. "Pallas Athena Inner Circle Dance" is zelfs plezier voor twee en de rest van de familie doet vrolijk mee!
Ook Miracle Goodnight is een heel leuk nummer om op te dansen, evenals het funky Black Tie White Noise! Maar dan iets langzamer...

Alleen, en dat heb ik helaas vaker vast moeten stellen, zijn de bewerkingen van David Bowie, op een paar liedjes na, niet echt geweldig, zoals bijvoorbeeld I Feel Free van The Cream. Da's dan weer jammer!

Ziegler
Alleen nummer 4 en 5 zijn de moeite. De rest niet.

avatar van Kronos
4,0
Heel het album is de moeite.

avatar van bikkel2
Ik heb deze heel lang geleden wel eens gehoord.
Veel saxpartijen van de meistro zelf naar ik meen.
Toen vond ik het niet echt geweldig.
Een wat steriele productie en ik geloof niet dat ik de songs echt sterk vond.

Zal 'm toch weer eens peilen.

avatar van Kronos
4,0
bikkel2 schreef:
Veel saxpartijen van de meistro zelf naar ik meen.

Dat maakt het voor mij vooral een erg sfeervol album.

avatar van LucM
3,5
Ik vind dit alleszins een flinke vooruitgang tegenover Never Let Me Down, toch wel zijn zwakste album. Hier lijkt David Bowie nieuwe wegen te verkennen en deze - weliswaar tijdsgebonden - productie vind ik beter bij hem passen dan de steriele productie van de voorganger en zijn saxofoon speelt een prominente rol. Al behoort dit zeker niet tot zijn beste albums, het is inderdaad wat wisselvallig, met name de covers I Feel Free en I Know It's Gonna Happen Someday missen de kracht van het origineel en had hij beter achterwege gelaten (coveren was duidelijk niet de sterkste kant van Bowie).

ohmusica
In het interview dat Ivo Niehe ooit met David Bowie had (1994?) doet hij ook een aantal uitspraken over dit album en over zijn carrière, leven en de dood. Aanrader mocht je het nog niet gezien hebben
TV Show kijk je op npo.nl

avatar van Alicia
4,0
ohmusica schreef:
In het interview dat Ivo Niehe ooit met David Bowie had (1994?) doet hij ook een aantal uitspraken over dit album en over zijn carrière, leven en de dood. Aanrader mocht je het nog niet gezien hebben
TV Show kijk je op npo.nl
Heel erg bedankt voor deze tip. Had ik zelf dus nog niet gezien, omdat ik vrij weinig tv kijk en ook niet let op wat er zoal op die tv komt. Maar gelukkig kunnen we heel veel weer achteraf terugkijken.

Het is in elke geval een interview dat, ook al heeft dit zoveel jaar eerder plaatsgevonden, een diepe indruk achterlaat!

ohmusica
Alicia fijn om te horen, het is idd een mooi interview met de beste man, hij had klasse.

avatar van Alicia
4,0
ohmusica schreef:
hij had klasse.


Zeker weten! Hij komt bij mij in ieder geval heel integer over op dat moment!

Gast
geplaatst: vandaag om 08:31 uur

geplaatst: vandaag om 08:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.