P.O.S - Chill, Dummy (2017)

Oké, zin in, want P.O.S is sowieso een eindbaas, en die gastenlijst is ook behoorlijk tof. 'driver!

Staat nu op. De verse van Busdriver is in ieder geval fantastisch.

Het feit dat de verse van Busdriver eigenlijk het enige is dat mij bij is gebleven naar meerdere luisterbeurten is veelzeggend. Chill, Dummy is allesbehalve slecht en sommige nummers zijn erg sterk, maar ik ben de meeste nummers alweer vergeten zodra de volgende op staat.

Audition en Never Better wisselen bij mij regelmatig in de top 10, wat mij betreft echt zijn 2 beste platen. Bepaalde tracks van WDELH waren voor mij ook echt nog goed te pruimen, maar het was geen plaat die ik nog vaak in zijn geheel heb gedraaid.

Ik zit met Chill, Dummy echt een beetje in een spagaat qua waardering. Persoonlijk ben ik geen fan van die extreme wirwar aan beats die ik af en toe hoor. Het maakt het voor mij rommelig, (negatief) onnavolgbaar en zorgt ervoor dat ik een nummer halverwege maar gewoon skip. Nummers als Bully en Lanes zijn hier een voorbeeld van, ze vallen gewoon niet bij me.

Aan de andere kom ik ook weer absolute pareltjes tegen met Thieves/Kings bijvoorbeeld, prachtige minimalistisch qua beat met P.O.S. die er lekker overheen dendert, zo hoor ik hem het liefste. Pieces/Ruins, Infinite Scroll, Gravedigger (die van mij prima de afsluiter van het album had mogen zijn) zitten voor mij ook echt bij de favorieten.

De hier en daar experimentele sound van de eerste 3 albums van P.O.S. trek ik gewoonweg beter, dat kan in mijn geval ook komen omdat hier meer rock/gitaar invloeden inzitten. Aan Sleepdrone/Superposition, de afsluiter van Chill Dummy, heb ik een half jaar kunnen wennen voor deze release en deze weet ik inmiddels meer te waarderen dan bij mijn eerste luisterbeurten, misschien geldt dit straks ook Chill, Dummy in zijn geheel.

Grappig, die gitaar komt hier minder tevoorschijn dan op Never Better, volgens mij. Oh wacht, dat bedoel je ook denk ik, dan lees ik het verkeerd.

Verder ben ik er ook nog niet over uit. De afsluiter klinkt lekker en oprecht, maar verder blijft het vooralsnog niet zo hangen.

Toch wel een behoorlijke tegenvaller. Productioneel is dit, op Thieves/Kings, Gravedigger en Sleepdrone na, erg matig.
Geen beats die zich positief onderscheiden of enige emotionele draagkracht hebben.
Met maar 2 echte hoogtepunten imo (Sleepdrone en Thieves/Kings) valt het ook al niet mee.
Het wordt op Bully na nergens echt slecht maar wordt, op de twee uitschieters na, ook nergens echt goed.

P.O.S is terug. Schitterende nummers als Faded, Pieces / Ruins, Thieves / Kings, Infinite Scroll, Lanes. Gewoon weer heel erg goed en op niveau zoals we hem kennen. Zal dit album wat vaker moeten beluisteren voor een volledige mening of recensie, maar bravo. Snap de lage waardering dan ook echt niet.

Bij Tyler, the Creator - Flower Boy:


Chill, Dummy?

Jazeker, Silky & Smooth. Ik snap de weinig enthousiaste reacties op dat album echt niet: het is gewoon weer een solide nieuwe P.O.S. Het niveau van Audition of Never Better haalt hij niet, maar ik vind 'm zeker zo sterk als We Don't Even Live Here. Dat anarchistische jasje leek P.O.S toch minder goed te staan; ben wel blij dat-ie nu een wederom vrij elektronische opvolger heeft gemaakt waarin hij de rockinvloeden (minus de prominente gitaren en punkgastzangers dan) combineert met een persoonlijkere thematiek. Mooi album.

Ik snap het ook niet, alhoewel ik ietwat later hier ben dan.

Qua productie is dit gewoon een keihard album. De rock/punk invloeden van weleer hebben gefuseerd met de electro invloeden van WDELH en POS heeft weer eens weinig zin om stil te zitten. Dat het niet is als Never Better is duidelijk: Never Better is qua kalmte, qua diepgang en emotionele atmosfeer eigenlijk wel de vreemde eend in de bijt in POS's oeuvre.

De gastartiesten zijn eigenlijk de grootste reden dat het album niet zo erg overtuigt als andere albums. Waar Busdriver en Open Mike Eagle nog redelijk verdienstelijk zijn, is de rest best okay als opvulling, maar ik verlies altijd mijn aandacht. Behalve dan bij Bully. Bully is echt geweldig. Ik lach telkens weer als POS op de achtergrond "Fucking taking your cookies!" schreeuwt. Heerlijk.

Favorieten zijn Born a Snake, Faded en Lanes (FUUUUCK! POS die losgaat op triolen, triplets, iets in die richting? Keiharde beat ook, echt puur genieten. Ogen dicht, erin opgaan, en je voelt de muziek door je hele lichaam), met Pieces/Ruins (Busdriver!) en Gravedigger (heerlijk chille beat met toch enige avant-gardistische trekjes) als honorable mentions. 4,0*

Ja, zeker ondergewaardeerd en zelfs maar 14 stemmen? Dit is toch wel stukken beter dan de meeste hip-hop die ik tegenkom. En vind deze ook niet onderdoen voor zijn vorige albums.

Eens. Ik was fout.

Dat maakt niet uit, zoon. Ik vergeef je.

Een pak van m'n hart. Merci.

Vermoedelijk zijn laatste album ooit - en toch een wat minder overtuigend geheel dan de twee albums hiervoor.