Deep Purple - Infinite (2017)

Steve Morse drukt steeds meer zijn stempel op DP. Ik heb alle soloalbums van Steve en dit album kan ook zomaar een soloalbum zijn van Morse. Met Deep Purple in Rock heeft dit dus niets meer te maken. Die "oude "Purple is over + sluiten, het is alleen nog de naam

Gelukkig niet! Zou niet best zijn ook! Gelukkig een lekker album van heren op leeftijd die nog vuur en passie genoeg bezitten om van begin tot eind lekker van te kunnen genieten!!

Wil je In Rock vuur en vlam horen, dan lekker die opzetten!

Dat is het mooie van een band die al jaren meegaat!

Keuze genoeg! ?

Ik vind het ook een rare conclusie richting mannen die sinds 1968 (Paice) of 1969 (Gillan, Glover) al bij Deep Purple spelen.

Is het natuurlijk ook. En Morse en Airey doen geen millimeter onder voor Lord en Blackmore waarbij de laatste al niet eens meer in de band zou passen en ook Lord gaf destijds aan andere wegen te willen bewandelen. Laat staan dat er dan nog een chemie zou ontstaan wat nog tot enig nivo zou leiden. De 21st century lineup heeft dat in ieder geval wel en nog zeker een prima supergroep opgeleverd met een aantal uitstekende kwaliteitsalbums.

Het is wel een aardig plaatje. Niets bijzonders maar wel leuk voor nu en dan. Het echte vuur is dertig jaar geleden al gedoofd. Wat overblijft is een paar lads die voor de lol nog wat dingen samen doen voor ons vermaak.

Irritant is wel de uitgebluste stem van Ian Gillan. Uiteraard blijft hij in de comfort zone omdat hij niets anders meer kan. Het stoort me wel. Al heel lang. Nog ergerlijker is het als hij op zijn pubers fuckwoordjes in zijn tekst stopt. Dat slaat helemaal nergens op en komt dus ook niet verbeten of gedreven over. Eerder lui en dom.

Ach het zijn slechts kleine mankementjes aan een verder geinig plaatje. Ik mag willen dat ik op dergelijke wijze oud kan worden.

Er komt een gold edition aan met als extra CD een concert uit Frankrijk (Hellfest 16-6-2017) en wat ik daar van vind zal ik hier maar niet melden anders heb ik gelijk een ban aan m'n broek hangen

Zakkenklopperij? Oplichting? Asociaal?
Ach, de pijp moet natuurlijk voor de mannen blijven roken.
En voor wie Infinite nog niet had gekocht, is het wellicht een interessante extra optie.

En een koopverplichting is er niet.
Er verschijnt ook nog wel een live cd uit 2017 zonder Infinite er bij, kan ik zonder aarzelen voorspellen.
Bij DP wordt niet op een uitgave meer of minder gekeken.

"De mannen" krijgen wellicht slechts 1% van de inkomsten van zo'n re-release. Het label wordt gespekt, de zakenmannen achter de muziek die er alleen voor de euro's zijn. Maar inderdaad, een koopverplichting is er niet, en zo'n live concert is best een geinig hebbedingetje voor sommigen.

Ach, wie verdient er nog geld met het verkopen van cd's? Als het louter daarvoor bedoeld is, loopt de industrie harder achter dan ik dacht.
De aandacht voor het album blijft iets langer warm. Je geld wordt uiteindelijk bij de concertzalen en masse afgetroggeld. Maar je mag 'nee' zeggen. Dat is het mooie aan de Westerse wereld.

Afgelopen october is er van The Surprising nog een alleraardigste clip verschenen. Deze animatie bevat verwijzingen naar zowat alle deep purple albums (en een paar songs) maar ik heb de bananen nog niet gevonden. (en nee, ik ga het niet googelen, what's the fun in that)

Beetje hetzelfde verhaal als de voorganger. Allemaal heel degelijk maar geen fantastische nummers te vinden. De relatief korte speelduur waarbij de cover het langste nummer is doet ook vermoeden dat er geen overschot aan inspiratie was. Het vakmanschap van de heren is uiteraard onmiskenbaar.

71/100


------


Deep Purple rangschikking:

Machine Head: 88/100
Perfect Strangers: 88/100
Slaves and Masters: 88/100
Stormbringer: 86/100
Fireball: 85/100
In Rock: 79/100
Who Do We Think We Are: 78/100
The House of Blue Light: 77/100
Burn: 76/100
Purpendicular: 76/100
Come Taste the Band: 75/100
The Battle Rages On: 72/100
Now What?!: 72/100
Infinite: 71/100

Zelf vind ik infinite een pak minder dan Now What! en dan vooral compositorisch. Deze laatste sluit meer aan op Rapture... met de korte bondige aanpak. Op Now What ! zitten toch wat meer twists in the tails ( om maar in DP termen te blijven) en zijn de soloos beter uitgedacht. Infinite brengt daardoor weinig nieuws onder de zon, vakmanschap blijft wel gewaarborgd. maar ja, daar hoef ik deze niet voor op te zetten, keuze genoeg wat dat betreft. Dat de heren het nog met veel enthousiasme weten te brengen ca 50 jaar na oprichting is wel bewonderingswaardig. Niks dan lof.

Eens met gigage, ik vind vorige album ook beter dan Infinite. Hier staat weinig op dat ik weer eens ga beluisteren. Het zijn natuurlijk prima muzikanten maar de nummers zijn onvoldoende pakkend naar mijn muzieksmaak.

ja jongens we worden allemaal oud hard rock heavy metal vele zijn er mee opgeroeid ik heb de muziek wel wat later leren kenen. de enigste denk ik die vroeger ook gehoord heb is kiss en ook deep purple en the rolling stones. maar verder wist ik dus niets over deze muziek. het is echt begonnen met een maxi plaat van iron maiden en dan verder dan heb ik ook concerten bezocht muziek gekocht en beluisterd. maar niet echt naar deze classicers meer naar motorhead metallica en zo verder gelijk alle jonge gasten in die tijd want deep purple dat was niet echt ons ding. maar ja de tijden veranderen net als de muziek ik hou nog wel van de oude hardere metal bands maar heb nu ook meer oor naar het wat zachtere werk. maar zoals gezegd iedereen word oud hoe veel hard rock metal bands bestaan er nu nog met de zelfde leeftijd van ongeveer deze band? hoeveel zijn er niet die gezegd hebben te stopen en dan nog steeds weer verder gaan. scorpions gingen ook stopen ze waren ook al een leeftijd wanneer ze nog een plaat hebben uitgebracht en ook niet zo goede als hun oude. dan black sabbath ook een nieuwe oke zij zijn nu echt gestopt. maar het is maar om een voorbeeld te geven dat het bijna bij elke oude metal of hard rock band de platen naar mijn mening toch anders zijn dan in het begin. ballads dat was voor posers maar zie hoe ze veranderen. denk dat er bijna ongeveer wel elke metal hard rock band een ballade hebben gezongen . sommige blijven bestaan en anderen vallen af nu begint ook iron maiden te verouderen. maar ze zijn nog lang niet gekomen waar deep purple en zo is want ook bijna in elke metal hard rock band is er al eens een wissel geweest de zanger de drummer en zo verder. ook ac/dc gaat ook al behoorlijk lang mee ook een leeftijd bereikt maar ze hebben nu ook problemen de zanger de gitarist is nu vervangen maar vraag je af zal het nog het zelfde zijn als de oude ac/dc voor die jongere wel maar we oudere horen toch liever de oude ac/dc. dus zolang ze er zin in hebben om wat te muziek te spelen en of de platen goed zijn of niet ieder zijn eigen smaak zeg mij dan ook niet dat zelfs de populairste groep geen slechte plaat heeft uitgebracht? ze hebben nog sommige niet deze leeftijd. laat eens kijken als dat gebeurd is zullen dan nog bestaan?

Wat,

Typisch geval van slaaptypen....

Las net dat 12 juni 'n nieuwe deep purple album uitkomt. Genaamd Whoosh.... Vreemde naam. Maar als het album net zo goed wordt als de laaste 2 studio albums ben ik dik tevreden.
Kan me hier op verheugen. Wordt zo alweer 'n mooi muziek jaar 2020!
Een nieuw live album van rory gallagher (met opnames van' 77tour) volgende maand (maart) en nu 'n nieuwe deep purple. Nu nog 'n nieuwe Joe bonamassa of 'n nieuwe black country communion!
Mijn muziek jaar kan bijna niet meer stuk. Laat maar komen. Ben nog aan het genieten van de laaste Gary Moore (Live London) ook geweldig. Wat 'n heerlijk bluesrock /rock jaar. En we zijn nog maar in februari..... En nog veel leuks in aantocht!! Hopelijk weer 'n mooi deep purple album. Let's rock.

Het is allemaal weergegeven in chronologische volgorde. Dus de bananen liggen rechts op een krat, vlak na de Abandon verwijzing....
(Voor de kijkers links.)

Ach natuurlijk, chronologisch. Prachtige clip, prima song ook.

Mooie vormgeving op elpee met gatefold sleeve en bedrukte binnenhoezen. Wel op 45 toeren draaien want het betreft vier kortere plaatkanten. Time for Bedlam, The Surprising en Birds of Prey zijn de prijsstukken en All I Got Is You vind ook mooi. Alleen dat logge Get Me Outta There en On Top of the World vind ik wat minder. Over het algemeen werkt die 'kortere liedjes' aanpak wel en op Whoosh! lijkt die lijn doorgezet te worden.

Ook hier de 45rpm Lp.
Heerlijke plaat. Wordt nog steeds beter. Ja, héél anders dan de begin jaren 70 maar nog steeds fijn.
Ian Gillan heeft amper ingeleverd!

Poh, wat een energie nog voor zulke grijze mannen!

Dit blijf ik een lekkere plaat vinden, niet voor in de auto, daar vind ik hun platen tot en met 1984 beter geschikt voor, maar lekker om in huis te draaien

Wat is eigenlijk het verschil tussen thuis en auto? Ik had juist vandaag ..... Whoosh hard in de auto aanstaan en het was geweldig.

Wat zou het voordeel van thuis zijn geweest?

Tegenwoordig mag je overdag op de snelweg overal nog maar 100, en dan heb ik het liefst een beetje muziek erin die je wat oppept en wat extra energie geeft, en dat zijn vaak de wat stevigere platen. Maar zoiets verschilt natuurlijk per persoon.

Je wilt toch niet zeggen dat je bang bent in slaap te vallen, bij Infinite?
Ik moet zeggen dat ik de productie in de regel van albums vanaf 2010 een stuk beter en mooier vind klinken.

Die oude Deep Purple albums jaren '70 waren niet eens zo heel erg hard als dat we misschien willen geloven. Niet slecht en voor die tijd....
Maar Morse en Airey laten zich behoorlijk gelden, zeker vanaf Now What?! In de auto valt geen minuut stilte!

Ik heb de oudere albums van DP allemaal geremasterd, en dan klinkt het geluid ongeveer hetzelfde als op deze Infinite. Heb een 6 cd wisselaar waardoor ik niet heel vaak hoef te wisselen. Streamingsdiensen is niets voor mij, geef mij maar gewoon een cd. Ik moet zeggen dat ik dit zeker het vlotste album van DP vind vanaf 2000, en zeker niet slaapverwekkend, maar gewoon een lekker luisteralbum

Dat je thuis bij het beluisteren van bijvoorbeeld "Infinite" een glas whiskey kunt drinken onder het genot van een lekker sigaartje. Zittend in je luie stoel realiseer je dat je op dat moment luistert naar de onbetwist beste rockband allertijden.

Deep Purple heb ik gevolgd tot "Stormbringer". Deze cd zag ik toevallig liggen en deze mag er wezen hoor. Zeker geen uitgebluste Purple . Ik zou zeggen integendeel . Steve Morse schittert hier wel ( ken ik van zijn solo album "Southern steel" , wat trouwens ook de moeite is ).

Vond Infinite vooraf interessant. De hoes (ook de cd-versie) is prachtig met binnenin de bustes van de vijf uitgehakt in een ijsberg, verwijzend naar de hoes van In Rock. De thematiek van de ijsbreker, de verwijzingen naar (on)eindigheid in de titel en de vaarkoers (cirkels) van het schip op de hoes.
Maar na aankoop viel hij tegen. Niet dat ik verwachtte dat Deep Purple de jaren '70 zou herhalen, nee, het was me simpelweg niet afwisselend genoeg. Jaren heeft hij in de kast gestaan en wat gebeurt er? Hij bevalt opeens véél beter.

Slechts negen eigen nummers. In de bijbehorende docu van anderhalf uur (wel wat lang) valt te zien hoe het album tot stand kwam: vijf muzikanten in een kring met producer Bob Ezrin erbij. Ruwe ideeën wordt gearrangeerd. Gillan luistert, probeert zanglijnen en noteert teksten op een kladje. Meer uitproberen, repeteren en voilá. Zoals het eigenlijk al vanaf het debuut gaat, al weet ik niet of ze in 1968 bij het schrijven ook in een cirkel werkten. In de eerste helft zijn Time for Bedlam, “single’’ All I Got Is You en One Night in Vegas smaakmakers.
De tweede helft begint sterk met het progrockachtige en meestal rustige The Surprising, waarna Johnny's Band lekker uptempo swingt. Mijn favorieten in het Purple-met-Morse zijn bijna altijd de rustiger nummers, omdat daar de (prachtige!) melodieën dominanter zijn in zowel zang als gitaar en toetsen. Het is daarom dat ik met On Top of the World en Birds of Prey minder heb.
Wat betreft Roadhouse Blues: in 1972 werd het origineel van The Doors overtroffen door de intense versie van Status Quo en daar gaat Purple bepaald níet overheen.

Drie sterke nummers in de eerste helft, twee op de tweede. Met de nummers die me minder pakken, is Infinite nog steeds een lange zit. Maar waar ik in 2017 met moeite drie sterren had gegeven, wordt het nu een halfje meer: een krappe 7 als schoolcijfer.

PS: in 2017 schreef Icon E (niet meer actief op MuMe) bij dit Infinite: "Ach, wie verdient er nog geld met het verkopen van cd's?" Wel, de verkoop van cd's en vinyl in het Verenigd Koninkrijk doet het inmiddels goed, zo meldde Phil Aston twee dagen geleden in zijn vlog. Goed nieuws voor Deep Purple, van wie overmorgen = 1 verschijnt.

De laatste twee weken zit ik een beetje in een Deep Purple Fase, vandaag dit album drie keer op de repeat gehoord en het was zeker een aangename luister belevenis. De band is totaal niet meer te vergelijken met hun Child of Time periode, maar er wordt naar mijn idee nog net zo bezield gespeeld door de spelers van diverse leeftijden.

De nummers met een fraaie opbouw zoals de openingstrack Time for Bedlam, hebben mijn voorkeur.
Gillan is hier overigens nog prima vocaal aanwezig….

Het derde nummer All I Got Is You, is een prijsnummer, subtiele opening waarna de dans tussen gitaar en orgel goed aanvangt, een stuwend gezongen nummer waar de klankkleur van Gillan heel goed aansluit op de gedreven passages. Het refrein is grand cru Deep Purple.

Na wat kortere tracks ontvouwt The Surprising zich ook als een progrock nummer, mijn favoriet!
een mooi 'vol' nummer, het lichte geluid van de Bekkens brengt mij terug naar het intro van Child in Time.

Johhny's Band is een lekker tussendoortje met een catchy refrein.

Birds Of Prey begint stevig maar niet uptempo, het derde progrock nummer, er zit een soort van vervormer op de stem van Gillan, na twee minuten komt de song in een rustiger fase. De melodie lijn is samen met de gitaarsolo's stuwend omhoog. Zelf vind ik de gitaarsolo's in dit nummer, zeker naar het einde toe, de beste van het album.

Het slotnummer is een bluesnummer, een genre waar ik niet direct warm voor loop…
Maar all over een prima albums, zeker een zeven, maar een halve ster erbij voor de gedrevenheid die de senioren hier aan de dag leggen.