Slowdive - Slowdive (2017)

Aangetrokken door de goede nummers die voorbij waren gekomen in het Song v/h Jaar topic, deze plaat toch maar eens opgezet. Nummers uit de jaren '90 van deze en vergelijkbaar shoegaze-bands deden me weinig, maar hier waren dus enkele nummers die me zeker in positieve zin opvielen. Tracks als Sugar for the Pill (beste nummer), No Longer Making Time en Falling Ashes zijn duidelijk de betere, terwijl de rest zeker niet als slecht, maar eerder als tussendoortjes aanvoelen. Best wel een goed album, maar zal vermoedelijk niet regelmatig terug opgezet worden.

Niet beter dan mijn favoriete album, Just for a Day, maar ik ben zeker in mijn nopjes met dit comeback album van Slowdive! Zeker de eerste nummers tot het midden zijn de songs weer van hoog niveau en betrap ik mezelf erop dat deze nummers steeds in een zucht voorbij zijn en ik zou willen dat de nog twee a drie minuten langer zouden duren! Go Get it is voor mij de zwakke broeder van het album, maar daarna herpakt ome Neal zich weer prima met het prachtige Falling Ashes.

Voor nu een mooie 3,5 maar als dit album nog verder gaat groeien, kan er zomaar nog een punt bij komen.

Ik ben dol op zanger Neil Halstead. Echt een songsmid. Verantwoordelijk voor mijn lievelingsalbum (Sleeping on Roads). Ik hield altijd meer van zijn dreampopband Mojave 3 dan van zijn shoegazeformatie Slowdive, maar het nieuwe album is van een enorme schoonheid.

Mijn favoriete nummer van het nieuwe album is Sugar for the Pill. Het had ook zo van Mojave 3 kunnen zijn. Zo subtiel, zo dromerig, zo lief. Prachtig!

Hoe f*cking hééééérlijk is Sugar for the Pill?!

*repeat

En Slomo? En Star Roving? En Falling Ashes? En......

'Slomo' is een meesterwerkje. Rachel op dat nummer.

Slowgaze die een nummer genaamd 'Slomo' van een band genaamd 'Slowdive' aanprijst. Ach ja, het zal vast en zeker langzame muziek zijn.

Dat schijnt de nieuwe premie te zijn voor herintreders, een lolbroek in safari-uitvoering

Alhoewel ik nu wel snap waarom jij een liefhebber bent van Soft Machine en graag op de Gong slaat

'Sugar For the Pill' werd net als achtergrondmuziek gebruikt voor een serie over de Reformatie. Dat maakt mij echt boos, want dat leidt alleen maar af van het ware katholieke geloof.

Compleet gemist in de 90's, deze band. Hoog tijd om die oude albums eens te luisteren. Déze is níet langs me heengegaan (eerste kennismaking Star Roving smaakte naar meer), en gelukkig maar. Acht steengoede nummers, dus het hoogste cijfer.

Totaal onverwacht heeft de plaat me bij de keel gegrepen. Mijn mond valt letterlijk open wanneer de eerste zin van Slomo wordt gezongen. Wat een nummer! Af en toe kabbelt het voort, maar dan duurt het gelukkig niet al te lang vooraleer de plaat zich herpakt. Als ik één minpuntje mag noemen, dan is het Falling Ashes. Het nummer doet af aan de sfeer die deze plaat heeft en is niet boeiend genoeg om hier acht minuten aan te geven.

No Longer Making Time

Live in Amsterdam

Slowdive - Slomo @ Paradiso
Slowdive - Star Roving @ Paradiso
Slowdive - Don't Know Why @ Paradiso
Slowdive - No Longer Making Time @ Paradiso

Wat een schitterend werkje en ik zou hem graag nomineren voor een van de beste comeback-albums ooit verschenen. Dromeriger en mooier als Sugar For the Pill krijg je ze niet snel. Acht kleine meesterwerkjes. Ik hoop dat ik ze nog een keer live kan zien, want dat is me tot noch toe steeds niet gelukt. Maar van mij mogen ze er best nog een tourtje plus album bij doen als de kwaliteit zo hoog blijft.

Trouwens, iemand anders die vergelijkingen hoort tussen Daydreaming van Radiohead en Falling Ashes? Pianomotiefje heeft wel wat weg van het nummer.

Die vergelijking hoor ik ook! ?

Ongelooflijk dat ze zoveel jaar na dato het oudere werk nog kunnen evenaren. Niet alleen door het kunstje opnieuw uit te voeren maar ook door allerlei nieuwe wegen in te slaan. Dit is niet voor veel bands weggelegd.

Wie had gedacht dat Slowdive ooit nog met zo'n fijne plaat op de proppen zou komen? Als een band na 20 jaar stilte weer met nieuw werk komt, mist meestal toch het heilige vuur van de eerdere albums. Daar was ik nu ook wel bang voor, al was hun optreden op Best Kept Secret enkele jaren geleden wel fantastisch, dus live zat het in ieder geval wel goed.

Een Slowdive album is bij mij altijd een beetje hit and miss. Fenomenale nummers afgewisseld met soms wat nietszeggende nummers. Op hun bekendste plaat Souvlaki is dat bijvoorbeeld goed hoorbaar. En ja, ook op Slowdive is dat wel het geval, maar toch in mindere mate. "Falling Ashes" en "Everyone Knows" vind ik weinig spectaculair, maar eigenlijk zijn alle andere nummers gewoon dik in orde. En dan staan er met "Star Roving", "Sugar for the Pill" en mijn favorieten "Slomo" en "No Longer Making Time" ook nog een aantal nummers op de plaat die zich kunnen meten met het beste wat Slowdive heeft gemaakt.
Het is allemaal wat minder shoegazy, met minder uitwaaierende gitaren en galm. Wat op zich best jammer is, maar anderzijds is het goed dat ze hun sound licht hebben gewijzigd / geupdate, dat laat horen dat ze niet alleen hun '90's sound eindeloos blijven recyclen. Slowdive is een plaat die elementen bevat van al hun voorgaande werk, maar als plaat prima op zichzelf kan staan met toch een eigen geluid, dat nu wat dichter bij de progrock staat dan bij de shoegaze.

Heel prettig verrast door dit eerste album in meer dan 20 jaar. 4*

Zo zie je maar wat voor een sterke plaat dit is, want Falling Ashes vind ik misschien wel het beste nummer van het album.

Is het erg ironisch dat ik niet weet waarom Don't Know Why zoveel minder populair is dan de rest van dit album?

Iedereen weet dat (Everyone Knows).

Wow! "No Longer Making Time"

Is voorbehouden aan de echte liefhebbers!
Het nummer is fantastisch!

Nu pas ontdekt dit. zo mooi.

Jemig...dat kwartje viel vorige week bij mij ook pas deze plaat op vinyl te hebben aangeschaft. Wat een ge-wel-dige song! Ik gooi deze nog een halfje omhoog, dé plaat van 2017!

Ik bezit ongeveer 8000 cds/sacds. Niettemin luister ik al twee jaar (bijna) elke week naar dit prachtalbum. Wat een album, wat een prachtsongs.... en wat houd ik er veel geld aan over, want met dit album heb je werkelijk geen drugs meer nodig. Het album neemt je voor een lange trip mee, het keer je binnenstebuiten, draait je rond en zet je soms even weer op de grond na het einde van een track, maar het voert je gelijk weer weg met de volgende.... En als de cd-speler op een bepaald moment definitief stopt, word je gelukzalig wakker met een traan in je oog. Nog een keer, hoor je jezelf dan zacht mompelen voordat je opnieuw de play-knop indrukt...

Zeldzaam, weet ik als muziekfreak: er zit namelijk geen slechte song ertussen, hoewel 'Star Roving' ook na twee jaar luisteren nog steeds het hoogste hoogtepunt blijft tussen alle andere hoogtepunten....

Luister en huiver.

Haha, zacht mompelen weet ik niet. Maar het is een geweldig album! Heb hem nu ook op staan. Veel luisterplezier er nog mee!

Ben ik de enige die Slomo Live on KEXP een veel briljantere versie vind dan op het album?

Gewoon even schuimbekkend mooi hoor wat mij betreft...

Dan wordt het hoog tijd voor een nieuwe stereo. Er is trouwens ook een versie van Pitchfork.

In 2004 had ik 's nachts eens een heldere droom die zich afspeelde in een weids surrealistisch landschap. Er was niets of niemand, totdat ik mezelf in derde persoon tegenkwam. Die andere versie van mezelf was gekleed in een t-shirt met daarop de tekst: Slowdive. Ik volgde de jongen en vroeg wie of wat Slowdive was, maar die ander wou alleen gelaten worden, de situatie was ongrijpbaar. De volgende ochtend heb ik Slowdive gegoogeld en kwam ik er achter dat het een Britse band was geweest. Al snel raakte ik verknocht en verslaafd aan het album Souvlaki. Daarna aan Pygmalion, het album dat de sfeer van de droom nog wat beter opriep. De muziek van Slowdive is voor mij erg wezenlijk / spiritueel, het raakt erg dicht aan mezelf.

En pas nu mijn eerste bericht bij dit album. In 2014 verschenen uit het niets opeens die video's op YouTube waar ze live op het Pitchfork Music Festival stonden. (Neil Halstead met een The Stooges t-shirt, wat wil dat dan zeggen?). Wat een gigantische comeback! Ik werd omvergeblazen, en nog steeds als ik die video's zie, onovertroffen. Meer had ik niet nodig, er was dan ook niet direct een behoefte om dit album vanaf de verschijningsdatum te moeten overconsumeren. De afgelopen jaren langzaam laten groeien en binnenkomen. Het is eigenlijk ongelooflijk hoe zichzelf opnieuw hebben uitgevonden en overtroffen en zo'n constant spannend niveau weten te halen.

Wow! Dit is onbeschrijflijk mooi! Sprookjesachtige samenzang en bijzonder fraaie muzikale omlijsting geven dit album een hemelse sfeer.

En alle albums van Slowdive meteen op 5,0* gezet zie ik en meteen ook vier ervan op 1, 2, 3 en 4 in je top-10. Je bent er snel ingedoken. Dat heet geen Slowdive meer maar Fastdive Pas op, de Slowdive-oceaan kent geen bodem, ga niet te diep!