menu

Marillion - This Strange Engine (1997)

mijn stem
3,45 (212)
212 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Castle

  1. Man of a Thousand Faces (7:33)
  2. One Fine Day (5:31)
  3. 80 Days (5:00)
  4. Estonia (7:56)
  5. Memory of Water (3:01)
  6. An Accidental Man (6:12)
  7. Hope for the Future (5:10)
  8. This Strange Engine (15:32)
totale tijdsduur: 55:55
zoeken in:
avatar van bikkel2
3,5
Een smetje op een helemaal niet zo' n slechte plaat.
ja, geen Afraid Of The Sunlght maar ga daar maar eens overheen.
Een vrij rustige songmatigere plaat. Maar wel met een geweldige slotsong. Een joekel van een epic.

avatar van Bluebird
3,5
Waarom deze demo het album niet heeft gehaald is me nog steeds een raadsel.... de Hogarth break in de albumversie verpest danig de sfeer. En daar moest deze goddelijke Rotherysolo voor wijken....

Marillion - "One Fine Day" (demo version) - YouTube

avatar van Deranged
Een 2 is wellicht toch wat laag voor een album waarvan ik de eerste drie nummers altijd een warm hart toe heb gedragen.

Dus toch zeker maar met eentje omhoog lijkt mij zo.

avatar van Deranged
80 Days is zo'n perfect popnummer zoals ze op Holidays in Eden ook wel staan.

avatar van bikkel2
3,5
Ja, die 2 was wel erg laag Deranged.

Maar toch ook geen superalbum na een overigens voorbeeldig 2tal hiervoor.
Hollidays In Eden vind ik meer een overgangsplaat.
Ik draai deze weinig meer, maar er staat toch wel aardig werk op.
Man Of A Thousand Faces is nog altijd een voorbeeldige opener.

Ozric Spacefolk
Dit is mijn meeste gedraaide H-era Marillion plaat.

Maar dat komt omdat het mijn eerste was. Ik had me altijd laten wijs maken dat Marillion met H. niets voorstelde.

Sindsdien alles herontdekt en een trouwe koper geworden.

Tip, voor de liefhebbers: Tales from the Engine Room met The Positive Light.

avatar van bikkel2
3,5
H en Fish.......het blijft een wisseling van de wacht die niet door iedereen werd gewaardeerd.
Getuige het concert dat ik zag in vredenburg toendertijd.
H had niet echt zijn avond, voornamelijk door technisch falen van div. apparatuur en instrumenten. Dus hij was wat kribbig.
Er waren wat figuren die de naam Fish scandeerden. Kinderachtig, want je hoeft niet te komen natuurlijk.
Natuurlijk is Marillion wel een andere band geworden, maar met H zeker niet minder.
Hij zingt trouwens nog erg goed live. Fish daarintegen heeft behoorlijk ingeleverd- te veel m.i. Hij is naar eigen zeggen ook aan het afbouwen. Hij gaat er binnenkort mee stoppen.
Maar zijn charisma is geweldig. Echt genoten van die man live.
Hij kan misschien nog als stand up comedian doorgaan, en dat is positief bedoeld.

Ozric Spacefolk
Dat een band van zanger (of andere muzikant) wisselt, betekent niet direct dat de sound verandert.
Er zijn nog vier andere bandleden die flink meeschrijven aan de muziek.

Dat de muziek anders werd is hun evenveel aan te rekenen. Dat vergeten mensen wel eens.

Fish solo is trouwens ook echt favoriet van mij met naast Vigil nog enkele andere mijlpalen als Fellini Days en Raingods with Zippos. H solo is ook leuk trouwens.

avatar van bikkel2
3,5
Ice Cream Genius is geweldig.

avatar van jellecomicgek72
4,5
Heb eigenlijk nooit de lage score van dit album begrepen, staan zoveel mooie nummers op..

avatar van DargorDT
4,0
Het titelnummer is voor mij vijf sterren waard, door de rest gaat er een ster af. Maar ja, TSE is dan ook geniaal. En niet elk nummer kan geniaal zijn. De rest is ook best genietbaar, al luister ik het album zelden compleet.

Ozric Spacefolk
Het titelnummer is ook fenomenaal. Maar ik zweer ook echt bij Estonia.
Beide songs staan ook op de remix-plaat. En de versies daarop zijn ook waarachtig prachtig.

avatar van DargorDT
4,0
Die staat niet op MuMe, toch? Ik moet Tales From The Engine Room weer eens luisteren dan.

Ozric Spacefolk
Staat gewoon op de site hoor. Er zijn nog maar weinig platen die niet op de site staan.

avatar van DargorDT
4,0
Gek, ik had vlak voor mijn post nog speciaal gekeken! Ik zal dat nog een keer doen, nu met mijn ogen open...

edit: Ik moest dus helemaal onderaan kijken Gevonden.

avatar van riesj68
3,5
Jammer van dit album. 6 slechte nummers, 2 klasse nummers. Het zou imo lang duren voor ze het niveau van Estonia en This Strange Engine stabiel vol konden houden.
Als fan van het bijna eerste (Fish-) uur was dit destijds voor mij het bekende afhaakalbum, met het waardeloze concert van deze tour in Vredenburg als bevestiging. Maar liefst 5 nummers moesten we aanhoren en niets van voor '88 meer? Pfff, zware avond daar in 1997, ben snel van de vloer afgegaan en een trapje opgezocht. Ik denk dat ik degene was die daar samen met mijn maatje luidkeels om Fish schreeuwde, nog nooit had ik hem zo gemist als die avond. Hoe 1 man een fantastische band om zeep kon helpen....
Wel het concert uitgezeten, in tegenstelling tot de Radiation tour in Ahoy en .Com live in Enschede, dat trok ik echt niet meer, maar de hoop won het steeds van het stemmetje in mijn hoofd: "niet doen!"

Later, ruim na Marbles m'n wantrouwen overboord gezet en weer toegang tot de muziek gezocht. O.a. vanaf dit album tot Marbles, niet kunnen vinden, helaas.
Toch een halfje omhoog vanwege 2 nummers die ze tot de dag van vandaag tot hun allerbeste na '88 mogen rekenen. Skip 6 van de 8 nummers en je houdt een 5* plaat over!

Pas op 24 juli 2012 durfde ik weer eens te gaan kijken, in Paradiso. En, eerlijk is eerlijk, ik werd opnieuw gegrepen door de mannen! Heb ook niet om Fish geroepen, dat slijt blijkbaar met de jaren
Live zijn ze dus nog steeds geweldig, en dat is goed om te weten.

Ozric Spacefolk
Gek, want Fish schreef de muziek niet.
De enige plaat van na '88 die in de stijl was met Fish, was Season's End.

De band zelf (5 bandleden) is verantwoordelijk voor koerswijzigingen, niet maar 1 bandlid.
Ik vind het wel heel bijzonder dat je 25/30 jaar muziek op het conto schrijft van maar 1 persoon.

avatar van Jumpjet
3,0
riesj68 schreef:
Hoe 1 man een fantastische band om zeep kon helpen....

Bedoel je daar jezelf mee?

avatar van riesj68
3,5
Haha, ik dacht na 18 jaar wel eerlijk te kunnen zijn, maar blijkbaar niet. Gelukkig was ik niet de enige, want echt, het was een voor Marillion-begrippen een waardeloos optreden, of ze zelf niet wisten wat ze met TSE moesten doen. Daar deed mijn/ons/het geroep geen afbreuk meer aan hoor, het leed was al geschied. Door 5 bandleden die zich nog nooit zo vervreemd van hun eigen materiaal in hun eigen Vredenburg moeten hebben gevoeld. En dat gevoel kwam over in de zaal.

En mijn eigen relativering werd ook nog niet opgemerkt. Ik ben na nog 2 mislukte pogingen 12 jaar heel braaf geweest en gewoon niet meer gekomen, daar heb ik iedereen een plezier mee gedaan. En daar konden 5 bandleden niets aan doen, die deden hun best wel en maakten ook nog/weer (heel) mooie muziek tussendoor. Ik kon niet volgen.

Terug naar het album: ben niet de enige die er iets op aan te merken heeft? Deze en o.a. Radiation missen gewoon samenhang en een constant niveau. Op ieder album wel iets leuks te ontdekken, maar even geen magie, op de eerder genoemde uitzonderingen Estonia en de titelsong na. Jammer, want dat de band uit elkaar spat van het talent en vermogen tot het maken van fantastische muziek, dat weten we allemaal en hebben ze ook daarna getoond. Zie ook mijn waarderingen voor de andere albums.

Ben alleen van idolate fan tot kritische volger geworden, was in hetzelfde Vredenburg nog reuze enthousiast bij de presentatie van Seasons End en Hogarth, die stijf stond van de zenuwen. Mijn God, wat was ik blij dat "mijn" bandje gewoon doorging! Voor mij persoonlijk was er daarna echter een consequent dalende lijn in concerten en albums, Brave uitgezonderd, en daar heb ik dan uiteindelijk ook mijn streep getrokken.

Anno 2015 schreeuw ik niet meer om oude glorie, kom ik niets verstieren op het jaarlijks feestje in Port Zélande en zal me eens in de zoveel jaar, staande met een biertje bij de bar, de kunsten van de mannen aanschouwen. Oude liefde roest niet, maar ik hoef niet alles meer mooi te vinden.

avatar van bikkel2
3,5
Het is allemaal duidelijk, maar Marillion met H is een weg gegaan die mij wel bevalt.
De band nam hier en daar wat risico's en dat kan goed uitpakken of minder, dan wel niet.
De band is in ieder geval in staat gebleken om zich te blijven vernieuwen en dat kun je lang niet van elke band zeggen.
Ik was ook bij het 1997 concert in Vredenburg en vond de roep om Fish zoveel jaar na zijn vertrek wat kinderachtig, want het was totaal niet meer relevant.
Zo slecht speelden ze niet, maar er ging op technisch gebied nogal veel fout en dat had nogal wat invloed op het humeur van Hogarth.
Die was op een gegeven moment gewoon de lul bij een groot deel van het kritische publiek.
Hope For The Future het feitelijk enige draakje van dit album, ging er niet in en dat hadden ze wellicht beter moeten inschatten.
Ik vond dat de finale ( in herinnering King en de geweldige titeltrack ) indrukwekkend genoeg.

Dat was een beetje mijn beleving en zeker is niet elk album even geslaagd te noemen.
Risico van het vak als je tracht wat vernieuwingen aan te brengen of eens anders wilt klinken. No big deal. Liever dat dan een band die elke keer de zelfde plaat maakt.

Ozric Spacefolk
Dat is mooi gezegd. Kijk, Marillion heeft gewoon progneigingen. En bands als Radiohead ook. Best logisch dat Marillion een beetje afkijkt bij de alt-bandjes.
Eerst keken ze af bij Camel en Genesis.

Ik moest ook wat wennen aan het alt-rock geluid van de band. Maar na mate ik ouder werd en mijn muzieksmaak ook mee veranderde moet ik zeggen dat het me steeds meer is gaan bevallen.

Fish solo vind ik trouwens ook te gek. En ook het solomateriaal van Hogarth. Schijnbaar ben ik minder kritisch. Verder ben ik maar 3 keer naar een concert geweest van de band; Marbles-tour, Happiness is the Road-tour en die akoestische tour. En keer op keer was de sfeer geweldig.

avatar van Rogyros
4,0
Om Fish roepen tijdens een Marillion concert na 1988 vind ik eigenlijk wel triest. Ik weet dat dit even geleden is en het is gebeurt en zo, maar ik heb het nooit begrepen. Ieder mag zijn smaak hebben, maar het was toch al bekend dat Fish niet meer in de band zat. Fish ging zelf weg nota bene. De band regelt een andere zanger en dan ga je roepen om Fish...

Het is toch geen wedstrijd tussen de twee zangers of zo... Je mag van concertpubliek wel verwachten dat het geen voetbalpubliek is dat een speler uitfluit en roept om zijn voorganger? Ik vind het vreemd en ik heb op een concert (ben een keer bij Marillion geweest, en toen was de sfeer normaal) nooit zoiets meegemaakt.

avatar van Rogyros
4,0
Over dit album trouwens, ik draai het steeds vaker. Vind ook dat er maar een skipmoment in zit. Ik vind Marillion een geweldige band, die ik steeds meer ga waarderen. Hun albums zijn divers en dat er daardoor ook mindere albums tussen zitten, is ook logisch. Enfin, zoals Michel hierboven al aangeeft.

Ik ben ook meer liefhebber van de Hogarth periode dan van de Fish periode. Maar beide periodes kan ik zeker waarderen. Ik luister de eerste vier albums alleen minder vaak.

avatar van Jumpjet
3,0
bikkel2 schreef:
Zo slecht speelden ze niet, maar er ging op technisch gebied nogal veel fout en dat had nogal wat invloed op het humeur van Hogarth.
Die was op een gegeven moment gewoon de lul bij een groot deel van het kritische publiek.

Dat is ook hoe ik het concert heb ervaren. En het geroep om Fish zal ook niet hebben bijgedragen aan het spelplezier van de band ( Steve H. in het bijzonder) vandaar ook mijn kritische noot aan het adres van riesj68.
Of het zonder technische problemen en/of verstokte Fish-aanhangers wel een goed concert was geweest betwijfel ik overigens ook wel. This Strange Engine was het eerste van een rijtje albums uit een periode waarin Marillion niet goed raad wist met zichzelf. En dat was ook terug te zien op het podium.

Ozric Spacefolk
Misschien dat deze periode even een dipje was, maar er zijn wel een paar van de beste songs geschreven in deze periode, die nog gretig aftrek vinden: 3 minute boy, Interior Lulu, This Strange Engine, Estonia, When I Meet God, Quartz, One Fine Day en vergeet het prachtige Memory of Water niet, die zich zo mooi leent voor remixes en her-arrangementen.

avatar van Jumpjet
3,0
Met Ozric Spacefolk eens voor wat betreft Estonia en Quartz. Maar dat zijn lichtpuntjes op albums die ik verder maar zozo vind.
Marillion heeft verschillende ‘mindere’ periodes gekend en dat is niet meer dan logisch als je al zolang bestaat. Er zijn maar vier albums met Fish, dus alleen al statistisch gezien is Hogarth in het nadeel als het gaat om het aantal ‘mindere’ albums. Het knappe van Marillion is dat ze zich vroeg of laat steeds hebben weten te herpakken. Ten tijde van het tienjarig bestaan kwam de verzamelaar uit met ‘Sympathy’ en de bijbehorende single(s) met als B-kantjes I will walk on water en een live versie van Kayleigh deden het ergste vrezen. Vervolgens haalden ze met het sterke Brave weer iedereen bij de les. De breuk met label EMI na Afraid of Sunlight luidde een lange periode in waarin Marillion z’n bestaansrecht probeerde te bewijzen in het veranderde muzieklandschap. Zo wordt het geluid van Radiation nog wel eens in verband gebracht met Radiohead, al heb ik nooit helemaal begrepen waarom. De band kwam pas weer op het juiste spoor toen ze doorhadden dat aansluiting vinden bij de heersende trends geen optie was. Met Anoraknophobia omarmden ze hun eigen nerdy outsider status en dat moet als een bevrijding hebben gevoeld, want daarna kwam het meesterlijke Marbles. Ook Happiness is the Road mag wat mij betreft tot het beste Marillion werk worden gerekend. Maar tussen Marbles en HitR zat dan weer het mindere Somewhere Else. En zo kunnen we nog wel even bezig blijven, vroeg of laat zit er weer een briljante plaat aan te komen…

Ozric Spacefolk
Somewhere Else en Less Is More zijn mooie tussendoortjes tussen de meer epische platen.
Je tovert niet elke dag een dubbelaar uit je hoge hoed.

Anoraknophobia is trouwens een beetje een voortzetting van House van Marillion.com. Marillion goes trip-hop. En niet te vergeten de bijbehorende remix-wedstrijd. Leuk dat ene progband zo met dance en electronica heeft geflirt. Die trip-hop invloeden horen we lichtjes terug in Marbles en Happiness is the Road. Mosley laat zich meer begeleiden door samples en loops.
Dus de experimenten waren niet voor niets.

avatar van musicborst
4,0
Ik heb elders op deze site al mijn Marillion geschiedenis prijs gegeven, dus ik kan het kort houden nu. Ik begrijp Riesj68 wel als het om de muzikale ontwikkeling gaat van Marillion. Alleen ik begreep en zal ze werkelijk nooit begrijpen, de mensen die 10, 15 jaar na dato nog Fish blèren. Of om Grendel roepen tijdens de Brave tour. In en in triest als je het mij vraagt.....
Overigens ben ik afgelopen december weer eens bij een concert geweest, 14 jaar na mijn vorige laatste concert waar ik voor het einde de zaal verliet (mijn manier om mijn onvrede te uiten) en ik moet zeggen dat Marillion en Musicborst weer vriendjes zijn. Het zal denk ik ook nooit meer worden hoe het was maar dat geeft niet, logisch, alles is veranderd, iedereen is veranderd, ik ben veranderd!
Ze zijn bezig met een nieuwe schijf en ik ben er bij als ze hem komen presenteren!

avatar van rkdev
4,0
Ze stuiten jou niet meer tegen de musicborst gelukkig

avatar van musicborst
4,0
rkdev schreef:
Ze stuiten jou niet meer tegen de musicborst gelukkig


De band ansicht niet... Een paar albums van hun nog wel hoor!

Deze TSE is een twijfelgeval, zit nog steeds in een soort ontkenningsfase waar ik in 1997 in terecht kwam. 4 sterren is wel wat veel, ze hadden nog wat credits die meegelift zijn met de reeks superalbums tussen 1985 en 1995!

Gast
geplaatst: vandaag om 12:06 uur

geplaatst: vandaag om 12:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.