The War on Drugs - A Deeper Understanding (2017)

Ik werd door een vriend geattendeerd op dit album. Ik heb het een week lang dagelijks geluisterd via Spotify en toen meteen de deluxe versie gehaald bij de plaatselijke platenshop. Ik vind dit het persoonlijk het mooiste album van 2017. Uitschieter vind ik het nummer 'Thinking Of A Place'. Een prachtig langgerekt nummer van maar liefst 11 minuten. Inmiddels diverse luisterbeurten verder op mijn platenspeler en ik wordt er nog steeds iedere keer gelukkig van.

Wat een super album is dit. Al tig keer gedraaid en je blijft nieuwe dingen ontdekken.

Het blijft heerlijke muziek. Traag, rustig, gelaagd en sferisch. Er wordt goed gemusiceerd en het klinkt als een klok. Het is ook weer eindejaarslijstjesmateriaal. Maar de absolute euforie en vervoering die Adam Granduciel kennelijk bij veel users hier teweeg brengt, die is mij toch vreemd. De hoge opwinding of diepe emotie, die ervaar ik niet. Maar wel heel veel luisterplezier, hoor.

Aangenaam verrast door deze plaat. Vandaag heb ik er eens goed voor gezeten met het tekstboekje en een koptelefoon. Ik hoor hele mooie dingen, veel sfeer en melancholie. Favoriet: het epische Thinking of a Place. Dit album gaat hoog eindigen in mijn jaarlijstje.

Nog beter uitgebalanceerd dan het al uitstekende Lost In The Dream met louter topsongs die steeds meer onder de huid kruipen naarmate je ze vaker beluistert. De productie is overrompelend en de muziek bestaat uit verschillende lagen die vooral in dienst van de sfeer staan. Vooral het 11 minuten lang durende Thinking of a Place is prachtig. The War on Drugs is duidelijk één van de grootste bands in de jaren '10.