The War on Drugs - A Deeper Understanding (2017)

Uitstekende tip, dank je wel.

Ga ze ook eens proberen. Bedankt voor de tip

Ik vond hun vorige album,waarmee the War on drugs hun grote doorbraak beleefden,best aardig maar daar bleef het ook wel een beetje bij.De opvolger,A Deeper Understanding zet die lijn een beetje voort al kom ik wel tot de conclusie dat de band hier met een aantal erg sterke songs op de proppen komt.
Vooral Pain en Nothing to Find zijn toch wel erg mooi met ook nog een aantal nummers in hun kielzog.
Alleen ben ik niet echt een liefhebber van de zang van Adam Granduciel.Na een goed half uur begin ik me toch iets te irriteren aan zijn wat zeurderig stemgeluid en dat in combinatie met de zweverige rock is dan net iets te veel van het goede.
Maar ik kan niet ontkennen dat The War on Drugs een mooi stukje muziek maakt en in een dosis van een half uur is dat goed te doen.En alhoewel ik nooit echt een fan van de band zal worden kan ik niets anders dan concluderen dat A Deeper Understanding toch best een goed album is.

Ik ben op deze druilerige nacht alweer halverwege deze LP en ook in deze omstandigheden klinkt The War On Drugs nagenoeg perfect - tijd om er een halfje bij te doen. Daarmee is mijn waardering voor deze plaat hoger dan voor Lost In The Dream - nou ja, draai ik die morgen wel.

Dit is en album om heerlijk bij weg te dromen. Bijzonder fraaie zang met heerlijke muzikale omlijsting.

Een minuut of dertig is net mooi, met de muziek is weinig mis, Thinking of a Place is zelfs meesterlijk. De zang van Adam Granduciel trek ik echter maar een paar songs, zijn stem is mij te zemelig heeft te weinig karakter en hij varieert bijna niet. Dat is jammer want met een betere zanger zou TWOD tot mijn playlist behoren, nu blijft het bij korte momenten maar een heel album is voor mij teveel van het goede.

Exact mijn beleving bij deze band. Ik hoorde onlangs in de top 2000 Thinking of a place weer eens voorbij komen. Ik zat in de auto en het was aan het einde van de middag. Het waterige zonnetje was aan het wegzakken en het was koud buiten. Het nummer kwam geweldig binnen bij me. Keihard aangezet en rijden maar! Naar aanleiding van die fantastische ervaring het album maar weer eens opgezet. Maar net als de schrijver hierboven blijkt een heel album toch echt (veel) teveel van het goede. Ach, we blijven het zo af en toe gewoon proberen

Wat alle criticasters ook zeggen: ik vind deze groep de max en ja, je hoort invloeden van andere artiesten, maar zelfs Eddy Vedder met Society (prachtig nummer trouwens) haalt toch wel bij 'Blowing in the wind' de mosterd voor bepaalde fragmenten. So what…
Ik beluister de muziek van TWOD geregeld: thuis, in de auto,... en word het eerlijk gezegd nooit beu.
Voor mij is het steeds genieten, thuiskomen en ik wacht al op de volgende cd en het volgende optreden.
Smaken verschillen ...

Ik hou van dit album.
Hoewel 'Up all night' me eerst niet zo kon bekoren, kon het vervolg met 'Pain' en 'Holding on' en 'Strangest things' dat dan weer wel.
Intrigerende stem, sterke sound en goede gitaar!
Like it.

Eerste kennismaking met deze band. Leuke plaat tijdens het thuiswerk maar verder niets bijzonders. Ik snap de vergelijkingen met Springsteen, Dire Straits en zelfs Dylan, maar het steekt wel wat bleekjes af tegenover die artiesten. De lead vocal heb ik na een tijdje wel gehad omdat het me teveel op een gimmick begint te lijken, met die hese Dylandraai er telkens achteraan. Verder is er op enkele uitzonderingen na voor mij een gebrek aan dynamiek om het enigszins boeiend te houden. Kom aub af en toe eens uit wat meer uit uw kot mannen.

Waar bij de voorganger het kwartje aan de goede kant viel, dankzij een aantal écht goede songs en hooks, verdrinkt deze plaat helemaal in de valkuil waarmee Lost in The Dream op momenten reeds flirtte. Holding On is een schitterende single en Thinking of a Place een sterke album track; echter daarbuiten te weinig stand out momenten om de grote Internationale appreciatie imo te rechtvaardigen.