Led Zeppelin - BBC Sessions (1997)

Oke, misschien is het gitaarwerk op de eerste Whole Lotta Love slordig maar als leek zie ik toch een fantastisch energiek nummer met een grotere spanningsopbouw dan op de studioversie. En als Page dan met die (slordige?) solo inkomt zetten na dat dreigende middenstuk. Bam!

Je hoort hem zoeken naar wat hij gaat doen tot 'ie te laat is en hij maar een lullig nootje aanslaat, nah. Klein smetje, maar het verziekt inderdaad niet meteen het hele nummer.

Page speelt nog een paar keer slordig op deze cd's, maar dat vind ik lang niet altijd een nadeel. Niets zo saai als van die (sessie)muzikanten die overal netjes de standaard toonladders afmaken.

Zoist maar net, Stijn.

Daarom luisteren we ook zo graag naar NY.
Want al zijn albums zou je kunnen 'verbeteren' als je ze gepolijster wilt hebben. (wel een andere zanger nemen dan)

Ik denk alleen dat de meeste fans dan afhaken.

Mooie "BBC Sessions" van Led Zeppelin. Ik moet wel zeggen dat ik de eerste CD een stuk minder vind dan de tweede. Het studiowerk komt af en toe wat rommelig en gehaast op me over. Ook het feit dat "Communication Breakdown" drie keer voorbijkomt helpt niet echt. De tweede CD met live opnamen is duidelijk beter. Mooie lange uitgesponnen versies, prachtig intens gitaarspel van Page, stuwende ritmesectie van Bonham en Jones en mooie uithalen en vocale prestaties van Plant. Als echte bluesliefhebber hoor ik duidelijk de roots van Led Zeppelin.

Nr. 13 is superieur aan aan nr. 1. Nrs. 11 en 12 sla ik wel over. Ik heb I can't quit you Baby altijd als een inferieure versie van You shook Me beschouwd en dan vind ik wel prettig dat hij geconcentreerd is ipv uitgerekt.

Ah, vergeet BBC Sessies. Vergeet ook The West en The Song.
Zo goed als dit was Led Zep nooit op het podium.

Led Zeppelin - Live at the Royal Albert Hall 1970 (Full Concert) - YouTube

Ze bespelen hun instrumenten niet, maar ranselen de noten er uit. En Plant klinkt fantastisch.

Mee eens, vooral bring it on home is fantastisch

we moeten gewoon dankbaar zijn dat dit er is. zoveel is er niet van led zep. dit is een ijzersterke compilatie van hun eerste 4 albums

Momenteel voor de bijna schandalige prijs van 5 pond te koop bij amazon: BBC Sessions: Amazon.co.uk: Music

Sla je slag.

Ik krijg soms het idee dat deze band in een soort eigen tijdszone opereerde (en nog steeds opereert). Waar de platen van de meeste andere bands altijd wel op een bepaalde manier "aan hun tijd hangen" (overigens vrijwel altijd zonder dat mij dat stoort), lijkt het wel of de muziek op Zeps eerste vijf à zes platen helemaal buiten de tijd staat en als het ware in een parallel universum tijdloos voortbestaat (terwijl met name de eerste twee platen toch zulke duidelijke wortels in de blues hebben). Hoewel ik sommige van hun platen al 40 jaar ken ontdek ik er nog steeds nieuwe (muzikale èn emotionele) dingen in, en het lijkt wel alsof ik ze elk jaar nóg een procent beter ga vinden. Deze live-opnames zijn een prachtige aanvulling op hun reguliere werk, scherp en direct en toch ook weer met die magie waardoor de muziek aan het hier en nu ontstijgt. Aan de berichten hier te lezen is How the West was won het verplichte volgende station...
 

Als iemand die de muziek van Led Zeppelin best aardig vindt, maar het niet dagelijks (of wekelijks) luistert, geloof ik niet dat ik tot de doelgroep voor deze cd behoor.

Bij de eerste schijf, een verzameling van verschillende sessies, neem ik aan dat die het interesantst is voor Zeppelinfans. Mits die de bootlegs nog niet hadden, uiteraard. Voor mij zijn er hier net wat teveel nummers die twee of drie keer voorbij komen.
De tweede schijf, met het concert uit 1971, vind ik daarom interessanter omdat het meer een geheel is. Daar staat dan weer tegenover dat bijna alle nummers die op deze schijf staan, ook op How the West Was Won staan. Ondanks een mooie uitvoering van Thank You, heb ik aan 1 album, die ik in de vorm van HtWWW al in huis heb, toch wel genoeg.

Met de muziek hier is niks mis (hoewel de zang van Plant voor mij hier en daar een beetje op het randje is van wat ik gedurende langere tijd aan kan horen), en uiteraard is Led Zeppelin een sterke liveband, maar deze BBC sessions vind ik niet echt interessant.

3.0*

Thank You is voor mij de beste ballad song van Led Zeppelin. Helaas niet op single uitgebracht.

Waarom is dat zo belangrijk dan?
Op het album is het toch te beluisteren?

Going To California is ook mooi.

Interessant
Led Zeppelin Announce Expanded 'Complete BBC Sessions' - Rolling Stone - rollingstone.com

Eindelijk op lp. Mooie box hoor. Ik ga er eens voor zitten.

Ik heb 'm dan toch nog bij dodax.nl kunnen kopen, voor 'maar' 83 euro thuis bezorgd (binnen een week). Ben erg blij dat ik al dit fraais nu op 5LP heb. Inderdaad een mooie box, met een nog mooiere inhoud die geweldig klinkt.

Het tweede deel (CD2 / LP3&4) van dit BBC Sessions is Led Zeppelin In Concert en wel at Paris Cinema, London at Thursday, April 1, 1971. Als je ook nog de 2 bonustracks hiervan erbij pakt, heb je een uitstekend en compleet Led Zeppelin concert te pakken. In een klein theater zingt en schreeuwt Robert Plant zijn longen eruit en gaat Jimmy Page vakkundig uit zijn dak. Grappig om te horen is dat het publiek rustig moet reageren, want het moet immers 3 dagen later op de radio worden uitgezonden.

Eigenlijk is vrijwel alles erg goed, dus is het lastig om er hoogtepunten uit te pakken. Opvallend goed zijn in ieder geval Immigrant Song, Heartbreaker, Since I've Been Loving You, Black Dog, Stairway to Heaven, Whole Lotta Love (medley) & Thank You.

Op het eerste deel (CD1 / LP1&2) staan verschillende sessies opgenomen in een aantal studio's in London uit 1969. Ook hier speelt de band vaak intens en sterk en hoor je nog de bluesrock van hun eerste 2 albums terug. Soms klinkt het wat rommelig, maar dat heeft juist ook weer zijn charme. Opvallend goed vind ik hier o.a. de bluessongs You Shook Me (2x) & I Can't Quit You Baby (2x) + Dazed and Confused & Whole Lotta Love. Alles bij elkaar zijn deze BBC Sessions ijzersterk en zeer aan te raden.

Een messcherpe en loodzware opening met You Shook Me, alvorens er met Dazed and Confused een voorlopig hoogtepunt wordt bereikt. Het is hier idd. nog veelal de bluesrock die de toon zet. What Is and What Should Never Be en Whole Lotta Love worden subliem neergezet en in de staart drie nummers van een optreden, met de nodige improvisaties en langgerekte solo's. En dat optreden van disc 2 is genieten, met favorieten als Black Dog, Thank You en een blokje rustige nummers. Val zelf onder de mensen die de akoestische aanpak van III prefereren boven de blues van II, maar dat terzijde. Die medley-aanpak van Whole Lotta Love vind ik dan in de regel minder geslaagd.

In 1997 de doppelceedee gekocht en later de 3cd met bonus nummers. Een geweldig historische overzicht van een van de grootste hard rockende bands uit de periode 1968-1980. Het bonusmateriaal maakt de aanloop voor de fan bijna noodzakelijk. De hele band is in full swing en grooved er lekker op los. Dat sommige nummers daardoor lang duren stoort geen moment. Led Zep wist wat dat betreft wel van wanten. De openings riff van Black Dog blijft magisch. En is nog relatief makkelijk te spelen op zo heb ik al ervaren.

Wel jammer dat er geen opnames zijn van na 1971 want ik had graag The Wanton Song gehoord in een live uitvoering, net als Nobody 's Fault But Mine.