Kevinski79 schreef:
Het is gebeurd, kon het niet meer aanhoren afgelopen zomer. Voelde me teleurgesteld en boos! Dit is wat me overkomen is...
Na een stevig avondje stappen gingen ik, en een paar vrienden bij hun thuis muziek luisteren. Natuurlijk iedereen heeft een andere smaak, toch kwam wat 'rustigere' rock op te staan.
Ik niet gek en begin te vertellen over dit album. Ze waren erg benieuwd. Ik dacht: weet je wat, val met de deur in huis en zet Sleep op (voor mij het mooiste, emotionele muziek stuk wat ooit gemaakt is).
Deze vriend heeft een mega tof geluidsinstallatie dus daar zal het niet aan liggen.
De eerste woorden (intro) en klanken komen uit de speakers en het duurt niet lang en moet even slikken van de brok wat in mijn keel zit. TJONGE JONGE...wat klinkt dit goed uit deze installatie (en iets teveel bier op).
Aandachtig luisteren we verder..... en denk nog: dit gaat goed, het nummer wordt alleen maar nog beter en mooier!
Vier minuten later ging het geluid zachter en werd er raar naar me gekeken. De eerste opmerking wat ik kreeg was: 'als je deze muziek mooi vindt ben je depressief volgens mij'.
Daar gaat je euforie...ik schrik van de opmerking. Ik heb namelijk in mijn jeugd flink wat depressies gehad, ben ik gewoon nog steeds depri?!
Eenmaal thuis zegt mijn partner, die ook af en toe wat heeft gehoord: 'het is ook helemaal geen mooie muziek'. Dikke klap in mijn gezicht en ik ga buiten boos een sigaretje roken.
Daar sta je dan, buiten onder een hemel met prachtige sterren. Voel me rot, belazerd en vooral BOOS!
Weken niet meer geluisterd. Was er klaar mee! Toch, nu de dagen weer korter worden. De bladeren dwarrelen weer op grond ... en de winter staat voor de deur (hoezo depressief?)
Ik check mijn playlist op de telefoon en daar staat ie:
Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven
.
Verzamel mijn moed en ga luisteren met mijn beste vriend, dhr Sennheiser.
Ik ga verder niet in details (er is al genoeg over geschreven). Maar geloof me,
Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven is een album waar NIEMAND(!) meer tussenkomt.....
Heel herkenbaar hoor, dit heb ik ook al veel meegemaakt, op mijn werk of ook thuis. Altijd dezelfde reacties, klinkt zwartgallig of depressief maar dan antwoord ik ‘neen niet depressief maar dromerig’... ik trek me er niet veel meer van aan. Ik heb ook vrienden die dezelfde smaak hebben en gelukkig is er Mume om je zielsverwanten op terug te vinden