Ho, ho
harm1985, nu vlieg je wat uit de bocht, zeker wat het woord 'beduidend' (minder goed) betreft. Tegenover het zelfvertrouwen hier staat dat in The Cellar Door gespeeld wordt door een nog relatief jonge Neil Young, nog wat schuchter en breekbaar, maar met heel veel klasse. Ik word juist door deze muziek vol geraakt, het komt diep uit de ziel vandaan bij Young.
Wat ook leuk is aan the Cellar Door is dat de zaal nog zo klein is. Ik krijg er een soort jazzclub gevoel bij. Daarnaast staat de helft van de setlist juist weer niet op dit Massey Hall, zodat de platen elkaar mooi aanvullen en op Cellar Door zijn opvallend veel nummers ook nog eens hele mooie pianoversies.
Hopelijk zijn dit genoeg argumenten voor anderen om vooral Live At The Cellar Door niet over te slaan, net als trouwens Sugar Mountain Live At Canterbury House 1968. De voorganger weer van Cellar Door. Ik denk dat deze 3 platen een mooi trio vormen, die mooi de ontwikkeling van Neil Young laat zien in die tijd en dat ze elkaar dus ook goed aanvullen.