Na 'Harvest' was 'Live At Massey Hall 1971' aan de beurt. En ik ben sprakeloos. Toch ga ik proberen mijn ervaring onder woorden te brengen.
Vanaf het eerste moment heb je (ik) het gevoel dat je bij het concert aanwezig bent. Alhoewel, het is eerder andersom. Het lijkt alsof Neil Young bij JOU op bezoek is en het speciaal voor jou alleen speelt (wat het geapplaudisseer, wat overigens ook storend hard is, een beetje verpest). Ik ken eigenlijk alleen 'Harvest' van Neil Young solo en ontdekte dus veel nieuwe dingen. Mooie dingen! Ik ben nu natuurlijk ook erg benieuwd naar de studioversies van deze nummers, ik vond ze in deze uitvoeringen in ieder geval perfect passen en samengaan met het materiaal van 'Harvest'. En dat waren ook de nummers waar ik stiekem wel het meest naar uit keek, herkenbaarheid.
Vooral 'Old Man' en 'There's a World' vond ik in deze uitvoeringen verassend en erg mooi. Bij 'Old Man' vond ik het gitaarspel/arrangement erg prettig in deze versie en vooral het refrein was prachtig, vocal-wise. Door deze setting hoor je Neil Young zijn best doen om de hoge noten eruit te poepen en dat is mooi. Hij worstelt met zijn instrument, zijn stem. De 'mensch' in de muziek. En bij Neil Young is er natuurlijk sowieso altijd heel veel menselijkheid in de muziek, alleen maar eigenlijk.
Ik ben volgens mij een van de weinigen die de orkestratie op 'Harvest' prachtig vind. En ik kon me niet voorstellen dat 'There's a World' zonder orkestratie overeind zou blijven. Wel dus! Ik vond deze versie zelfs mooier dan de studio-versie, met een subtiel melodieverschilletje in de coupletten.
Over de "niet-Harvest" nummers kan ik nog niet veel zeggen na deze eerste luisterbeurt, behalve dat ik ook deze nummers erg mooi vind.
Kernwoorden: breekbaar, intiem en puur.
Kan iemand mij mijn volgende Neil Young plaat aanraden? Ben benieuwd naar zijn stevigere werk, maar een wat akoestischere plaat zoals deze en 'Harvest' wil ik ook erg graag.
Oja, nadeel is misschien wel dat ik nu ook erg graag een Martin D-45 wil. Maar mijn bankrekening vind een D-18, D-28 of iets soortgelijks genoeg.. En dat is natuurlijk ook al erg tof
.
Edit: wil nog wel zeggen dat ik de studioversie van 'A Man Needs a Maid' (en 'Heart of Gold' ook wel) superieur aan deze vind. De orkestratie is magistraal.