menu

Neil Young - Live at Massey Hall 1971 (2007)

mijn stem
4,49 (572)
572 stemmen

Canada
Rock
Label: Reprise

  1. On the Way Home (3:42)
  2. Tell Me Why (2:29)
  3. Old Man (4:57)
  4. Journey Through the Past (4:15)
  5. Helpless (4:16)
  6. Love in Mind (2:47)
  7. A Man Needs a Maid / Heart of Gold Suite (6:39)
  8. Cowgirl in the Sand (3:45)
  9. Don't Let It Bring You Down (2:46)
  10. There's a World (3:33)
  11. Bad Fog of Loneliness (3:27)
  12. The Needle and the Damage Done (3:55)
  13. Ohio (3:40)
  14. See the Sky About to Rain (4:05)
  15. Down by the River (4:08)
  16. Dance Dance Dance (5:48)
  17. I Am a Child (3:19)
totale tijdsduur: 1:07:31
zoeken in:
avatar van AOVV
Juist ja, dat zat even ver. Meer dan een jaar geleden schreef ik trouwens het volgende bij die plaat:

AOVV schreef:
Een misser? Staat er niet tussen, misschien dat 'Love In Mind' een halve misser is, doch zover wil ik niet gaan.


Zo zie je maar weer.

avatar van Don Cappuccino
Vandaag voor het eerst beluisterd en dit is een perfecte kennismaking voor iemand die nog nooit van Neil Young heeft gehoord. Intiemer als dit kan bijna niet, je hebt inderdaad het idee dat hij in je kamer aan het spelen is. De nummers met orchestratie van Harvest blijven ook overeind. Heel mooi dit.

avatar van henk01
5,0
Hang er maar eens een paar sterren aan!

Don Cappuccino

AOVV

avatar van Ducoz
5,0
Het grappige van de DVD die bij Massey Hall zit, is dat de beelden helemaal niet van het concert in Massey Hall zijn Het geluid echter wel.
Een "goedkope Hollywoodtruc" aldus Neil Young. De beelden zijn van een paar dagen eerder in Srtatford, Conneticut. Het geluid van Massey Hall is daar onder gemonteerd.

Wellicht dat het 'wazige' beeld daar wel mee te maken heeft, want her en der zal het dan wel niet helemaal synchroon lopen

avatar van chevy93
4,5
Het is alweer een tijdje geleden, maar ik meen me te herinneren dat ze af en toe ook helemaal geen beeld laten zien, alleen een box met de plaat erop, ofzo. Zou dat hiermee te maken hebben?

5,0
Neil levertt nooit zwakke albums af en dit is een perecte live registratie uit begin jaren '70 met alleen maar top(!) nummers. Werelds dat dit - weliswaar vrij laat - alsnog is verschenen

avatar van pmac
5,0
Ik heb Everybody knows in mijn top 10 staan maar het had net zo goed deze kunnen zijn. Ik hoor van Neil de akoestische kant net zo graag als zijn Crazy horse kant. Deze heerlijk live cd is tot nu toe het hoogtepunt uit de Archivesserie.Wat een weelde aan nummers. En de geluidskwaliteit is uitstekend. We worden echt verwend.

avatar van Broem
5,0
Kwam de cd voor een prikkie tegen. Ben geen Neil Young fan maar kan de akoestische uitvoeringen van zijn werk altijd goed aanhoren. Ongelooflijk dat dit na ruim 40 jaar zo actueel klinkt. Betreft overigens een remaster die erg goed klinkt. Neil is de laatste jaren een voorvechter van goeie geluidskwaliteit. Blijkbaar zat dat er 40 jaar geleden ook al een beetje in. Heerlijk album.

avatar van Broem
5,0
Naar de volle mep met dit album. Hoe heb ik deze ooit kunnen missen Wat een absolute pareltjes staan hier toch op. When a Man needs a Maid is, net als vele andere nummers, van buitengewone schoonheid. Van oppervlakkige Neil liefhebber naar fan.

5,0
@ Broem: ik heb alles van Neil en zal vooral dit album binnenkort even lekker de revue laten passeren!!

avatar van Johnny Marr
4,0
Dit moet toch wel het album met het hoogste gemiddelde in de top 250 zijn, één van de hoogste gemiddeldes op de hele site waarschijnlijk. Met mijn 4* haal ik het gemiddelde zelfs nog naar beneden, ziek

avatar van Broem
5,0
Johnny Marr schreef:
Dit moet toch wel het album met het hoogste gemiddelde in de top 250 zijn, één van de hoogste gemiddeldes op de hele site waarschijnlijk. Met mijn 4* haal ik het gemiddelde zelfs nog naar beneden, ziek


Dat is ook veel te laag. Volle bak album deze Live at Massey Hall. Prachtig.

avatar van Johnny Marr
4,0
Hij zal hoogstwaarschijnlijk wel nog groeien!

avatar van devel-hunt
3,5
Toen ik laatst deze cd weer eens opzette, besefte ik me ineens dat Neil Young altijd al een oude man is geweest, zelfs toen hij jong was.

avatar van Broem
5,0
devel-hunt schreef:
Toen ik laatst deze cd weer eens opzette, besefte ik me ineens dat Neil Young altijd al een oude man is geweest, zelfs toen hij jong was.


Mss dat ie met "Old Man" een sterk vooruitziende blik richting 2014 had

Improvision
Don't Let it Bring You Down *aanbiddende smiley*

MatthijsBudding
Na 'Harvest' was 'Live At Massey Hall 1971' aan de beurt. En ik ben sprakeloos. Toch ga ik proberen mijn ervaring onder woorden te brengen.

Vanaf het eerste moment heb je (ik) het gevoel dat je bij het concert aanwezig bent. Alhoewel, het is eerder andersom. Het lijkt alsof Neil Young bij JOU op bezoek is en het speciaal voor jou alleen speelt (wat het geapplaudisseer, wat overigens ook storend hard is, een beetje verpest). Ik ken eigenlijk alleen 'Harvest' van Neil Young solo en ontdekte dus veel nieuwe dingen. Mooie dingen! Ik ben nu natuurlijk ook erg benieuwd naar de studioversies van deze nummers, ik vond ze in deze uitvoeringen in ieder geval perfect passen en samengaan met het materiaal van 'Harvest'. En dat waren ook de nummers waar ik stiekem wel het meest naar uit keek, herkenbaarheid.

Vooral 'Old Man' en 'There's a World' vond ik in deze uitvoeringen verassend en erg mooi. Bij 'Old Man' vond ik het gitaarspel/arrangement erg prettig in deze versie en vooral het refrein was prachtig, vocal-wise. Door deze setting hoor je Neil Young zijn best doen om de hoge noten eruit te poepen en dat is mooi. Hij worstelt met zijn instrument, zijn stem. De 'mensch' in de muziek. En bij Neil Young is er natuurlijk sowieso altijd heel veel menselijkheid in de muziek, alleen maar eigenlijk.

Ik ben volgens mij een van de weinigen die de orkestratie op 'Harvest' prachtig vind. En ik kon me niet voorstellen dat 'There's a World' zonder orkestratie overeind zou blijven. Wel dus! Ik vond deze versie zelfs mooier dan de studio-versie, met een subtiel melodieverschilletje in de coupletten.

Over de "niet-Harvest" nummers kan ik nog niet veel zeggen na deze eerste luisterbeurt, behalve dat ik ook deze nummers erg mooi vind.

Kernwoorden: breekbaar, intiem en puur.

Kan iemand mij mijn volgende Neil Young plaat aanraden? Ben benieuwd naar zijn stevigere werk, maar een wat akoestischere plaat zoals deze en 'Harvest' wil ik ook erg graag.

Oja, nadeel is misschien wel dat ik nu ook erg graag een Martin D-45 wil. Maar mijn bankrekening vind een D-18, D-28 of iets soortgelijks genoeg.. En dat is natuurlijk ook al erg tof .

Edit: wil nog wel zeggen dat ik de studioversie van 'A Man Needs a Maid' (en 'Heart of Gold' ook wel) superieur aan deze vind. De orkestratie is magistraal.

Stijn_Slayer
Ja, zo'n D-45 is de koning van de akoestische gitaren. Ik wilde wel gek doen, maar €6000 is waanzin. Kun je nagaan wat een vintage kost.

Meer intieme platen: On the Beach en Comes A Time. En de hele Ditch Trilogy is eigenlijk verplichte kost. Rockers: Everybody Knows, Zuma en Rust Never Sleeps. En dat is nog maar het begin...

avatar van Sandokan-veld
4,5
MatthijsBudding: goede start van je reis in Neil Young dus. Eigenlijk kun je alles van Neil tussen Everybody Knows This Is Nowhere (1969) t/m Live Rust (1979) wel blind aanschaffen. Verzamelaar Decade (1977) geeft een goede dwarsdoorsnede van een groot deel van deze periode.

Als je liever volledige platen luistert zou ik de volgende aanraden als mogelijke volgende haltes: Everybody Knows This is Nowhere (afwisselend wijds/ elektrisch en folky); After The Goldrush (gaat eigenlijk alle kanten uit); On The Beach (dromerig, intens), Zuma (afwisselend beukwerk en lieflijkheid); Comes A Time (folk, country); Rust Never Sleeps (met voorbeelden van al zijn stijlen); Ragged Glory & Weld (alleen maar raggen).

Dat zijn zo'n beetje zijn minst omstreden platen, verder staat Tonight's The Night hoog aangeschreven, maar dat is door zijn, ehm, ongepolijste karakter wel een beetje een aquired taste.

Voor zijn latere werk geldt zoveel mensen, zoveel meningen. Als de akoestische kant van Young je bevalt zijn Harvest Moon (in bepaalde opzichten een soort 'vervolg' op Harvest) en Prairie Wind interessant voor je. Ik zou ook zeker eens op zoek gaan naar de andere delen van de Performance Series (Massey Hall is deel 2 in die serie), eigenlijk zijn die allemaal zeer de moeite waard.

En nu, hup hup, aan het huiswerk

avatar van Ducoz
5,0
Vergeet Silver And Gold niet voor mooie, akoestische Neil Young plaat

MatthijsBudding
Zo! Wat een suggesties haha! Dank dank! Denk dat ik eerst 'Harvest Moon', 'Comes a Time' en 'On The Beach' eens ga halen .

avatar van Johnny Marr
4,0
Live at the Fillmore East, als je es compleet het tegenovergestelde van Massey Hall wil meemaken. Er wordt heerlijk hersenloos op los gebeukt, vooral op 'Cowgirl In the Sand', waarschijnlijk wel de ultieme liveversie van dat nummer.

Neil Young & Crazy Horse - Live at the Fillmore East (2006)

Ook zalig natuurlijk dat niemand minder dan Miles Davis hier Neils voorprogramma verzorgde...

Neils beste liveperformance voor mij is toch wel terug te vinden op het al vernoemde 'Rust Never Sleeps', dat je zeker mag halen want met de akoestische versie van 'My My Hey Hey' is er één van de mooiste nummers ooit op te vinden!

Stijn_Slayer
MatthijsBudding schreef:
Zo! Wat een suggesties haha! Dank dank! Denk dat ik eerst 'Harvest Moon', 'Comes a Time' en 'On The Beach' eens ga halen .


Met wel opmerken dat ik Harvest Moon niet tot zijn meesterwerken reken.

avatar van henk01
5,0
Begin met After the gold rush!

avatar van Shangri-la
5,0
Daarna Comes A Time proberen, het zal je zeker bevallen!

MatthijsBudding
'Comes a Time' neem ik mee in mijn eerstvolgende lichting Neil Young aankopen hoor !

avatar van Deren Bliksem
5,0
Met Zuma heb je van alles wat, meest gevarieerd album denk ik.

avatar van wizard
4,0
Dit album had ik een paar jaar geleden al eens beluisterd, en redelijk snel aan de kant gelegd als ‘saai’ en ‘voortkabbelend’. Toch goed dat ik het onlangs nog maar weer eens een kans heb gegeven. Live at Massey Hall bleek stukken beter dan ik me had herinnerd.
Neil Young werkt zich met gitaar en piano, door een set bestaand uit vooral (destijds) nieuwe nummers die in de loop van de jaren ’70 allemaal uit zouden komen. In deze akoestische setting vind ik de nummers erg goed tot hun recht komen. Zelfs nummers van Everybody Knows This Is Nowhere, een album dat allesbehalve akoestisch is, blijven hier prima overeind. Samen met de nummers van albums als After the Gold Rush en Harvest, twee albums die beide ook een ander geluid hebben, weet Neil Young de nummers hier als een consistent geheel te brengen. Doordat het alleen maar Neil Young met z’n gitaar en piano is, en vanwege het kraakheldere geluid, klinkt dit album erg intiem. Neil Young’s commentaren tussen de nummers door versterken dat gevoel nog. Wat me nog het meest opviel, was dat hij bijna verlegen klinkt. Dat kan aan mij liggen uiteraard. Ik had het niet verwacht van iemand die al een paar jaar opgetreden had (hoewel Young’s grote doorbraak uiteraard pas een jaar later kwam).
De enige minpuntjes op dit album vind ik de A Man Needs a Maid/Heart of Gold suite en Dance Dance Dance. Hoewel de eerste niet slecht is, vind ik het minder dan de rest van het album. Dance Dance Dance tenslotte heeft niet zoveel om het lijf.

Een aangename verrassing, en een album dat ik vaker moet draaien.

4.0*

kistenkuif
Na Storytone (2014) deze beluisterd. Was ie maar forever young gebleven... Prachtige registratie.

avatar van west
4,5
Voor iedereen die dit ook zo mooi vindt, mis deze dan vooral niet, nog zo'n pareltje:
Neil Young - Live at the Cellar Door (2013)

Gast
geplaatst: vandaag om 16:22 uur

geplaatst: vandaag om 16:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.