Dream Theater - Systematic Chaos (2007)

Alleen al voor Repentence en ruime voldoende voor dit album. Een van mijn favo DT nummers. Mooi thema overigens. Boetedoening voor alle fouten en ondeugden in het leven. Wie denkt daar zo nu en dan niet over...of heb ik nu toch een glas wijn teveel gedronken

Onbegrijpelijk veel toch wel negatieve reacties. Zo'n nummer als Repentance is een zeer mooi rustpunt tussen al het geweld met een top gitaarsolo. Als topper wederom de afsluiter dat is meestal traditie bij de heren. Mijn waardering opgehoogt. Zeker als je dit album vergelijkt met hun nieuwste plaat is dit zo ontiegelijk veel beter!!

”Systematic Chaos” is wederom, zoals ik eigenlijk van Dream Theater gewend ben, een toonbeeld van muzikaal vakmanschap. Niet altijd even makkelijk om naar te luisteren, maar daarom misschien wel juist zo boeiend. ”Systematic Chaos” is zelfs voor Dream Theater begrippen een behoorlijk stevig en hard album. De ene monsterlijke gitaarriff na de andere perst Petrucci uit zijn gitaar. Maar altijd melodieus. De solo’s zijn zoals altijd een genot om naar te luisteren. Daaronder levert Mike Portnoy opnieuw weergaloze drumpartijen. De gitaar en drum passen mooi op elkaar en daar kan ik met genot naar luisteren. Toch zijn er ook een aantal dingen die ik wat minder vind op ”Systematic Chaos”. De keyboards vind ik niet altijd even mooi. Begrijp me goed; over het algemeen vind ik toetsen een zeer welkome aanvulling op het totale geluid. Maar ik houd gewoon meer van de (Hammond) orgel, meer van het warme geluid zo te zeggen. De toetspartijen op ”Systematic Chaos” vind ik soms (niet altijd) wat nerveus klinken, met name in de solopartijen. Als ritmische ondersteuning zijn de toetsen wel fraai overigens. Ook ben ik geen grote fan van zanger James LaBrie. Zijn stemgeluid vind ik zeker acceptabel, maar ik ben er gewoon niet kapot van. Gelukkig wegen deze in mijn ogen mindere factoren niet op tegen de gewoon uitstekende liedjes, zowel qua structuur, opbouw, gevoel en techniek. Uiteindelijk vind ik ”Systematic Chaos” dus gewoon een prima album, een uitermate prettige luisterervaring waar je iets meer moeite voor moet doen, maar dat wel wordt beloond.

Redelijke plaat van DT. Ik vind de titeltrack(s) vrij goed en ook Ministry of Lost Souls is heel aardig. Constant Motion vind ik gewoon een supernummer en The Dark Eternal Night staat waarschijnlijk zelfs in mijn top-3 van favoriete DT-nummers. De rest daarentegen... ooit vond ik Forsaken fantastisch, maar inmiddels vind ik het een zeiknummer. Repentence is niet veel mis mee maar doet mij helemaal niks, beetje saai. Prophets of War vind ik één van de slechtste dingen die DT ooit op een plaat heeft gezet... Als deze 3 er niet op stonden en ipv een paar krakers zoals Constant Motion en Dark Eternal Night zou ik het een top-plaat vinden, maar nu is het voor mij niet meer waard dan een krappe 3,5

the ministry of lost souls is echt fantastisch het gaat volgens mij over een vrouw die zelfmoord wilt plegen dat begrijp ik uit de tekst meant to die,maar uiteindelijk gered wordt door iemand die zelf omkomt.

Ik blijf het verbazingwekkend vinden dat dit gezien wordt als één van DT's minste albums. Misschien komt het omdat mijn eerste DT plaat was, maar het is alleszins één van mijn favorieten

Ik vind dit eigenlijk een prima album van Dream Theater. Heerlijke instrumentale stukken. Labrie die goed bij stem is en een aantal goede nummers. Forsaken en In the Presence of Enemies (I en II) vind ik heerlijke nummers, maar de rest mag er ook zijn. Er is genoeg afwisseling, zowel instrumentaal als op vocaal gebied.

Het ondergeschoven kindje wat mij betreft. Ik kan me niet herinneren wanneer ik dit album voor het laatst heb gedraaid voor vandaag (bezig met een DT marathon). Ik heb het in de afgelopen tijd al vaker bij verschillende albums gezegd maar ook deze is veel beter dan ik me herinner. Sowieso draai ik voor een band die ik tot mijn favorieten tel veel te weinig DT. Dit album is een goed voorbeeld dat ik vaker naar andere DT albums dan Images & Words en Scenes from a Memory moet grijpen. Ik heb er van genoten.

Anderhalf jaar verder en mijn mening is niet verandert.