Kacey Musgraves - Golden Hour (2018)

Bij komt vooral Rilo Kiley in mijn gedachten als ik deze beluister.
Golden Hour heeft wel veel raakpunten met Under the Blacklight, een album van díe eerstgenoemde, en dat is ook een schitterende schijf ☺

Een wiedergutmachungsschalplatte dus.

Als tegenhanger van de Auseinandersetzungsknallplatte

Wat ik tot nu toe heb gehoord blies me niet echt uit m'n sokken, maar met zoveel prominente propaganda moet ik deze dame wellicht toch eens een volledige spin geven

Ha, dat zou je wel willen

Spin Me 'Round is idd een song van Roxy Music. Dit album nu tweemaal gehoord en eerlijk gezegd snap ik niet "just what the fuzz is all 'bout" - van dit type niets-aan-hand-vaker-gehoord-muziek (waar ik weinig mee kan), gezongen door een tuthola, weggeplukt uit een boerenschuur in Texas en in andere gevallen de Beemster, Twente of East Dunbartonshire (Amy MacDonald); en dan vaak gepromoot door bekenden die je willen attenderen op "een leuk album dat je echt eens moet horen". Toen spotify na de tweede draaibeurt prompt verder ging met haar kerstalbum, werd ik zo depri dat ik prompt m'n bureau heb opgeruimd en Gotta get away en Alternative Ulster van Stiff Little Fingers heb gedraaid en luidkeels meegezongen.

Heb je voorbeelden van niets-aan-hand-vaker-gehoord-muziek waar dit écht op lijkt dan? Ik vind het juist een country/pop plaat die allerminst doorsnee is en qua instrumentatie en stemgebruik ruim boven het countrymaaiveld uitsteekt. Ik vermoed dat meeste kritieken zo lyrisch zijn mede omdat het juist geen typisch album is binnen het genre. Musgraves zet hier een nieuwe standaard neer. Een meesterwerk welteverstaan.

Tevens heb ik het niet het idee dat ze hier in NL zo snel mainstream zal gaan à la Amy Macdonald of Ilse Delange. Er is vooralsnog totaal geen support van de radio (zelfs 0 plays op 3fm) en het album is intussen toch al wel weer bijna drie maanden uit. Ondanks verschillende (positieve) reviews van landelijke kranten. Misschien dat haar geluid toch iets te alternatief is voor de conventionale radio.

Sterke argumentatie: mij zowat dwingen om voorbeelden te geven (wat ik overigens al deed) en dan zelf beweren dat dit een country/pop plaat die allerminst doorsnee is en qua instrumentatie en stemgebruik ruim boven het countrymaaiveld uitsteekt.

Geef dan tenminste de coördinaten van dat countrymaaiveld - da's een gotspe - kan ik e.e.a. natrekken in Google Earth. Heb de recensies (Volkskrant, Pitchfork etc) ook gelezen, maar mij overtuigen ze niet: de slide/pedal steel-lijn laten spel door een polyfone synth, tja als dat al "allerminst doorsnee is …"

Mij is het gewoon te licht, te flierefluiterig - en dan ben ik geeneens een country diehard en wat recensenten ervan vinden laat mij koud; met het voortschrijden der jaren valt het steeds meer op dat genoeg recensenten lacunes in hun muziekpensum vertonen. Er zijn sprekende voorbeelden te geven van artiesten die al jaren op een vrij constant hoog niveau presteren en opeens na de xte plaat 'spontaan' door recensenten worden opgepikt - dit Richard Thompson - Mirror Blue (1994) is het eerste voorbeeld dat spontaan bij me opwelt (in het kader van het overzicht van de beste platen van 1994, OOR).

Tuurlijk is het leuk gedaan en het klinkt niet slecht, maar zou het voedsel zijn, dan zou het eerder de term fast food verdienen dan de aanduiding "een eenvoudige en voedzame maaltijd", om met Olivier Bommel te spreken.

Brrr, niet mijn toontje, dat neerbuigende. Mocht ik ooit zo over muziek gaan schrijven hoop ik snel doof te worden.

Als ik je avatar bekijk, dan is dat al gaande.

Liefhebbers van dit album kunnen Highgate Road ook zeker waarderen denk ik!

Highgate Road - The View from Here Is Perfect (2018)

Ik had op basis van een aantal beschrijvingen een iets, nou ja, wildere of minder traditionele plaat verwacht, maar dit is toch grotendeels een redelijk gangbare countrypopplaat (maar wel mooi hoor, daar niet van). Maar ik moest ook erg denken aan het mooie, nogal slept-on You Had Me at Goodbye van Samantha Crain (eindejaarslijstjemateriaal vorig jaar), die toch net wat eigenzinniger is. Liefhebbers van Golden Hour: geef Crains plaat ook zeker een kans.

Heel fijne plaat die ik de afgelopen tijd graag en vaak heb gedraaid, en ik denk dat die lijn zich zal blijven voorzetten. Ik hoor er een beetje Taylor Swift in, alsof tussen haar eerste twee en haar laatste drie niet Speak Now had gezeten, maar Golden Hour. Het is wel jammer dat de tweede helft wat minder is - 'Wonder Woman' en 'Velvet Elvis' bijvoorbeeld zijn weinig bijzondere liedjes -, en dat de teksten wel echt scherper hadden gekund. Ze zijn soms net iets te cliché - want een countryalbum is natuurlijk niet compleet zonder cowboyverwijzing en als je jezelf met Wonder Woman vergelijkt moet je natuurlijk de ander met Superman vergelijken -, zeker vergeleken met een nummer als 'Merry Go Round'. Maar vooral muzikaal is het zeker genieten, zeker met liedjes die klinken alsof ze er altijd al zijn geweest (zeker liedje 1 t/m 4), en boeiende flirts met indie, pop en disco. Mijn favorieten zijn vooralsnog 'Oh, What a World', met die mooie vocoder en dreampopinvloeden, en de heerlijke countrydisco van 'High Horse'. 'You're classic in the wrong way': you better have a burn heal, zeg je dan.

Sommige nummers kan ik wel smaken (Butterflies & Space Cowboy), maar een hele plaat sleept zich toch wat naar het einde met de vaak dwaze teksten die de tenen doen krullen. Ik stelde me ook de vraag wanneer het eindelijk strafbaar wordt om anno vandaag nummers te schrijven die gedwee alle dagen van de week overlopen.

Ben ik de enige die deze opmerking niet begrijpt?

Ja. 'Monday, I was gone, and Tuesday, you were working late / Wednesday went to hell, and Thursday kinda had the wait, yeah / Friday, you were leavin', goin' out of town again'

Oh, oké. Heel storend ja.

Normaal is dit niet zo mijn muziek. Maar Kacey doet iets met me. Kacey gaat mee in de auto, en reist mee met de trein. Ook tijdens huishoudelijke bezigheden is ze momenteel mijn trouwe metgezel. Ik betrapte mezelf er van de week op dat ik Butterflies aan het nuriën was tijdens het boodschappen doen. Jullie begrijpen, Kacey heeft me nogal in haar greep en ik geef gewillig toe. Wat een vr... ehm plaat zeg!

Die show in de Melkweg wordt zo goed...

Kacey Musgraves - Slow Burn (Live On SNL) - YouTube

Nog altijd dé plaat van het jaar! Als er geen gekke dingen meer gebeuren gaat hier niets meer aan tippen hoor.

Er moet juist iets heel geks gebeuren als dit mijn plaat van het jaar gaat worden

Soundtrack van een te gekke vakantie: dat dan weer wel (en dunnetjes overdoen in de Melkweg).

Oh ja, verrek. Dat riep ik bij Ariana Grande ook al maar had hier even niet aan gedacht.

Ik heb echt te veel dé platen van het jaar.

Ik nog niet. Genoeg moois gehoord dit jaar, maar Golden Hour is vooralsnog het enige studio-album dat ik op 5* heb staan. Maar heb deze ook wel verreweg het meest beluisterd van alle platen bij elkaar.

Alvast heel veel zin in de optredens in oktober. Ik ga waarschijnlijk ook naar Leuven toe.


Haha, ik neem aan dat jouw plaat van het jaar al lang en breed vaststaat. Wat ik volledig kan begrijpen gezien de band ook die je met hem hebt. #youwillnotdie

Yep, gaat niet meer veranderen (alhoewel je beter nooit nooit moet zeggen). Overigens vind ik het juist een mager jaar qua uitmuntende albums, maar dat roepen anderen weer in andere jaren als ik meer dan tevreden ben

Ik vind het altijd wel erg leuk als een bepaalde plaat aan een vakantie hangt. Dit jaar is dat deze: ik zie nog de lange ritten in de VS voor me... prachtige landschappen en Kacey die ons toezingt in de dikke, vette Amerikaanse huurauto.

Nice, bijzonder fijne combinatie lijkt me! Sowieso maakten al je prachtige kiekjes me wel lichtelijk jaloers. Hoop toch wel binnen 1,5 jaar ook eens de plas over te kunnen steken voor een langere vakantie in de US (+ familiebezoek). Al veel te vaak uitgesteld zo'n lange trip, ben überhaupt nog nooit buiten Europa geweest.

Ik heb datzelfde gevoel zelf vaak met specifieke nummers die ik tijdens een vakantie relatief veel draai. Ik heb op vakanties toch eerder de neiging om een playlist aan te zetten dan een heel album. Maar wanneer ik in Amerika ben gaan m'n favoriete country- en folkartiesten zeker de soundtrack worden!

Losse nummers blijven ook wel hangen ja, maar het zijn vooral albums die de soundtrack kunnen vormen. Zo is het album Within and Without van Washed Out voor altijd gekoppeld aan een vakantie naar Italië, hoor ik daarvan het nummer Eyes Be Closed dan zie ik bepaalde momenten weer haarscherp terug in mijn hoofd, dus toch ook wel een bepaald nummer.

Kacey in combinatie met woeste woestijn landschappen en half verlaten dorpjes is natuurlijk perfect, ik hoopte ook wel dat het zo zou gaan uitwerken, maar echt afdwingen kan je dat niet (in het verleden wel eens geprobeerd om een album een vakantie soundtrack te laten maken, maar mooi dat andere muziek me aan die vakantie doet herinneren en niet degene waar ik een beetje op ingezet had).

In het geval van Golden Hour klopte het niet alleen helemaal, maar heb ik ook een partner die vanaf het eerste moment verliefd werd op dit album en dat scheelt natuurlijk ook wel.

Ook al vind ik dit beduidend een minder opwindende plaat dan jij: het zal altijd wel een bijzondere blijven vanwege mooie herinneringen en dat is wat muziek soms zo fijn maakt.

Goeie, ik zal hem morgen ook eens opzetten in Nashville. Doet het vast goed in die setting.