Kacey Musgraves - Golden Hour (2018)

Volgens mij zong Ilse al country jaren voor haar eerste album..

Wie heeft het hier over haar eerste album en of ze daarvoor country zong? Ik niet in ieder geval..

Voor mij was 2018 een sterk muziekjaar met dit album als favoriet.
Met deze plaat en zeker met het concert in Leuven heeft Kacey me een gevoel voor countrymuziek gegeven dat ik hiervoor nog niet kende. De muziek brengt iets over van de Nashville traditie waar ze uit put en het conservatieve milieu waar ze in is opgegroeid (Grandma cried when I pierced my nose...). Je kunt dit truttig of hipster noemen en dat is je goed recht, maar ik hoor onweerstaanbare melodieën, een fantastische stem en authenticiteit.

Ik heb het ook niet over subjectieve meningen van users hier, smaken verschillen nu eenmaal
Maar wat mij vooral verbaasd is dat de meeste zgn 'indie' review sites eerder hun neus ophaalden voor dit genre en nu over elkaar heen buitelen hoe fantastisch dit wel niet is.

Misschien is het gewoon een heel goed album? Of roep ik nu iets raars?

Bij vergelijkingen met Ilse de Lange is het kwartje overigens niet helemaal gevallen, vrees ik. Die is in alles zo niet wat Kacey wel is...

Ik ga een halfje hoger zitten, want ik heb hier echt ontzettend veel naar geluisterd en draai 'm de laatste tijd weer regelmatig. Ook de nummers die me aanvankelijk een beetje tegenstonden, 'Wonder Woman' en 'Velvet Elvis', spoken de laatste dagen door mijn hoofd. Wat betreft de Ilse DeLange-vergelijking: complete bullshit. Kom dan met Taylor Swift aanzetten (Golden Hour heeft denk ik nog het meest weg van Red): een poppy variant op country en in iets mindere mate folk, en dan echt op niveau. Dit album sprankelt van de memorabele melodieën, fijne hooks en toffe muzikale details. Zeker afgezet tegen die grijze, melodiearme middenmoot van singer-songwriters waar ik de laatste tijd mee overspoeld ben - Phoebe Bridgers en Laura Gibson zijn de eersten die in me opkomen, en dan zijn er nog heel wat namen die ik inmiddels weer vergeten ben -, valt op hoe sterk Musgraves' liedjes zijn. En wat is 'Mother' een fantastisch nummer!

Ik doe mee! Herkenbaar verhaal. Ik ga toch maar eens achter een fysiek exemplaar aan.

Door al die berichten hier (en een plaats in het lijstje van 2018) dacht ik 'nou dit wordt wat'. Country is op zich mijn ding wel, dus ik ging er eens goed voor zitten.
Maar ik heb nu bijna heel het album gehoord, en ik vind het echt niets speciaals. Hoor zelfs amper country, maar gewoon pop.

Wat mis ik hier? Of openbaart er zich nog van alles na meerdere luisterbeurten?

Ik doe een halfje bij deze schitterende plaat. Niet verwacht maar het is toch uitgekomen: deze soul/funk hiphop liefhebber, kroont Golden Hour tot het beste album van 2018.
Zelfs 2e helft van het album begint nu te landen.
Prachtige plaat, en dat terwijl ik anders nooit naar dit genre luister. Golden Hour is een blijvertje.

Bij mij wel. Ik vond het eerst veel te glad. Toen werd het een soort "guilty pleasure", want ik bleef ondanks de twijfel luisteren en nu kom ik er openlijk voor uit.....een pareltje.
Geef het nog even tijd en het kruipt onder je huid.?

Bij mij idem. Niet mijn ding want te glad. Partner er om die reden juist gek op. Ach, dan is het leuk voor in de auto op doorreis VS, want ik stoor me er ook niet aan, en tijdens die reis kwam het helemaal goed. Nu prachtige herinneringen aan, maar ben het ook oprecht gaan waarderen. Overkomt me eigenlijk niet zo vaak meer met albums, wel zo leuk als dat dan toch weer eens gebeurt zoals hier.

Ik ken zoveel van dit soort muziek, zowel van mannelijke als vrouwelijke (country)-artiesten, en snap niet waarom deze zo wordt gewaardeerd, en die andere albums niet eens aandacht krijgen. Heb het nu wat vaker geluisterd, en naast dat het best leuke liedjes zijn zie ik (nog) niet wat hier nou zo speciaal aan is.

Ik ben niet een groot kenner van dit genre, maar als ik voor mezelf mag spreken is het vooral de prachtige stem van Kacey die dit zo'n goed album maakt. De liedjes zijn ook goed, maar haar stem maakt echt het verschil.

Ik vind het een lekker album, prima muziek, maar ik snap ook niet waarom deze er nou ineens bovenuit steekt.
Voor mij goed te vergelijken met o.a. Brandi Carlile, Lori McKenna en onze eigen Judy Blank, zeker niet beter dan die 3....

Dit was mijn eerste aanraking met mevr. Musgraves. Tijdens de release vond ik het nog te glad. Maar af en toe nog opgezet omdat men overal zo positief was. Blijkbaar ben ik nu "hooked". Een van de beste albums van de afgelopen jaren qua melodien en verveeld nu helemaal niet. Ik zal vast nog wel eens wat missen (vroeger luisterde ik alles, nu andere prio's). Andere albums nu ook ik mijn playlists....Hopelijk hoeven we niet lang te wachten op meer van zulke kwaliteit. Vrees alleen het ergste. Qua pop is Taylor Swift ook niet over haar 1989 album heen.....

Berichten over deze artiest, het winnen van Grammy's en DWDD verplaatst naar de Artiestpagina

Kacey Musgraves

In het recente verleden ben ik al een paar maal gewezen op dit album, maar door de grammy shower van deze week heb ik Golden Hour dan toch maar eens beluistert. Tsja, Ik hoor het niet. Wel hoor ik op zich prima songs, hier en daar met een jaren 70 Fleetwood Mac sausje. Er is aandacht aan deze plaat besteed, zoveel is zeker duidelijk.

Wat ik toch voornamelijk hoor, is de volledige ongevaarlijkheid, uitzonderlijke gladheid en geen enkel avontuur, dat vele zangeressen in dit genre wel in durven te brengen en dus zoveel interessanter zijn. Als ik mocht kiezen dan wist ik het wel.

Ik vraag me dus oprecht af wat deze plaat dan zo bijzonder maakt.

Gladheid zonder avontuur? Ik ben bang dat je de verkeerde plaat hebt beluisterd.

Mocht je je oprecht afvragen wat de plaat bijzonder maakt dan kun je natuurlijk recensies op deze site lezen. En anders op Rate Your Music of deze van Pitchfork.

Heerlijke volle productie, blijft waanzinnig hoor.

Mevr. Musgraves aanraken, ik vat 'm....

Dit bevalt me opvallend goed. Ik moet tijdens het luisteren meer dan eens denken aan Amy McDonald, zij zet een vergelijkbare wat dromerige en melancholieke sfeer neer als Kacey Musgraves op dit album. Ik hou daar wel van. Het is geen album dat meteen een verpletterende indruk op me maakt, maar het intrigeert me wel en dit zou zo maar eens een groeiplaat kunnen worden.

Was erg benieuwd naar deze plaat na alle positieve berichten hier. De eerste vier nummers zijn wel aardig, hierna gaat het zoete geluid me erg tegenstaan. Wel een ontzettend fijne stem om naar te luisteren, maar tegelijk te zuiver waardoor het mij wat te glad wordt.

Fantastisch album dit , zeer consistent met als uitschieters een paar perfecte soft pop klassiekers ( oh what a world , slow burn onder andere ) ik hoor idd voorgenoemde rilo kiley , beetje dixie Chicks vleugje fleetwood Mac ( beetje die tango in the night vibe) . Im hoor vooral een uiterst consistent country pop album , met wellicht geen stevige uitspattingen ofzo of bizzarre experimenten , maar wel genoeg diversiteit en een aantal heerlijke songs . 1 vd beste platen van 2018 wmb

Ik heb ze eens achter elkaar gedraaid. Eerst Same Trailer Different Park, wat ik een fraaie country- popplaat vind met scherpe teksten. En daarna dit album: Golden Hour. Dan hoor je goed dat dit veel meer een popplaat is met hooguit soms wat countryinvloeden. En dat de teksten nogal zoetsappig zijn. Jammer is verder dat de productie hier zo gepolijst klinkt. Ook staan er een aantal echt mindere songs op: Happy & Sad, Velvet Elvis & Wonder Woman zijn als je naar de combinatie muziek en tekst luistert onvoldoende wat mij betreft. De rest van de songs is aardig tot echt goed en zijn vooral aan het begin en einde te vinden. Echt goed vind ik Slow Burn. Oh, What a World & High Horse. Daar zit Katey, met haar natuurlijk fraaie stem, weer op het juiste spoor. Kortom, een voor mij maar deels geslaagde plaat.

Vind jou ook meer iemand voor 'the dark side' van de cross-over rock/pop <-> country zoals Angel Olsen - My Woman (2016) (of misschien de naar binnengekeerde kant, zoals de Cowboy Junkies)

Daar heb je zeker een punt. De Cowboy Junkies heb ik (maar) 2 albums van, maar die vind ik wel goed. Angel Olsen zal ik eens draaien. Wel heb ik doordat ik een paar keer met een RV door the USA heb gereden toch ook wel een zwak voor goede country muziek. En dan bijvoorbeeld ook dus voor een album als Same Trailer Different Park. En ik vind Pageant Material niet verkeerd.

Een balsem voor de ziel tijdens de thuiswerkochtend. Ik hou van de stem en vlotte arrangementen, glijdt zalig naar binnen, aangezien het muziek zonder weerhaakjes is.

Twee jaar later nog eens in het geheel beluisterd maar ondanks de vele heerlijke nummers is 'ie nog steeds 3 a 4 nummers te lang voor iemand die niet echt van Country houdt ook al is die poppy.

Niet mijn ding. Weinig country, veel pop. En dan ook nog de pop waarbij de nadruk op de zang ligt. Daar houd ik sowieso al niet van, laat staan bij een dergelijke dertien-in-een-dozijnstem. Niets bijzonders wat mij betreft en soms ronduit vervelend.