Rolling Stones - Forty Licks (2002)

We laten het zeker rusten maar je weet dat Tom Araya's favorieten The Beatles en Simon and Garfunkel zijn?

Van de voorliefde van Lemmy voor de Beatles wist ik wel, over Tom Araya weet jij blijkbaar meer dan ik. Onzin.

Reining in the Blood | Miami New Times - miaminewtimes.com

What type of music do you listen to?

My favorite records would surprise people. I love Graceland by Paul Simon. I am a huge fan of the Beatles. I like the Eagles, Cat Stevens. I grew up listening to Sixties music: Janis Joplin, Hendrix, the Doors, Yes, the Who. I grew up listening to all that shit. I listen to everything, even the great sounds of the Seventies. Bands like Boston and Van Halen. That was when metal started getting heavy.

Vanaf 4:00

Interview with Tom Araya from Slayer - Sonisphere Knebworth 2011 - YouTube

Je ziet in dat interview duidelijk dat Tom enigszins beschaamd zijn vroegere invloed Beatles benoemt. Die tijd ligt natuurlijk ook alweer lang achter hem gelukkig.

Kansloos. En dat is het laatste wat ik erover zeg.

Vandaar dat hij The beatles bestempeld als "my favorite". Trouwens jouw hele top 10 bestaat uit bands die the fab four als invloed noemen, ook de gitarist van UFO, Schenker, heeft ze enkele keren gecoverd.

Tja, het zou natuurlijk best kunnen dat iedereen die als peuter of adolescent in die jaren opgroeide de Beatles als 'invloed' noemt. Wat 'invloed' ook mag betekenen. Je werd er in die jaren gewoon mee gehersenspoeld. Het was Beatles hier en Beatles daar. Marketingmachine om een combootje te promoten.
Echte bands hebben gelukkig gewoon een eigen stijl ontwikkeld.

Tja buizen geeft aan rainbow en elvis presley wat ook uit de oude doos komt 5 sterren.

Net of jij een meer bijzondere muzieksmaak hebt dan beatles of stones fans/liefhebbers.

Jouw top 10 bestaat ook gewoon veelal uit classic rock bandjes (waar beslist niets mis mee is, goede smaak zelfs)

Maar het afgeven op beatles en stones liefhebbers bij deze gewoon erg goede verzamelaar neem ik gewoon niet serieus!

Ik zeg doe niet zo opgefokt, en geniet van de dingen die je wel leuk vind

Ach, daar hebben we onze bekende troller weer. Gewoon niet op reageren, joh!

Ik denk dat de meesten die jouw berichten de laatste dagen gelezen hebben jou niet serieus nemen...

buizen heeft berichtje waar ik op reageerde schijnbaar verwijderd... grote vent...

Verwijder wel vaker berichten van mezelf, had de jouwe niet gezien.

Forty Licks is een postzegelverzameling, alleen ontbreekt er bij mij eentje, waardoor deze is vervangen door een nieuwere exemplaar met daarop een lelijk plaatje van Beatrix, die toen nog koningin was.
Graag had ik hiervoor een oudje met Emma voor in de plaats gehad, maar wat kijkt dat anders vreemd, een leeg vakje op jouw trotse eerste bladzijde van het album.
Zo ervaar ik mijn editie van Forty Licks.
Bij mij ontbreekt She’s Like A Rainbow, en daarvoor in de plaats staat een Neptunis remix van Sympathy For The Devil, terwijl deze al in de originele versie op de plaat staat.
Je gaat toch ook niet naar de Albert Heyn om een voetbalboek aan te schaffen met de beste spelers aller tijden, netjes deze bij elkaar sparen, en dan tot de conclusie komen dat Messi er twee keer in staat; een maal met tatoeage op zijn arm, en een keer zonder.
Je wilt gewoon de pure Messi, zonder de sterallures, de straatvoetballer in opkomst, zonder dat men hem weg zet als belastingfraudeur.
Ik wil daarvoor in de plaats een foto van Zidane, die kopstoot heb ik hem al lang vergeven, maar dan is het pas compleet.
Forty Licks is daardoor een gemiste kans, de remix is het lelijke eendje tussen de mooie zwanen.

Forty licks heb ik ooit ook in mijn bezit gehad, maar heb ik later verkocht omdat ik het eigenlijk niet genoeg meer vond. Singles collection en jump back is beter een veel completer. En later heb ik let it bleed, beggars banquet, sticky fingers en exile on main street er ook bijgekocht, en ook nog het live album uit 1970 en die live dubbelaar uit 2002.

Het blijft gewoon lekkere aanstekelige bluesrock waar ik altijd wel naar kan luisteren. Achterhaald of niet, het klinkt gewoon lekker als je van bluesrock houd. Erg complex is de muziek niet, maar aanstekelige singles hebben ze zat gemaakt.

Ik heb het idee dat user buizen ook meer wat tegen de fans/liefhebbers van de stones heeft dan de muziek zelf, want dit soort bluesrock zou gezien zijn top 10 eigenlijk wel in zijn straatje moeten kunnen liggen.

4 destijds nieuwe songs zijn aan het album toegevoegd om het interessant te maken voor fans die alles al tig keer in de kast hebben staan. Just sayin...

Als je niks of weinig van de stenen hebt voegt het natuurlijk een hoop toe. Persoonlijk ga ik deze niet aanschaffen aangezien ik vrij compleet ben. Dus wat mij betreft overbodig ja.
En voor de rest moet iedereen dat lekker voor zichzelf uitmaken.

Als je nix van de stoons hebt en je wilt 1 album met hun belangrijkste hits issie niet overbodig maar een goede keuze.

Men kan de verschillende jaren horen, en aan de hand daarvan uit gaan zoeken welke stijl het beste in het gehoor valt, en zo evt een paar reguliere albums gaan aanschaffen, of juist niet!

Dat lijkt mij het doel van een verzamelaar. En dat je er dan 4 nieuwe nummers bijkrijgt als extraatje is dan mooi meegenomen.

Op den duur kan een band ook met teveel verzamelaars komen zoals kwien of kiss doet, dat vind ik ook overdreven en zelfs uiteindelijk slecht voor het imago van een band.

Als verzamelaar is dit een sterke cd. valt niks op af te dingen.

Kijk ik puur naar de 4 nieuwe tracks (opgenomen in 2002) dan valt 't wat tegen.

Don't stop was eigenlijk bedoeld voor Mick Jagger - Goddess in the Doorway (2001), maar Jagger vond 't toch meer bij de Stones passen. Erg sterk is het nummer niet, wel typisch Stones.

Keys to Your Love is wel aardig, en doet denken aan de Stones uit de jaren '70

Stealing My Heart is de zwakste van de 4 in mijn ogen. Een één in een dozijn. Ze kunnen beter.

Losing My Touch is het enige nummer wat me wel kan bekoren, en dat is een Richards gezongen nummer!

Het is wel duidelijk dat de mannen ten tijde van deze opname weinig zin of in ieder geval inspiratie hadden. Dat is misschien ook wel de reden dat er geen nieuwe plaat kwam.

Gelukkig is The Rolling Stones - A Bigger Bang (2005) een stuk sterker.
Deze 3 van de 4 nummers doen eigenlijk een beetje afbreuk aan een sterke verzamelaar als deze. Daarom niet de volle mep.

Geweldige geluidskwaliteit!

Hele goede verzamelaar.
De autist in mij had het graag chronologisch gezien.

En ook deze voor 1 Euro in de kringloopwinkel die weer open is.