menu

Black Sabbath - Dehumanizer (1992)

mijn stem
3,62 (145)
145 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: I.R.S.

  1. Computer God (6:15)
  2. After All (The Dead) (5:41)
  3. TV Crimes (4:02)
  4. Letters from Earth (4:17)
  5. Master of Insanity (5:55)
  6. Time Machine (4:15)
  7. Sins of the Father (4:46)
  8. Too Late (6:55)
  9. I (5:13)
  10. Buried Alive (4:51)
  11. Master of Insanity [Single Edit] * (4:08)
  12. Letters from Earth [B-Side Version] * (4:41)
  13. Time Machine [Wayne's World Version] * (4:18)
  14. Children of the Sea [Live] * (6:22)
  15. Die Young [Live] * (2:16)
  16. TV Crimes [Live] * (4:23)
  17. Master of Insanity [Live] * (7:39)
  18. Neon Knights [Live] * (5:34)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 52:10 (1:31:31)
zoeken in:
buizen
AstroRocker schreef:
buizen, wat vind je dan van de muziek op deze schijf? De hoes vind ik wat minder belangrijk.


De hoes slaat als een tang op een varken en soms is dat met de zang in sommige nummers precies eender. Met name de eerste vier nummers zijn zo duister en sinister en traag en lijken zo terug te grijpen op de jaren '70 dat hier maar 1 stem bij past: die van Ozzy.
Het album is doorspekt van die donkere gitaar- en basssound en die soms ingehouden drums en we worden op geweldige riffs getracteerd maar er klopt iets niet aan dit album. Net niet dit en net niet dat.
Voor de nummers, ongeacht de zang, krijgt een van m'n favoriete bands natuurlijk wel alsnog 4 sterren, het minste wat je kunt doen.

avatar van BlauweVla
4,5
De eerste twee platen met Dio hadden ook veel oude Sabbath verwijzingen, "Children of the Sea", was zelfs nog geschreven toen Ozzy nog in beeld was (af en toe). Ik vind Ronnie James Dio hier prima op passen, hij zingt ruiger als voorheen, dat ook nog es.

avatar van AstroRocker
4,5
buizen, ik vind het met de hoes van deze plaat best wel meevallen. Ik snap de gedachten gang erachter t.o.v. de inhoud wel (althans, dat denk ik te snappen...).
Toch vat ik jou opmerking niet, je geeft bv. Hell Awaits van Slayer een 5, terwijl die hoes "net zo bagger" is als deze. Ik geef niets om de hoes van een album. Is ze mooi (hallo Iron Maiden in de 80er jaren...) dan is dat mooi meegenomen. Zo niet jammer, maar geen probleem. Als de muziek maar goed is. Ik krijg een beetje de indruk dat bij jou de hoes wel meetelt in de score voor een album???

buizen
AstroRocker schreef:
Als de muziek maar goed is. Ik krijg een beetje de indruk dat bij jou de hoes wel meetelt in de score voor een album???


In voorkomende gevallen laat ik inderdaad de hoes (licht) meetellen in de beoordeling. Maar dit is geen wet van Meden en Perzen. Vaak is het de druppel die de emmer doet overlopen. De muziek is tegenvallend en dat gaat vaak synchroon met ook nog eens een enorm lelijke hoes. Een verlies-verlies-situatie.
De hoes van Hell Awaits is andere koek. Dat is precies wat je verwacht, heel erg fout en heel goed gebracht en in lijn met een groter geheel. Deze lelijke hoes van Black Sabbath komt gewoon totaal uit de lucht vallen en heeft kop noch staart.
De hoes van het eerste album van Black Sabbath is werkelijk fantastisch. Die mystiek en dat sinistere... en dat in die tijd..., en ja, toevallig heb ik die elpee met 5 sterren beoordeeld. Maar, nogmaals, omwege de muziek. De hoes kan de beoordeling wel van 4,5 naar 5 sterren hebben gelift, en dat mag best voor een keer.

avatar van Kronos
4,0
buizen schreef:
Deze lelijke hoes van Black Sabbath komt gewoon totaal uit de lucht vallen en heeft kop noch staart.

Even de albumtitel bekijken en het idee erachter is toch meteen duidelijk. Kortom, inhoudelijk een geslaagde hoes. Het thema hield Dio tijdens de jaren negentig bezig blijkbaar, want zijn albums Strange Highways en Angry Machines borduren er ook nog op voort.

buizen
Kronos schreef:
(quote)

Even de albumtitel bekijken en het idee erachter is toch meteen duidelijk. Kortom, inhoudelijk een geslaagde hoes. Het thema hield Dio tijdens de jaren negentig bezig blijkbaar, want zijn albums Strange Highways en Angry Machines borduren er ook nog op voort.


Het thema en de titel snap ik natuurlijk wel maar het gaat me om het (oerlelijke) artwork. Komt uit de lucht vallen (maar wel binnen metalhype, zo veel van dit soort lelijke hoezen in die tijd) en oogt heel goedkoop. Had dan voor een politieke foto gekozen, bijv., met zo'n titel.
Anyway, Black Sabbath in een periode zoekend naar een (her)identiteit.

avatar van Kronos
4,0
buizen schreef:
Het thema en de titel snap ik natuurlijk wel...

Als je schrijft dat de hoes als een tang op een varken slaat, dan heb je het toch over inhoud.

buizen schreef:
Had dan voor een politieke foto gekozen, bijv., met zo'n titel.

Ook nu heb je het weer over inhoud.

Een politieke foto dan nog wel. Op een hoes van een Black Sabbath album. Ik mag er niet aan denken.

buizen
Kronos schreef:
(quote)


Een politieke foto dan nog wel. Op een hoes van een Black Sabbath album. Ik mag er niet aan denken.


Van wie mag je er niet aan denken, van jou zelf niet?
Alles beter dan deze afschuwelijke hoes. En als Sabbath iets stelt met de titel is een politieke foto niet ondenkbaar.
Gelukkig luisterde ik in deze tijd ook naar de Dead Kennedys.

avatar van Kronos
4,0
buizen schreef:
Alles beter dan deze afschuwelijke hoes. En als Sabbath iets stelt met de titel is een politieke foto niet ondenkbaar.

Black Sabbath is geen punkbandje. De hoes illustreert juist heel goed het thema. Het uiterst gezellige tafereeltje speelt zich nog af in een kathedraal ook (Computer God). Schitterende metalhoes, inclusief goedkoop aandoende uitstraling.

avatar van Bluebird
4,0
Voor deze keer helemaal met de vorige spreker eens. Een van het betere Sabbath coverart zelfs. Maar dat vind ik dan weer. De afgelopen dagen terwijl donder en bliksem hier dood en verderf zaaide dacht ik achter de pc meteen aan deze hoes.

De kwalijke effecten van de zich steeds meer automatiserende en daarmee ''ontmenselijkende'' maatschappij was hier idd het thema. Of zoiets.

buizen
Kronos schreef:
(quote)

Black Sabbath is geen punkbandje. .


Qua inspiratie voor heel veel bands in eind jaren '70 en begin jaren '80 weet ik dat zo net nog niet..

avatar van Bluebird
4,0
Waren het niet qua inspiratie de eerste no-nonsense rockers uit de 50's en 60's? Althans zo heb ik het in die tijd meegekregen...

Met de veelal op ''hippieleest geschoeide'' metalfantasy hadden de punkers niet zo veel volgens mij....... zoals de headbangers dat weer evenmin met politiek hadden.

avatar van AstroRocker
4,5
[quote=4581203De hoes illustreert juist heel goed het thema. Het uiterst gezellige tafereeltje speelt zich nog af in een kathedraal ook (Computer God). Schitterende metalhoes, inclusief goedkoop aandoende uitstraling. [/quote]

Kijk, ik snap het dus want dit bedoelde ik dus , mooi verwoord Bluebird

avatar van Bluebird
4,0
Dankuwel Astro, maar Kronos komt deze eer toe. Maar ik zou het ook gezegd kunnen hebben.

avatar van AstroRocker
4,5
ah, Kronos, sorry, foutje.... Ik ben al een ouwe lul en soms nogal verstrooid.....

avatar van gigage
4,0
Met de terugkeer van Geezer is toch alweer de helft van de originele bezetting aanwezig waardoor Black Sabbath geen Iommi feestje meer is. Dit album ligt dan ook zwaar op de maag en heeft het bij mij ook even geduurd voordat ik Dio in die logge openers kon waarderen. Maar toch voelt het uiteindelijk weer vertrouwd aan als Ronnie de prima zanglijnen in Letters from Earth uitspuwd als in zijn hoogtijdagen. Prima composities die niet in hapklare meezingers wordt geserveerd. Geregeld word je op het verkeerde been gezet als je denkt de song wel te kennen.
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat na al die BS en Dio releases het misschien wat teveel van het goede is om deze weer bij alkaar te zetten. Verrassend is het natuurlijk allemaal niet maar uiteindelijk is deze toch ook weer onder mijn huid gekropen en vind ik het jammer dat de plaat weer eindigt net zoals de samenwerking met Dio en Vinny.

avatar van frolunda
3,5
Degelijk,stevig en ook vrij sterk Sabbath album met Dio.
De composities zitten goed in elkaar,het gitaarwerk van Iommi mag er weer zijn en ook de productie die een beetje teruggrijpt naar het begin van de jaren tachtig en die niet door iedereen hier gewaardeerd wordt vind ik allesbehalve slecht.
En alhoewel ik niet echt een fan ben van Dio als zanger kwijt ie zich hier uitstekend van zijn taak.
Nummers als Timemachine,I,Computer God en TV crimes behoren dan ook tot het betere late Black Sabbath materiaal.
Het album mag zich in zijn geheel dan niet helemaal kunnen meten met de vroegere platen met Dio of de klassiekers uit de begintijd maar in de categorie zware hardrock is dit toch een vrij tijdloos en prima plaatje.

avatar van lennert
4,5
Kunnen we even stellen dat Dehumanizer gewoon weer het eerste echte Black Sabbath album sinds lange tijd is (gezien vanaf de chronologische volgorde dan)? Butler is terug en meteen hebben alle nummers meer inhoud op muzikaal vlak. Oh wat heb ik die speelse en virtuoze baspartijen gemist. Weg is ook die hele gladde jaren '80 sound, in plaats daarvan krijgen we een rauwe en harde uitgeklede productie die de gitaar en bas moddervet uit laten komen. Dio mocht geen fantasyteksten meer schrijven, maar kwijt zich prima van zijn taak in Computer God, TV Crimes, Sins Of The Father, Too Late en I. En zijn zang is rauw en ijzersterk. Tevens hebben we hier de eerste doommetalpartijen sinds Mob Rules, wat voor mij een flink pluspunt is. En ja, de vervoering is weer terug. Dehumanizer is het meest uitgeklede en daarmee ook rauwste album van de hele band. Prijs Ronnie James Dio. Prijs Geezer Butler. En fuck de daaropvolgende breuk tussen deze twee.

Voorlopige tussenstand:
1. Heaven And Hell
2. Sabotage
3. Mob Rules
4. Dehumanizer
5. Master Of Reality
6. Sabbath Bloody Sabbath
7. Tyr
8. Headless Cross
9. Paranoid
10. Born Again
11. Technical Ecstacy
12. Vol 4
13. The Eternal Idol
14. Black Sabbath
15. Never Say Die
16. Seventh Star

avatar van RuudC
4,0
Ah, eindelijk aangekomen bij Dehumanizer. Een van de eerste cd's die ik ooit kocht, maar eigenlijk alleen maar stof heeft gevangen. De enkele keren dat ik ernaar luisterde, vond ik het nooit slecht, maar het zette me nooit echt aan om vaker te luisteren. Black Sabbath heeft dan ook genoeg albums die beter zijn en dus makkelijker de weg naar de geluidsinstallatie vinden.

Toch valt dit dit album vandaag eigenlijk best goed. Ook ik heb een zwak voor Dio, maar zangers zijn voor Iommi vaak niet het probleem. Tony Martin levert ook puik werk af. Wellicht dat met Dio en vooral Geezer Butler de muziek daardoor een stuk steviger geworden is. Het is nog altijd geen Heaven And Hell. De productie is moderner, maar de toon is vooral feller. Dit album mag dan wel ondergesneeuwd en vergeten zijn, dit is toch wel degelijk een echte Black Sabbathplaat. Voor de luttele euro's haal je met deze cd een heel leuk schijfje uit de uitverkoopbakken.


Tussenstand:
1. Heaven And Hell
2. Sabotage
3. Mob Rules
4. Paranoid
5. Sabbath Bloody Sabbath
6. Masters Of Reality
7. The Headless Cross
8. Black Sabbath
9. Dehumanizer
10. Born Again
11. Vol. 4
12. Tyr
13. Technical Ecstacy
14. The Eternal Idol
15. Never Say Die
16. Seventh Star

avatar van AstroRocker
4,5
Helemaal eens met de visie van lennert. Ik blijf dit echt en knaller van jewelste vinden die naar mijn mening een te lage score heeft. En Sabotage dus als beste Ozzy era album: ook mijn idee...
Wel zou ik Mob Rules boven Heaven and Hell plaatsen, niet zozeer om de muzikaliteit (die vind ik vrijwel gelijkwaardig) maar meer om de productie. Maar ach, de verschillen zijn klein....

4,5
Seventh Star met een uitmuntende Glenn Hughes staat veel te laag natuurlijk.....

avatar van Kronos
4,0
Dio terughalen lost de verwachtingen niet in. Het begint sterk met Computer God. TV Crimes doet zelfs de energie van weleer opleven. Maar de riff van Master of Insanity lijkt een snelle variatie op die van A Touch of Evil (Judas Priest). Iommi recycleert ook eigen werk op middelmatige wijze. Verder wel genietbaar, dit album.

72/100

avatar van BlauweVla
4,5
Die riff is vaker gebruikt inderdaad, ook al door Led Zeppelin - "The wanton Song" en Rainbow - "Lady of the Lake".

avatar van liefkleinhertje
3,0
Na het uitstekende Tyr word hier toch wel duidelijk de weg naar beneden in gezet ,waar deze band in de jaren 80 de ene na de andere album uitbracht waar ik veel plezier aan had is nu de koek duidelijk op
Geen van deze nummers hoort op Heaven & Hell of Mob Rules thuis ,jammer genoeg zou het hier na nog erger worden met Forbidden wat in mijn oren toch echt onvoldoende is om over een gereanimeerd lijk als 13 maar te zwijgen
Toen ze in 1992 in Groningen optraden zat ik lekker tandenknarsend op mijn werk dat maakt het er ook niet beter op maar je kan niet alles hebben

avatar van BlauweVla
4,5
Als ze in 1992 een album hadden gemaakt a la "Heaven and Hell" of "Mob Rules" waren ze hopeloos beschuldigd van teren op oude roem en nog gemakkelijker: achterhaald zijn. Dat deden ze dus niet met "Dehumanizer". Het is op momenten log, doomy en donker en met een ander soort mix, die verrassend helder klinkt. Dio is hierna solo deze weg grotendeels blijven bewandelen en ontwikkelde het geluid door tot zijn "Master of the Moon" album. Ik mag het wel en zou niks aan deze plaat anders willen

avatar van Kronos
4,0
BlauweVla schreef:
Die riff is vaker gebruikt inderdaad, ook al door Led Zeppelin - "The wanton Song" en Rainbow - "Lady on the Lake".

Haha inderdaad, Lady of the Lake. The Wanton Song moest ik even horen want kon ik zo niet voor de geest halen. Led Zep kennende hebben zij die riff ergens uit de oude bluesdoos opgeduikeld.

avatar van gigage
4,0
Dit is een fijne plaat maar niet eentje voor eventjes tussendoor. Althans, zo beleef ik 'm.

avatar van Kronos
4,0
Ik vind het album oké, maar de meeste nummers niet bijzonder goed. Een beetje hetzelfde geval met The Devil You Know. Al vind ik die in zijn geheel beter.

avatar van AstroRocker
4,5
Ik vind The Devil You Know veel zwakker dan Dehumanizer. Die laatste viel mij erg tegen, op enkele pareltjes na dan zoals Bible Black en Follow the Tears....
Ik ben het wel eens met de mening van Blauwe Vla

avatar van milesdavisjr
4,0
De tijden van Heaven and Hell en The Mob Rules kwamen wat mij betreft zeker niet terug met deze schijf. Bij Letters from Earth veer ik wat op, lekkere tempowisselingen en mooie zanglijnen, Too Late is het rustpuntje op de plaat maar weet mij niet de volle lengte te boeien. Het absolute prijsnummer is wat mij betreft het nummer I, Ronnie lijkt wel razend en test zijn stembanden op volle sterkte, heerlijk zo hoor ik Dio het liefst. Voor het overige vind ik de plaat stroperig klinken en lijkt het wel allemaal niet echt op gang te komen. Een voldoende maar ook niet veel meer dan dat.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:10 uur

geplaatst: vandaag om 12:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.