menu

The Young Gods - Data Mirage Tangram (2019)

mijn stem
3,83 (29)
29 stemmen

Zwitserland
Rock / Electronic
Label: Two Gentlemen

  1. Entre en Matière (7:11)
  2. Tear Up the Red Sky (7:28)
  3. Figure sans Nom (6:08)
  4. Moon Above (6:01)
  5. All My Skin Standing (11:10)
  6. You Gave Me a Name (7:57)
  7. Everythem (7:31)
totale tijdsduur: 53:26
zoeken in:
avatar van Hega
4,0
Geweldige band!
Ben hier zeer benieuwd naar.

avatar van koosknook
3,0
2019 is wel een comeback jaar voor bands aan het worden.De zoveelste. Helemaal in het begin heb ik The Young Gods nog gevolgd, maar halverwege de jaren 90 niet meer.

avatar van Castle
4,0
Na TV Sky nog de verzamelaar in huis gehaald, daarna uit beeld geraakt.
Benieuwd

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Zelfde verhaal hier, de eerste albums in bezit daarna afgehaakt door andere interesses.

Er zijn al twee singles uit: Tear Up the Red Sky en Figure sans Nom in diverse smaaktjes (edits en remixes)

Figure sans nom - YouTube (edit)

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Er zitten duidelijk veel meer Ambient invloeden op dit album, met een wat duister randje. Glitch is ook niet ver weg als subtielere variant van Industrial. Zelf heb ik niet veel met lange Ambient nummers, ik hou van zang en teksten en het korte Pop-format. Maar dit is nog goed te doen omdat de gitaar en Industrial bombast ook voorbij komen. Het is ook nog steeds herkenbaar als The Young Gods, ook door die twee-talige zang en karakteristieke stem van Franz Treichler (het enige vast lid van deze act).

Tear Up the Red Sky met Industrial passages in contrast met de ingetogen passages doet nog het meest denken aan ouder werk. Terecht de single en mijn favoriet op dit album. De eerste beluistering valt goed ondanks dat het niet helemaal in mijn straatje past als Electro Pop Rock liefhebber. Maar vanwege krediet op oud werk is er altijd interesse voor nieuw werk en ook deze is goed te doen.

avatar van blur8
3,0
Relatief veel geluidscollages. Tear Up..., Figure sans Non & All My Skin Standing zijn ruim meest genietbaar, met heerlijk zwaar aangezette Gitaar Synths comi. Andere songs zijn grotendeels instrumentaal, lang uitgewerkt en daardoor al snel minder toegankelijk. Geloof dat ik er wel iets meer van verwacht had, maar ben ook niet zo fan van Zwitserse kaasfondue, dat ligt ook zwaar op de maag. Die 3 nrs zijn zeer goedgekeurd, maar als volledige album weet ik het nog niet.

avatar van Aladdin
4,0
En toch, en toch...het beklijft, klinkt anders dan andere artiesten en dan hun eigen platen. Alleen Moon Above is me te schetsmatig.

avatar van Castle
4,0
Best lekker album, rustig met dreigende ondertoon.
Zaterdag in een platenzaak wat vinyl (volgens de wederhelft best veel) gescoord, deze erbij gepakt om 2redenen, ik was al lekker aan het shoppen en was best benieuwd.
Geen spijt op het moment

avatar van oftewel
4,5
Erg fijne plaat! Je moet wel van pulserende electronica, Franse fluisterstemmen en/of Engels met een zwaar Zwitsers/Frans accent, ambient soundscapes met af en toe heftige noise uitschieters en relatief lange nummers houden maar dan is het wel oprecht genieten zeg. Dit blijft een heel bijzondere band.

avatar van Lura
3,5
De leden van de Zwitserse industriële rockband The Young Gods zijn intussen van middelbare leeftijd. Deze band uit de middeleeuwse stad Fribourg vernoemde zich halverwege de jaren tachtig naar de gelijknamige EP van Swans. Een van de pioniers op het gebied van sequencers en samples. In de jaren tachtig en negentig waren ze heel invloedrijk. Artiesten als Nine Inch Nails, The Edge en David Bowie op diens album Outside haalden duidelijk hun mosterd bij de Zwitserse band. Anno 2019 maken Franz Treichler (zang, harmonica, gitaar en elektronica), Bernard Trontin (drums en percussie) en Cesare Pizzi (elektronica) nog steeds relevante muziek. Na een stilte van maar liefst negen jaar verscheen vorige maand hun elfde album Data Mirage Tangram. Op het intrigerende album heersen vooral ambient soundscapes en pulserende elektronica. Een leuke toevoeging is de Supertramp- en Ennio Morricone-achtige mondharmonica in Moon Above. De zeven composities variëren in lengte van zes tot elf minuten. Dat het trio nog springlevend is gaat het op 27 maart bewijzen in Paradiso.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Lura schreef:
Dat het trio nog springlevend is gaat het op 27 maart bewijzen in Paradiso.

Dat wordt nog een lastige keus want dezelfde avond speelt op dezelfde locatie (Paradiso Noord) in een andere zaal ook Jessica Pratt.

avatar van Lura
3,5
Dan zou ik eerlijk gezegd voor Jessica Pratt gaan.

avatar van deric raven
4,0
Ik vind juist de eerste paar nummers prima, maar pas echt lekker wordt het bij het zwaar psychedelische All My Skin Standing. Toch wel een van hun hoogtepunten.

avatar van Lura
3,5
Vandaag verschreven November 2nd van November, een project van Young Gods drummer Bernard Trontin en Simon Huw Jones, zanger en tekstschrijver van And Also the Trees. Bijzonder fraaie, atmosferische plaat met Nick Cave-achtige declamaties. Op Johnny's Garden is eventueel mijn korte bespreking te lezen.

avatar van WoNa
4,0
Er zijn van die decennia, zoals de jaren 80, dat ik mijn interesse voor nieuwe muziek totaal verloor en nog zelden iets hoorde waarvan ik dacht dit boeit me een heel album lang. Dat was het dan, had ik wel eens het idee en toen brak 1989 aan en al snel de jaren 90. The Young Gods, totaal langs me heen gegaan, tot 2019 en ik een plaat hoor waarop heel veel van die jaren 80, maar ook van daarna samenkomt. Een mix waarop ik niet snel uitgeluisterd raak.

Op sommige momenten hoor ik alleen mijn eigen verbazing. Wat gebeurt hier nu eigenlijk? Muziek alsof die gemaakt is door AI of robots, zo kil, clean (en een repeterend, afwijkend ritme) waarover heen een mondharmonica zo desolaat speelt, iid Lura, ik had de 'Once Upon A Time In The West associatie ook, alsof de laatste mens in dit post-industriële geweld om hulp roept en weet dat niemand hem meer gaat horen. 'Moon Above' is soort van niet om aan te horen en toch niet uit te zetten.

Daartegenover staat het antwoord op 'Bullet The Blue Sky'. 'Tear Up The Red Sky' heeft misschien wel teveel raakpunten met het U2 refrein. De enorm knallende gitaren accentueren de pijn. Treichler doet een Mark Lanegan en met succes.

De hardheid van dit nummer, maar ook latere nummers vormen een groot contrast met de meer elektronische kant van The Young Gods. Dit laatste had vreemd genoeg de overhand toen ik de plaat voor het eerst speelde, zacht op de achtergrond. de harde accenten vielen weg en mijn indruk was, gebeurt er wel iets op Data Mirage Tangram? Na herbeluistering werd dat wel bevestigd. Er gebeurt meer dan genoeg, maar het advies is wel speel dit album in ieder geval harder af. Pas dan komt de volledige volheid, pracht, als dat het goede woord is in deze context en kracht tot wasdom.

Dit is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Voor de vergelijking ook even de nieuwe van November - November 2nd (2019) geluisterd en die is niet slecht maar deze spreekt me veel meer aan, bevalt zelfs meer dan de nieuwe EP's van Underworld.

avatar van dix
4,5
dix
Sterke plaat, wederom. Tijdens het optreden eind maart bleek dat het nieuwe materiaal mij beduidend meer aanspreekt dan die oude testosteron hitjes. Vooral All My Skin Standing mag er wezen.

avatar van Cellulord
4,0
Beetje zelfde verhaal hier. Gevolgd rond de periode van "Only Heaven" / "Heaven Deconstruction". Daarna uit het oog verloren. De heren hebben daarna ook jaren niets meer uitgebracht. Waarom? ze waren toch echt goed bezig en live was het ook sterk. Misschien was de kaas op en bleven enkel de gaatjes over.
Maar ja, ze zijn terug. De plaat draaid nu en klinkt alvast sterk.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Ik kom hier ook minstens eens per week ('s avonds) bij terug en dit is zelfs voor mij de meest beluisterde album van deze act geworden (komt door het gemak van Spotify)

Zodoende behoort deze tot mijn voorlopige Top 25 longlist van 2018 albums. Het overwegen waard om er nog een halfje aan waardering op te gooien.

En het volgende optreden maar eens meepakken... december in het Paard.

avatar van Cellulord
4,0
E-Clect-Eddy Ja, heb hem trouwens gevonden vanwege jouw lijst, dus bedankt.

Wat een stevig plaatje. Zoals oftewel reeds melde: "pulserende electronica, Franse fluisterstemmen en/of Engels met een zwaar Zwitsers/Frans accent, ambient soundscapes met af en toe heftige noise uitschieters".

Het 11 minuten duurende "All My Skin Standing" is een beest van een track.

De heren zijn helemaal terug.

avatar van Michiel Cohen
3,5
Iets minder dan hun vorige werk.


avatar van notsub
4,0
Mijn gevoel zegt dat het best lang geleden is dat er nieuw materiaal van The Young Gods uitkwam en dat klopt dus ook. Ik ben blij dat dit toch op mijn radar komt, want deze CD lijkt zo maar tot de betere releases van het jaar te gaan horen. De CD staat vol met nummers waar de tijd genomen wordt om in een trance achtige vervoering te worden meegenomen. De slaperige zang en enige gitaaruitbarstingen maken het helemaal af. Young zijn ze niet meer, maar het maken van lekkere muziek zijn ze zeker nog niet verleerd.

avatar van deric raven
4,0
The Young Gods wisten hier erg veel indruk te maken met het zwaar onderschatte T.V. Sky, waar ze de elektronische noise mixen met Industrial soundscapes. Net een stukje minder opgefokt dan hun tijdsgenoten, en misschien juist wel daardoor een stuk interessanter. Met de lang gerekte songs leunden ze tegen de jaren zestig psychedelica aan. Helaas hadden ze de pech dat op dat moment alles gedomineerd werd door de Amerikaanse grunge en andere hardere gitaarbands. De eigenzinnigheid van de Zwitsers werd wel algemeen gewaardeerd, maar ze bleven steken in de achterhoede. Opvolger Only Heaven gooide er nog meer dance invloeden tussen, maar vervolgens werd de aandacht voor dit drietal steeds minder. Na een stilte van bijna tien jaar zijn ze nu weer terug aan het front met het overtuigende Data Mirage Tangram. Natuurlijk zijn ze een stuk ouder geworden, en werden er in het verleden meer compacte nummers tussen gestopt. Hedendaags is de aandacht meer gericht op de opbouw, waar er langzamer naar een climax wordt toegewerkt. Het op korte termijn explosief willen knallen is er niet meer bij; verwacht geen hitgevoelige tracks als Our House, Gasoline Man en Skinflowers. Wat hebben ze dan anno 2019 te bieden?

Nou, meer dan genoeg! Zeer overtuigend worden we mee gevoerd met de opbouwende ambient soundscapes van Entre en Matière. De evolutie van The Young Gods gaat terug naar de meer aardse klanken, en daaruit volgt het scheppingsverhaal van deze Zwitserse Goden. Waar God er blijkbaar zeven dagen voor nodig had, voldoet hier hetzelfde aantal minuten. Zorgvuldigheid is hier het codewoord, en wat zou dit met de juiste belichting live een prettige trippende ervaring zijn. De fluisterende vocalen van Franz Treichler laten al direct zijn gebleven veerkracht horen, die gevolgd wordt door de aangename kenmerkende gitaarsamplers. Door het trage verloop is er meer ruimte voor de dreiging, die zich sluipend openbaart. De beats van drummer Bernard Trontin lijken het over te nemen, maar de interruptie maakt daar vervolgens onverwacht een einde aan. Een warmmakertje voor wat zal volgen?

In ieder geval nog niet bij Tear Up the Red Sky. Als een net geoliede machine lijkt deze met fusion voedende track op gang te komen. Stroperig als een nog niet voltooid in ontwikkeling zijnde proces. En dan na drie minuten begint het gewelddadig goed te lopen. Het geknetter van metaal op metaal geeft aan dat ze zeker nog niet afgeschreven zijn. Maar waarom vervolgens weer die rem er op? Zo heerlijk als ze tegen het eind weer vol in de versnelling gaande in het rood belanden. Dit is het geluid waarop de liefhebber hoopt, al laten ze die kant nog maar minimaal horen. De donkerheid van Figure Sans Nom roept door de zware bas en lichte synth klanken van Cesare Pizzi de sfeer op van de pompende licht pulserende postpunk van de jaren tachtig. Treichler lijkt zich op de achtergrond warm te lopen met slecht verstaanbare spirituele vocalen. Als een boxer die voorbereid is om de ring te betreden. Hopelijk kan hij een flinke linkse hoekslag uitdelen en het muzikale geweld nog incasseren. Hier lijkt daadwerkelijk iets te gebeuren, maar wanneer is dat moment er?

De rommelige overgang naar Moon Above krijgt een vervolg van een log optredende Trontin, die moeite lijkt te hebben met het treffend raken van zijn drums. Als een cyber western vervolgen de geluidscollages die rond zweven zonder zich ergens aan te kunnen hechten. Maar het gitzwarte gevoel waarin de band lijkt opgesloten wil wel triggeren. Werd er voorheen erg terug gegrepen naar de psychedelica van The Doors bij All My Skin Standing hoor je meer het experimentele van Pink Floyd en krautrockers Can terug. De sound is moddervet als een bedwelmend moeras, en hier weet het vanaf de eerste secondes volledig mijn aandacht te trekken. Op het moment dat je dreigt weg te zinken in een eindeloze trip, wordt je wakker geschud door de harde scheurende gitaarsamplers. Dit weet zelfs het geweldige Summer Eyes te evenaren, en op langere termijn waarschijnlijk zelfs te overtreffen. Dit is de reden waarom The Young Gods nog steeds mee telt. Dit geeft hun eigenzinnige genialiteit aan. Het was eventjes afwachten, maar dan wordt je ook rijkelijk beloond. En dan zelfs zonder de aanwezigheid van de vocalist.

Nog nagenietend van deze aangename shocktherapie, ben je nog niet helemaal klaar voor het verdere verloop. Het zweverige You Gave Me a Name gunt je wel de kans om hier volledig van te herstellen, en net als bij Figure Sans Nom lijkt de inspiratiebron in de wave van de jaren tachtig te liggen. Zeker als hier nog de gejaagde felle gitaarakkoorden aan toe gevoegd worden. De spanning die in het eerste gedeelte van de plaat pijnlijk gemist wordt, is in het tweede stuk helemaal terug. Ook de onvoorspelbaarheid van Everythem, die je opzuigt als een defect zuurstof apparaat mag hier aangenaam op aansluiten. De adembenemende hoogtes van het Zwitserse landschap met de dodelijke kou en verborgen sneeuwwitte dieptes zouden hiervoor centraal kunnen staan. Ergens in de verte is het gevaar van overspelbare lawines aanwezig. Ondanks de vele vraagtekens die de eerste tracks oproepen, weten deze pioniers nog steeds te komen tot indrukwekkende resultaten. De extra lagen laten zich bij meerdere luisterbeurten pas goed openbaren.

The Young Gods - Data Mirage Tangram | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van herre48
5,0
Blijkbaar sloeg ik deze om de één of andere reden over. Ik volg TYG nochtans van in de jaren '80 en zag hen geregeld eens live aan het werk. Maar wat voor een geweldige plaat is dit zeg! Ik heb weinig toe te voegen aan bovenstaande review maar ben overgelukkig dat ze kozen voor lange nummers die alle tijd krijgen om open te bloeien. Klankgewijs hebben ze nooit van een ander een lesje moeten leren, dat zit dus volledig snor bij hen. Topper!

avatar van herre48
5,0
herre48 schreef:
Blijkbaar sloeg ik deze om de één of andere reden over. Ik volg TYG nochtans van in de jaren '80 en zag hen geregeld eens live aan het werk. Maar wat voor een geweldige plaat is dit zeg! Ik heb weinig toe te voegen aan bovenstaande review maar ben overgelukkig dat ze kozen voor lange nummers die alle tijd krijgen om open te bloeien. Klankgewijs hebben ze nooit van een ander een lesje moeten leren, dat zit dus volledig snor bij hen. Topper!


EDIT: heb deze op vinyl gevonden (met gratis cd) voor 19 euro bij de mediamarkt.

avatar van herre48
5,0
Hier trouwens volledig live te Parijs: The Young Gods - DATA MIRAGE TANGRAM - Live @ La Maroquinerie 2019 - YouTube

Ook deze is op vinyl/cd uitgebracht.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:45 uur

geplaatst: vandaag om 02:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.