Mag een band die zichzelf weet te definiëren met de term chemical beat schaamteloos shoppen op het gebied van dance? Natuurlijk mogen ze dat. Na de tweede Summer Of Love in 1988, gevoed door de acid house, volgde al snel de Britse illegale raves. Het werd allemaal een stuk agressiever en opgefokter. Madchester combineerde de sound in het indie gebeuren waarmee ze zichzelf op de kaart zette. Uit deze invloeden volgde een uniek dance geluid. Pioniers als The Prodigy, Orbital en The Chemical Brothers behoeden ervoor dat het niet dood bloedde, maar zorgden voor een succesvolle doorstart. Laatst genoemde bleven zichzelf vernieuwen, maar ook hierbij was er op den duur sprake van muzikale bloedarmoede. Door het gebrek aan verse zuurstof werd het stollingsproces ingezet, stagnatie tot gevolg. De chemie was verdwenen, en na het overlijden van een van de sleutelfiguren van The Prodigy leek het einde van een tijdperk definitief dichtbij te komen. Door snoeihard toe te slaan met veelzijdige singles wist The Chemical Brothers de aandacht weer op zich te richten. De vraag is of No Geography aan de verwachtingen voldoet, en ze weer zo’n positieve herwaardering oplevert als jaren geleden met de voortreffelijke comeback track Galvanize.
Free Yourself werd al ruim een half jaar geleden gelanceerd. De song ligt erg in het verlengde van Hey Boy Hey Girl, maar dan net een stuk minder bijtend. Ook in de video liggen de raakvlakken er vet boven op. De dansende skeletten zijn hier vervangen door robots, die verder weinig ontwikkelingen laten zien in hun mouvement. Een ingedut elektronisch geluid welke symbolisch ontwaakt uit de dood om een revolutie te ontketenen. Overrompelen doen ze hiermee niet, maar dat er iets moois gaande is, hoor je zeker terug. Na een stilte van een aantal maanden verscheen in januari hun tweede single. Met het meer funky MAH welke ondersteund wordt door confronterende soulvolle vocalen eren ze de oerbeginselen van de disco. Met beelden van een live registratie waar op de achtergrond een demonisch wezen op gigantische schermen de rol van ceremoniemeester op zich neemt, weten ze op een bijna lugubere manier de aandacht te trekken. Hiermee moet het met gemak haalbaar zijn om het euforische publiek in extase te brengen.
Vrij snel volgde het retro old school getinte Got To Keep On, welke hier voor de nodige verwarring zorgde. De hedendaagse benadering van the seventies past nog het beste bij Daft Punk, dan wel geholpen door Nile Rodgers. Of hier sprake is van een heuse waardering, of snel succesvol willen scoren, laat ik in het midden. Het heeft de potentie van een ware zomerhit. Vreemd genoeg is er gekozen om deze in de winter op de markt te brengen. Zo zou Boney M moeten klinken als Giorgio Moroder en niet Frank Farian ze onder zijn hoede had genomen. Op een satirische wijze laten ze je in We’ve Got to Try met een heftige, maar doordachte clip nadenken over de dreigende technische ontwikkelingen. De chemical beats zijn helemaal terug in de vierde single, al verwacht je door het triphop begin een andere wending. Vrijwel gelijktijdig verscheen het negende studio album No Geography.
Ondanks de veelzijdigheid in de songs is er warempel wel degelijk sprake van een eenheid op de plaat. De jaren tachtig bombastische Trevor Horn beats in Eve of Destruction gaan prima samen met de Lil Louis chicago house die daar op volgde. Met overgangen die vrijwel niet hoorbaar zijn, laat No Geography zich eenvoudig als een geheel luisteren. Het is een stamppot van fijne tot moes geslagen ingrediënten waar uiteindelijk de oorsprong te verwaarlozen is. Het gaat hier om het smeuïge smakelijke eindresultaat. Eigenlijk is het nog het beste te vergelijken met de grandmixen waar Ben Liebrand ons jaren geleden mee verraste. Toen zaten we gewapend met een dubbel cassettedeck en de TDK bandjes voor de radio, om maar niks te missen. Deze nostalgische beleving is wat deze plaat hier op roept. The Chemical Brothers weten niet meer zo te knallen als voorheen. Als totaal product laten ze wel hun meest evenwichtige kant horen. Nooit eerder sloten de tracks zo heerlijk op elkaar aan. Zou het nodig zijn dan hebben ze nog een potentiele single klaar staan met The Universe Sent Me, al is het prima om No Geograpy niet als een citroen uit te persen. Deze bittere nasmaak werkt niet in het voordeel.
The Chemical Brothers - No Geography | Electronic | Written in Music - writteninmusic.com