Tool - Fear Inoculum (2019)

Ja, je bent een bak geld kwijt, maar damn wat ziet die boxset er goed uit, wat een kwaliteit.
En wat klinkt deze persing geweldig.
Wat mij betreft brengen ze met terugwerkende kracht de hele catalogus zo uit.

Vanaf 150,- voor de 5 kanten elpee (andere 5 kanten zonder muziek)
Ik doe het voorlopig met de niet officiële versie op dubbel-elpee voor 25,-
Dit is overigens het enige Tool album dat mij kan blijven boeien van begin tot eind.

Voor de liefhebbers van vinyl, als je €115 niet te gek vindt, tast toe, zelf ook vanochtend gedaan bij Bol dus. Geen idee hoe ze het doen of wellicht fout geprijst, maar alleszins redelijk voor deze fraai vorm gegeven set van 5 halve lps dan wel. De kwaliteit van de muziek staat buiten kijf, zoals bij elk Tool plaat wel. Ik kijk uit naar de dag van Donderdag jazeker.

Kennelijk fout aan de prijs, inmiddels weer op redelijk normaal niveau, €179,99. Helaas, hopelijk lucky me dan toch nog.

Ah, gaat 5 augustus ook op 3 LP uitkomen, beter

Voor m'n hobby ietwat geïnspireerd geweest:

Fear Inoculum Artwork

3 Lp's waarvan 5 kanten met muziek en kant F is een ets. De productie is geweldig, wat een sound!

700 kr kost die hier, (ongeveer 70€) Dat is al iets beter dan de prijzen hierboven vermeld maar nog steeds...man man

Edit: 51€ in Nederland bij bol.

Een koopje vergeleken met de eerste cd-uitgave.

Zojuist de 3-lp ontvangen voor €49 via Amazon. Paar maand geleden besteld. Sjezus wat.een.vet.album. Dikke sound met dito produktie. Spanning blijft het hele album onderhuids aanwezig zonder finale (gewelds)explosie. Alle nummers zijn top maar net daarboven uit schieten Pneuma, culling voices en 7empest. Hier kunnen we het wel 15 jaar mee volhouden, zucht…

Mijn favoriete workout plaat. Bij pakweg The Ramones denk je op de crosstrainer toch van…kut, nog 46 nummers voordat ik klaar ben. Bij deze plaat…nummertje of 3 and we’re done. Beter.

Dit album wordt met de tijd alleen maar beter en beter. Ik luister uitsluitend naar de CD-versie van dit album, dus zonder de korte intermezzo's (die ik rondweg flauw en storend vind). Het levert een fascinerende muzikale trip op die maar weinig albums kunnen bieden. Daarnaast geniet dit album het voordeel mijn introductie tot Tool te zijn geweest. De continue aanwezige spanning, hersenbrekende polyritmes, confronterende ritmes en ultiem gelaagde composities: het klopt allemaal. Ik verhoog hem naar de maximale score. Wat een briljante band is Tool toch...

Nee, dit wordt er niet beter op. Intermezzi overgeslagen (op het 'verplichte' 'Chocolate Chip Trip' na, dat me best meeviel). Extra lange nummers met een Tool sound die me helaas begint te vervelen op wat momentjes na. Positieve uitschieter is het drumwerk van Carey dat me dit toch met enig plezier doet uit luisteren. Maar helaas, wel een halfje eraf...

Zojuist mijn vinylexemplaar voor het eerst op de draaitafel gelegd. Wat een sound en wat een pressing, ongelooflijk. Misschien wel de mooist klinkende LP die ik in m'n bezit heb.

Gauw in de top tien met Fear Inoculum, dat verdient dit album!

Tool is een band die ik het grootste deel van mijn leven al volg, aan elk album heb ik mooie herinneringen die bij een bepaalde fase van mijn leven horen. Fear Inoculum is weer een prachtig album met misschien wel mijn favoriete Tool nummer: Invincible. Die intermezzo's die elk album weer interrumperen mogen ze overigens wel achterwege laten, wat zijn die toch altijd knap irritant. Nog veel meer dan hun andere albums is dit een groeialbum, het duurde even voor het kwartje volledig viel maar met elke luisterbeurt geeft het album meer van zijn geheimen prijs. Invincible, Pneuma, Culling Voices, 7empest, Descending, ongelofelijk mooi allemaal. In de commentaren die ik hierboven lees over de lengte van de nummers kan ik mij totaal niet vinden, de tijd die Tool neemt om de nummers op te bouwen geven deze juist de kracht die Tool zo kenmerkt. En ik las het al in eerdere commentaren, perfecte muziek om bij te sporten en van te genieten met een speciaal biertje. Nu maar hopen dat een volgend album minder lang op zich laat wachten.

Helemaal eens met de beoordeling hierboven. Fear Inoculum was niet direct een plaat die mij inpakte, Tool was sowieso al een band die mij weinig deed. Echter bij elke draaibeurt groeide mijn waardering voor dit album. De verschillende lagen, de details, de arrangementen, de onorthodoxe zanglijnen en de fenomenale productie, het is van een prachtige schoonheid. In tegenstelling tot de andere platen van de band die mij maar weinig doen, heeft Fear Inoculum een vaste plek in mijn top 10 veroverd. Na elke luisterbeurt ontvouwde zich een nieuw landschap waaraan nieuwe elementen werden toegevoegd. Het is alsof je kijkt naar een schilderij van Bob Ross, op haast meditatieve wijze worden punten aangebracht die nodig zijn om tot de kern te komen. Het blijft voor mij jammer dat Chocolate Chip Trip onderdeel uitmaakt van deze plaat, maar dit past natuurlijk helemaal in het non-conformistische karakter van de heren. De lang uitgerekte nummers, de trage opbouw van veel songs, de gecontroleerde agressie; zaken die mij veel aandacht van mij vragen, het lukte de heren met Fear Inoculum om mij een muzikaal palet voor te schotelen waar ik niet uitgekeken op raak. Een prestatie van formaat.

Ik denk dat ik graag Jeroen Bosch wilde lezen, maar niet dus.
"There are no mistakes, just happy accidents."

Ik dacht laatst ook dat het me een tweede keer wel es beter zou kunnen bevallen, nu weet ik beter.

Invincible is één van de allerbeste rock nummers ooit. Ongekend dat deze band na 30 jaar nog met zo'n goed album op de proppen komt, en al helemaal met zo'n fenomenaal nummer. Wat een band!

Blijft voor mij een enorme design plaat. Alsof je chatgpt vraagt een Tool-album te maken. Weinig tot niks pakkend, een uitgemolken formule, het blijft me niks doen ondanks dat dit de plaat is die ik met voorsprong de meeste kansen heb gegeven. Ik gaf deze drie jaar geleden uit respect geen score en zal het daarbij houden.

Fascinerend om te lezen dat het album op sommige andere reviewers een indruk geeft als een uitgemolken formule. Fear Inoculum vind ik juist enorm verfrissend, spannend en juist non-conformistisch. Welke andere beroemde band komt weg met nummers van 13 minuten, zonder pakkende refreinen en zonder catchy riffs. Neen, Tool is Tool en de weg die de heren zijn ingeslagen vind ik een enorm fascinerende. Laat je meenemen op de golven van deze plaat, hoor de details die zich na elke luisterbeurt aan je ontvouwen, merk hoe de heren handig de valkuilen omzeilen waar zoveel bands na verloop van tijd in vallen. Fear Inoculum is voor mij alles behalve dan een 'designerplaat' wat een dergelijke term dan ook mogen inhouden. Uiteraard ieder zijn mening en score maar Fear komt over op mij als een compromisloze plaat die alles behalve mainstream is.

Sommigen vinden misschien juist dat ze daar niet mee wegkomen.

In dat geval zouden zij zich moeten beperken tot andere bands, wetende wat Tool (normaliter) ten gehore brengt qua stijl.

Hoezo? Je kunt zo'n nummer van 13 minuten toch gewoon oersaai vinden? Moet je daarom Tool dan maar links laten liggen?

Daarnaast was vroegâh Tool ook gewoon van de pakkende refreinen en catchy riffs.

Er zit wel een verschilletje tussen de Tool van 2019 en de Tool van 1993.

Fear Inoculum is toch gewoon een evolutie die perfect in de lijn past van Aenima-Lateralus-10,000 Days.

Dat ze sinds Aenima ontzettend herkenbaar klinken is gewoon een feit, zullen ze ons gaan verassen met een rap of soul album? Denk het niet. Ze maken de muziek met de sound die ze maken. En iedereen mag iets saai vinden, drie minuten of 15 minuten.
Persoonlijk vind ik de nummes op bijvoorbeeld Opiate en Undertow veel generieker klinken hoewel je ook daar al op momenten de herkenbare tool sound in terughoort, een Flood bijvoorbeeld.
En spelen ze nu in een concert passen ze nog steeds sterk in de flow van de nieuwe nummers.

En daarnaast vind ik in nummers als fear inoculum, pneuma, descending, invinicible and 7empest bets wel veel catchy stukjes in zitten en al helemaal met gevarieerde riffs. Bedoel, is het eerste album sinds Undertow dat Adam Jones los gaat wat betreft dat gebeuren.

Als er één Tool-plaat is waarvan ik snap dat luisteraars hem als ‘’oersaai’’ of ‘’herhaling van zetten’’ bestempelen, is het Fear Inoculum wel. Ik bedoel, deze plaat is toch niet spannend of vooruitstrevend te noemen? Fear Inoculum gaat meer om een algehele sfeer, waarbij samenspel en rustig verloop van songs voorop staan. Qua songstructuur is het misschien wel de meest ‘’conventionele’’ plaat van Tool sinds Undertow, ondanks dat op de oppervlakte door songlengtes van over de tien minuten het lijkt alsof Tool hier heel progressief bezig is. Luister naar een Third Eye van Aenima, dat als een vijftien minuten durend labyrint je door allerlei passages stuurt en constant speelt met je verwachtingen, dat is wel een echt spannende lange song. Daar waar Undertow meer de conventionele couplet/refrein/bridge-structuren volgt, is Fear Inoculum juist goed te volgen door een zeer rechttoe rechtaan ontwikkeling van nummers, nergens onverwachtse veranderingen. Dat is op Lateralus, 10.000 Days en vooral Aenima wel anders. Ik heb eerder de songopbouw van Fear Inoculum meer geplaatst in de post-rock/metalhoek, met een progressieve ondertoon in de individuele uitvoeringen en samenspel. De luisteraar die niet in de sfeer van Fear Inoculum komt kan zich absoluut dood vervelen, want Tool doet ook niet echt zijn best om het spannender te maken op deze plaat. Op deze plaat is de scheidslijn tussen meditatief en kabbelend flinterdun.

Helemaal mee eens. Dit album werkt vooral goed als je er echt voor gaat zitten en helemaal in de muziek opgaat. Als je aandacht er niet volledig bij is klinkt het eerder saai repetitief.