menu

Kim Gordon - No Home Record (2019)

mijn stem
3,46 (58)
58 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Matador

  1. Sketch Artist (2:51)
  2. Air BnB (4:10)
  3. Paprika Pony (4:08)
  4. Murdered Out (3:34)
  5. Don't Play It (4:47)
  6. Cookie Butter (6:26)
  7. Hungry Baby (3:41)
  8. Earthquake (4:18)
  9. Get Yr Life Back (5:25)
totale tijdsduur: 39:20
zoeken in:
avatar van AbleMable
1,0
Ik vond vroeger Sonic Youth in de tijd van Evol, Sister Daydream Nation en Goo, best een goede band.
Maar ik vind dit erg teleurstellend.

avatar van Poles Apart
4,0
AbleMable schreef:
Ik vond vroeger Sonic Youth in de tijd van Evol, Sister Daydream Nation en Goo, best een goede band.
Maar ik vind dit erg teleurstellend.

Dit is dan ook slechts 25% van Sonic Youth, en als zodanig niet representatief voor de sound van de band als geheel. Vier sterren voor de band, eentje voor Kim?

avatar van mr.oizo
mkrake schreef:
Klinkt niet verkeerd. Bij Sonic Youth nooit heel groot fan van haar geweest, maar hier nu wel benieuwd naar.


Kim IS Sonic Youth in mijn ogen. De nummers waar ze niet in zingt skip ik nog steeds regelmatig.

De singles vind ik te gek! Verder een aardig plaatje, moet hem nog wat vaker luisteren om te kunnen beoordelen. knap dat Kim nog steeds vernieuwend uit de hoek komt. Nice artwork trouwens.

avatar van Chronos85
4,0
Behoorlijk verrast in positieve zin. Gedurfd experimenteel deze plaat. Fijn ook dat ze niet te puristisch te werk gaat en de electronica niet schuwt.

avatar van Zwaagje
Kim Gordon - No Home Record ★★★★★ - digitalekrant.volkskrant.nl

Voor wat het waard is natuurlijk; ook maar één mening.
Ik heb nog geen tijd gehad naar het album te luisteren; te veel andere mooie nieuwe albums.

avatar van Poles Apart
4,0
Mocht je een samenwerking verwachten tussen een Noord-Koreaanse leider en de Topper die vele jaren geleden wenste maar heel even bij je te kunnen zijn, dan kom je bedrogen uit.

Deze voormalige bassiste van Sonic Youth, zoals eerder vermeld inmiddels al 66, mag dan wel enigszins verrassend voor de dag komen, de plaat draagt toch onmiskenbaar haar stempel van experimenteerdrift en vitaliteit. En ondertussen rekent ze tekstueel ook nog even af met Dhr. Moore.

Fraai, beklijvend en verfrissend plaatje.

avatar van Barend G
Poles Apart schreef:
Mocht je een samenwerking verwachten tussen een Noord-Koreaanse leider en de Topper die vele jaren geleden wenste maar heel even bij je te kunnen zijn, dan kom je bedrogen uit

Da's toch wel - met afstand - de allerslechtste grap die ik ooit op deze site las

avatar van Rudi S
Dan heb jij dus alle berichten van Assurancetourix
hier op de site gemist

avatar van Barend G
Rudi S schreef:
Dan heb jij dus alle berichten van Assurancetourix
hier op de site gemist

Zijn die nog ergens te achterhalen? Of heeft iemand een bloemlezing?

avatar van Cor
3,5
Cor
Het is op het eerste gehoor een vreemd allegaartje, dit ‘No Home Record’, maar de dame maakt er een onderhoudend en broeierig geheel van. Het avant-gardistische ‘Paprika Pony’ tintelt het meest, maar ik veer toch ook op als La Kim de Bas nog even lekker laat brullen in ‘Hungry Baby’. Best een mooie prestatie van deze 66-jarige Madame Cool. En nog gedurfd ook, maar niet alles beklijft.

avatar van dix
dix
Ik heb mijzelf hier kostelijk mee vermaakt, maar dit lijkt me toch geen blijvertje.

avatar van Bobbejaantje
2,5
Ben nooit een grote fan geweest van Sonic Youth hoewel ik sommige van hun platen wel erg kan pruimen. Met deze plaat zal Kim Gordon alsnog geen nieuwe zieltjes winnen maar dat is ook nooit deel geweest van het avant-garde concept , om mee te beginnen.
Voor mij klinkt het allemaal niet onaardig maar ook niet waw. Goed voor 1 luisterbeurt maar daar zal het bij blijven. De inspiratiebronnen van Sonic Youth & co liggen oorspronkelijk in de Duitse scene van de jaren zeventig - de krautrock met name - en toen werden toch wel wat straffere platen gemaakt, waar experiment niet meteen groove, melodie en luisterbaarheid uitsloot. Kim Gordon moet ook nog eens over haar zang nadenken. Avant garde hoeft geen excuus te zijn om vals te mogen zingen (het Yoko Ono syndroom).

avatar van deric raven
4,0
Begin jaren negentig gebeurde het. Vanuit de Verenigde Staten explodeerde de vastgeroeste muziekscene. Opeens waren daar de grote vernieuwende gitaarbands. Op de festivalvelden veroverden ze als een steeds grotere olievlek hun werkgebied. Ein Abend In Wien heeft het voorbereidende werk verricht, en de schrijvende pers staat bij Paradiso de nieuwe lichting Nirvana fans op te wachten. En daar was ook de opgewekte interesse voor Hüsker Dü, Pixies en Sonic Youth, welke genoemd werden als grote voorbeelden. Laatstgenoemde lieten zich nog met regelmaat in Nederland zien, de rest was ondertussen niet meer actief. Met The Ex als voorprogramma werd er als aftrap van de zomer in 1993 een geweldig concert vanuit het Utrechtse Tivoli gegeven.

Natuurlijk is het de chemie tussen het viertal wat Sonic Youth maakte tot wat het was. Baanbrekend gitaargeweld met een slopende Kim Gordon op bas. Het tijdperk waarbij vrouwen vooral van zich lieten horen op dit instrument. En wat waren het stuk voor stuk sterke persoonlijkheden. Kim Gordon was al een veertiger, en duidelijk een invloedrijk boegbeeld. Op en top vrouwelijk presenteerde ze zich in kort rokje en hoge hakken. Hoe indrukwekkend wist ze de avond naar zich toe te trekken.

Ondertussen is er al lang een einde gekomen aan het ultieme rock & roll huwelijk tussen Kim Gordon en Thurston Moore, nadat een paar jaar eerder al de versterkte stekker uit Sonic Youth is getrokken. Als de noise langzaam weg geëbd is weet Moore vorig jaar te imponeren met het sterke Rock N Roll Consciousness. Met regelmaat is Sister, Daydream Nation en vooral Washing Machine terug te horen. Hij bewijst nog volledig mee te tellen. Nu is daar het lang verwachtte antwoord van voormalige partner Kim Gordon met haar debuut No Home Record.

Waar Moore kiest voor een paar lange gitaartracks wil Gordon eigenwijs voor een compactere aanpak kiezen. Drukkende strijkers begeleiden een hoorbare ouder geworden zangeres met daaroverheen torpederende oversturende noisebeats in het experimentele Sketch Artist. Veel sterker wordt er afgeweken van de Sonic Youth sound met als resultaat een zwaar verteerbare, maar oh zo machtige hernieuwde kennismaking met de diva, die ervoor kiest om niet gepensioneerd achter de geraniums weg te kruipen. In plaats van te profiteren van haar naamsbekendheid besluit ze om geen nieuw hoofdstuk toe te voegen, maar om aan de slag te gaan met een ander verhaal.

Nog meer duikt ze op Air BnB de avantgardistische industriële richting op. Alsof ze met al haar kwaadheid alle op tape achtergelaten gitaaruitbarstingen van haar voormalige echtgenoot aan gort knipt. Zoals vaker in een scheiding de woede gestild wordt door het met precisie verwijderen van knopen op de achtergebleven overhemden, en deze kledingstukken met een sarcastisch bedankje opgestuurd worden. Daar is het nog het beste mee te vergelijken.

Nadat deze frustraties van zich af geschreeuwd zijn krijgt haar kenmerkende sensualiteit vrij spel. Meldingen van binnenkomende e-mails scheppen de basis om in samplevorm verwerkt te worden in Paprika Pony. Heel bewust wordt er hiermee ingespeeld op de Social Media maatschappij waarin wij leven. Sterker nog, het is zelfs zo ingeburgerd dat het niet eens echt opvalt. Zo herkenbaar vormen deze bliepjes een deel van het leven.

Murdered Out is stoer en pittig. Vocaal weet Gordon aansluiting te vinden met de oprechtheid en krachtpatserij van de hiphop. Haar stem lijkt door de dubmangel gehaald te zijn. Alle inspanningen worden tot de laatste druppel uitgeperst om het uiterste van de zangeres te vragen. Voor het eerste willen de bekwaamheden op basgitaar een duistere dominante rol vervullen. Wist ze voorheen een opgefokte hartslag uit het instrument op te roepen, nu hoor je eerder stroperige trombose veroorzakende bloedstollingen terug.

Het vervreemdende Don’t Play It haakt hier op in, en is zelfs dansbaar te noemen. Nog overtuigender weet ze hierin dub invloeden te mengen, al levert dat niet direct een betere track op. Ook de ritmische Jungle van Cookie Butter wil niet helemaal pakken. Prima dat ze uittest hoe deze stroming zich hecht aan haar vocale voordracht, al moet er geconcludeerd worden dat ze zich hier niet van haar beste kant laat zien. Dan is ruim zes minuten een behoorlijke lange zit. Blijkbaar ervaart ze dit zelf ook zo, halverwege gooit ze er als stoorzender de nodige noise tussen. Ze revancheert zich door het sterk tegen de rockabilly aanleunende gewelddadige Hungry Baby. Met smerige vuig herhalende basloopjes weet ze het helemaal dicht te metselen.

Het beklemmende Earthquake bevat een opbouw die nog het beste te plaatsen is op een monumentaal Michael Gira Swans werkstuk. Het is echter de zang welke op een negatieve manier de ziel dicht knijpt. Hier hoort een flink stukje afwijzend feminisme onder, en niet een wankelende onstabiele vrouwenstem. Het vormt een paradox met het afsluitende Get Yr Life Back. Hier fluistert ze zich met een zelfverzekerdheid de duisternis in. Haar bekende druggy voordracht is op een spookachtige manier weer teruggekeerd. Omringt door chaos houdt ze zich staande.

Dat Thurston Moore de architect van Sonic Youth was is duidelijk. No Home Record is niet het gehoopte antwoord op Rock N Roll Consciousness. Toch weet Kim Gordon zeker in het begin de nodige dreunen uit te delen. Ze vermijd het na schoppen door bewust inspirerende nieuwe wegen te bewandelen en hierdoor zo min mogelijk in zijn gezichtsveld te opereren. Voor een debuut als solo artieste voldoet ze zeker aan de verwachtingen.

Kim Gordon - No Home Record | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van popstranger
3,0
Teveel experiment om het experiment zoals bijvoorbeeld Cookie Butter of Don’t Play It en te weinig songs die kunnen rocken zonder concessies te doen, iets wat Murdered Out en Hungry Baby boven de middenmoot doet uitsteken. Geen album dat hier nog veel gedraaid gaat worden en dat is op zich ook geen ramp gezien de stortvloed aan muziek die er is.

avatar van itchy
4,0
Live in Paradiso werd deze hele plaat gespeeld, en dat was toch heel overtuigend.

avatar van Barend G
itchy schreef:
Live in Paradiso werd deze hele plaat gespeeld, en dat was toch heel overtuigend.

eigenlijk had ik wel het nodige nieuwe werk verwacht. ik bedoel, we zijn 4 jaar verder!

avatar van itchy
4,0
Op 8 maart verschijnt haar nieuwe plaat ,"The Collective".
Nieuwe song Bye Bye klinkt top notch. Video met dochter Coco in de hoofdrol.

Kim is de enige ex-SY die niet retro klinkt.

avatar van Poles Apart
4,0
itchy schreef:
Op 8 maart verschijnt haar nieuwe plaat ,"The Collective".
Nieuwe song Bye Bye klinkt top notch. Video met dochter Coco in de hoofdrol.

Kim is de enige ex-SY die niet retro klinkt.

Kim Gordon - The Collective (2024)

Gast
geplaatst: vandaag om 10:05 uur

geplaatst: vandaag om 10:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.