PeterC86 schreef:
Ook dit album van Bob Dylan kan me niet bekoren. Muzikaal inventieve country blues folkrock met mooie teksten. Het doet me echter weinig, tevens kan ik zijn stem ook hier totaal niet verdragen. Het doet bijna letterlijk pijn aan mijn oren. De harmonica is tevens erg scherp. Ik begin al meer vraagtekens te krijgen waarom deze man (nog) zo populair is. Ik kan begrijpen waarom dit in het jaar 1966 goed ontvangen werd, maar anno 2017? Borduurt hij nog steeds voort op zijn reputatie of herken ik het geniale niet? Zeker de teksten zijn mooi bedacht, maar verder blijft het voor mij vrij saai en enerverend. Op naar het album Highway 61 revisited, deze staat wel als geniaal in mijn geheugen gegrift. Eens kijken of dat nog zo is.
Ik las ook je bericht bij Blood on the Tracks ,een Topalbum van Dylan net als Blonde on Blonde
Ik denk dan dat Dylan niet aan jou besteed is,en dat kan toch?
Zo schreef ik al vaker hier op MuMe de ene zijn of haar smaak is vaak gewoon anders dan die van de andere muziekaanbidder ,en al die meningen maakt discussies en verschillend beoordelingsgedrag los enz,en dat maakt MuMe weer interessant
Je hoeft niet mooi te vinden wat hier op een voetstuk gezet word,doe ik zeker ook niet,ik ga voor wat mijn hart me ingeeft
Wat Dylan betreft ,ik vind zeker niet alles sterk wat hij gemaakt heeft,en zijn harmonica is is af en toe idd scherp,(daar gaat bv Young beter mee om) zijn stemgeluid is ook niet echt top
Toch behoort hij tot mijn favoriete All Time Top musici, geniaal....? ,Ja zeker
Zijn scherpe teksten ,zijn woordgebruik,hoe hij zijn geniale teksten neerzet in zijn songs,vaak weet je ook niet echt totaal gezien te verwoorden waarom het een favoriet voor je is,het is je gevoel hierin
Zo ook met Blood on the Tracks ,je vind het maar zozo of je geeft het 5*,en zo heb ik ongeveer 5 of 6 Dylan albums op de hoogste beoordeling staan....
Voor mij zijn dat zeker weten...net als Blonde On Blonde hoogtepunten uit de MusicHistory !