Grateful Dead - American Beauty (1970)

Mij leek deze muziek leuke folkrock, nadat ik "Box of Rain" had gehoord. In dit album zit veel goed materiaal, "Friend of the Devil" is ook bijvoorbeeld zeer goed, maar het begint wat te vervelen. En dan zo'n trage, saaie nummers als "Attics of My Love" maken het ook niet beter.

Stront vervelende heroine hippie macramee muziek is het!!

Ik heb me altijd al afgevraagd hoe het komt dat the Grateful Dead nog altijd zo populair is bij de Amerikaanse jeugd vandaag en de band hier (nog) amper bekend is? Iemand die me dit kan uitleggen?

Nee ik kan het je ook niet uitleggen.
In de States is het een instiituut, heb zelf deze en Workingmans Dead ooit gehad maar weggegeven; doet en deed me niets.
Moet ook altijd aan die Altamont rotzooi denken; dat sfeertje wat deze band rond zich had hangen van dope, Hells Angels etc'; vervelend.
Niet mijn ding.

misschien heeft het ermee te maken dat ze in de kern een liveband blijven en door veel te toeren en geweldig te spelen een cultstatus hebben weten op te bouwen. eenmaal die status en daar kom je niet snel meer van af. maar hier leidt dat er dan net weer niet toe dat er echt de moeite wordt genomen om ze te leren kennen.

Zover zit hij er niet naast hoor

Alhoewel ik Grateful Dead wel kan waarderen, er zit een soort van dissonantie in de muziek die het wel interessant maakt om ernaar te luisteren (niet te vaak trouwens), juist het feit dat het overduidelijk geen meesterlijke musici zijn.. het is best leuk er soms naar te luisteren. Maar hun reputatie is veel groter dan hun muziek, dat staat vast.

Ik vind het heerlijke muziek,

lekkere funky

Dit is de 2e cd die ik van deze band luister, en wat ik ben ik blij dat het niet de 1e is! Waar Live / Dead echt helemaal is mijn straatje past, valt dit er eigenlijk net buiten. Ik mis de chaos, het tempo, het gevoel, het... alles eigenlijk!
Gelukkig weet ik dat de heren het wel kunnen, en blijf ik het dus gewoon proberen.
3* voor dit album, aangezien het toch niet echt slecht is, maar het gewoon net niet is voor mij.

Dit is mijn meest favoriete Dead-album. 'Workingman's Dead' was ook wel goed, maar van dit album vind ik iedere track o.k.
Luister eens naar 'Truckin'', 'Sugar magnolia' of 'Ripple' het zijn stuk voor stuk klassiekers. Meesterwerk!!!

Heel simpel. Waarom is Golden Earring zo razend populair in Nederland en kan in prinzipe bijna alles zonder echte kritiek doen wat ze willen doen? Omdat het ONS nederlandse band is! Hetzelfde voor Grateful Dead...het is gewoon HUN band! Je mag over Dylan, Allman Brothers, Country Joe, Beach Boys, Brian Wilson enz pesten maar peste nooiet over Grateful Dead als een Americaan in de beurt is.

Bij de echte liefhebber van goede muziek zijn ze natuurlijk ook in Nederland bekent maar the Dead was nooiet een Group voor de massa...te ver weg van Mainstream.

By the way...hun muziek komt mischien oncomliceerd over maar hun arrangements zijn in feite extrem ingewikkelt. Voor mij de beste americaanse Band.

Kan iemand Jerry Garcia weer tot leven wekken, zodat hij met zijn band (of wat daar nog van over is) weer goede muziek kan gaan maken?

Een vriend van mij heeft in Belgie hetzelfde eens meegemaakt. Hij merkte tijdens het nuttigen van een pilsje op dat hij de Belgische zanger Wil Tura niets vond en het werd ineens doodstil in die kroeg en enkele bezoekers stonden bijna op het punt om hem in elkaar te slaan, vanwege wat hij over Tura gezegd had.

Ik was net een maand of twee in Nederland en heb een onbedachte opmerking over Johnny Jordan gemaakt en dat ook nog in een Cafe aan de Elandsgracht. Goed dat ik de reacties nog niet goed heb kunnen vertalen maar het was ook zo heel duidelijk. Muziek heeft ook veel met kultuur te maken en daarom is het ook beter "Don't criticize what you can't understand"

In je laatste opmerking zit wel wat in Harald, maar dan behoud ik me toch een beetje het recht toe wel te kritiseren; denk de periode wel te kunnen beoordelen.

Terwijl generatie genoten als de Band, Airplane en bijv. een C.S.N.& Y me zeer raakten destijds; heeft the Dead dat bij mij nooit gedaan.
Zou het hem zitten in hun fervente dope-gebruik en het propageren daarvan, dat daardoor hun muziek zo 'dopey' is dat je wel bijna zelf moet....?

Maakt niet uit:
Het is muziek die niet aan mij is besteed, die symbool staat voor de 'Clinton' * generatie en inderdaad in de Staes bovebn elke kritiek verheven is.
En dat is nooit goed; maar ze doen maar daar. I think it's boring.

Je hebt gelijk en ook ik denk op dit niveau. Het gaat om mijn bericht van 13 juli 2007, 11:10 Sommige artisten hebben een Kult status dat ze zonder echte kritiek kunnen doen wat ze willen doen

Grateful Dead kan je ook zonder Dope genieten.

Bedoel je echt dat de Grateful Dead symbool staat voor de 'Clinton' * generatie? Bedoel je dan Bill Clinton? Als ja....dan begrijp ik dit heelemal niet! Mischien bedoel je Richard Nixon maar ook dit is onzin.Of zie ik iets verkeerd?
Ik heb gisteren op TV gehoort dat die Lyrik van de Grateful Dead zou sterk beinvloed zijn door Rilke (Rainer Maria Rilke (Praag, 4 december 1875 – Montreux, 29 december 1926) was een van de belangrijkste lyrische dichters in de Duitse taal). Zo heb ik het nog niet gezien en ik weet ook niet of dit juist is maar zeker een interessant onderwerp voor een onderzoek.

Is het niet zo dat in de jaren '90 er weer nieuwe jam-bands opkwamen zoals Phish? En dat The Grateful Dead toen weer populair werd onder de Amerikaanse jeugd? Vandaar die Clinton-generatie denk ik. (Ofwel bedoelt Oldfart wel degelijk Nixon, ik gok maar hoor )

Pish....bedoel je deze? Phish was formed at University of Vermont in 1983 by guitarists Trey Anastasio and Jeff Holdsworth, bassist Mike Gordon and drummer Jon Fishman

Of bestaat er nog een band van Phil Lesh?

Ik weet alleen dat Bob Weir nog regelmatig op tour gaat

Mischien dat Oldfart nog uitleg geeft

Ja die band bedoel ik .

Wat mij betreft de beste studioplaat van de Dead. Mooie nummers, die kun 'storytelling' kwaliteiten laten zien (zoals vooral Garcia dat kon met alleen een akoestische gitaar en een breekbare stem). 'Box of rain', 'Friend of the devil', 'Ripple', en 'Brokedown palace' zijn juweeltjes.

Geen vijf sterren, 'Operator' en 'Attics of my life' gaan snel vervelen.

Er is een duidelijk verschil tussen de studio en live bij the dead. Dit studie album is het beste en verdient hoger.

Het heeft bij mij jaren geduurd voordat ik de B-kant van 't vinyltje ook kon waarderen. Tussen de klassiekers Ripple en Truckin' zakt American Beauty een beetje in elkaar IMO. Na het al wat te lang uitgesponnen drama van Brokedown is Till The Morning Comes natuurlijk een welkom fris briesje, maar daarna is het opnieuw tranen-met-tuiten in een bijna niet vooruit te branden tempo met Attics wat gewoon eigenlijk ook weer te lang doorgaat.

Kwa totaal sfeer vind ik AB dan weer wel een goed album maar het nivo van Workingman's Dead haalt ie toch niet voor mij.

Dit album is verreweg het beste van The Dead heeft gemaakt
pure westcoast country muziek, met schitterende nummers en goede teksten,

Ripple is geschreven als een haiku

ik ben blij met het boek met songteksten geschreven door Robert Hunter.

The Dead heeft zijn populariteit te danken aan zijn live optredens, dit is niet voor niks de ultieme live band.

En die post zet je bij een studio album ? Maar ik ben wel benieuwd dit ook een reaktie is op een van de eerdere posts ..... Vertèl ..........

Nou, mensen snapten niet waarom GD zo populair was..

Overigens zijn American Beauty en Workingman's Dead beiden meesterwerken die bij een muziekliefhebber of fan van het genre absoluut niet mogen ontbreken.

Anders dan anderen ben ik juist een liefhebber van de Dead's studio platen. American Beauty en Workingman's Dead zijn daarvan IMO het meest toegankelijk voor de niet echte liefhebber, dus vanuit dat oogpunt gezien ben ik het helemaal met je eens !

Ik ben veel meer een fan van het live werk, heb ook talloze Dick's Picks uitgaves (Volume 3,4 en 36 vind ik héél goed) en bootlegs (8 mei 77 bijvoorbeeld).

Het lukte, met name in latere jaren, na Blues for Allah de band niet meer echt goed om hun live magie in de studio vast te leggen. Het Terrapin Station materiaal is live veel beter en dat geldt ook voor een gedeelte van Shakedown Street.

Aangename plaat. Lekker sfeertje en leuke composities, maar top vind ik deze nou ook weer niet.

Als Grateful Dead live wilt horen, moet je eens naar Live365 gaan, naar de zender die 24 uur lang GratefulDeadliveconcerten uitzendt. Als je daar een weekje naar geluisterd hebt, wil ik nog wel eens verder met je praten... als dat nog mogelijk is!