menu

Love - Forever Changes (1967)

mijn stem
4,13 (682)
682 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Elektra

  1. Alone Again Or (3:17)
  2. A House Is Not a Motel (3:31)
  3. Andmoreagain (3:18)
  4. The Daily Planet (3:30)
  5. Old Man (3:02)
  6. The Red Telephone (4:46)
  7. Maybe the People Would Be the Times or Between Clark and Hilldale (3:34)
  8. Live and Let Live (5:26)
  9. The Good Humor Man He Sees Everything Like This (3:08)
  10. Bummer in the Summer (2:24)
  11. You Set the Scene (6:56)
  12. Hummingbirds [Demo] * (2:43)
  13. Wonder People (I Do Wonder) (Outtake) * (3:27)
  14. Alone Again Or [Alternate Mix] * (2:55)
  15. You Set the Scene [Alternate Mix] * (7:01)
  16. Your Mind and We Belong Together [Tracking Sessions Highlights] * (8:16)
  17. Your Mind and We Belong Together * (4:27)
  18. Laughing Stock * (2:31)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 42:52 (1:14:12)
zoeken in:
avatar van Poles Apart
5,0
Niek schreef:
Met hoge verwachtingen en veel welwillendheid aangeschaft maar kan niet anders zeggen dan dat het me vies tegenvalt. Er is niks storends maar mijns inziens ook niks verheffends. Een bijzondere sound, ja, maar niet per se een heel mooie. En zeker een album lang niet interessant genoeg. Gaat voorlopig de kast in. Over een tijdje weer nieuwe kans.

Hoe vaak hem je hem beluisterd, Niek?

De term wordt te vaak uit de kast gehaald, maar dit is er echt eentje: een groeiplaat, die z'n geheimen niet meteen prijsgeeft. Zeker eerst eens een keer of 5 goed draaien.

avatar van Niek
2,0
Poles Apart schreef:
(quote)

Hoe vaak hem je hem beluisterd, Niek?

De term wordt te vaak uit de kast gehaald, maar dit is er echt eentje: een groeiplaat, die z'n geheimen niet meteen prijsgeeft. Zeker eerst eens een keer of 5 goed draaien.
Denk dat ik nu op 4 zit . Dus volgende keer moet prijs zijn dan . De weg omhoog is vooralsnog niet ingeslagen echter..

avatar van Reijersen
3,0
N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Door het nummer Alone Again Or heb ik dit album ooit beluisterd. Ooit als in al heel lang niet meer. De opener heb ik dus al benoemd en dat blijft toch wel een prettig nummer, net als het hele album wel prettige muziek herbergt. Wordt ik er echt door omver geblazen? Nee. Weet het mij echt te raken? Nee. Maar luistert het allemaal prima weg? Ja, dat doet het wel. Ik wil het qua sfeer graag vooral karakteriseren als vriendelijke muziek.

avatar van Mssr Renard
4,5
Iedere keer als ik deze opzet, bedenk ik dat dit soort muziek te weinig luister, want dit moet toch ook wel één van mijn favoriete genres zijn (Moody Blues, Barclay James Harvest, Love, Cressida), meer kan ik er even niet opnoemen. Symfonische rock zonder de progressieve rock-foefjes.

avatar van milesdavisjr
3,5
De vele lovende reviews ten spijt; het album maakt geen bijzondere indruk op mij.
Forever Changes is zeker niet slecht maar alle superlatieven ten spijt; ik hoor niet zo goed waar deze plaat zich in vergelijking met de enorme stroom aan releases in 67' zich speciaal in onderscheidt.
Tracks als Alone and Again en Maybe the People kennen met de blazers arrangementen een fraai kader maar voor het overige val ik niet van de ene verbazing in de andere.
Lee is een degelijke songwriter en zanger maar de folky zanglijnen brengen mij niet direct in hogere sferen.
Dat wil niet zeggen dat Forever Changes mij niet kan bekoren, het spel is degelijk, de productie is warm en er staan een aantal goede songs op de schijf.
Het 'speciale' waardoor bepaalde liefhebbers deze plaat echter als klassieker bestempelen ontgaat mij alleen.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
De AllMusic-recensie van Mark Denning, het commentaar van Stewart Mason en Matthew Greenwald bij de individuele nummers (ook op AllMusic) en het uitgebreide essay van Ben Edmonds in het boekje bij de "expanded" CD-remaster uit 2001 geven een zeer gedetailleerd beeld van hoe Arthur Lee het concept en de teksten van dit album heeft bedoeld c.q. hoe je ze zou kunnen interpreteren, hetgeen een interessant biografisch en culturhistorisch perspectief op deze plaat biedt. Des te jammerder vind ik het dan dat ik dit album nooit helemaal met volle overtuiging heb kunnen omarmen, hoe boeiend bovenstaande interpretaties ook zijn en hoe eindeloos fascinerend deze periode van de popmuziek ook is.
        Ik denk toch dat dat te maken heeft met hoe de composities vorm zijn gegeven, want hoewel ik heel veel platen uit deze periode echt geweldig vind zitten er bepaalde dingen in Forever changes die ik gewoon niet goed kan vinden. Vooral stoor ik me aan het feit dat dit eigenlijk grotendeels folky nummers voor twee akoestische gitaren en een sixties-ritmesectie zijn, maar de strijkers en vaak ook de blazers komen zó vaak de helpende hand toesteken dat ik haast zou gaan denken dat de kale sound van de band te licht is en dat die orkestrale arrangementen nodig zijn om de nummers op te blazen en body te geven, hetgeen voor mijn gevoel niet strookt met het persoonlijke karakter van de vrij ingetogen muziek. Los daarvan hebben sommige nummers een structuur met "left turns" die ik gewoon niet begrijp, bijvoorbeeld dat aflopende klavecimbel na het eerste couplet van The red telephone dat in melodisch opzicht niets met het voorafgaande te maken heeft, of wanneer er na het herhaalde intro op 2:12 van The daily planet opeens een heel fragmentarisch gedeelte volgt alsof Lee niet wist hoe het nu verder moest en daarom maar wat Syd Barrett-achtige twists en breaks heeft gebruikt. Wellicht zeggen veel gebruikers hier dat dat nu juist de kern van deze grillige muziek is, maar ik heb deze plaat in de loop van de afgelopen vijfentwintig jaar misschien wel vijftig keer gedraaid en nog steeds klinken zulke wendingen me niet "natuurlijk" in de oren.
        Er staat verder ook geen enkel slecht nummer of zelfs maar brak moment op de plaat, en toch ook wel genoeg leuks (aangevinkte favorieten: A house is not a motel, Maybe the people would be... en Live and let live), dus misschien dat bij mij in de komende vijfentwintig jaar etc., maar vooralsnog vind ik dit zeker een interessante plaat maar kan ik net als mijn voorganger niet horen waar dit album zijn klassieke status (en zijn plaats in de MusicMeter-top-250) precies aan verdient.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:52 uur

geplaatst: vandaag om 12:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.