menu

Bob Dylan - Rough and Rowdy Ways (2020)

mijn stem
3,86 (295)
295 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Columbia

  1. I Contain Multitudes (4:36)
  2. False Prophet (6:00)
  3. My Own Version of You (6:41)
  4. I've Made Up My Mind to Give Myself to You (6:32)
  5. Black Rider (4:12)
  6. Goodbye Jimmy Reed (4:13)
  7. Mother of Muses (4:29)
  8. Crossing the Rubicon (7:22)
  9. Key West (Philosopher Pirate) (9:34)
  10. Murder Most Foul (16:54)
totale tijdsduur: 1:10:33
zoeken in:
avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)
Deze staat al in de pre order
Eindelijk weer eens een Dylan plaat waar ik oprecht naar uitkijk!

avatar van Poles Apart
Na al het American Songbook gebeuren eindelijk weer eens een écht nieuw album van Nonkel Bob. Het al uitgebrachte trio nummers belooft veel goeds.

Over de hoesfoto: Bob Dylan's New LP: How a 56-Year-Old Photo Wound Up as Cover Art.

avatar van AOVV
4,5
Dus volgende vrijdag krijgen we de nieuwe Young (of oude, 't is maar hoe je het bekijkt) én de nieuwe Dylan. Hier kijkt ik erg naar uit, vooral het lange Murder Most Foul wist enorm veel indruk te maken op mij.


avatar van Stalin
Oh boy, wat heb ik hier zin aan zeg !

Interview van NYT gelezen, plus de eerste 5 sterren recensie van de Guardian.
Nu wachten op de onvermijdelijke 5 sterren recensie van fanboy Gijsbert Kramer van onze Volkskrant

Neverending Tour voor het eerst in decennia door virus tot stoppen gedwongen, maar gelukkig is daar dan wel een nieuwe plaat van de inmiddels hoogbejaarde Bob.

En afgaande op de eerste 3 singles, zou dit zomaar de beste plaat sinds Love & Theft kunnen zijn.
Met name Murder Most Foul gaat wat mij betreft de boeken in als 1 van zijn allerbeste ooit.
Niet slecht na bijna 60 jaar in het vak...

Net als Matthijs van Nieuwkerk kijk ik bijna dagelijks even op Expecting Rain en ben nog elke dag blij dat deze ouwe baas nog leeft, alhoewel zijn dagen helaas nu steeds meer genummerd zijn.

Als dit zijn laatste wapenfeit blijkt, dan kan ie met opgeheven hoofd het graf in.

avatar van Poles Apart
The Guardian pakt alvast uit met een 5-sterren waardering: Bob Dylan: Rough and Rowdy Ways review – a testament to his eternal greatness.

avatar van MRDammann
4,5
Verder ook in ieder geval 5 sterren van: The Daily Telegraph, The Times, Financial Times, Mojo en The Arts Desk. Alleen NME blijft wat achter met 'maar' 4 1/2 sterren.

avatar van Kramer
Volgens dit stukje is Bob opeens dertig jaar jonger geworden...

avatar van vinylbeleving
MRDammann schreef:
Verder ook in ieder geval 5 sterren van: The Daily Telegraph, The Times, Financial Times, Mojo en The Arts Desk. Alleen NME blijft wat achter met 'maar' 4 1/2 sterren.


NRC deelt ook 5 pingels uit. Bij een Dylan release vind ik recensenten vaak wat doorslaan in hun euforie. Het fanboy gehalte neemt vaak de overhand, en echt objectief zijn de recensies dan niet meer (Gijsbert Kamer van de Volkskrant heeft daar bijvoorbeeld een handje van ). Neem nou Dylans voorlaatste album, Tempest.
Destijds buitelde de critici zich over elkaar heen om dat album tot een meesterwerk om te dopen. Ik vond die plaat aardig, maar lang niet zo sterk als Modern Times. Op Tempest hoorde ik vooral een uitgebluste Dylan. De eerste twee singles van dit nieuwe album stemmen echter hoopvol, al vind ik False Prophet dan weer wat uitgekauwd.
Ben heel benieuwd hoe het album als geheel zal klinken, ik zit er klaar voor vrijdag!

avatar van devel-hunt
3,0
Bob Dylan, ach de schrijvende pers, niemand luistert meer objectief of enigszins kritisch, Bob Dylan hij heeft alle critici wereldwijd om zijn vinger gewonden, hoe knap is dat? Dylan is heilig verklaard, daar dient geen kritische noot te vallen. Een status die generatiegrootheden als McCartney, the Stones of Clapton nooit hebben bereikt.
Dylan heeft blijkbaar door zijn wat mysterieuze imago, zijn afstandelijke onderkoelde houding, het ongrijpbare, wat hij zelf graag in stand houd, een buitenproportioneel kritiekloze pers afgedwongen.
Terwijl je ook over murder most foul, om maar een nummer te noemen, zou kunnen zeggen dat het een enorme lange saaie uitzit is.
Uiteraard heb ik de dubbel lp besteld, met zijn mooie hoes en vind ik de nummers die ik tot nu toe heb gehoord zeker wat hebben, een sfeer die alleen Dylan neer kan zetten. Groezelig en underground, dat dan wel.

Hendrik68
5 sterren bij Tempest waren volledig op zijn plaats, maar hoewel ik ook hier alweer helemaal blij van wordt kan ik me niet voorstellen dat het meer dan 4 sterren haalt. Vooral de opener vind ik behoorlijk tegenvallen. False Prophet en Murder most foul bevallen wel heel goed. En de rest is nog even afwachten.

avatar van Brunniepoo
4,0
Stalin schreef:

Nu wachten op de onvermijdelijke 5 sterren recensie van fanboy Gijsbert Kramer van onze Volkskrant


vinylbeleving schreef:
Bij een Dylan release vind ik recensenten vaak wat doorslaan in hun euforie. Het fanboy gehalte neemt vaak de overhand, en echt objectief zijn de recensies dan niet meer (Gijsbert Kamer van de Volkskrant heeft daar bijvoorbeeld een handje van ).


de dag die je wist dat zou komen

avatar van vinylbeleving


Och die Gijsbert toch!
Maar eerlijk is eerlijk, misschien is het gewoon echt een weergaloos goed album. De verwachtingen zijn hoog gespannen!

avatar van Elbow
En ook Pitchfork haalt de loftrompet boven en gooit met een stevige 9.0 ! Ben benieuwd..

avatar van Deranged
Zal heus wel een knalplaat zijn.

avatar van coldwarkids
Nou, nou. Dit moet ruig zijn

avatar van Poles Apart
Wat een schitterend nummer is "I've Made Up My Mind to Give Myself to You"... (Nu maar hopen dat Adele er met haar tengels vanaf blijft).

avatar van vinylbeleving
Ik weet nog goed hoe ik voor het eerst kennismaakte met de 'oude' Dylan. Ik was op een studiereis naar Griekenland, en Modern Times was net uit. Onze docent destijds, had een gebrande versie van het album ergens op een marktje gekocht. Elk moment van de busreis greep hij aan om het album op te zetten, tot ergenis van de meeste studenten, maar ik vond 't prachtig. Vooral de wat langzamere, uitgesponnen nummers lieten me niet meer los.
De vroege Dylan vind ik ook goed, maar de oude Dylan, en dan met name Modern Times waarop zo heerlijk gruizig gezongen wordt, heeft een speciaal plekje in m'n hart. De fijne herinnering van die heerlijke reis zal daar ook toe hebben bijgedragen.

Ik was zodoende ook erg benieuwd naar Rough and Rowdy Ways. Murder Most Foul vond ik al prachtig, al viel meteen op dat Dylans stem minder versleten klonk dan op Modern Times.

Ik heb het album nu twee keer helemaal achter elkaar geluisterd. En hoewel ik vooraf wat fnuikend deed over alle lovende kritieken, moet ik eerlijk zijn. Rough and Rowdy Ways is een zeer fraaie plaat geworden, met veelal meanderende nummers en sobere maar fraaie instrumentatie. Een meesterwerk vind ik het (nog) niet. Dat komt vooral door de meer uptempo nummers False Prophet en Goodbye Jimmy Reed die er misschien enerzijds voor zorgen dat we niet helemaal indutten, maar anderzijds ook niet helemaal op het album lijken te passen.
Vooral Goodbye Jimmy Reed komt te hard bij me binnen na het verstilde Black Rider.
Daar tegenover staat echter genoeg moois zoals de prachtige opener I contain Multitudes, en het uitgesponnen I've Made Up My Mind to Give Myself to You. Het prijsbeest vind ik echter Key West. Wat een waanzinnig mooie melodie heeft die track, een soort wiegenliedje is het. Dat daarna nog het 'toetje' Murder Most Foul komt, is alleen maar meer genieten.
Dylan is bijna 80 en dan nog met zo'n prachtig album komen, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de teksten. Wat een eindbaas!

avatar van heicro
3,5
Nog voor de release zijn er al een halve dozijn 5***** gegeven en straks zullen er ook een fiks aantal haatstemmers bijkomen, zodat we waarschijnlijk uitkomen op een score rond de 4****.
Uitgaande mijn eerste indruk is dat een terechte score. Zelf zit ik er iets onder en dat komt voornamelijk door de lengte van de songs.
De man wordt volgend jaar 80 en gaat maar door. Op de vraag of Dylan bijna zestig jaar na zijn debuut nog steeds de kracht had om een sterk album neer te zetten kunnen we ja antwoorden. Een diepe buiging.

4,0
Je kan je bij al die enorm positieve reviews toch niet van de indruk ontdoen dat de positieve waardering wat hoger ligt omdat dit wel eens 's mans laatste album zou kunnen zijn gezien zijn hoge leeftijd en het lage tempo waarop hij platen met eigen materiaal uitbrengt momenteel. Laatste eerbetoon enzo.

Bevalt me anderzijds wel op het eerste gehoor, in het straatje van Tempest (die vond ik wat ondergewaardeerd) en ook min of meer hetzelfde niveau.

5,0
Een wonderschoon album van deze oude verhalenverteller. Mijn persoonlijke favorieten zijn My Own Version of You, I've Made Up My Mind to Give Myself to You, Key West (Philosopher Pirate) en Murder Most Foul.

avatar van musicfriek
4,5
Jemig, wat een indrukwekkend album en ik ben nog maar bij track 5.

Bob Dylan

avatar van 1980Joost
4,0
Key West. Tot nu toe het hoogtepunt.

ohmusica
Ja Key West is heel bijzonder, een Dylan's dream, tekst, stem en muziek (accordeon?) hier valt alles samen tot iets mythisch.... verder maar geen woorden aan vuil maken, laat ik aan de Dylanologen over.

Key West is the place to be
If you're looking for immortality
Key West is paradise divine
Key West is fine and fair
If you lost your mind, you'll find it there
Key West is on the horizon line
:

avatar van uppie
5,0
yep een meesterwerk

avatar van Kramer
Leuk om te lezen, al die meninkjes. Ik ben vanmorgen begonnen met luisteren en blijf dat de komende tijd lekker doen, met veel plezier en hopelijk zonder een gevoel van verplichting of te hoge verwachtingen. Daarna zien we wel weer verder.

avatar van Cannabooze
4,5
Als ik het artwork bekijk, lijkt het fantastische Murder Most Foul een bonustrack; als single toegevoegd. CD1 heet Rough And Rowdy Ways. CD2 Murder Most Foul, inclusief single artwork.

avatar van Cannabooze
4,5
uppie schreef:
yep een meesterwerk


Zou zomaar kunnen. Mij is deze uitspraak iets te voorbarig. Meer vanuit euforie. Tijd zal het leren.

avatar van RoyDeSmet
4,5
Ik vind het 3e nummer op deze plaat.... niet normaal zo goed! Hij begint gelijk met "Ik ben naar het mortuarium geweest en naar het klooster, en heb daar levers en hersenen en alles bij elkaar geraapt. Ik ga een eigen versie van Jou maken!" zo beeldend. Wat hij zingt kan natuurlijk niet, maar je gelooft dat het een optie is. Daarna neemt hij 'de Scarface Pacino en de Godfather Brando' en die mixt hij samen, om dus zo een mens te bouwen die hij uiteindelijk tot leven gaat wekken en die moet hem gaan redden en ook nog even de wereld. Dat is slechts één van de VELE verwijzingen naar de popcultuur, klassieke literatuur, wereldgeschiedenis en zijn eigen discografie die in dit nummer voorbij komen. On ge LOOF lijk hoe hij dat opbouwt. Ik kan er niet over uit kan dat een sterfelijk mens zoiets schrijft.

avatar van aerobag
3,5
Even los van de muziek (wat natuurlijk weer puik is van deze 79-jarige virtuoos):

Wat een verschrikkelijke albumhoes. De onscherpe kwaliteit, weinig spannende compositie, zwarte balken en de word-art achtige typografie. Ik ben blij dat de muziek niet klinkt zoals de cover er uit ziet

Gast
geplaatst: vandaag om 10:08 uur

geplaatst: vandaag om 10:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.