fish schreef:
Mijn hemel, wat een matige bedoening...
...de neiging amper kan onderdrukken om dit album uit de speler te halen...
Prog voor het Max publiek...
...Muzikaal gebeurt er niks, een kabbelend stroompje dat nooit ergens uitgroeit tot een rivier...
...dit borduurwerkje dat in een stoffige la verdwijnt.
Gezien je score is deze review toe aan een herziening.
Voor mij is dit album overigens niet enorm in waardering gegroeid. Ik neig eerder naar afwaardering. Nergens haalt ie ook maar bij benadering het niveau van zijn voorganger. Grace of God en Little Man What Now vind ik nog steeds de absolute uitschieters, maar Rose of Damascus en Garden of Remembrance is echt even dik 20 minuten doorbijten. Het simpele, catchy C Song voelt daarna bijna als een opluchting. Verder wel een aantal mooie nummers als Walking on Eggshells en Waverley Steps, maar zelfs voor een ingetogen bedoeld album mist deze plaat wat vuur. Pas bij de allerlaatste track schrik je wakker.