menu

Alice in Chains - Alice in Chains (1995)

mijn stem
3,76 (300)
300 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Grind (4:45)
  2. Brush Away (3:22)
  3. Sludge Factory (7:12)
  4. Heaven Beside You (5:27)
  5. Head Creeps (6:28)
  6. Again (4:05)
  7. Shame in You (5:35)
  8. God Am (4:08)
  9. So Close (2:45)
  10. Nothin' Song (5:40)
  11. Frogs (8:18)
  12. Over Now (7:03)
  13. Again [Tattoo of Pain Mix] * (4:01)
  14. Again [Jungle Mix] * (4:01)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:04:48 (1:12:50)
zoeken in:
avatar van Faalhaas
4,5
Lichtere sound? Deze is juist loodzwaar! Staley zingt over zijn eigen aftakeling, over hoe hij opnieuw zou willen beginnen, maar er is geen weg meer terug. Zwartgalligheid ten top.

avatar van rafke pafke
4,5
Ik vind dat dit album Dirt eigenlijk op alle vlakken overtreft en dat maakt dit de beste plaat van de band. Het is een zeer naargeestig album, maar op vlak van riffs, songs en muzikaliteit is het smullen geblazen. De grotere inbreng van Cantrell kan ik alleen maar toejuichen want ik vind de man een fantastisch gitarist. Over de volledige lijn vind ik de nummers ook interessanter dan op Dirt, waar naar mijn gevoel meer vullertjes opstaan.

avatar van milesdavisjr
3,5
Het laatste album met Layne. Ik heb altijd een wat haat liefde verhouding gehad met deze plaat. Minder dan de eerste twee platen, maar wel met enkele pareltjes. Grind, Brush Away maar met name Frogs en het sluitstuk Over Now kunnen mij prima bekoren. Waar echter op de voorgaande 2 platen geen nummers staan die het album moeten opvullen vind ik dat hier wel een beetje het geval. Sludge Factory, Head Creeps, Nothin Song, ik kan mijn aandacht er niet bij houden. Daarnaast vind ik de sfeer van een cynische zwaarmoedigheid. Hoewel dat altijd al een kenmerk was van Alice in Chains stoort het mij hier zelfs soms. Echter het talent van met name Cantrell en de ijzingwekkende stem van Staley zorgt ervoor dat het plaatje nog regelmatig zijn rondjes draait.

avatar van WesleyX16
4,5
Ik vind juist Sludge Factory en Head Creeps dragende nummers. Dit is trouwens mijn Alice in Chains album. Zit zoveel emo in. Dit album verveelt me nooit. Ja het is zwaarmoedig. Waarom ik dat altijd graag hoor?! ...begrijp ik eigenlijk niet.

avatar van milesdavisjr
3,5
WesleyX16 schreef:
Ik vind juist Sludge Factory en Head Creeps dragende nummers. Dit is trouwens mijn Alice in Chains album. Zit zoveel emo in. Dit album verveelt me nooit. Ja het is zwaarmoedig. Waarom ik dat altijd graag hoor?! ...begrijp ik eigenlijk niet.


Ik begrijp het wel, het blijft een unieke band die met Staley en Cantrell bij uitstek pijn konden verwoorden in muziek. Mis je echter niet de energie van het eerste album of de ruigheid van Dirt? Op dit album mis ik beiden. Hoewel het uiteraard een goed album blijft

avatar van WesleyX16
4,5
Nee ik vind het juist helemaal okay, dat die 3 albums anders klinken en toch als Alice In Chains. Ik heb ze alledrie grijs gedraaid en ze doen weinig voor elkaar onder. Ik luister graag naar die donkere sound. En ik luister even makkelijk naar elektronische muziek als naar gitaarmuziek. De gevoel in de muziek vind ik belangrijk. Ik heb de hele grungeperiode meegekregen. Dus die muziek heeft ook nog een herinnering van toen in zich.

avatar van milesdavisjr
3,5
Dan is het maar mooi dat met terugwerkende kracht de 'grunge' periode ook wel wat moois heeft voortgebracht. Alice in Chains is daar wat mij betreft het allerbeste voorbeeld van. Hoewel ik voorzichtig ben met zo'n term, de muziek van de band vind ik het stempel 'grunge' wel overstijgen.

avatar van deric raven
4,0
In Dirt werd nog de paranoia en pijn van het drugsgebruik bezongen, hier is het al veel meer de verdoving die je terug hoort.
Het gevecht is definitief verloren, al voelt Layne Staley zich een overwinnaar.
Zichzelf staande houdend aan de microfoonstandaard, zoals perfect weer gegeven in de clip van Grind.
Dramatisch schreeuwde hij nog Wake Up op het Mad Season album uit dezelfde periode.
Hier zijn de ogen al gesloten achter de donkere zonnebril, welke zijn leven typeert.
Gitzwart.
Niet het album is zoveel vlakker en emotielozer dan Dirt.
Staley is hier uitgeput, en dat is wat je terug hoort.

avatar van Alicia
De bekende hoes met de hond! Aandoenlijk, maar ook een beetje zielig. Binnenkort deze van Alice In Chains beluisteren.

avatar van Funky Bookie
4,0
Heerlijk album. De kwaliteit van het materiaal, het spel en de zang van Cantrell en die schitterende, gepijnigde zang van Staley. Eén van de vele grunge juweeltjes.

4,0
Wat een riffs! Wat een sound! De heroïne vloeit hier rijkelijk door de micro. Dit is echt het meest essentiële album van Alice in Chains.

avatar van reptile71
Wanneer komt deze GVD nou eindelijk eens opnieuw op vinyl uit!?

avatar van Lau1986
3,5
Ik vind het een vermakelijk album. Echter wil het mij nergens ook echt helemaal pakken. Het mist hier en daar misschien wat pit. Toch is er genoeg te genieten. De zang, het gitaarspel. Vermakelijk dat zeker.

avatar van Tav74
4,5
Beetje onderschat AIC album dit.
Dirt is door het moment van uitkomen en de impact destijds wellicht het belangrijkste album in AIC geschiedenis. Maar dat dit over het algemeen als een minder album wordt beschouwd snap ik eigenlijk niet, Het is zo rauw, puur en vol emotie. Het heeft een compleet eigen smoel en de samensmelting van de stemmen van Layne en Jerry werkt hier zo ongelofelijk goed. Als ik anno nu moet kiezen tussen deze en Dirt zet ik absoluut deze op.

avatar van milesdavisjr
3,5
Met een gemiddelde van 3.8 op deze site en gemiddeld genomen veel positieve reacties in de media destijds krijgt deze plaat naar mijn mening een redelijk positieve beoordeling. Dirt was echter intens, zwaar, dramatisch, pijnlijk en verslavend. Dit titelloze plaatje kwam drie jaar na Dirt uit, voor die tijd was dat een relatief lange periode met een verschuivend muzikaal landschap. Deze schijf klonk ook afstandelijker, Staley kwam cynischer voor de dag en op de een of andere manier klinkt het songmateriaal wat zakelijker maar ook zwartgalliger. Dat wil niet zeggen dat dit album slecht is, dat allerminst maar ik mis wel het intense karakter van zijn voorganger, die schijf bevatte voor mijn gevoel ook meer hoogtepunten. De samenzang op Grind, het slepende karakter van Brush Away en het swingende maar ook luchtige Over Now maken dit natuurlijk wel tot een goede schijf. Ik pak dit plaatje alleen nooit meer uit de kast en waar dat aan ligt, iets met de tand des tijds of iets dergelijks. Van de drie full length platen met Staley vormt de laatste toch wel de minste in mijn oren en ogen.

avatar van Edwynn
4,0
Het derde volledige album van Alice In Chains vond ik maar niets toen het uitkwam. Maar ik had destijds een totaal broertje dood aan die zich traag voortslepende ellende van in houthakkersbloezen gehulde types die hun leven niet onder controle hadden. Gekscherend riep ik wel eens dat die gasten nog een supertrage automutilatiesong met een jankrefrein konden schrijven over het feit dat ze de bus eens een keer gemist hadden. Gabbers gingen ook hard op drugs maar die joegen qua herrie wat sneller door het leven. Dus het kan wel. Maar die gabbertoestanden vond en vind ik nog steeds het ultieme dieptepunt uit de moderne muziekgeschiedenis. Dan toch maar liever grunge ofzo. Kijk traag zijn mocht van mij wel, maar dan moest het een smerige klodder doom zijn. En niets anders.

Gekheid op een stokje: Ik hield aanvankelijk dus niet van de 90s alternatieve rockscene en dat is (in tegenstelling tot electronische bonkedebonkherrie) later gaan veranderen. Wat mooi is aan deze "aus der Reihe" Alice In Chains, is de naturel productie. Alles klinkt of je er naast staat.

Anders dan Dirt of het debuut zijn er verder niet zoveel hooks te vinden. Maar wel een stapeltje songs die gewoon binnenkomen. Ik hoor dan ook geen vermoeide band ofzo. Het geluid is gewoon bijgesteld van relatief uitbundig naar iets intiemers. Dat één been in het graf verhaal deel ik dan ook verder niet. Misschien dat Staley's teksten daarnaar verwijzen maar horen doe ik het allemaal niet zo. Het is niet zo dat Alice In Chains hiervoor carnavalsmuziek voor in het café van "ons" oom Kees maakte.

Heaven Beside You is dan wel een beetje een meezingliedje en ook meteen heel erg Nirvana en is in die zin ook een beetje vreemde eend in het verhaal. Wel een leuke song. Zelf vind ik het soms jammer dat het gitaarwerk op songs als Again en Head Creeps zo ingehouden klinkt. Ingetogen en intiem zijn past wat dat betreft niet altijd. De meer slepende songs zoals Shame On You, Brush Away en het waanzinnige Frogs daarentegen zijn weer bloedmooi in al hun onderdehuidkruiperij.

De volgende donkere ballade Over Now sluit het verhaal op introspectieve wijze af. Met de waanzinnige MTV Unplugged sessie kreeg de goegemeente nog een mooie toegift van de klassieke Alice In Chains en toen was het tijdperk wel over.

Dit titelloze album is wat mij betreft niet beter dan Facelift en Dirt maar toch zeker ontzettend fraai. Misschien komt deze over een paar jaar wel op hetzelfde voetstuk bij mij. OWant deze is alleen maar aan het groeien geweest.

avatar van Tav74
4,5
milesdavisjr schreef:
M Ik pak dit plaatje alleen nooit meer uit de kast en waar dat aan ligt, iets met de tand des tijds of iets dergelijks. Van de drie full length platen met Staley vormt de laatste toch wel de minste in mijn oren en ogen.


Grappig hoe anders je dit kunt ervaren, voor mij is dit juist het album dat door de jaren heen het best overeind is gebleven en zelfs is gegroeid.

avatar van roefs9297
5,0
reptile71 schreef:
Wanneer komt deze GVD nou eindelijk eens opnieuw op vinyl uit!?


Inderdaad.

avatar van Twinpeaks
5,0
Natuurlijk geen vrolijke kost deze plaat. De ellende druipt langs de wanden en dat maakt het zo fascinerend. Aftakeling van Staley wat naarmate de plaat vordert steeds meer hoorbaar is. Loodzware riffs begeleiden Layne op zijn reis naar het onvermijdelijke. Gemaskeerd door de vocalen van Cantrell buffelt Staley zich door dit album heen als een ware krachttoer. Eeuwig zonde dat een talent als hij ten prooi viel aan de verleidingen des levens. Er had nog zoveel meer in het vat kunnen zitten. Voor deze echter ook 5 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:15 uur

geplaatst: vandaag om 16:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.