menu

Alice in Chains - Alice in Chains (1995)

mijn stem
3,76 (300)
300 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Grind (4:45)
  2. Brush Away (3:22)
  3. Sludge Factory (7:12)
  4. Heaven Beside You (5:27)
  5. Head Creeps (6:28)
  6. Again (4:05)
  7. Shame in You (5:35)
  8. God Am (4:08)
  9. So Close (2:45)
  10. Nothin' Song (5:40)
  11. Frogs (8:18)
  12. Over Now (7:03)
  13. Again [Tattoo of Pain Mix] * (4:01)
  14. Again [Jungle Mix] * (4:01)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:04:48 (1:12:50)
zoeken in:
avatar van MDV
4,0
MDV
Alice In Chains heeft nooit echt garant gestaan voor vrolijke feel-good muziek. Zowel tekstueel als muzikaal was er altijd ellende, verdriet en narigheid in de muziek van de band uit Seattle terug te horen, en de paar nummers die wel vrolijk klonken lieten meestal een cynische indruk achter.

Ook dit album vormt geen uitzondering, deze hond met drie poten is zelfs de smerigste en ellendigste plaat uit de hele discografie van Alice In Chains. Dit album klinkt minstens even gepijnigd als de hond op de hoes eruit ziet.

Een van de eerste dingen die opvalt aan het eerste nummer, Grind genaamd is de zware vervorming van de stem van Layne, die eigenlijk goed laat horen hoe de beste man er aan toe was, zoals Kaztor al zei was hij behoorlijk naar de klote en zag hij het leven niet meer zitten, deze gevoelens komen goed naar voren op nummers als Shame In You en Brush Away.

Naast de sterke verdrietige en best wel confronterende teksten van het album ligt de kracht van de hond in de rauwheid van het beestje. Vooral het gitaarwerk klinkt modderig en vuil, soms zelfs tegen het valse aan. Aan de ene kant is dit natuurlijk voor veel luisteraars niet prettig, die horen liever muziek volgens alle nette regeltjes die iedereen leuk vindt en objectief als goed te bestempelen valt, gelukkig sta ik aan de andere kant. Want zeg eens eerlijk, het is toch nooit de bedoeling van blues geweest om mooi te zijn?

Op dit album laat Alice In Chains zich zowel van hun (Again, Brush Away) harde als van hun zachte (God Am) kant zien. Wat dit album beter doet dan de andere is het combineren van deze twee kanten, bijvoorbeeld in Heaven Beside You en Frogs.

Maar perfect is dit album ook weer niet hoor. Ik moet toegeven dat het gewoon net een tikkeltje te lang duurt en hier en daar wat eentonig is. Imperfect als het is blijft dit hondje een van mijn favorieten en een belangrijke inspiratiebron voor een van mijn favoriete albums, namelijk The Marrow Of A Bone van Dir en grey. Van Alice In Chains is alleen Dirt beter dan dit.

avatar van Beatlejim
4,0
Alice in Chains - Alice in Chains (1995)

Dit is het begin van een ''nieuwe'' Alice in Chains, al hebben ze dat op albums maar 1 keer vertoont. (i.v.b. met de dood van Staley)

Helaas.. Want ik luister er harstikke graag naar, hij staat ook niks voor niks op nummer 5 in mijn top 10.

De voorkant & de achterkant is erg ''freaky'' heb er wel eens verder over gelezen en de man op de achterkant heet: Frank Lentini.

The Rolling stones heb ik gelezen was ook erg tespreken over dit album, die noemde het zelf een ''Muzikale wedergeboorte''.

Naar mijn mening het beste Alice in Chains album, en dit is zeker niet het enige goeie album wat Alice in Chains heeft gemaakt, denk aan Dirt natuurlijk.

Een wel verdiende 4.5!

avatar van herman
3,0
Bericht verplaatst naar Alice in Chains

avatar van Kill_illuminati
4,0
In war of the worlds bracht een tripod doods en verderf. Maar deze Tripod brengt niets, het vraagt je te vertrekken. Welkom in een nachtmerrie waar hoop een aparte afdeling is.

Het is midden jaren 90 en het einde van de bloei van twee prominente muziek stromingen. Zowel Grunge en Hiphop worden geteisterd door clichés en velen commerciële trekjes. De muziekindustrie veranderd gestaag. Een van de weinig sterke en interessante producten uit die eindperiode is dit. Een waar nachtmerrie dat het best kan worden verhaalt voor in een klein verhaaltje.

Maar eerst voor dat het album je in z’n greep neemt. Ooit een pacht met de duivel hemzelf gesloten? Nee, of nooit afgevraagd hoe iemand klinkt die dit wel heeft ondermeden? Een gemiddelde grunge artiest laat je kennis maken. Zij kennen “The gift & the curse” maar al te goed. En dit is geen uitzondering.

Kom binnen en maak kennis met de kwelgeesten van Layne Staley. Zojuist is hij met z’n band herreven uit de grond ( Dirt ) en ziet er nog slechter uit. Het is alsof de duivel naar je wenkt en je meeneemt op reis naar de diepste en meest angstaanjagende plek van hel. Alles is afschuwelijk, zelfs het mooie bijt je in je oren. Het is er duister en soms geven de piepende geluiden je een benauwd gevoel.

In de hoek zit Layne Staley met allerlei La tourette trekjes. Hij bibbert en zijn stem hapert (Grind). Sinds je laatste ontmoeting is zijn conditie ernstig verslechterd. Maar toch weet hij zich te bedwingen wanneer hemel even naast ons bevind (Heaven besides you). Dan lijkt hij even bij begrippen. Tot hij geen uur later een waas voor zich krijgt en je wantrouwt. Een niemands vriend (Frogs). Afvragend wat jij hem waard bent. Dit is waar hij je de hoeken van het labyrintgenaamd Layne Staley laat zien. Hijgend van de dreiging en depressie die er hangt geeft Layne je een hand en zegt dat deze nachtmerrie voor jouw het over is (Over Now). Voor Layne niet, hij blijft. Zijn balenschap zal nog 7 jaar duren tot zijn uiteindelijke dood. Zijn boodschap, niets en niemand is perfect. En dat mislukking ook lelijkheid ook charme heeft. Zo ook Tripod.

avatar van TheFunkyM
Wat klinken de gitaren op dit album bruut man.
Ik heb vooral fan van het MTV unplugged album, maar ik zit dit nu te luisteren.. wat vooral opvalt nu zijn de smerig bruute gitaren

avatar van Beeswax
3,5
Heb 'm gisteren gekocht, en zit nu met mijn mond open Wat een zwaar, depressief album. Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat het geen goed album is, integendeel zelfs, ik heb het wel voor zwaar op de maag liggende albums (tenminste als ik in de mood ben) maar het contrast met Facelift, dat ik hiervoor heb beluisterd, is immens Qua sfeer komt deze het dichtst bij Dirt.

avatar van Beeswax
3,5
Geef 'm voorlopig een 4,5* omdat ik er compleet, compleet van uitgeput ben, fenomenaal

avatar van Lexicon Devil
2,5
Net voor het eerst beluistert en ik vind dit album wat liefjes klinken eigenlijk. So Close heeft wel wat power maar de rest zijn zo traag. Zo'n slome tracks allemaal. En ook nergens een lekkere groove.

Nee, duidelijk een teleurstelling.

avatar van kaztor
5,0
Lexicon Devil schreef:
Net voor het eerst beluistert en ik vind dit album wat liefjes klinken eigenlijk. So Close heeft wel wat power maar de rest zijn zo traag. Zo'n slome tracks allemaal. En ook nergens een lekkere groove.

Nee, duidelijk een teleurstelling.


Ik vraag mezelf af hoe het eigenlijk ging bij de opnames. 'Nou, boys, zullen we even een lekkere rockplaat maken met een beetje schwung nu onze zanger en schrijver met één been in z'n graf staat?'

Apart. Deze plaat is allesbehalve liefjes, wat mij betreft.

avatar van Lexicon Devil
2,5
Lachen hoor dat sarcasme van je hehe
Maar bijvoorbeeld Dirt heeft juist dat wat ik wel mooi vind aan AiC
Die groove inderdaad.

En met een been in het graf is wel extreem overdreven vriend.
Hij overleed in 2002.......

avatar van kaztor
5,0
Sorry, ik reageerde inderdaad een beetje bits, maar je moet er de achtergrond van de plaat wel een beetje in meenemen. Dit is duidelijk het geluid van een band die in pure nood zit.

Over Layne: Zijn lijdensweg was onvoorstelbaar lang. Het is nog een wonder dat ie deze plaat nog kon maken en het Unplugged-album erna, de redenen hiervoor al enkele keren eerder genoemd.

avatar van Lexicon Devil
2,5
No problemo!

Ik ken zijn verhaal enig sinds maar wist niet dat het hele heroine gedoe inderdaad zo lang aankabbelde.

avatar van James Douglas
In the darkest hole you'd be well advised
not to plan my funeral before the body dies..


Iemand schreef ooit: 'Layne stierf eigenlijk te laat voor zijn legende' . Toen hij het leven liet in 2002 kraaide er bijna letterlijk niemand meer naar hem. Al wilde hij waarschijnlijk ook niet geholpen worden. Deze plaat is ziek, doodsziek. Een profetische uiteenzetting over het lijden wat Staley doormaakte en stond te wachten. In deze enorme ellende zit daarentegen wel de essentie van Alice in Chains.

avatar van hectometersnor
3,5
Een waardige opvolger van Dirt die wat minder power heeft maar wat meer emotie. Probleem van dit album voor mij is dat alles redeljik/goed klink maar er geen enkel nummer uitschiet voor mij.

avatar van Mosselino94
5,0
Het derde album van Alice in Chains. Ik vind het album echt heel goed. Het is wel enigszins depressief maar daar houd ik wel van.
Er zitten niet echt knallers van nummers in, maar dit wordt weer rechtgezet doordat er wel weer net meer emotie in zit dan in de andere albums, al zat daar ook al erg goed de emotie in verwerkt.

Dit brengt het album uiteindelijk toch nog op 5 sterren.

avatar van Mosselino94
5,0
Vergeten te zeggen:
(Kan ik mijn bericht niet meer bewerken nadat ie er een dag opstaat???)

Layne maakt hier nog veel meer gebruik van meerstemmigheid dan in Facelift en Dirt. Dat zorgt voor een hele speciale sfeer, het wordt hierdoor ook iets depressiever vind ik. Maar ik had al uitgelegd dat juist ook wel vet vond. Dus gewoon volle 5 sterren

avatar van Beeswax
3,5
Ik vind het leuk dat je Jerry hier beter hoort, ik vind zijn stem aangenamer dan die van Layne (kunnen ook gewoon hormonen zijn ). De verdeling Cantrell/DuVall op BGWTB mag dus zo blijven voor mijn part

Ozric Spacefolk
De beste Grungeband van het groepje, omdat Alice in Chains de mooiste samenzang heeft en het beste metal/sleazerock heeft kunnen incorpereren in de muziek...

Heel lange zit, deze plaat, maar altijd meer dan de hele zit waard...

avatar van emmobelix
4,5
Ik vind 'Again' persoonlijk één van de allerbeste rocknummers die ooit gemaakt zijn.
Verder een heerlijk album, kan er elke dag van genieten, verveelt nooit.

PriestMaiden
Wederom een sterke release van deze band. De meeslepende stem van Layne Staley, de riffs, de nogal negatieve sfeer: alles klopt aan deze plaat. Jerry Cantrell zijn aandeel is ook groter op deze plaat. Over Now, Grind, Sludge Factory, Heaven Beside You, Again blijven zowat de hoogtepunten.

Nieuwstad
Deze plaat net weer herontdekt! Vond vroeger maar een paar nummers goed. Maar moet bekennen dat ik er goed naast zat. Wat een lekkere smerige sleazy plaat is dit. Sommige nummers hadden misschien iets meer to the point gekund, aan de andere kant past dit ook weer bij het zompige karakter dat het als geheel uitstraalt.

Jammer dat Layne zo triest aan zijn einde is gekomen, gelukkig heeft ie zijn muzikale carriere wel op waardige manier afgesloten dmv dit meesterwerkje.

Stijn_Slayer
Ben vroeger nooit aan deze plaat toegekomen, en ik kan er achteraf ook niet om treuren. Ik mis de inbreng van Staley en ik vind het geheel te traag. Het ademt te veel een depressieve sfeer (in negatief opzicht) uit. Ik vind de band een soort moeheid uitstralen, terwijl ze op eerdere platen gedreven klonken. De voorganger vind ik ook iets veelzijdiger (voor AiC begrippen). 'Heaven Beside You' vind ik nog wel mooi, al doet het me sterk aan Nirvana denken.

avatar van King of Dust
4,0
Stijn_Slayer schreef:
'Heaven Beside You' vind ik nog wel mooi, al doet het me sterk aan Nirvana denken.


Dat klinkt net alsof dat iets negatiefs is.

avatar van Robbie Keane
4,5
Die laatste 2 nummers duren me wel te lang maargoed lekker album toch weer.

avatar van frolunda
3,0
Aardig album maar toch niet zo goed als hun eerste twee platen.De reden daarvoor is heel simpel,tracks van het nivo Man in the box,Rooster en Would ontbreken gewoonweg.Daarvoor in de plaats krijg je een traag,depressief en soms zelfs naargeestig rock album.....ach en dat heeft ook wel weer wat..

Nieuwstad
Stijn_Slayer schreef:
Ik mis de inbreng van Staley


Is zijn aandeel opeens zoveel kleiner dan? Net als voorgaand werk, schreef Staley het leeuwendeel van de teksten, en Cantrell de meeste muziek. Qua zangwerk is Cantrell misschien iets prominenter aanwezig op dit album, bedoel je dat?

Favoriete track is Head Creeps. De enige song die Staley in zn uppie schreef, wat dat betreft had ie wel meer mogen inbrengen ja

Stijn_Slayer
Het is inderdaad onduidelijk verwoord. Staley's inbreng overtuigt me niet zo heel erg op dit album (z'n persoonlijke toestand ging z'n muziek te erg beinvloeden) in combinatie met het gegeven dat Cantrell hier vocaal inderdaad wat prominenter aanwezig is.

Nieuwstad
Ok. Ik vind ook dat je kunt horen dat Staley er niet goed aan toe was op dit album. Dit album beluisteren is dan ook best een zware bevalling. Ik heb het lange tijd (op een aantal songs na) niet kunnen luisteren. Tijdje terug deed ik het in de herkansing en begon ik het zwaarmoedige, logge karakter juist te waarderen. Misschien overkomt jou dat ook nog eens

avatar van luigifort
Velen vinden dit niet hun beste..maar het is mijn fav van ze..head creeps is een heerlijke 6 minuten durende stoomwals die over je heen dendert..

avatar van james_cameron
4,0
Minder sterk dan het voorgaande meesterwerk Dirt, vooral door de wat lichtere sound en het minder indringende songmateriaal. Goed is het album zeer zeker, maar de lat lag gewoonweg te hoog voor deze derde plaat. Tegen het einde worden de songs steeds langer en begint de boel te slepen. Al met al het minste Alice In Chains-album, wat mij betreft.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:57 uur

geplaatst: vandaag om 07:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.